Haatzaaiers, moslims: Anoir Benabdillah

Het is een inmiddels al een jaar of twee terugkerend thema op deze website: alles rond politieke-correctheid wordt voortdurend erger.

Dat is logisch, want het is een kringproces dat gevoed wordt door de tegenstelling tussen ideologieën en werkelijkheid, en om de veranderende werkelijkheid het hoofd te bieden, worden uitingen van de ideologieën steeds extremer, leidende tot steeds grotere botsingen met de werkelijkheid.

Etcetera.

Hier dus betreffende de botsing tussen de superioriteitsideologie van de moslims

en de werkelijkheid van hun achterlijkheid

, die een gezicht wordt gegeven in de volgende afbeelding:

Het gebouw zegt "Wij zijn superieur". De mensen ervoor laten zien: "Zij zijn inferieur".

Geen twijfel over mogelijk.

Het resultaat: haat

.

Maar natuurlijk.

Basale psychologie toegepast op massa's

.

Op het vlak van de uiting van de haat van moslims voor Nederland en Nederlanders is Joop.nl altijd een voorloper geweest. Na figuren als Hasna El Maroudi

, Nazmiye Oral

en een reeks voornamelijk losse vrouwen had je lieden als Mohammed Benzakour

, Abdelkader Benali

, en Abdelkarim El-Fassi

, maar die werden wat ouder en mogelijk enigszins uitgeput want die stroom werd allengs minder.

Een tweede golf wordt vertegenwoordigd door lieden als Sinan Çankaya

en Shervin Nekuee

, waarbij de toon weer omhoog ging. En het laatste niveau was dat van Karim Bettache

: "Alle Nederlanders zijn islamofoben en moslimhaters die de moslims onderdrukken, materieel en in al hun cultuuruitingen".

Met deze verzameling, gestart juli 2024, registreren we weer een nieuw niveau: dat van "Nederland is gewelddadig jegens moslims en lokt terecht-tegengeweld uit".

Het was al eerder opgevallen, maar deze maanden zijn zeer druk met de gestoorden van het globaal-terrorisme in de Volkskrant naar aanleiding van de verkiezingszege van Geert Wilders en de aansluitende vorming van een kabinet met de PVV

.

De reden om nu toch met een verzameling te starten volgt zo meteen, maar eerst twee eerdere bijdrages die al opvielen maar waar geen tijd voor was. Ze waren niet in het archief geplaatst, maar bleken te vinden hier (Joop.nl, opgeslagen 13-07-2024,

Keuze nummer 1 (Joop.nl, 15-06-2024, door Anoir Benabdillah - MSc Psycholoog,

Zondebokpolitiek is het symptoom van een disfunctionele samenleving

Bijna iedereen kent de scene van Scarface wel, waarin Tony Montana op een gegeven moment opstaat en de menigte toespreekt:

"Waar kijken jullie naar? Jullie zijn allemaal een stel verdomde k*n. Weet je waarom? Jullie hebben het lef niet om te zijn wat jullie willen zijn. Jullie hebben mensen zoals ik nodig. Jullie hebben mensen zoals ik nodig, zodat je met je verdomde vingers kunt wijzen en kunt zeggen: "Dat is de slechterik." Dus... wat maakt jou dan? Goed? Je bent niet goed. Je weet gewoon hoe je je moet verstoppen, hoe je moet liegen. Ik, ik heb dat probleem niet. Ik, ik vertel altijd de waarheid. Zelfs als ik lieg. Dus zeg welterusten tegen de slechterik! Kom op. De laatste keer dat je zo'n slechterik weer ziet, zal ik je vertellen. Kom op. Maak plaats voor de slechterik. Er komt een slechterik langs! Het is beter dat hij uit de weg gaat!"

De grofgebekte Tony drukt in deze scène de knoppen van Amerikaanse middenklasse in en beweert dat de enige reden waarom ze hem haten is, omdat ze niet zoals hij kunnen zijn. De wereld heeft een slechterik nodig om zichzelf er goed uit te laten zien. Een antagonist is altijd nodig. Maar die is vaak zichzelf. De protagonist echter niet. Om zijn tekortkomingen en discrepanties te verbergen in de mantel van het kwaad heeft dit gedrag een functie. Hoe vaak heb je tegen jezelf gezegd: "Ik ben tenminste niet zo slecht als die en die"?

“Voor de Ouden diende de zondebok als genezend middel voor het grotere geheel. In de moderne tijd is het concept van de zondebok gemuteerd van louter de drager van ongeluk naar de persoon of groep die verantwoordelijk wordt gehouden voor het brengen van ongeluk.” Dit waren ooit de woorden van journaliste Isabel Wilkerson...

Het kan moeilijk zijn om je als zondebok te identificeren en het is geen titel waar veel mensen voor zouden vechten. Maar het is evident dat er overal zondebokken zijn. En ook nu zien we sedert een aantal jaren een hele specifieke zondebok in Nederland. De ingroup versus de outgroup.

Mensen zijn zich vaak niet bewust van deze rol en het erkennen van het bestaan ervan kan bevrijdend blijken te zijn voor veel mensen die worstelen met relaties en sociale en culturele dynamieken. Als je in een disfunctioneel gezin, gemeenschap of samenleving leeft - en vooral dat laatste is nu aan de orde - waar er weinig of geen loyaliteit en rechtvaardigheid meer is, ontstaat er een hevige concurrentie tussen mensen, een gebrek aan oprechte steun, liefde en respect. En dan... zijn er meestal zondebokken. In heel Europa zien we dit nu; de ander. De moslim. Diegene die zich wel of niet liet vaccineren of diegene die zich simpelweg anders gedroeg en andere kleding droeg.

De zondebok kan de onorthodoxe, de non-conformistische, de vreemde, de ongebruikelijke, de vreemde, de gehandicapte, de vervreemde, de waarheidsverteller, de afwijkende of de afwijzende persoon zijn.

