Bronnen bij Cultuur, gelijkheid, joods: anti-nationalisme en Nederlandhaat
Inleiding
Deze website staat voor de opvatting dat tussen de
diverse culturen op de wereld een continue cultuurstrijd aan de gang is, en
dat dat een normale zaak is. De voortzetting van het proces van evolutie op
het niveau van menselijke groepen dat al aan de gang is sinds het ontstaan
van de soort. Wat het beste functioneert, overleeft
.
Die cultuurstrijd wordt in veel kringen wel erkend als aan de gang
tussen Europese culturen en die van recente immigranten. Op deze website
is ontdekt dat dit ook geldt voor de oudere Joodse immigranten.
Deze website is begonnen met de beschrijving van de strijd tussen het
Rijnlandse model
,
genoemd naar de coöperatieve natiestaten van de Noordwest-Europa,
en het Angelsaksische model. Dat laatste is ook bekend als "neoliberalisme" en
is regelrecht afkomstig van en staat voor het Joodse maatschappelijke model
.
Dit verschil in economisch-maatschappelijk model heeft een basis in een
verschil in opvatting over sociaal-psychologisch functioneren: is de
medemens iemand om mee samen werken, of slechts een concurrent in het
verwerven van rijkdom? Dit aspect is behandeld elders
.
Hier gaat
het om een specifiek aspect van deze cultuurstrijd: de Noordwest-Europese
natiestaat heeft grenzen nodig om misbruikmakers van de interne solidariteit buiten te houden.
Het Joodse maatschappijmodel leeft bij volkomen open grenzen.
Hier
gaat het om het bewijzen van de juistheid van dit laatste aspect. Wat
beperkt zou kunnen blijven tot een enkel voorbeeld, uitgesproken door een
"links" politicus die niet als vertegenwoordiger van het Joodse model bekend
stond en staat (
NRC Handelsblad, 10/19-01-2004, door Paul Scheffer):
Dit houdt natuurlijk automatisch een ontkenning in van alle moeite die
door eerdere en huidige generaties in dat stukje aarde is gestoken, tezamen
zijnde de lokale "cultuur". Hier diezelfde Joods denkende (en zijnde) persoon over
die cultuur (
Over identiteit, zelfrespect en integratie, zesde DEND-lezing,
door J. Wallage, burgemeester van Groningen, 31-10-2002, in Tilburg):
Dat wil niet zeggen dat deze Joodse cultuurdrager geen respect heeft voor
welke cultuur dan ook, of het bestaan van
alle cultuur ontkent (
de Volkskrant,
18-12-2003, van een verslaggever):
Oftewel: de Joodse cultuurdrager en -aanhanger Jacques Wallage vindt dat
Nederland een schamel cultuurtje heeft dat geen enkele bescherming nodig
heeft, maar dat de cultuur van moslim-immigranten een zeer definitief
bestaan heeft, en een bestaan dat tot in haar grondvesten wordt aangetast als iemand wijst
op de schamele aspecten ervan (vrouwonvriendelijkheid, autoritair-zijn,
homohatendheid, enzovoort
).
Dit soort combinatie van uitspraken staat in rationele beschouwingen bekend als
"contradicties"
, en in meer populaire als "gotspes".
De rest van dit artikel
bestaat uit een verzameling soortgelijk materiaal, en de bijbehorende
analyses. Dit om aan te tonen dat het gegeven voorbeeld geen uitzondering
is, maar dusdanig exemplarisch dat het als kenmerk voor de hele cultuur kan
worden gebruikt, zowel qua maatschappelijke stellingname als het gebezigde
woordgebruik (natuurlijk zijn er uitzonderingen
).
Voor de bijpassende sociaal-economische opvattingen zie hier
- voor de brede maatschappelijke gevolgen van de onderliggende
levenshouding, zie hier
- voor het verband van deze uitspraken met
antisemitisme, zie hier
.
Bronnen
Het voorbeeld van Jacques Wallage is dat van een politicus, min-of-meer in
diplomatentaal gegoten. Kunstenaars als
schrijvers weten het plastischer uit te drukken
(
NRC Handelsblad, 27-12-2006, door Ilja Leonard Pfeijffer):
Na het lezen van de koppen heb je als werkend
mens al meer dan genoeg hiervan. Voor wie de naam even niets zegt: Ilja Leonard
Pfeijffer is succesvol en prominent schrijver van gedichten en boeken. van
joodse afkomst. Met een trektocht naar plus jarenlang verblijf in Italië achter
de rug. Het aloude "Het paradijs ligt op Hawaï" (later: Samoa) syndroom. Hier
alsnog een stukje uit dit epistel:
Ad nauseum.
Misschien wel gevaarlijker zijn
de varianten die in ethische taal geformuleerd zijn: (
de Volkskrant,
12-04-2008, door Ernst Hirsch Ballin, minister van Justitie):
Het beroep op internationale wetgeving en het specifiek vermelden van
kennisemigranten, zonder het dan eveneens relevante vermelden van economische
vluchtelingen en gelukszoekers onder de paraplu van de asielwetgeving, geeft
natuurlijk al voldoende aanwijzing met wat hiermee bedoeld wordt. Maar voor de
volledigheid schrijft Ernst Hirsch Ballin, minister van Justitie, het nog eens
in zoveel woorden erbij: de grenzen kunnen wel afgeschaft worden - iedereen is
welkom.
Dit is een filosofie die volstrekt natuurlijk is voor een
migrantenvolk. Maar degelijkheid is hij dusdanig duidelijk in zijn volkomen
omgevingsvijandige extremisme, dat men dat kennelijk ook beseft, want in deze
expliciete vorm wordt het maar weinig waargenomen. Maar in de andere opvattingen
over alles aangaande migratie enzovoort is ze duidelijk terug te vinden als de
gemeenschappelijke achtergrond: het recht van de migrant of nomade om te bewegen
van nederzetting naar nederzetting, telkens als de oude nederzetting te veel is
uitgeput om nog als levensbron voor de nomade te kunnen dienen.
Natuurlijk is het zo dat op een gegeven binnen de
nederzettingen weerstand tegen dit soort gedrag ontstaat. De nomaden of
migranten noemen dit dan "vreemdelingenhaat" of "xenofobie", en schrijven het
toe aan de lokale cultuur. Die dan ook niets waard is en afgeschaft moet worden,
zoals we al hebben gezien. Dit natuurlijk geheel in tegenstelling tot de cultuur
van de nomaden of migranten, die beschermd moet worden en dus wel veel waard is
(uit
de Volkskrant, 29-09-2008, door Ulli d'Oliveira, oud-hoogleraar
internationaal privaatrecht en migratierecht aan de UvA):
Het idee van een monogaam huwelijk behoort dus tot het schamele cultuurtje, en
dat van een polygame kennelijk tot de rijke cultuur. Een stellingname die
rechtstreeks stamt van het Joodse culturele etnocentrisme (uit:
de Volkskrant,
24-07-2009, door Jan Tromp):
En dit Joodse recht op cultuurbehoud wordt direct geprojecteerd op de cultuur
van andere immigranten, terwijl de residente bevolking dat recht keihard ontkend
wordt.
Deze aanval op onze cultuur is in de openbare discussie
begonnen door Hedy d'Ancona, met haar inmiddels legendarische uitspraak dat de
multiculturele samenleving een verrijking was voor ons land. Oftewel: dat
vrouwenonderdrukking, uithuwelijken, inteelt, eerwraak, mannen- en
vrouwenbesnijdenis, ritueel slachten, kunstcensuur, meningencensuur, en al die
andere uitingen van multiculturaliteit een verrijking van onze samenleving
zouden zijn. Hier nog eens uitgebreid uitgevent
(
de Volkskrant, 20-03-2010, door Hedy d’Ancona e.a.):
De bekende leugens en omdraaiingen: het zijn de
allochtone immigranten die discrimineren en racistisch zijn
, en waar ze in de meerderheid zijn de blanken in de hoek drukken zodat ze uit
hun wijken vluchten
. En degenen die bezwaar hebben tegen de moslims pleiten niet voor
eenheidsworst, want er wordt niets gezegd van andere Europeanen, Chinezen,
enzovoort, alleen over de moslims met hun haatzaaiende koran en halal-en-haram
regeltjes. En hun religieuze activisme in de vorm van de hoofddoek.
Maar natuurlijk zijn de autochtonen de schurken, die de
allochtonen ook sociaal-economsch onderdrukken:
Geen woord over het de sterk achterblijvende leerprestaties van de allochtonen
waardoor ze die positie hebben. Stel je voor, moslims die ergens in
onderpresteren - die waardigheid weer.
Én wat ze het liefst natuurlijk meteen zien verdwijnen, in
goed-islamitische traditie, is het recht om op deze achterlijkheden kritiek te
uiten:
En in dit geval komt ook dat bekende wanstaltige begrip van het respect om de
hoek kijken:
Christenen mag je voor alles uitmaken, en op dit moment is het misbruik op
internaten volop in het nieuws, maar moslims, nee, die hebben waardigheid, die
je niet mag schenden. Christenen mag je bekritiseren, maar voor moslims moet je
respect hebben.
Kijk, en dat is nu een echte bedreiging van democratie.
Tussen twee haakjes: dat kopvoddentaks, één keer
uitgesproken, is iets waar de multiculturalisten echt zonder limiet op
kunnen klaarkomen.
Het is regelrecht eigen-volk-haat, oikofobie, waar deze
mensen aan lijden. Die zich inlaten met iemand die een islamitische moord op een
schrijver heeft bepleit, een regelrechte onze cultuur vijandige vijfde-colonnist
.
Dat al deze opvattingen direct zijn geïnspireerd door de joodse culturele
achtergrond wordt nog eens expliciet gezegd, volstrekt overbodig, hier (
de Volkskrant, 20-10-2012, boekrecensie, door Anet Bleich):
Ook D' Ancona en met haar Bleich stellen hier dus expliciet: wij Nederlanders
(en andere Europese nationaliteiten) hebben niet het recht ons te beschermen
tegen de instroom van parasieten komende van elders.
En let op de woorden 'dit elementaire gevoel' - hier staat expliciet: het
gaat om een cultureel vastgelegde ideologie. De ideologie van de Joodse cultuur.
De ideologie van het nomadisme
- het vrij kunnen rondtrekken van plek tot plek
nadat de vorige plek is uitgewoond.
Deze nomadistische houding gaat ontzettend ver. Ze leidt in
de geest van de nomadisten tot een afkeer van alles dat inheems is aan de plek
waar ze verblijven, en een automatische voorkeur voor alles dat via migratie
binnenkomt. Nog een bijdrage van Anet Bleich (
de Volkskrant, 18-07-2007, door Anet Bleich):
De waarde van welke opvattingen in zowat één enkele zin kan worden
ingeschat (
de Volkskrant, 21-07-2007, ingezonden brief van Pieter Markus,
Geldrop):
Dan weer terug naar Bleich:
En nu Bleich over één van de partijen die ze de ruimte zou willen geven
(de Volkskrant, 24-05-2006, column door Anet Bleich):
Oftewel: de Nederlanders uit de stad zijn rancuneuze kleinburgers. En
degenen die buiten de stad wonen ... (
de Volkskrant, 22-11-2006, column door Anet Bleich):
... zijn bekrompen en beperkt van horizon.
Anet Bleich heeft een diepe liefde voor alles wat migrant is,
en een diepe haar voor Nederlanders.
Natuurlijk zijn de politiek-correcte opvattingen over
immigratie en multiculturalisme in feite een bedreiging van onze samenleving. En
er is geen enkele reden om te veronderstellen dat mensen als D'Ancona en later
Van Thijn en Cohen, die veelvuldig hetzelfde verkondigden
, dat niet wisten. Anders dan dat ze volstrekt dom en stompzinnig waren, iets
dat leden van deze cultuur zichzelf nooit zullen vinden. Waarna alleen de
bedoeling overblijft zoals die blijkt uit de woorden van Wallage: de
kwaadaardige. Men heeft toen al de aanval op de Nederlandse cultuur ingezet, met
de allochtone immigranten als stoottroepen. Zie bijvoorbeeld ook de lijst
deelnemers aan de politieke correctheid, waaraan het multiculturalisme ook bijna
één-op-één verbonden is - ook daar een sterk contingent aan vertegenwoordigers
van de nomadische cultuur
.
En die strijd gaat tot op de dag van vandaag door. Kijk
maar naar een ander prominent, de directeur van het Sociaal en Cultureel
Planbureau, Paul Schnabel (
de Volkskrant, 08-10-2008, van verslaggever John Wanders):
Paul Schnabel constateert dat er diverse groepen Nederlanders zijn, en dus is er
niet dé Nederlandse identiteit - het bekende onbenul van mensen die niets van
van het begrip "groep" (van mensen) begrijpen
-
dus niets van sociologie, want sociologie gaat eigenlijk alleen maar over
groepen. Deze Paul Schnabel die het bestaan van het begrip "sociologische groep"
ontkent, is socioloog, deeltijdhoogleraar, en directeur van de Sociaal en
Cultureel Planbureau. Je verstand staat er bij stil ... Tenzij je aanneemt dat
er andersoortige motivatie is voor het oordeel dat er geen Nederlandse
identiteit bestaat zoals het willen vernietigen van die Nederlandse identiteit -
door het bevorderen van maximale immigratie ...
Ook in juridisch kringen heeft het Joodse
denken een stevige machtsbasis (
de Volkskrant, 14-01-2011, door Jonathan Witteman):
Natuurlijk is er geen enkele reden je
zorgen te maken over de Nederland- en Nederlandse-culuur vijandigheid van de
immigranten. Immigranten hebben sowieso cultureel altijd gelijk: besnijdenis,
ritueel slacht, uithuwelijken, sharia: bij iedere botsing kiezen de Joden voor
de kant van de immigranten
De eerst geciteerde uitlatingen van Wallage stammen uit
een tijd, rond 2004, dat soort uitingen zeldzaam waren. Het was niet nodig om
actief tegen het "nationalisme" op te treden, omdat in de Noord- en
West-Europese landen het gevoel voor de nationale identiteit vrij zwak was, met
name door de gevolgen van wat gezien werd als het Duitse nationalisme.
Toch zijn
joden ook in die tijd wel actief geweest in hun streven, via bijvoorbeeld
hartelijke steun aan de Europese eenwording en het internationalisme in het
algemeen, door mensen als Max Kohnstamm
(Wikipedia) en Mom Wellenstein
(Wikipedia). Deze namen klinken sommigen misschien wel onbekend in de oren. Maar
toen de Europese Unie voor "haar inspanningen voor de vrede" de Nobelprijs
kreeg, waren dit twee commentaren (
de Volkskrant, 15-10-2012, column door
Sheila Sitalsing):
En hier de andere genoemde (
de Volkskrant, 13-10-2012, van de
buitenlandredactie):
Oftewel: er wordt een hele column gewijd aan Kohnstamm en de eerste de door de
redactie om een reactie wordt gevraagd is Wellensetin. Aangevende het belang van
hun rol bij het ontstaan van de Europese eenwording. Het grote nomadische
imperium zonder landsgrenzen waarin iedereen vrij kan rondreizen naar de plek
waar hij het best kan profiteren en parasiteren.
Dit waren allemaal acties die achter de schermen werden
uitgevoerd. Maar twee ontwikkelingen noodzaakten een steeds openbaarder
stellingnemen door het nomadisme. Ten eerst de massa-immigratie van allochtone
immigranten, die, door de overlast en criminaliteit die zij veroorzaken,
immigratie in het algemeen een slechte naam hebben gegeven. En het nationale
gevoel in de Europese landen hebben versterkt.
En de tweede en meer recente ontwikkeling zijn de diverse
gevolgen van de Europese eenwording, waardoor een instroom van voornamelijk
Oost-Europese arbeidsimmigranten is ontstaan - ook gepaard gaande met overlast
en criminaliteit. En met de financiële crisis ook een groeiende weerstand tegen
Europa in het algemeen.
De strijd waar hierover gepraat wordt, lijkt dus die tussen
nationalisme en internationalisme, maar als je je beperkt tot het Joodse deel
van het internationalisme, is dat dus vrijwel uitsluitend een internationalisme
qua reismogelijkheden - cultureel houden Joden minstens net zo sterk aan het
eigene als de culturen waartussen ze verkeren.
En een tweede correctie op dat beeld is het ermee verbonden
aspect van goed en kwaad: internationalisme is goed en nationalisme is kwaad. Nu
is het zeker zo dat bepaalde vormen van nationalisme kwaad zijn. Maar evengoed
zijn bepaalde vormen van internationalisme minstens even kwaad. Dat zijn die
aspecten die streven naar vrije import van goedkope arbeid daarmee de
arbeidspositie van alle werkers ondermijnen, de dominantie van de internationale
financiële wereld, en ideologieën als het kapitalisme en het neoliberalisme. Dat
laatste niet geheel toevallig het geestesidee van een drietal mensen van Joodse
origine: Ayn Rand, Milton Friedman en Alan Greenspan
. En in dat kapitalisme en de financiële wereld spelen er ook vele
vertegenwoordigers van deze cultuur een belangrijke rol
.