Laten we het eerst op microniveau analyseren…
Als jezelf uit een gezin komt waar de nadruk ligt op publieke perceptie in plaats van op oprechte genegenheid, zorg en respect, dan is de kans groot dat er een zondebok in het gezin zit. De persoon naar wie de meeste anderen met de vinger wijzen en die belachelijk wordt gemaakt, die niet serieus wordt genomen en geen respect, vriendelijkheid of positieve aandacht waardig wordt geacht.

Zondebokken spelen een belangrijke rol op disfunctionele plaatsen; Zij zijn hét middelpunt van veel negativiteit en krijgen de schuld van een groot deel van de problemen zonder dat zij daar debet aan zijn. Voornamelijk kwesties waarbij de beschuldigers niet onder ogen willen zien of niet toegeven dat ze er zelf verantwoordelijk voor zijn. Zo hadden we mevrouw Yesilgöz onlangs die vond dat moslims er zelf maar voor moesten zorgen dat ze van een terreur lijst kwamen. Hallo? Wat een aanfluiting en persiflage onder de noemer van externe locus of control.

De zondebok is nodig...
Waar er een zondebok is, zijn er meestal mensen die hun verantwoordelijkheid schuwen en denigrerend, wreed of onvriendelijk zijn als een middel om af te wijken van het échte probleem, dat gewoonlijk wordt aangetroffen bij degenen die de macht hebben en de controle hebben. Zondebokken kunnen mensen vaak verenigen in hun afkeuring en deze samenzwering kan de illusie van eenheid onder de andere leden wekken, maar die eenheid is vaak kwetsbaar, onoprecht en gebaseerd op misbruik, verwaarlozing en wreedheid.

In een disfunctioneel gezin is het gebruikelijk om respectloos en onvriendelijk te zijn tegen de zondebok; het wordt genormaliseerd en aangemoedigd. De zondebok is het probleem, niet wij. De zondebok moet veranderen, niet wij. En dit zie je dan ook terug op macroniveau. Het zijn de vluchtelingen, niet wij. Het zijn de moslims, niet wij. Het zijn de Oekraïners, niet wij. Het waren ooit die Surinamers en Molukkers niet wij. En nu wederom; het is iedereen behalve 'wij'. Men kijkt met een vergrootglas naar de samenleving in plaats van met een spiegel.

Zondebokken vind je dus in gezinnen, in vriendschapsgroepen, in werksituaties, in de politiek en in het bedrijfsleven. Zij zijn te vinden in buurten, in gemeenschappen en in landen. Zij zijn te vinden op de meeste gebieden waar relaties bestaan en waar een ongezonde hiërarchie en machtsdynamiek bestaat. Zij worden vaak aangetroffen in culturen waar de schuld wordt aangemoedigd en in tijden van economische en financiële onzekerheid - herkenbaar? - zijn zij de meest kwetsbare leden van de samenleving en vaak het doelwit.

Een korte blik op de geschiedenis laat ons zien hoe tragisch en gevaarlijk dingen kunnen zijn voor delen van de bevolking die tot zondebok gemaakt.

Geschiedenis...
Één van de meest sprekende tekenen van problemen voor elk gezin, elke werkplek, elke gemeenschap of elke samenleving waar er een zondebok is, is het feit dat er überhaupt een zondebok is. Geen enkel gezond, functioneel, zorgzaam gezin, werkomgeving of gemeenschap zal een zondebok accommoderen, faciliteren of toestaan dat er een zondebok ontstaat of blijft bestaan.

Toon mij een gezond gezin waar ze met vriendelijkheid, genegenheid, respect en vergevingsgezindheid over elkaar spreken, en ik zal je een gezin laten zien dat gezond en liefdevol is en een gezin zonder zondebok. In gezinnen, gemeenschappen en samenlevingen waar individualiteit wordt geaccepteerd en ieder lid wordt gevierd en gesteund omdat hij zichzelf kan zijn zonder verwachtingen, eisen en opgelegde voorwaarden van waarde, is de kans groot dat er geen zondebok zal zijn.

Op plaatsen waar fouten worden gemaakt en waar gemakkelijk vergeving wordt gegeven, zal er simpelweg geen zondebok zijn. In gezinnen waar de waarheid wordt gesproken en vriendelijkheid de natuurlijke modus operandi is, zal het onwaarschijnlijk zijn dat er een zondebok zal zijn.

Vluchtelingen zijn tot zondebok gemaakt, etnische minderheden zijn tot zondebok gemaakt, mensen met een handicap zijn tot zondebok gemaakt en al deze gevallen hebben vaak te maken met hun onvermogen om te functioneren en te presteren in overeenstemming met de geprojecteerde normen en waarden, die allemaal duiden op disfunctioneren en vervormde en problematische denk- en geloofsovertuigingen en systemen.

In mijn ervaring zul je altijd mensen tegenkomen die een helpende hand bieden aan degenen die mishandeld en uitgesloten worden in de samenleving, en dat zijn de werkelijk de opmerkelijke genezers, leiders en humanitairen van de wereld – de helpers. Zoals Thomas Cushman ooit schreef: “Degenen die zich in een sterke positie bevinden, hebben de verantwoordelijkheid om de zwakken te beschermen.”

Als herstellende zondebok gebruik ik nu mijn vaardigheden en capaciteiten om ervoor te zorgen dat andere mensen, en vooral kinderen, niet zo lijden hieronder. Iedereen verdient liefde, respect, vriendelijkheid en zorg, vooral kinderen. Als je al deze dingen alleen maar hebt ontvangen toen je je op een bepaalde manier gedroeg, ontkende wie je werkelijk was en wat je dacht, of wanneer je de echte jij verborgen hield, dan ben je misschien opgegroeid in een disfunctioneel gezin en draag je misschien overtuigingen met je mee die je niet langer dienen en emotionele wonden die liefde, zorg en aandacht nodig hebben.

Trauma en de rol van de zondebok...
We hebben allemaal het vermogen om te genezen van een trauma. Helaas proberen velen van ons te genezen door die rustgevende zorg en liefde te zoeken bij de mensen die ons juist onze verwondingen hebben bezorgd. Erkennen dat je niet de liefde en steun zult krijgen van de mensen die je schade hebben berokkend, kan de eerste stap zijn in elke genezingsreis voor degenen die tot zondebok zijn gemaakt.

Er zijn manieren om de ervaringen van zondebok te gebruiken om te herstellen en te gedijen, en dat is vaak dé manier waarop veel machteloze mensen hun macht terug beginnen te nemen. Ze gebruiken hun ervaringen en creëren een betere wereld. Ik geloof dat alle zondebokken daartoe in staat zijn, en daarom schuilt er macht bij degenen die onderworpen zijn aan de wreedheid die deze rol met zich mee kan brengen.

En dát, dames en heren, is precies de situatie waar we nu in zitten. Wordt vervolgd...

Waarna verder lezen eigenlijk niet meer nodig is want de rest is nu volkomen voorspelbaar.

En ook voor de conclusie is dat niet meer nodig.

En die conclusie kan er maar ééntje zijn:

De enige oplossing voor het lijden van de zondebokken is remigratie.

Nederland gaat niet veranderen op een tijdsbestek van een generatie of twee en zeker niet zo substantieel dat het lijden van de zondebokken minder wordt.

Remigratie is de enige oplossing.

En ter ondersteuning van deze conclusie, keuze nummer twee (Joop.nl, 25-06-2024, door Anoir Benabdillah - MSc Psycholoog,

Nee, wij hebben geen probleem met minderheden. We hebben een intergenerationeel probleem

Wat veel mensen over het hoofd zien...

Is dat de koloniale ervaring waar minderheden mee te kampen hebben en vervolgens de migratie-episode, bij veel van de 1e, 2e en 3e generatie migranten en nazaten veel meer impact heeft op hen en dan vervolgens de maatschappij dan men denkt.

De wonden die het heeft toegebracht aan de psyche van massa's mensen, landen van herkomst en het Westen wordt immens onderschat. Daarom is intergenerationele trauma écht en dient veel meer mee aan de kaak gesteld te worden dan thans plaatsvindt.

Intergenerational-transmission-of-biological-effects-of-trauma.ppm

Veel 'blanke vrienden' zuchten elke keer bij mij wanneer er WEER een boek over identiteit op de planken verschijnt. Maar zelden stellen diezelfde vrienden zich vragen als WAAROM zulke boeken worden geschreven. Hoe belangrijk identiteitsvorming is en hoe belangrijk het is om een ander te begrijpen.

Die identiteiten zorgen er vaak voor dat men vaak pas na hun 40e tot inzage komt waarom ouders bepaalde zaken wel/niet hebben gedaan. Identiteiten die Jan Modaal - ook al gaat diegene veel met 'andersdenkenden' om - nooit zal snappen noch bevatten.

Neen, ik ben totaal niet van die inclusiehypes en dergelijke. Au contraire.

Maar als je de ander wil begrijpen dien je de ander ook te kennen. Kinderen van migranten lopen nu evidence-based gezien veel meer met wonden rond dan wij denken (UVL, 2009). Hebben door sociaal-economische achterstand nu veel meer kans op criminaliteit (UVL, 2009) en ja, 'allochtonen' worden tot wel zes keer meer staande gehouden en in veertig procent van de controles die agenten doen omdat ze criminaliteit vermoeden, valt dit niet te rechtvaardigen (NOS, 2016).

Wat denkt men dat dit alles cumulatief bij iemand doet mits iemand geen veilig nest heeft noch goede handvatten? En dat heeft nu eenmaal veel meer invloed op veel van ons gedrag, onze relatie en hoe anders wij omgaan met met autoriteit. Het heeft nu eenmaal veel meer invloed op ons collectieve verantwoordelijkheidsgevoel, hoe we op problemen reageren, onze opvoedingsstijl, ons gora-complex (wat eigenlijk het Stockholm-syndroom is), etc...

Hoe dit allemaal ook in onze collectieve blinde vlek lijkt te bestaan, we kennen deze wonden niet. En daarom moet er aandacht voor komen. Wat we nu doen is de ander afschrijven. Maar ik heb zelden een held gezien die heeft onderzocht hoe men kon genezen of voor deze groep kon zorgen. Misschien wijlen Frantz Fanon. Maar verder heb ik geen enkele intellectuele denker, geleerde, theoloog, psycholoog, socioloog, antropoloog gezien die de aandacht van het publiek op dit probleem wist te vestigen.

Wie het weet mag het zeggen, of wellicht moet er iemand opstaan...

Want net als het verleden van generaties minderheden terugkomt in huidige genereratie minderheden, blijft het verleden en heden van geneaties meerderheid natuurlijk ook terugkomen bij generaties meerderheid in de toekomst.

Oftewel: er is inderdaad maar één oplossing voor het lijden van de zondebokken en minderheden:

Remigratie.

Alweer genoeg om de zaak af te sluiten, maar bij het originele onder ogen komen van deze bijdrages was de houding inmiddels bekend genoeg om het maar te laten zitten.

Je weet het wel.

Ze haten ons.

Vanwegen cultureel ingebakken inter-generationele achterlijkheid

en de bijpassende gevolgen

.

Het is allemaal al bekend genoeg.

Maar de drempel om aandacht te krijgen werd uiteindelijk toch overschreden. Ook hier is de allereerste aanhef al een sterke aanwijzing (Joop.nl, 13-07-2024, door Anoir Benabdillah - MSc Psycholoog,

Hoe gastvrij zijn wij?

Dat 'wij'.
    Oftewel: er volgt pure haat.
    In combinatie met dat 'gastvrij'.
    Oftewel: het wordt een directe confrontatie tussen blank en gekleurd.
    En meteen het beeld van het niveau:

... zijn wij?

Het niveau "HOLOCAUST!!!"
En tenslotte in die kop:

Het credo luidde toen ook al: 'eigen volk eerst'.