Tot die kwalijke aspecten van het internationalisme is dus
ook het ondermijnen van gezonde vormen van nationalisme, die er ook zijn. Tot
nationalisme is de Noord- en West-Europese landen behoort onder andere het veel
grotere sociale vertrouwen en de veel betere samenwerking in deze landen
. Iets dat ondermijnd wordt door het etnocentrisme van de allochtone
immigranten, en de pleidooien internationalisten. Dit alles ter inleiding
verzameling van die ondermijning vanuit de cultureel joodse hoek.
We beginnen met een raillerend exemplaar dat stamt van het
Volkskrant-weblog, waar langere tijd een harde strijd tussen
multiculturalisten en een paar normale mensen heeft gewoed -
Volkskrant-weblog,
25-11-2007, door Ely de Waal:
Dat 'Wij Nederlanders ...' is een bekende truc van de immigranten - bijvoorbeeld
Nazmiye Oral maakt er ook vaak gebruik van
. "Wij Nederlanders" blijken in dat soort stukjes allerlei vervelende
eigenschappen te hebben, die dan ook een reden zijn om de goede eigenschappen
van immigranten: hoofddoek, boerka, sharia, eerwraak, over te nemen. Zo stond
bijvoorbeeld in een vorige bijdrage van deze auteur stond de zin '
Wij
Nederlanders kunnen ons als een ongelofelijk stel klootzakken gedragen tegenover
een buitenstaander, als we in een groep uit hetzelfde dorp of stad of streek
komen', wat hem op een berg commentaar kwam te staan, met allerlei
illustraties van de werkelijkheid dat dat overal en in ieder land geldt.
Maar deze auteur heeft in het algemene niet zo'n hoge dunk
van Nederland sinds daar niet alleen in hallelujah-termen over immigranten wordt
gepraat, zoals blijkt uit deze illustratie bij zijn weblog:
Dit dus wat betreft de waarde van dat 'Wij Nederlanders'.
Maar, vindt hij dus: Nederlanders
kunnen ook heel
aardig zijn - als ze dus maar aardig zijn voor kleine dus zielige gekleurde
mannetjes. Zie de manier waarop de grote blanke het kleine zwarte mannetje bij
de hand neemt. Dan zijn Nederlanders aardig. En je mag dus beslist niet tegen de
komst van nog een paar miljoen van dit soort mannetjes zijn. Dan ben je een
xenofoob, racist, fascist en kind van Adolf Hitler, zoals dit soort lieden op
dat
Volkskrant-weblog allemaal uitvoerig betoogd hebben.
Dat de afkeer van Nederland niet voorbehouden is aan Joodse
webloggers, blijkt uit de volgende bijdragen van Joodse schrijvers - uit
de
Volkskrant, 03-06-2010, column door Max Pam:
Een eloquente uitdrukking van emoties die een aantal decennia erg populair was
in de kringen van politici, bestuurders en de intellectuele- en kunst-elite. Zeg
maar vrijwel de hele top van de maatschappij. De oligarchie. Overigens, stel je
eens voor dat je een artikel zou stijven met als titel: "Mijn lang gekoesterde
afkeer van de combinatie blauw-wit". Je zou meteen voor het
antisemitisme-tribunaal gesleept worden.
En om te laten zien dat dit geen enkelingen zijn, hier nog
een populaire joodse schrijver (
de Volkskrant, 03-11-2010, column door
Arnon Grunberg):
Een van de vele wederkerende thema's van Arnon, naast kapitalisme,
neoliberalisme, en meer van de al eerder genoemde combinatie van
weerzinwekkendheden.
En nog een paar contemporaine gevallen (
de Volkskrant,
22-10-2011, boekrecensie door Olaf Tempelman):
Hier zit het verschil tussen de Nederlander en de cultureel jood: voor de
Nederlander is het
for better or for worse een afweging: te veel
for worse maakt dat hij die 'onderlinge band', een propagandaleugen die
staat voor arbeidsmigratie en neoliberaal kapitalisme, niet meer zo ziet zitten.
Voor de cultureel jood zijn de open grenzen grenzen een allesoverheersende
factor, waardoor hij zelfs de meest waanzinnige uitwassen van die 'onderlinge
band' door de ogen zal zien. Een 'onderlinge band', ook vaak "internationale solidariteit"
geheten, waarvan de onzin staat uitgelegd hier
.
Wat natuurlijk ook geldt voor de recensent, eveneens stammend
uit die cultuur:
Nee, daarvoor is een joodse culturele oorsprong ruim voldoende.
Een voorbeeld van het anti-Nederlandse geluid van Bleich
zoals dat jarenlang in
de Volkskrant te lezen is geweest (
de Volkskrant, 28-01-2012, door Anet Bleich):
Nationalisme .... Brrrr....
Overigens de dochter van Bleich heeft ook zo'n hekel aan
monoculturele paradijzen. Daarom zit ze ook in Israël ...
En als laatste in deze serie opeenvolgende gevallen,
columnist van het rabiate taalgebruik Bert Wagendorp
, die de laatste
tijd wat bedaard leek. eerst even een specimen uit zijn eerdere oeuvre (
de Volkskrant, 30-06-2008, column van Bert Wagendorp):
Rabiate Nederlandhaat, dit. Maar zoals gezegd, hij leek wat tot bedaren
gekomen. Maar voor Rita Verdonk, die twee halsmisdaden begaan heeft, wil hij
weer eens ouderwets uitpakken (
de Volkskrant, 22-10-2011, column door Bert Wagendorp):
De twee halsmisdaden van Rita waren natuurlijk
haar pogingen om een rem te zetten op de massa-immigratie, en haar keuze van
partijnaam : "Trots op Nederland". Want Bert, met een oma in Israël, is
natuurlijk hartstikke voor vrije migratie, en heeft ook, net als de heren
Wallage, Pam en Grunberg, de pest aan Nederland:
Dat 'ons' en 'onze' is natuurlijk met uitsluiting van Bert zelf, en de
Wallage's, Pam's en Grunberg's, al die anderen die meer waarde hechten aan de
"internationale gemeenschap" dan de goede gang van zaken in eigen land. Kijk
maar:
Allemaal ongeneselijke mafkezen, die mensen die wat om Nederland geven.
Van Grunberg wordt een aparte verzameling aangelegd waar we
later op terugkomen. Vanaf nu houden we hier zijn bijdragen aan de
ondermijning van de Nederlandse sociale samenhang en maatschappelijke
vertrouwen bij (
de Volkskrant, 25-10-2011, column door Arnon Grunberg):
Zoals we hier al op diverse plaatsen hebben
laten zien: die 'miljoenen mensen' bestaan uit de bestuurlijke kunst-, en
intellectuele elites, plus de rijke en van oudsher de joden. De overige
miljarden blijven thuis en doen het werk voor de eersten.
De zekerheid bestaat dat steeds meer mensen daardoor hun welvaart zullen
verliezen, en in opstand zullen komen tegen deze sprinkhanenplaag.
Een bekende joodse wensdroom.
Met als riposte: "De burgers doorzien de internationalistisch folklore, en
Grunberg poogt in feite deze ontwikkeling te ontkennen."
Uit dezelfde krant (
de Volkskrant, 25-10-2011, column door Bert Wagendorp):
Weg met Nederland en het Nederlandse! De
universele houding onder immigranten, nieuw en oud!
Olaf Tempelman, die we al een keertje in het voorbijgaan zijn
tegengekomen, is de man van de grote verhandelingen in de campagne tegen de
Europese naties. Let bij het volgende artikel niet op de titel - dat is
vermoedelijk een truc om de lezer bevattelijk te maken voor de boodschap die
volgt: hef de Europese natiestaten op (
de Volkskrant, 05-11-2011, door Olaf Tempelman, verslaggever van
de
Volkskrant):
De koppen wekten het vermoeden van een echte
discussie. De naam van de auteur wekte enige scepsis daarover, daar Olaf
Tempelman van Joodse culturele afkomst is, met de meestal daarmee samengaande
culturele voorkeuren. Daaronder horen een afkeer van de natiestaat, en een
sterke voorkeur voor Europeanisering.
De inleiding:
Oftewel: we gaan praten over natie versus imperium. Een mooi plan.
Leugen nummer één: 'lijken'. Er is geen sprake van een "lijkend" verschil in
economische cultuur, er is een door vrijwel iedereen erkend "zijnd" verschil in
economische cultuur.
Leugen twee: het verschil is geen kwestie van wantrouwen. "Wantrouwen" is het
vermoeden dat een ander je gaat benadelen, zie het begrip "vertrouwen"
.
In dit geval is er geen sprake van vermoeden: de ander heeft ons al benadeeld.
Leugen drie: dit wantrouwen geldt voor alle menselijke groepen - binnen de eigen
groep gaat men meestal uit van vertrouwen, buiten de groep van wantrouwen. Dit
zit zelfs ingebakken in onze fysiologie, in de werking van de stof oxytocine
. Het specifiek associëren van dit proces met de natiestaat, met impliciete
uitsluiting van groepen of culturen die niet samenvallen met een natiegrens, is
een volstrekt basale fout in deze context. Het is het vooroordeel van de nomade,
die tegelijkertijd de cultuur van de streken waar hij door trekt angstvallig
buiten de deur houdt, en bijvoorbeeld zijn dochters verbiedt met residenten ter
trouwen - zoals dat ook behoorde tot de Joodse cultuur (anders bestond ze niet
meer) en deels nog steeds zo is. merk ook nog ven op dat de Hoetoes en de
Toetsies elkaar naar de keel hebben gevlogen binnen elke natiestaat waar de twee
groepen samen voorkomen. Als enkel voorbeeld van talloze andere gevallen.
Een vergissing van Tempelman, deze opmerking. Want het is nog een argument tegen
zijn betoog: in tegenstelling tot de natiestaat zijn wantrouwen en oorlog
universeel. Wantrouwen en oorlog hebben dus niets intrinsieks met de natiestaat
te maken.
Ongelofelijk. Een glaszuivere erkenning van vooroordeel. Het zit zo in de ziel
gebakken, dat het niet eens als een volkomen ontkenning van de eigen autoriteit
wordt gezien. Iemand die dit schrijft kan totaal niet zinvol over de kwestie van
al dan niet Europa discussiëren. het is als het discussiëren over het
opstaan van God met een kardinaal.
Let op wie dit zegt: als er iemand al uitvoerig blijk heeft gegeven van
onderbuikgevoelens dan is het de auteur. En we komen er niet omheen: het zijn
joods-culturele onderbuikgevoelens. het is de Joodse cultuur die hier strijdt
tegen die van de Europese landen en naties:
Het schrijven wordt gekenmerkt door een fanatisme dat we kennen van gelovigen -
in dit geval een gelovigen in eigen ideologie en eigen cultuur. Die zijn eigen
fanatisme projecteert op anderen.
Welk afkeuren emaneert vanuit het zuiden, binnen Europa. Met nog sterkere kernen
van afkeer buiten dit continent. En het is de natuur van afkeer tegen-afkeer
genereert. De Grieken begonnen het voorstellen van de Duitse leiders als nazi's
- de Duitsers regeerden met minachtende prenten over failliete Grieken: "
Verkauft
ihre Insel!". Wat de Grieken zouden moet doen, is een paar rijken ophangen,
en van de rest hun kapitaal in beslag nemen.
Het Amerikaanse voorbeeld: een imperium van sociaal harteloze immigranten die
fanatiek geloven in het recht van de sterkste, wat bijeengehouden wordt door een
nauwelijks gematigde vorm van fascisme, met veel vlagvertoon en een onstuitbare
oorlogszucht
.
Een leugen. Hun beleid is gericht op snelle en volledige Europese eenwording,
wat ze nu niet durven uit angst om bij de komende verkiezingen verslagen te
worden (dixit EU-commissaris Juncker).
Nog een leugen. Ze waren er allemaal mordicus en hartgrondig tegen.
En daar tussendoor, het overgrote deel van de tijd, was het een groot voordeel,
want het zorgde voor sociale samenhang en vertrouwen
.
Binnen ieder van de eigen landen.
Volstrekt blinde ideologie.
De cynisch vernietigers die geloven in het recht van de sterkste en daarom tegen
de sociale staat zijn.
Een volstrekt stompzinnige opmerking: een imperium zonder samenhang is oneindig
irrationeler dan een staat bevattende een samenhangende cultuur.
Een keiharde leugen: het eerste dat gemigreerde moslims in Europa deden was in
hun eigen winkels, cafés, en kerken kruipen.
Daar is de fanaticus weer.
Zoals bijvoorbeeld dit schrijven aantoont een volstrekte omkering van de feiten:
het zijn de eurofielen die volstrekt irrationeel zijn in het weigering om de
praktische bezwaren onder ogen te zien.
Weer een leugen: het probleem is niet tegenwerking, het probleem is dat het niet
werkt. Omdat hoe verder bureaucraten leven van datgene dat ze besturen, hoe
stompzinniger hun maatregelen worden.
En eindelijk vlak voor het einde van het artikel, zijn we toe aan de andere kant
van de medaille. Eens even kijken wat Tempelman te pas en te onpas vindt - let
wel: het gaat hier doodgewoon over hoe het er aan toegaat in een land versus een
imperium:
Heeft er niets mee te maken.
Toen die republieken werden ingelijfd, waren ze arm als de ratten. In de
Sovjet-Unie hadden ze gezamenlijk een succesvol ruimtevaartprogramma en andere
technologie. Na het uiteenvallen veroudert hun technologie snel en worden ze weer
arm als de ratten.
Een leugen: de Noord-West-Europese landen geven grote hoeveelheden geld aan de
rest.
Een leugen: de voordelen als reizen zonder grenzen zijn identiek. De nadelen,
als groeiende bureaucratie, idem. Kijk maar:
Precies hetzelfde geldt voor de Sovjet-Unie.
Gunst, daar is het: het eerste stukje waarheid. Met als goedmakertje meteen weer
een leugen: het slechte meewerken is niet iets van de burger, maar van de
EU-bureaucraat.
Het is geen breuk met de geschiedenis, het is een breuk met de ideologie. In
Europa is niets meer nodig dan goede economisch samenwerking: jij levert dit, en
en daar krijg je dat voor terug. Meer is voorlopig niet nodig. En de toestand in
imperia als Rusland, China en Amerika laat zien dat meer ook uitermate ongewenst
is. Tempelman spreekt zich zonder meer uit voor het Imperium als
organisatievorm. precies zoals de andere leden van de nomadische cultuur. Het
Imperium is de habitat voor degenen die vrij rond willen trekken van
gebrandschatte schroeiplek naar nieuwe te brandschatten schroeiplek.
Weer een "kleintje" van van Bert Wagendorp (
de Volkskrant, 10-11-2011, column door Bert Wagendorp):
Ja ja, die Rijndelta is hartstikke bekrompen.
Zeker in vergelijking tot de culturele rijkdom en verlichting van bijvoorbeeld
streken als het Rifgebergte en Anatolië ... Of die van volgelingen van een
woestijngodsdienst die al zo'n 5000 jaar dezelfde leefregels wensen na te leven
...
Volgende oprisping van Wagendorp (
de Volkskrant, 12-11-2011, column door Bert Wagendorp):
En dat mag natuurlijk niet. Nederland moet
verder geëuropeaniseerd en opgeheven worden. Met vrij toegang voor iedereen:
En weer ouderwets een sjacherland, waar niets gemaakt wordt:
Want dingen maken dat is iets voor de platte landbouwers en niets voor de 'Wij'
waar Wagendorp het over heeft en die dus beslist niet de Nederlanders zijn die
Nederland willen behouden want daar heeft Bert een bloedhekel aan, maar de oude
en nieuwe nomaden die er vanuit het Midden-Oosten en andere fysieke en sociale
woestijnen in getrokken zijn ten einde te profiteren van de arbeid van de
landbouwende en fabricerende residenten.
En weer terug naar Grunberg (
de Volkskrant, 15-11-2011, column door Arnon Grunberg):
Grunberg excuseert schofterige bankiers, danst
om het gouden kalf, en vereert hebzucht. Alles is mooi en heeft een excuus,
behalve nationalisme.
En daar is op dezelfde dag ook Wagendorp weer - de oud-tentamentici hebben
het maar druk met hun nomadenpraatjes (
de Volkskrant, 15-11-2011, column door Bert Wagendorp):
Dit natuurlijk geheel in tegenstelling tot
ruimdenkende Engelsen, voor wie de speciaal voor hen uitgevonden termen
narrow minded
en
jingoistic natuurlijk geheel niet van toepassing, zijn. En dat
Duisters zo open staan voor de wereld blijkt alleen al uit hun gewoonte om de
stemmen van ieder filmacteur te vervangen door een of andere Duitse pendant.
Zeer ruimdenkend, allemaal.
Moet je vooral doen. Dan zie je onmiddellijk dat vrijwel de hele opiniërende en
intellectuele top bestaat uit rabiate multiculturalisten en eurofielen. maar ja,
die één of twee afwijkende geluiden ... Die kerven sneden in Wagendorps
nomadenziel - z'n kameel gaat er van janken.
Dat wil zeggen: twee zinnen van Wilders, en maanden van reacties van de
opiniërende en intellectuele top gevuld met rabiaat multiculturalisme en
eurofilie.