Oftewel: we gaan meteen over op het niveau "etnische burgeroorlog"

.
Waarna de rest van het artikel om te laten zien hoe een harde strijd we kunnen verwachten:

Na de inauguratie van het nieuwe extraparlementair kabinet moet de zon weer gaan schijnen in Nederland. Althans, dat zegt en beoogt men. Maar vorige week werd er stante pede op ingehakt door de oppositie. Meteen. En daar had het kabinet niet zo veel weerwoord op. En echt eensgezind en stabiel leek het ook niet echt voor het zomerreces.

Zo ook gisteren toen ik even kort de televisie aandeed. De partijloze nieuwe minister-president kwam op bezoek bij de NOS en er werden een aantal vragen gesteld en beantwoord. Waar dhr. Schoof communicatief toch stroperig en grauw overkomt en met name op het vraagstuk van asiel lijkt de heer W. heel gedecideerd. Toch is dhr. Schoof 'terughoudend'.

Het dossier asiel en migratie blijft een hoofdpijndossier voor Nederland. En ik voorspel dan ook niets goeds. Want, zo luidt het devies, we zijn immers zo gastvrij en goed geweest, het mag wel een keer wat anders. Maar is dat zo? Zijn wij écht wel zó gastvrij en goed geweest?

Een kijkje in de geschiedenis
Regelmatig moet ik horen dat Nederland enorm gastvrij is en het presenteert zich van oudsher graag als een enorm gastvrij land voor (politieke) vluchtelingen.

Nederland heeft naar ratio tóch de meeste joden gedeporteerd, als we een pijnpunt mogen noemen. Dus dat 'gastvrije' Nederland heeft ook een heel ander gezicht lijkt me. En ook toen ik met wat oudere buurmannen ging spreken en de archieven en boeken indook. Een gezicht dat thans weer dezelfde vorm lijkt te krijgen.

Jaren dertig
Duitse Joden die in de jaren dertig vluchtten voor het nazibewind stuurde Nederland ad hoc terug. Dat was toen beleid. Ze kwamen vaak vanuit Berlijn te voet, op de vlucht voor het genadeloze nazibewind. Na een barre tocht hadden tien joodse vluchtelingen een schuilplaats gevonden in de Sint-Jozefkerk van Kaalheide, een wijk in Kerkrade. Maar dat verblijf zou niet lang duren.

‘Joden', schreeuwden de schoolkinderen die de vluchtelingen hadden opgemerkt. En vervolgens gingen ze er halsoverkop vandoor. Toegesnelde politieagenten wisten er nog vijf op te pakken, die prompt weer over de grens werden gezet. Doordat omliggende gemeenten snel waren gewaarschuwd konden de vijf anderen in de kraag worden gepakt op het station van Heerlen. Hen wachtte hetzelfde lot: terug naar Duitsland, in de armen van de nazi’s.

November, 1938
Nee, dit gebeurde niet in het holst van de Tweede Wereldoorlog. Sterker nog; we tekenen november 1938 op, toen het Limbursch Dagblad in een kort bericht op de tweede pagina melding maakte van dit 'incident'. In Nederland was nog geen Duitser te bekennen. Joden hadden nog steeds dezelfde rechten als alle andere Nederlanders. En iedereen wist dat de Joden in Duitsland op een gruwelijke manier werden vervolgd. Maar toch, toen al.

Toch werden Duitse Joden die in Nederland een veilig onderkomen zochten zonder pardon opgejaagd, opgepakt en over de grens gezet of in kampen gestopt. Niet door een handvol xenofoben of zo u wil antisemieten die het wel prima vonden wat er in Duitsland gebeurde, maar door de overheid zelf. De hamvraag is dan ook: Hoe was het überhaupt zó ver gekomen?

Steeds meer vluchten in de jaren dertig
Joden kregen het bij onze oosterburen na de machtsovername van Adolf Hitler in 1933 steeds zwaarder. Een normaal en joviaal leven werd hen bijna onmogelijk gemaakt. Los van de dagelijkse intimidaties en het geweld dat werd genormaliseerd werden hun rechten steeds verder ingeperkt. Heel bevreemdend was het dus niet dat er een exodus op gang kwam richting het buitenland.

En dus meldden zich in de loop van de jaren dertig steeds grotere groepen vluchtelingen bij de Nederlandse grensovergangen. Daar wisten men toentertijd niet zo goed wat ze met al die mensen aan moesten. Aanvankelijk was er een behoorlijk tolerant beleid onder destijds minister van Justitie Josef van Schaik.

Zolang - en ik citeer - "de vluchtelingen zich netjes gedroegen, konden ze worden toegelaten". Maar er was ook vrees dat de vluchtelingen, wanneer ze eenmaal waren toegelaten, de banen van Nederlanders zouden toe-eigenen. En wat zou het financiele plaatje zijn om die mensen een bestaan te bieden?

Joodse vluchtelingen werden in een speciaal kamp te werk gesteld om onder andere de Wieringermeer droog te leggen.

We kunnen dit niet aan
Dat economische argument kennen we natuurlijk tot op de dag van vandaag. Het drukt enorm op de gezondheidszorg, op onze woningmarkt en ga zo maar door. Het is een parallel met toen.

Het begon steeds sterker te wegen naarmate zich meer vluchtelingen meldden. En dan was er ook nog een politiek spel: Nederland wilde niet minder streng zijn dan andere Europese landen, nog een herkenningspunt? Het was namelijk niet de bedoeling dat er een heuse 'échte' exodus van Joden naar ons land op gang kwam. Hoeveel zouden er dan wel niet komen? Nederland zou eronder kunnen bezwijken, zo was de vrees, ook toen al inderdaad. Tevens was de regering bang dat de komst van grote groepen Joden het antisemitisme in ons land enkel in de hand zou werken. Niet echt een bepaalde win-win zullen we maar zeggen.