Nomaden met thora's en kosjere gewoontes klimmen in de pen: 'Landbouwers nemen
hier land over. Stop.'
Na 5000 jaar verkondigen van leugens aangaande hoe de wereld in elkaar zit, is
het niet verwonderlijk dat dat dit soort oud-testamentici geen enkel probleem
hebben met het woord-voor-woord verdraaien van de werkelijkheid. En het
eindeloos herhalen van de inhoud van je thora:
En is het geen enkel probleem om in een deel van je stukje te verkondigen dat de
media bol staan van eurokritiek, en een paar zinnen later het tegendeel te
beweren:
Er bestaat nog geen officiële naam voor deze storing. Het sterkst lijkt het nog
op godsdienstwaanzin.
Natuurlijk is vriend Arnon even sterk Europeaan - en zijn alle
verstandige mensen dat (
de Volkskrant, 20-12-2011, column door Arnon
Grunberg):
Oftewel: als je niet pro-Europeaans, bent, ben je achterlijk. Een soort
allochtoon:
Dit is ook nog een volkomen valse vergelijking. De juiste corresponderende
luidt: vraag eens aan een Marokkaan in Rabat of hij zich Afrikaan voelt. het
antwoord staat 100 procent vast: "Nee!"
Een Nederlander reageert op de van de vertegenwoordiger
oudtestamentische nomadische cultuur (
de Volkskrant,
21-12-2011, ingezonden brief van H. Vermeer, Wijk bij Duurstede):
Inderdaad, dat is Arnon Grunberg ontgaan. In zijn koortsachtige aanhangen van de
vrije migratie en zijn vijandschap voor de nationale staat en zijn grenzen.
Eén van de erge dingen van de Nederlanders is dat ze zich betrokken voelen
bij andere Nederlanders. Bert Wagendorp heeft er het "ironische onze" voor
uitgevonden (
de Volkskrant, 22-12-2011, column door Bert Wagendorp):
Een ironie, die net als bij Grunberg, weer volstrekt afwezig is als het over een crimineel gaat (
de Volkskrant, 03-01-2012, column door Bert Wagendorp):
... of een andere crimineel (
de Volkskrant, 07-01-2012, column door Bert Wagendorp):
Gunst, wat moeten die Grunberg en
Wagendorp Nederland haten. Reden dat ze zulke prominente plaatsen krijgen in
de Volkskrant krijgen, met respectievelijk drie en zes columns per week ...
Overigens: waarvoor de
NRC Handelsblad mensen als Bas Heijne, Elsbeth
Etty, en Anil Ramdas heeft.
Ter afwisseling eens iemand anders dan de vaste columnisten:
Rob Oudkerk. Ondanks de oer-Nederlandse naam alom bekend als van dezelfde
afkomst als Wagendorp en Grunberg, oud-wethouder in Amsterdam, rumoeropwekkend,
en alom berucht vanwege zijn bezoek aan heroïnehoeren, en zijn verdediging dat
toch gewoon moet kunnen. Rob is op vakantie (geweest), en is erg enthousiast
over zijn nieuwe ontdekking - we laten de kop even weg (
de Volkskrant,
08-01-2012, door Rob Oudkerk is arts, lector leefstijlverandering en directeur
van de Jeugdfabriek):
Tja ... Als je houdt van een termietenbestaan, met
zijn miljoenen gepropt op een stukje land ter grootte van een postzegel, dan zit
je daar goed. Het dwingt je automatisch tot rustig gedrag, want zou men dat daar
niet doen, sprongen ze binnen een week van zwarte frustratie uit hun
wolkenkrabbers
.
Maar goed, als je last hebt van hetzelfde soort afwijkingen
als Grunberg, Wagendorp, en al die andere oud-testamentische nomaden die houden
van kosmopolitisme
en de bijbehorende liefde voor wanstaltige megapolen
koesteren, zou je het als voorbeeld aan Nederland kunnen voorhouden. Zoiets als
dit stukje van de kop:
So far, so good. Maar hier laat Rob het niet bij. Hij wilde laten zien dat hij
desondanks toch nog heel veel van Nederland hield:
De reacties op de website waren van voorspelbare aard
- Rob kon
überhaupt al op weinig sympathie rekenen maar dit is wel heel bont. Zo bont, dat
zelfs mede-immigrante (van de hindoestaans-Surinaamse soort) en vaste
Volkskrant-columniste Sheila Sitalsing er afstand van nam (
de Volkskrant, 09-01-2012, column door Sheila Sitalsing):
Maar Sheila had ook wat inhoudelijke correcties:
Een glaszuiver voorbeeld van gelegenheidsbronnen, een variatie van het
gelegenheidsargument
: was Rob het niet eens geweest met die Chinese krant, had hij er onmiddellijk
die associatie met de de partij erbij verteld, tezamen met de melding dat ze
onzin verkondigden.
Maar er is nog meer mis met zijn gezichtsveld:
Waarna we kunnen vaststellen dat de Nederlandhaat er bij Oudkerk er kennelijk
oneindig diep inzit. Tot in zijn genen ...
De SP is voor het eerst de grootse partij in een peiling. Dat
nadat ook al de PVV zo hoog staat, beide partijen tegenstander zijnde van het
Europese Imperium en andere vormen van kosmopolitisme. Max Pam trekt zijn
conclusies
(
de Volkskrant, 27-01-2012, column door Max Pam):
Lang leve de kosmopolieten uit het Midden-Oosten!
Overal elders zou nationaal enthousiasme voor een kenmerkend sportevenement
met verve worden beschreven: de Wasaloop, de Highland Games, de Maccabi Spelen,
ze kunnen ongetwijfeld als couleur locale uit den vreemde op warme sympathie
rekenen. Maar natuurlijk niet als het uit het Nederland komt waar je als
immigrant of immigranten-nakomeling verblijft. Want dan moet je dat evenement
natuurlijk wel haten (
de Volkskrant, 31-01-2012, column door Bert Wagendorp):
Ja ja, de haat zit diep ...
Ook bij Arnon (
de Volkskrant, 13-02-2012, column door Arnon
Grunberg):
Net natuurlijk als religie, en etnie. Zoals de
Joodse religie en de joodse identiteit horende bij Arnon, waardoor hij een zeer
niet-individuele belangstelling heeft voor zaken en personen van joodse origine.
Maar natuurlijk is dat alleen erg als niet-joden en speciaal Nederlanders dat
doen:
Pure haat.
Gelukkig zijn er ook Joden die de goede kant van cultuur zien, en dit soort
schrijverij veroordelen (
de Volkskrant, 04-07-2012, door Yoram Stein,
filosoof en publicist):
En zelfs de kritiek op de Nederlandse cultuur (
de Volkskrant,
07-07-2012, door Maja Mischke, publicist):
Maar dit oogt toch ook wel
bijzonder eigenaardig, hè ...?
Klopt. Het is dan ook verzonnen door deze redactie, om te
laten zien hoe wanstaltig de houding van deze mensen is. Want dit is wat ze
werkelijke schreven (
de Volkskrant, 04-07-2012, door Yoram Stein, filosoof en publicist.
En (
de Volkskrant, 07-07-2012, door Maja Mischke, publicist.):
Kritiek op andermans culturele
uitingen, en met name Nederlandse, mag in alle mogelijke sterktes en in alle
mogelijke hoeveelheden opgediend worden door de leden van de Joodse cultuur.
Tot op de grofste beledigingen aan toe.
Maar uit niet de geringste vorm van kritiek op hún
cultuur, zelfs als die kritiek op iets dat overduidelijk en voor iedereen
zichtbaar de waarde heeft van barbarij.
Wat een gajes
...
En dat gajes domineert de maatschappij op een dusdanige wijze,
dat je er nog niets mag van zeggen ook: "Hitler!",
"Holocaust!", "Anne Frank!". En "ANTISEMITISME!!!!!".
En hoe bewerkstelligen ze die dominantie: door taalvervuiling en -vervalsing. Spinoza wordt aangehaald,
9/11, de noodzaak van culturele binding (die voor
Nederlanders strikt uit den boze is!). Door Stein. En volgens Mischke zijn alle
vormen van verbod fout, mogen gelovigen alles zelf bepalen, is de vrijheid van
godsdienst absoluut, en, de mooiste: 'Het gaat niet aan om mensen rechten die ze
eeuwenlang hebben genoten af te nemen'.
Dat is knap, van die Joden, dat ze het bijna eeuwige leven
hebben uitgevonden ... Mensen die eeuwenlang leven ... Geen best nieuws voor de
overbevolking als andere volken daar ook van op de hoogte raken ...
Tussen twee haakjes: als u bezwaar tegen het sarcastische
taalgebruik: Dit is taalgebruik dat onze hierboven geciteerde Joodse vrienden
gebruikten toen ze het over Nederland hadden.
En kom niet aan de holocaust om aan te voeren dat wij
niet zouden mogen wat hen wel is toegestaan. Voor dit soort culturele
onbeschoftheden is er geen enkel excuus. Ook geen holocaust van zeventig jaar
terug. Zeker als je ook nog eens zo veel eeuwen lang een nog veel grotere
onbeschoftheid hebt verkondigd: het idee van je eigen door Jahweh geïnspireerde
superioriteit. Daarbij zinken alle andere onbeschoftheden én die holocaust
helemaal in het niet.
En nu we toch daarover hebben: Waarom zouden we trouwens
bijvoorbeeld de Duitsers het recht ontzeggen om Joden te vervolgen ... Dat doen
ze toch ook al eeuwenlang...?
En ter referentie: Meer over de Joodse culturele-superioriteitshouding hier
.
Volgende item. Louis van Gaal is voor de tweede keer bondscoach
geworden, en Bertje Wagendorp loopt voor de zoveelste keer leeg (
de Volkskrant, 10-07-2012, column door Bert Wagendorp):
Dit natuurlijk geheel in
tegenstelling tot de oud-testamentische en meer recente immigrantenvrienden, die
ons land zijn komen verrijken met bloemen, bronzen beelden, gulle giften,
keiharde arbeid, en al het andere dat de wijde wereld te bieden en heeft en wij
ernstig tekort komen. Welke zaken al die oude en nieuwe immigranten zijn komen
brengen uit puur altruïstische motieven natuurlijk. Zoals blijkt uit de goede
wensen die ze ons hier boven doen toekomen.
En mogen we nog even de haat voor rood-wit-blauw en oranje
van de heren Ely de Waal en Max Pam in herinnering roepen ... Hier is Bert met
zijn bijdrage (
de Volkskrant, 21-07-2012, column door Bert Wagendorp):
Vreemd. Onze joodse vrienden
in de media roepen meer dat soort dingen, en nog nooit hebben ze er eentje
aangewezen. Zo'n prestatie. Ja, ze wijzen wel eens prestaties aan, zoals Arnon
G., maar merkwaardigerwijs betreft dat voor vele tientallen procenten mensen met
een joodse achtergrond. Terwijl die toch ergens in de promillen vertegenwoordigd
zijn in de wereldbevolking in het algemeen, en Nederland daar nauwelijks boven
steekt. Hoe zou dat nou komen? Zijn die joodse vertegenwoordigers echt zo veel
eter op het vlak van "prestaties", of zouden hier andere factoren in het spel
zijn. Zoiets als "trots zijn op de kleuren blauw-wit, en zespuntige sterren" ...
Enfin, Bert is in ieder geval niet blij met Nederlands
vertoon van solidariteit:
Bijna exact de woorden van Max Pam ... Hoe is 't mogelijk, hè ... Meteen gevolgd
door:
Hetgeen weer akelig hard doet denken aan de woorden van onze blauw-witte vriend
Jacques Wallage, helemaal aan het begin van deze verzameling:
En:
En de moeite die vrienden Wallenstein en Kohnstamm gedaan hebben om Nederland te
doen ten ondergaan in het Imperium van de Europese Unie. Maar we moeten
toegeven: daarbij hebben ze steun gekregen vanuit de hele Nederlandse elite, die
zich na de collaboratie van het stilzwijgen met de nazi's, zich sindsdien
gestort hebben in de collaboratie met het kosmopolitisme, al dan niet met
blauw-wit tintje. Met ter verdediging van die elite: als ze het niet deden, dat
werden ze opgejaagd door de blauw-witte vrienden onder het uiten van
strijdkreten als "Oorlog!", "Deportatie!", "Holocaust!"
Het volgende exemplaar: strafrechtadvocaat Inez Weski. Ze zit
aan tafel bij
Pauw & Witteman (21-09-2011
, de uitzending kwam pas recent weer onder de aandacht van de redactie) terwijl
Alexander Pechtold daar ook zit, die weer uitgebreid zijn Europa-verhaal
verkondigt. Overigens bijzonder vervelend struikelend over een tegenspraak dat
hij wel voor referenda en verkiezingen is, maar niet over Europa. Luister maar
goed. En opgewarmd door dit verhaal gaat Weski er nog eens goedkeurend overheen
(na 17:50 min.): "Nederland is de facto al opgeheven - alles ligt in handen van
Europa". Waarna Pechtold voor haar meteen de de reden invult waarom dit een
goede zaak is: de oorlog.
Ja ja, het Europese rijk zonder grenzen is spekkie voor het
bekkie van het nomadische volk.
Op de volgende persoon was de redactie allang bedacht, omdat
hij praktisch bijna het meest destructieve werk doet. Het duurde even omdat hij
voorzichtig is, en zich nauwelijks laat betrappen op schriftelijke uitspraken
over de zaak. Maar hier is een indirecte versie hiervan
(
de Volkskrant, 22-08-2012, van verslaggeefster Maartje Bakker):
Ronald Plasterk richt
misschien wel de meeste directe schade aan, omdat zonder hem de PvdA
waarschijnlijk niet voor het weggeven van bevoegdheden en name de niet te
stoppen miljarden-stortingen en -borgen van het ESM zijn (in totaal staat
Nederland nu voor zo'n 200 miljard borg), en zonder de PvdA zouden die borgen en
stortingen er niet zijn.
Overigens is die laatste opmerking van Plasterk, die deze
opmerkingen bij ieder stap maakt, dus van dezelfde soort als het tegeltje
cafébaas dat aankondigt dat morgen altijd gratis is, of, misschien beter, de
zatlap die iedere dag roept dat hij morgen stopt met drinken. Want het is
doodgewoon een kwestie van verslaving. verslaving aan het kosmopolitisme en
nomadisme.
We leven hier in Nederland, en de voorbeelden zijn tot nu toe dan ook
allemaal Nederlands geweest. Maar het heeft niets met Nederland op zich te
maken. Ter illustratie daarvan een stuk over iets dat nog irritanter is dan
Nederland, voor de nomade, namelijk Zwitserland. Waarvan de toon al meteen gezet
wordt met de cliché-kop - de afkeer spat er vanaf (
de Volkskrant, 25-08-2012, door Olaf Tempelman):
En het gaat verder met de keuze van de
hoofdpersonen - geen representatieve Zwitsers, maar iemand van de PVV, uh SVP,
de grote vlieg in de soep van het joodse nomadisme, een (ex-) helicopterpiloot
die omgaat met de rijken (ook al zo'n joodse hobby: de focus op de rijken), en
tenslotte als deskundige ene Bernard Degen, die aangeduid wordt als Zwitser
maar getrouwd is met een Oostenrijkse. Nu is er behoorlijk wat haat en nijd
tussen Oostenrijk en Zwitserland, omdat Oostenrijkers zich altijd minder hebben
gevoeld. Dus van de neutraliteit van deze deskundige hoef je niet veel te
verwachten. Wat, na een tijdje in het stuk aan het woord te zijn geweest,
haarfijn blijkt uit dit citaat:
Je reinste migratiefundamentalist dus. Want deze Zwitserse aanpak is precies wat
je wenst voor een goed immigratiebeleid: zorgen dat alleen mensen erin komen die kunnen
integreren. Dus inderdaad weinig kans voor de geitenhoudende Turk uit
Anatolië. Die in de rest van Europa vrij toegang heeft en daar dan ook enorme
problemen veroorzaakt, tezamen met zijn soortgenoten.
Die Zwitserse deskundige is van de soort van de ergste
multiculturalisten, die we uit Nederland zo goed kennen. Die ook eindeloos
afgeven op eigen land, omdat ze dolgraag willen dat de cultuur ervan kapot wordt
gemaakt, zodat de nomaden en nomadisten vrij rond kunnen bewegen in hun
culturele woestijn, van beton-en-glas-stad naar beton-en-glas-stad, zonder te
kunnen zien of je nu in Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk, Duitsland of
Nederland bent. Iets waar die oud-testamentische nomaden zich prima in thuis
voelen, want die woestijnduinen lijken ook allemaal op elkaar.
Nog een citaatje van Degen:
Het is net of je Nederland-hater en Amerika-bewonderaar Maarten van Rossem
hoort.
En hier spreekt Alexander Pechtold.
En hier komt de joodse cultuur:
Want als er één cultuur meester is in het uitsluiten van anderen, dan is het het
wel de joodse. Ze hebben zelfs rassenwetten die nauwkeurig vastleggen wie al dan
niet jood is.