En dus zette de regering in 1934 al de rem op het pedaal omtrent de toelating van joodse vluchtelingen. Ze mochten Nederland enkel nog naar binnen als ze aannemelijk konden maken dat er voor hen ‘onmiddellijk lijfsgevaar’ was, zoals dat toen werd gesteld. Ook werd het hen alsmaar moeilijker gemaakt - mede door de bureacratie - om een werkvergunning te krijgen.

En daar komt het; tot de families die nog net op tijd in Nederland waren beland behoorde het gezin van Otto en Edith Frank, die uit het stede der Frankfurt am Main kwamen, met hun dochters Anne en Margot.

Hoe ging het verder?

Eigen volk eerst
Het credo luidde toen ook al: 'eigen volk eerst'. In 1938 draaide namelijk de nieuwe minister van Justitie Carel Goseling de poorten van Nederland nog verder op slot. Vluchtelingen waren helemaal niet meer welkom. Hen werd Nederland de toegang ontzegd. In een circulaire aan ambtenaren en grensbewakers die Goseling deed uitgaan, werden ze beschouwd als ‘ongewenste elementen voor de Nederlandse maatschappij’ die terug moesten naar het land van herkomst.

Het was de toenmalige premier Hendrik Colijn die verklaarde dat datzelfde jaar ‘de Regeering van oordeel is dat ons beperkt territoir in beginsel voor de eigen bevolking moet blijven gereserveerd.’ Alleen vluchtelingen die met papieren konden aantonen dat ze op doorreis waren naar bijvoorbeeld Engeland, werden nog tijdelijk toegelaten.

Deze nieuwe harde lijn en beleid van de Nederlandse overheid leidde tot mensonterende taferelen. Hele families, totaal uitgeput en ziek na dagenlange voettochten door Duitsland, verscholen zich in de bossen voor de grens met Nederland. Ze konden geen kant meer op: teruggaan was geen optie. Een thuis was er meestal niet meer, omdat emigrerende Joden slechts tien Reichsmark en wat kleren mochten meenemen. Al hun andere bezittingen werden door de nazi’s geconfisqueerd.

Politie zet jacht in op joden
In het grensgebied met Nederland waren sedert die tijd mensensmokkelaars actief die illegaal geëmigreerde Joden tegen betaling verder ‘hielpen’ aan een clandestien verblijf in Nederland. Veel wanhopige vluchtelingen die bij de ene grenspost waren tegengehouden probeerden het bij een andere opnieuw. Lukte dat niet, dan staken ze vaak ’s nachts de grens over via smalle landweggetjes. De politie maakte volop jacht op vluchtelingen die in het grensgebied rondzwierven. Ze werden van straat gehaald of uit trams gehaald, vaak op aanwijzing van de bevolking en niet zelden met harde hand.

Wie op de stations in de grensstreken een kijkje nam, had grote kans daar groepen vluchtelingen aan te treffen. Hun papieren bleken vaak niet in orde, waarna ze naar het land van herkomst werden teruggestuurd. Zonder pardon. Dit gold ook voor kinderen. In november 1938 arriveerde er een alleenreizend zevenjarig jongetje in het Limburgse Beek met de tram vanuit Emmerich. Krantenberichten meldden toentertijd dat er nog wel een poging is gedaan toestemming te krijgen om het jongetje op te nemen, maar dat dit niet was gelukt. Ook hij ging terug de grens over.

Dood of Duitsland
Diezelfde maand verschenen er krantenberichten over 36 joodse vluchtelingen, onder wie kinderen en ouderen, die in Zevenaar wanhopig waren geworden toen bleek dat ze niet verder mochten. Vrouwen zouden zich gillend op de grond hebben geworpen en zouden buiten bewustzijn zijn geraakt. Enkelen hadden verklaard liever zelfmoord te willen plegen dan terug te gaan. Het mocht niet baten: de Joden werden op de trein naar Duitsland gezet.

Dit incident leidde nog wel tot Kamervragen, maar volgens minister Goseling was het allemaal niet zo dramatisch geweest als de overdreven media middels berichtgeving had doen geloven. De druk op Goseling om een gebaar te maken werd wel wat groter.

Na de Kristallnacht in november 1938, toen in Duitsland tientallen Joden werden vermoord en winkels en synagoges in brand werden gestoken, meldden zich wel duizend Duitse Joden per week bij de Nederlandse grensposten.

Westerbork
Na veel druk besloot Goseling 7000 Joden toe te laten. Maar dan wel op voorwaarde dat ze in een centraal kamp zouden worden ondergebracht. Een locatie voor dat kamp werd gevonden bij het Drentse Westerbork. U leest het goed: hét kamp van Westerbork.

Omdat de overheid er geen geld aan wenste uit te geven, werd de bouw van het kamp betaald door het Comité voor Bijzondere Joodse Belangen, dat voortkwam uit de joodse gemeenschap zelf. Toen de Duitsers Nederland eenmaal waren binnengevallen, zaten de Joden er als ratten in de val. Vanaf 1942 zou Westerbork een doorvoerkamp worden voor Joden die naar concentratiekampen als Auschwitz, Sobibor en Bergen-Belsen werden gebracht. Ironisch genoeg hadden de Joden het kamp dus zelf betaald en gebouwd.

Onderduiking
Keek er dan niemand om naar de Joodse vluchtelingen? Toch wel. Toen er steeds meer berichten kwamen over de bruutheid van de Jodenvervolging in Duitsland, ontstonden er particuliere initiatieven. In vele plaatsen werden comités gevormd die Joden op beperkte schaal aan voedsel en onderdak probeerden te helpen. De overheid deed zelf niet aan zulke hulpverlening.

Van grootscheepse acties om de Joden te ondersteunen was echter geen sprake. En ook niet van enorme verontwaardiging bij de meeste politici. De katholieke en protestantse partijen die de Tweede Kamer domineerden, pleitten allebei hartstochtelijk voor het behoud van ‘de’ Nederlandse cultuur.

Van socialistische zijde werd er geprotesteerd, maar dat heeft niet mogen baten. Tussen 1933 en 1940 kwamen naar schatting 50.000 joodse vluchtelingen de Nederlandse grens over. Na mei in 1940 bleek Nederland niet de vluchthaven te zijn die men had gezocht.

Welkom en veilig? Nee, ook niet. Mogen we de parallellen trekken? U beslist het.

De minderheden wacht een gruwelijk lot.

De oplossing: dezelfde als voor de Joden: een eigen land.

En remigratie naar dat land.

Oftewel: we stichten bijvoorbeeld een land "Marokko", en brengen daar de Europese Marokkanen.

Enzovoort.

De enige manier om de minderheden in Nederland en Europa te redden van de gaskamers.

Lukt dat allemaal niet, dan rest de minderheden niets anders dan zichzelf te redden.

Van de meerderheid.

Ze zullen moeten gaan strijden tegen de meerderheid.

Remigratie, of minderheden tegen meerderheid.

Etrnische burgeroorlog (

).

Er zit niets anders op.

En nog tijdens het componeren van het voorgaande, kwam een zo mogelijk nog gruwelijker want praktischer vervolg. De aanleiding is een burenruzie die ontaardde in een schietpartij.

Waarbij, in een unieke omkering der rollen, dit keer niet de blanke maar de moslim de dood vond. De reactie van de moslim"psycholoog" (Joop.nl, 17-07-2024, door Anoir Benabdillah - MSc Psycholoog,

Er is een jongen vermoord. ...

Vorige week werd een 25-jarige broeder uit Stampersgat in koelen bloede neergeschoten. ...

Met al drie racistisch gorigheden: het slachtoffer was 25 jaar oud, en dat is geen 'jongen'.
    Het was niet 'in koelen bloede', wat het was tijdens een slaande ruzie waaraan al veel soortgelijke ruzies vooraf waren gegaan.
    En ten derde: het slachtoffer is geen 'broeder' van auteur Anoir Benabdillah.
    Het is het meest gore racisme.
    De hele kop:

Er is een jongen vermoord. Wie heeft dit klimaat gecreëerd? En waarom horen we hen niet?

De respons:

Er is een filmer vermoord. Wie heeft dit klimaat gecreëerd? En waarom horen we hen niet?

Er is een journalist vermoord. Wie heeft dit klimaat gecreëerd? En waarom horen we hen niet?

Er is een advocaat vermoord. Wie heeft dit klimaat gecreëerd? En waarom horen we hen niet?

En daarvan is er een heel lange lijst ietwat minder bekende gevallen.

Wat is het verschil tussen deze lijst en het geval dat de aandacht van de moslimpsycholoog heeft getrokken?

Het antwoord: ras.

Maar er is nog een verschil. Het eerste geval in de respons is een filmer. Een creatieveling. Met veel bijdragen aan de maatschappij.

De tweede is een journalist met een hoge werkethiek. Met veel bijdragen aan de maatschappij.

De derde is een advocaat met een hoge werkethiek. Met veel bijdragen aan de maatschappij.

Over de jongen, deel 1 (Joop.nl, 17-07-2024, door Anouar Yacoubi - Duoraadslid DENK in Amsterdam,

De moord op Hamza moet een wake-up call zijn voor ons allemaal
...
Reacties (6)

DanielSchie - 17 jul. 2024 - 16:12
Ik vernam uit de media dat Hamza en de buurman een langslepend conflict hadden over het parkeren van een auto. Hamza wilde perse zijn auto voor de deur en niemand mocht daar parkeren (het is een openbare weg waar iedereen mocht parkeren). Als iemand de bak op de stoep zette voor die parkeerplaats werd degene door Hamza luidruchtig verrot gescholden. Bij het laatste akkefietje was Hamza weer over de zeik dat de buurman op 'zijn' plek had geparkeerd dat hij zijn auto voor de buurman zette en daarbij het trottoir blokeerde. Mensen in een rolstoel konden niet meer over het trottoir. De buurman ging kennelijk door het lint en schoot Hamza dood. De buurt was niet heel erg te spreken over Hamza. Iemand doodschieten voor een parkeerprobleem is te idioot voor woorden. Ik heb nergens in de media gelezen dat racisme of moslimhaat de reden was. Misschien heb ik het over het hoofd gezien maar anders is het wel een erg zelfingenomen, suggestief en polariserend artikel.

Peter Njmegen - 17 jul. 2024 - 17:36
Hamza heeft nog wel een paar woningovervallen op zijn naam.
Maar dat is geen rasicme maar ludiek

Over de jongen, deel 2 (GeenStijl.nl, 18-07-2024, door Ronaldo,

In Stampersgat vermoorde Hamza als 17-jarige veroordeeld voor drie overvallen

... we melden het hier toch, aangezien u gisteren in de comments bij ons topic al wees op artikelen over 'Hamza el B' en het vandaag (in een bijzin, maar toch, ere wie ere toekomt) door de NOS is bevestigd.
En 'het' is dus het feit dat Hamza op zijn 17e werd veroordeeld tot maar liefst twee jaar jeugddetentie (de maximumstraf) voor drie overvallen, waarvan er in ieder geval één zeer gewelddadig ("Ze dreigen de vrouw met een mes dood te steken. Om hun woorden kracht bij te zetten, zetten ze het mes op haar keel. Daarop wordt de vrouw naar haar slaapkamer gebracht en daar is ze aan haar handen en voeten vastgebonden. De overvallers nemen bankpassen, een iPhone en de sleutels van een BMW mee. Ook nemen ze geld, sieraden en tassen mee."). ...

Neemt u even pauze om het te laten bezinken ...
Lees nog even terug wat de moslimracist/terrorist te berde te brengen had over broeder Hamza ...
En nu wat voor soort conclusies we moeten trekken:

Niet enkel de dader, de lafaard die iemand twee kogels in zijn rug schoot, verdient onze aandacht, maar ook zij die hebben bijgedragen aan dit klimaat en het genormaliseerd hebben. ...