Maar het gaat hier dus in feite ook niet om uitsluiten. Het
gaat hier om de instinctieve afkeer van nomaden voor boeren. Boeren die hun
eigen gemeenschap hebben, en voorzichtig zijn met buitenstaanders, reizigers,
marskramers, migranten, waarvan ze de ervaring hebben dat ze heel vaak komen om
te parasiteren. Op de welvaart van de residenten en hardwerkende boeren en
handwerkslieden. Waar de nomaden jaloers op zijn:
En waaraan nomaden daarom de pest hebben. Want ze achten zichzelf superieur, met
hun nomadisme, en kijken neer op de ploeterende boeren en "boeren", en het is
dus bijzonder vervelend om het die "boeren" nu zo veel beter te zien doen dan
henzelf. Met hun nomadische cultuurtje.
Dus krijg je een stuk vol verborgen en openlijk afschuw
voorgetoverd. Waarin de Zwitserlandhater bijna de helft van de tijd het woord is
gegeven. En een groot deel van de rest gevuld is met die andere obsessie van de
nomadische auteur: de rijken. Het syndroom van het bij het nomadisme horende
neoliberalisme verder aanvullend.
Conclusie: het allemaal precies hetzelfde soort dingen als
over Nederland gezegd wordt, en waarover dezelfde soort afschuw wordt
uitgesproken. Het heeft niets met Nederland of Zwitserland op zich te maken,
maar het is puur nomaden die zich tegen de residenten keren. En zich, mede via
dit soort stukken, ook daadwerkelijk inspannen om die culturen te gronde te
richten.
In de tijd tussen dit soort berichten gaat de stroom Nederlandhaat van
Grunberg natuurlijk gewoon door - en hij heeft uitgebreid de gelegenheid, met
zijn dagelijkse column. Dus dat kunnen we niet allemaal hier plaatsen, want dan
zou het geheel wat eenzijdig worden. Maar de volgende was dusdanig dat het wel
weer even moet (
de Volkskrant, 31-08-2012, column door Arnon Grunberg
Mooi zo. We heffen onmiddellijk de
soevereiniteit van Israël op - niets anders dan vulgair nationalisme en racisme
ruim over de grens van het nazisme, en macht letterlijk uit de loop van
een tank. En die van de Europese Unie, want hoe groter het rijk, des te erger en
despotischer de macht.
De hoeveelheid onzin die volgt is slechts beperkt door de
geringe omvang van zijn column. Dit is er nog eentje:
De vergelijking met Lichtenstein. En alweer: dat Israël is nog kleiner, dus
meteen opheffen, die handel. Maar ongetwijfeld gelden daarvoor heel andere
argumenten. Cultuur-eigen argumenten. Etnische argumenten. Racistische
argumenten.
Twee vliegen in één klap (
de Volkskrant, 04-09-2012, column door Bert Wagendorp):
Multiculturalisme:
wij nemen van hen een flinke hoeveelheid vrouwenonderdrukking, homohaat,
jodenhaat, eerwraak, achterlijke godsdienst, overlast en criminaliteit over,
en zij van ons huizen en geld.
Nou, is dat geen
blinkende toekomst ...?
We hebben nu een hele aparte rubriek over de Nederlandhaat
van Grunberg
, waardoor het meeste niet hier meer hoeft te worden genoteerd. Maar deze is
extra illustratief (
de Volkskrant, 12-09-2012, column door Arnon Grunberg):
Het diepste en meestal stiekeme geloof van
vrijwel alle joden: volkomen open grenzen en vrije immigratie. De dood aan de
natiestaat en met name Nederland.
Herhaling (
de Volkskrant, 27-10-2012, column door Arnon Grunberg):
Uitsluitend solidair zijn met hen die toevallig
een besneden pikkie bezitten is nog veel absurder. Toch is Grunberg een fanatiek
beoefenaar van het laatste.
Overigens zijn bijna precies dezelfde woorden als die van
Jacques Wallage, boven. Kennelijk krijgen de dragers van deze cultuur deze
absurde houding met de culturele paplepel ingegoten. het is ook de meest strakke
verwoording, zonder het meteen direct te zeggen, van het nomadisme
: de houding van een cultuur die al rondreizend ergens neerstrijkt, daar de boel
uitwoont, en vervolgens weer verder trekt om de volgende plek uit te gaan
zuigen. Waarbij in dit geval het uitwonen er specifiek uit bestaat in het willen
opengooien van de grenzen, zodat de sprinkhanen uit de rest van de wereld hier
vrijelijk kunnen komen parasiteren
.
En ook Ed van Thijn doet weer van zich horen (
de Volkskrant,
27-10-2012, boekrecensie door Anet Bleich):
Waar heeft die man het in godsnaam over?
Wat is er voor verschrikkelijks aan de gang in Nederland? Rassendiscriminatie,
genocide, foltering? In werkelijkheid stromen er nog steeds grote groepen
bedriegers
ons land binnen in de vorm van asielzoekers ...
. Als er mensenrechten geschonden zouden worden, zou dat alleen kunnen
omdat Nederland weigert om die asielzoekers op te halen met special
chartervluchten. Want, volgens Van Thijn en consorten, heeft iedereen toch
tenslotte recht op vrije intocht in Nederland, verzorgd en betaald door
Nederland?
En inderdaad:
Een intolereerbare inbreuk op het recht van vrije en verplichtingsloze intocht
voor iedereen.
En waar komt deze waanzin vandaan:
Joden moeten overal vrij in en uit kunnen reizen, dus de rest van de wereld ook.
Het loopt naar het einde van het jaar, en Bert Wagendorp is ook weer toe aan
een nieuwe bijdrage aan het slopen van Nederland (
de Volkskrant, 11-12-2012, column door Bert Wagendorp):
Vuile leugens, desalniettemin, want oorlog was
er allang voor Europa en Europa is niet bloeddorstiger dan andere continenten.
Europa was en is alleen technischer verder vooruitgeschreden, waardoor er
sterkere wapens voor handen waren. Moslims met een atoombom zouden elkaar allang
volkomen uitgeroeid hebben na eerst dat hebben gedaan met de joden en
ongelovigen en andere niet-moslims
Nog meer vuile leugens, dus. Het heilige judaïsme, christendom en islamisme
heeft veel meer slachtoffers geëist, en zou dat nog veel meer doen, als ze
dezelfde wapens hadden gehad.
Bert Wagendorp is als natuurlijk gekropen in de huid van Joseph Goebbels.
Gedreven door dezelfde soort ideologie. Die van Goebbels was het nazisme. Die
van Wagendorp is die van het judaïsme, nomadisme en kosmopolitisme. Drie woorden
voor zaken die elkaar grotendeels overlappen.
En wie er een ook maar een beetje anders over denkt (
de Volkskrant, 10-01-2013, column door Bert Wagendorp):
Wat objectieve waarnemers als onverstandig wordt
gekwalificeerd, omdat Dijsselbloem dan minder in staat is de Nederlandse
belangen te vertegenwoordigen. Maar dat zijn dus natuurlijk:
En Bert noemt een paar van de navelstaarders:
Bert, zoals we al weten, is meer van de soort zo treffend omschreven in de
Absurditeiten verzameling:
Nog wat "Fout!"e mensen:
Zoals: de Grieken, Spanjaarden en Italianen je geld geven, de Poolse werklozen
ons werk geven, en "Ja"-zeggen tegen alles wat uit Brussel komt.
Eigenlijk wisten we dat al een week of wat, maar nu is het een officieel gerucht
in Brussel en omstreken en daarmee is de zaak beklonken.
Van Grunberg gaan we een speciale verzameling maken met alle opmerkingen
over "overheid", wat een aanverwant begrip is, maar hier weer een directe (
de Volkskrant, 11-01-2013, column door Arnon Grunberg):
Natuurlijk, leert de psychologie, slaat de
opmerking over solidariteit in eerste instantie op zichzelf, en in tweede
instantie op zijn culturele omgeving: de Joodse culturele omgeving. Waarbinnen
de solidariteit inderdaad dusdanig gering, dat ze op eigen kracht nooit een
fatsoenlijk werkende maatschappij hebben kunnen opbouwen. Datgene wat ze gedaan
hebben in Israël is ten eerst als bijzonder weinig solidair, en daar waar het
werkt komt dat door zaken die ze hebben opgedaan in Europa
. Vermoedelijk is de haat jegens de Europese natiestaat voor een flink deel
ordinaire jaloezie.
De tekenen van erosie
aan het proces van het creëren van een Europees Imperium worde steeds
duidelijker. Tijd om nog eens te proberen het tij te keren, nu met grote
artikelen in de intellectuele katernen.