En dat dan slaande op:

En er is maar één conclusie mogelijk, maar die heen we al getrokken.

In het GeenStijl artikel stond nog een saillant detail, dienaangaande:

... Dat de vader van Hamza op de zitting verklaarde dat de overvallen "een klein foutje voortkomend uit puberaal gedrag" komt ons toch ook nogal opmerkelijk voor. ...

Daar is dus niets opmerkelijks aan, want de slachtoffers waren ongetwijfeld blanken.

Ongelovigen.

Waren de slachtoffers moslims geweest, was er een goede kans dat Hamza door soortgenoten in elkaar was geslagen.

Reeds bij het eerste geval.

Marokkaanse moslims pleegden een zware aanslag in Madrid. Marokkaanse moslims in Eindhoven hielden de daders verborgen.

Moslims pleegden een aanslag op satirisch blad Charlie Hebdo. Voor zover zichtbaar stonden alle moslims erachter

.

Een Rotterdamse agent stopte een Marokkaanse trouwstoet, en één van de gasten sloeg de agent van achteren bewusteloos. Geen van de 200 gasten wilden vertellen wie het had gedaan.

Conclusie: het is niet de uitwas, maar de hele gemeenschap die een dodelijk gevaar voor ons is.

Ons zijnde de blanke Nederlanders.

Bij gelijkblijvende trends zijn er slechts twee mogelijke uitkomsten: remigratie, of etnische burgeroorlog

.

Voor de volledigheid, de rest van het artikel, ter illustratie van hoe ernstig het mis is in de individuele geesten:

... Normaal zie je deze moraalridders naar hun toetsenborden snellen om bepaalde zaken 'af te keuren', zoals mevrouw Yeşilgöz en Geert W., maar nu zijn ze nergens te bekennen en geven ze geen enkel teken van leven. Zij hebben deze anti-islamsentimenten de afgelopen twintig jaar genormaliseerd.

Zij hebben de maatschappij opgehitst, doelbewust gepolariseerd en mensen tegen elkaar opgezet. En zij gaan actief, samen met het journaille in de vorm van onder andere De Telegraaf, keer op keer op jacht bij elk 'incident' waarbij moslims betrokken zijn. Waar zijn hun afkeer en hun walging nu?

De islam gebiedt ons, ondanks de vele emoties en de boosheid die er nu spelen, om niet haastig te zijn in ons oordeel en om clementie te praktiseren bij nieuws. Toch lijkt het erop dat Hamza is vermoord uit racistische motieven. Natuurlijk wilde De Telegraaf deze zaak verbloemen en de schutter nog enigszins humaniseren.

Islamofobie is genormaliseerd. Daar moeten we heel simpel over zijn. Daar moeten we niet meer omheen draaien. Open een platform als 'X' maar: het is een vuilnisbelt geworden waar moslimhaat aan de orde van de dag is. Tevens hebben veel politici, geheime diensten en journalisten voor dit klimaat gezorgd. Zij dienen thans dus ook hun verantwoordelijkheid te dragen.

Want we weten tevens hoe het was geweest als de rollen waren omgedraaid hè? Een flauwe vraag? Of een heel evidente?

Dan wat kritische vragen:

- De buurman uit Stampersgat bleek zich volgens ooggetuigen te hebben verstopt en Hamza te hebben opgewacht in de avond. Waarom zou je dit doen met een wapen?

- De tweets van de verdachte liegen er niet om. “Moslims zijn een probleem. Ongeacht wat ze wel of niet doen” en “De moslims zijn niet de nieuwe joden. Maar moslims zijn de oude nazi’s!” Niet echt joviaal, wel?

- En waarschijnlijk de belangrijkste: als het écht een burenruzie was geweest om een vermeende parkeerplek, dan zou buurman Gerben toch zijn gestopt na het laf neerschieten van Hamza? Maar hij wilde vervolgens Hamza’s vrouw en kindje ook van het leven beroven, aldus getuigen en omwonenden. Dus heel het motief van zogenaamde ruzie om een parkeerplek is nonsens.

In dit soort gevallen draai ik - zoals ik eerder meldde - de rollen altijd om, om de verontwaardiging te toetsen. Hypothetisch gezien: hoe zou het zijn als een Marokkaanse jongen in de bloei van zijn leven een blanke man van middelbare leeftijd bruut van het leven berooft vanuit zijn rug? Het antwoord zou voor zich spreken. En de walging en alle veroordelingen zouden enorm zijn. Nu: niets, nada.

The usual suspects die immer zo'n grote mond hebben en hun walging uitspreken hoor je niet. Waarom niet? Is het thans niet populistisch om je walging te uiten? Scoor je er niet mee? En weet je stiekem heel diep vanbinnen dat je hebt bijgedragen aan dit klimaat?

Daar sta je dan Geert W. Waarschijnlijk wrijvend in de handen. U pleitte immers toch ooit voor kogels in de knieën van Marokkanen? U bent er toch voor alle Nederlanders? Waar bent u nu dan? Waar is uw walging nu dan, mits u er voor alle Nederlanders bent? Sterker nog, iteratie: dhr. W. en consorten hebben voor heel dit klimaat gezorgd en dragen geen verantwoordelijkheid voor dit klimaat.

En ook mevrouw Yeşilgöz, die toch wel erg graag haar walging en afkeuring uit als het bijvoorbeeld gaat om antisemitisme, is thans muisstil. Zou het een synagoge betreffen, zou ik niet weten hoe vaak ze zich zou uitspreken. En ze zou er als eerste opduiken en haar afschuw uitspreken, samen met de moraalridders Henk Krol, Gert-Jan Segers, Paul Cliteur, en anderen.

Maar ze blijken nu allen hun handen en vingers en tong verloren. Nu moeten we waarschijnlijk toch wel even de 'feiten' afwachten.

Wij weten ondertussen wel beter...

De racistische gorigheid is onbeperkt.

Met als nevenconclusie iets dat al eerder geconstateerd is: moslims zijn volkomen onbekend met het begrip "empathie"

.

Op dit punt aangekomen (op 19 juli 2024) werd er beseft dat er ook iets gezegd moest worden over wie de oorzaken van dit proces, wie er schuld had, en ook beseft wie dat was, de Volkskrant (cumsuis), maar de energie en inspiratie ontbrak om het meteen af te maken.

Maar daar kwam de Volkskrant instantaan zelf te hulp. Want de volgende dag (de Volkskrant, 20-07-2024):

Juist ja ...

De moslim Gökmen T. schiet zonder aanleiding in een willekeurige stad in een willkeurige tram drie of vier blanke Nedrlanders dood omdat het blanke Nederlanders zijn, en de Volkskrant (cum suis) beweren eerst dagenlang dat het niets met de islam en de moslimachtergrond te maken heeft (terwijl dezelfde dag al het tegenbewijs in de auto van de moslim gevonden werd), en geven vervolgens alle blanke Nederlanders wekenlang en verder sinds die tijd als het maar van pas kwam het advies dat het een uiterst incienteel geval betrof en dat geen blanke Nederlander er zich ook maar iets van hoefde aan te trekken.

Een moslim vindt de dood bij een burenruzie, en de Volkskrant beweert ten eerste dat de schietpartij het gevolg is van beleid van de regering van de blanke Nederlanders, en ten tweede: adviseert de moslims om zich dodelijk bedreigd te voelen door alle blanke Nederlanders.

Meteen maar: de Volkskrant is een misdadige organisatie.

De Volkskrant is een mede zo niet hoofdschuldige van het proces dat nu verkeert in de fase als bovenstaand beschreven. Voor zo'n proces zijn diverse voorwaarden vooraf te vervullen, maar daarbij één cruciale waar het absoluut niet zonder kan:

Positieve trugkoppeling.

Versterking.

Dit:

En denk daar een steeds sneller draaien naar binnen bij, met ter plaatse van de punt in het midden een implosie.

Die, zoals iedereen met enig technisch inzicht of enig gezond verstand weet,, onmiddellijk gevolgd wordt door een explosie.

Naast de directe inhoud is ook de hoeveelheid tekst die bovenstaande moslim weet te produceren een teken van hoe ver het proces al gevorderd is.

Als gevolg van iets dat overdadig is bewezen in de verzameling van islamofilie die de Volkskrant verspreidt

. Waaruit een enkel recent specimen (de Volkskrant, 12-06-2024):

Oftewel: "Je mag moslims niet onderzoeken want moslims zijn kleine lieve teddybeertjes en kaboutertjes op teensandaaltjes die nog nooit een vlieg kwaad hebben gedaan".

De Volkskrant is een misdadige organisatie.

Dat andere media meedoen in het proces neemt niet weg dat de facto de Volkskrant de hoofdinspirator is.

De volgende van het IS-monster heeft geen uitleg nodig (Joop.nl, 12-08-2024, door Anoir Benabdillah - MSc Psycholoog,

Hulde voor Hassan en haar hidjab

Gisteren ging ze triomfantelijk op het podium staan. Met haar aanstekelijke lach en jawel, met haar bruine hidjab. Ze nam haar medaille in ontvangst en Nederland wist zich even geen houding te geven. En geloof het of niet, ook Henk en Ingrid, die altijd problemen hebben met de hidjab stonden te juichen! Zoals Louis van Gaal ooit grandioos de pers toesprak.

Maar Sifan deed meer dan een medaille ontvangen. Zij ontsluierde vele mensen met haar sluier en een gouden plak. 's Neerlands trots en haar lach met hidjab waren onaantastbaar. Zoals zij eigenlijk al jaren onaantastbaar is. En zo sprintte ze niet alleen haar tegenstanders van de baan, maar heel veel criticasters die dagelijks de mond vol hebben van de islam en de hidjab. Zij snoerde haar criticasters de mond met haar prestaties op de baan, vervolgens op het podium én met haar hidjab.

In Frankrijk geldt een verbod op het dragen van een hoofddoek – en andere religieuze symbolen – in openbaar onderwijs en overheidsdiensten. Ook voor deelneemsters die voor Frankrijk deelnemen aan de Olympische Spelen werd de hoofddoek verboden, hoewel de regels van de Spelen de hoofddoek en andere religieuze symbolen wel toestaan.

Ze sprintte en snoerde alle mensen de mond die al jaren luid huilen om haar 'gebrekkig Nederlands' en wanneer ze niet presteert valt men weer over haar hidjab. Maar dit keer niet. Ze sprintte zowel voor alle moslima's als alle vrouwen die dagelijks met hun hidjab onder een zogenaamde neutraliteitspersiflage slachtoffers zijn van allerlei onzinriedeltjes.

Haar overwinning was namelijk meer. Haar overwinning was er één van alle moslima's. Haar overwinning zorgde er zelfs van dat de veroordeelde Geert W. even écht zon kon zien en die door zijn haar écht kon schijnen in zijn brein. Zij stak meisjes en vrouwen die al jaren structureel worden buitengesloten een spreekwoordelijk hart onder de riem.

Zij gaf op het podium alles wat ook maar enigszins te maken had in negatieve zin met de hidjab de laatste jaren een draai om de oren. Sifan Hassan stond daar demonstratief in het hartje van het laïcisme een harde klap aan de Fransen die maar blijven strooien met wetten tegen moslims. Ooit hadden we Jesse Owens. En we hebben veel meer kampioenen gehad. Maar gisteren... gisteren, hadden wij: Sifan Hassan...

Hulde!

Want iedereen kan onmiddellijk lezen wat hier staat:

Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!Wij haten jullie!!! Wij haten jullie!!!

Wij haten jullie!!!

Amen.

Naar Haatzaaiers, moslims

, Haatzaaien, allochtoon

, Allochtonen, vijfde colonne

, of site home

·.

Haatzaaiers, moslims: Anoir Benabdillah

13 jun.2024