De Volkskrant
draagt haar steentje bij, met een reeks grote achtergrondartikelen. De eerste
bijdrager is Thomas von der Dunk, cultuurhistoricus, wiens vader, historicus
H.W. von der Dunk, vanwege zijn joodse vrouw voor de nazi's naar Nederland is
gevlucht
(Wikipedia) (
de Volkskrant, 12-01-2013, door Thomas von der Dunk,;
cultuurhistoricus):
Het inhoudelijke deel van deze koppen luidt:
Aan deze inhoudelijke boodschap is toegevoegd:
- "Europese cultuur is nazisme", middels de koppeling met de term Heimat (had
iedere willekeurige taal van Europa kunnen zijn - de reden keus voor de Duitse
is volstrekt helder: de oorlog).
- Leden van de Europese culturen houden (veel) sterker vast aan de eigen cultuur
dan leden van andere culturen (zi in het bijvoeglijk naamwoord 'eigenzinnig')
- De Europese culturen vormen een willekeurige lappendeken (zit in bijvoeglijk
naamwoord 'dooreengeklutste')
- De Europese culturen zijn minderwaardig te opzichte van andere culturen (zit
in zelfstandig naamwoord 'volksstammen' - vergelijk met: "moslim-immigranten
aten zijn een verzameling volksstammen").
Waarna het volkomen helder is wat de boodschap is van dit
artikel: De Europese culturen moeten worden afgeschaft.
Nu is Thomas von der Dunk een relatief, ten opzichte van
overige mensen in dit genre, een redelijk scherpzinnig waarnemer. Hij geeft dus
ronduit toe dat Europese eenwording voorlopig niet gaat lukken, vanwege de
culturele verschillen, zoals in het laatste deel van de onderkop.
Dit lijkt een volkomen objectieve observatie, maar zelfs dit
is het niet. Want het een verzameling diverse culturen' geldt niet allen voor
Europa, het geldt ook voor India, China, Rusland en zowat de hel rest van de
wereld, met misschien als enige uitzondering waar het wat homogener is, de
Verneigde Staten van Amerika. Wat ze overigens pas bereikt hebben na een
bloederige burgeroorlog, en onder voortdurende druk van een semifascistische
cultuurdrang, zoals een vlag in de hoek van elk klaslokaal, het
voortdurende reciteren door de kinderen van de
pledge of allegiance, en
het volkslied gebruld door de luidsprekers bij iedere belangrijkere
sportwedstrijd.
Het niet-vermelden van deze context is hetzelfde als het
benoemen van de omvang van een voorwerp als "groot" - met als wedervraag in een
poging hieraan zin te geven: "Groot ten opzichte van wat?". Oftewel: "Zijn de
Europese zo veel cultureel eigenzinniger dan de rest van de wereld?". En het
antwoord luidt, volmondig: "Nee!". In de rest van de werelds vliegen ze elkaar
veel harder in de haren - daar worden de Europese nieuwsuitzendingen mee gevuld.
Waarna Von der Dunk zijn vooroordeel nog eens demonstreert
aan de hand van en specifiek geval:
Kunt u het al raden...? Ja hoor:
Sinterklaas. Maar niet zozeer Sinterklaas, hoe een buitenissig niet-Nederlandse
figuur dat ook is. Nee, het gaat natuurlijk om zijn buitenissige knecht. Want
van Sinterklaas moge zij katholiek zijn totaal vergeten en irrelevant zijn,
omdat hij doodgewoon een symbool en sprookjesfiguur is, wat betreft zijn knecht
moet je natuurlijk alles interpreteren alsof hij een gewoon mens is:
Let op de retorische truc van: 'Wee degene die daar dan iets kritisch over
zegt!'. Niemand van buiten heeft ooit iets kritisch gezegd over Sinterklaas - je
zou natuurlijk ook keihard weggelachen worden.
Maar omdat je boodschap zo belachelijk is, herhaal je de truc
nog een keer:
En die dubbele retorische truc is dus nodig, omdat dit in feite net zo
belachelijk is: Net zozeer dit dus keihard weggelachen moet worden:
Waarop de vraag overblijft: Waarom begaat de redelijk scherpzinnige waarnemer
Thomas von der Dunk deze stompzinnige blunder? Antwoord: Omdat de bezwaren tegen
de knecht van Sinterklaas komen van immigranten. En immigranten moet altijd
beschermd en doodgeknuffeld worden. Vinden bijna alle overige immigranten. En
hun nakomelingen tot in het zoveelste geslacht, waarbij dat 'zoveelste'
variabel is. Maar voor joden is het heel lang - het equivalent van de duizenden
jaren dat ze aan hun eigen culturele identiteit hebben vastgehouden te midden
van heel andere culturen, en voor negers en met name moslims zal het ook wel in
de tientallen liggen gezien bijvoorbeeld de Amerikaanse ervaringen.
Overigens is een echt taboe natuurlijk het aan de orde stellen van
de absurditeiten van de joodse cultuur. Namelijk het echte taboe van de absolute
heerser Jahweh en het idee van zijn uitverkoren volk. Bij het aanroeren van dat
taboe krijgen alle joden en andere religieuzen en ideologen een rood waas voor
ogen.
De tweede achtergrondartikelschrijver is iemand die al lang
en in meerdere rollen vele bijdragen aan
de Volkskrant levert - vooral
zijn lijstjes favoriete literatuur waren opvallend: een derde of meer joods. Op
een evenredige vertegenwoordiging van iets als een half procent. Normaliter
waagt hij zich niet aan het hier beoefende genre (
de Volkskrant, 19-01-2013, door Olaf Tempelman):
Meteen maar het tegengif om te laten zien waar het verbale
gif schuilt:
Ze zijn o zo verbaal vaardig, de leden van deze cultuur. Je moet erg op je
qui-vive zijn om het ingemengde gif te ontdekken.
Volgt er wat gebadineer over het ontstaan van Roemenie, als
inleiding tot:
Dit wordt aangevoerd als argument tegen de natiestaat. wat natuurlijk alleen kon
door de verdoving van de geest na het voorgaande gif. Nu dat gif geneutraliseerd
is, lezen we meteen wat er hier eigenlijk staat: het kostte al zo veel moeite om
de natiestaat te kweken uit de basisculturen, dus aan een Europees imperium met
nog grotere verschillen moet je al helemaal niet beginnen.
Volgde nog veel tekst om aan te tonen dat de natiestaat maar
niets is. Om vervolgens te komen tot de betere wereld:
Bedoeld wordt natuurlijk: de holocaust. Gevolgd door de bekende leugens:
Al diverse malen weerlegd: dat was niet de Europese Unie, want die bestond niet
tijdens dit proces. Dat was voornamelijk door de NAVO, oftewel de Amerikanen, en
de Koude Oorlog, die misschien mede om die reden gevoerd werd: niets verbindt zo
als een gemeenschappelijke vijand. Die Europese Unie is pas een jaar of tien
geleden om de hoek komen kijken, en toen was dit allemaal al lang achter de rug.
Gevolgd door nog wat zwartmakerij:
Tja, dat is omdat men het voor een groot deel niet over nationalisme heeft, maar
over cultuur. Waarover Tempelman tenslotte wat advies opdiept uit eigen
culturele kringen:
En hier kunnen we weinig anders dan dit: "Advies over cultuur vanuit de Joodse
hoek ... Over hoerigheid gesproken ...". Kijk nog maar eens:
Over Stefan Zweig, uit Wikipedia (genoteerd 21-01-2013): 'Stefan Zweig werd in
een welgestelde joodse familie geboren'. Hetgeen je na, zeg, tweeduizend jaar
verkeren te midden van totaal andere culturen alleen kan zijn door ontzettend
veel hardnekkiger veel aanhanger van sociaal-darwinisme en
quasi-wetenschappelijke want volkomen religieuze ideeën over raszuiverheid.
raszuiverheid van het Joodse volk. Het door de absolute almacht uitverkoren
Joodse volk. Hetgeen, zo zal men stellig beweren, niets dan ook maar helemaal
niets te maken heeft met de rassentheorieën die in haar omgeving zijn ontstaan.
Even ongeloofwaardig als de stelling dat het hebben van één mannelijk god niets
met de onderdrukking van vrouwen van doen heeft.
Olaf Tempelman, van joodse afkomst, laat zich in zijn schrijven
over de natiestaat adviseren door twee andere joden, klaagt daarbij over
rassentheorieën die bij de natiestaat zouden horen, terwijl hij zelf, net als
zijn mede-Joden, het product is van rassentheorieën, en een cultuur die niet in
staat is gewest ooit iets aan de opbouw van ene fatsoenlijke beschaving te doen.
En aan de mensheid zaken heeft gegeven, de monotheïstische godsdienst en de
rassentheorie van het uitverkoren die zonder meer als geestelijk gif kunnen
worden gezien.
Toen de redactie het bericht onder ogen kwam dat journalist
Kustaw Bessems van joodse afkomst is, was er sprake van verrassing, omdat
Bessems met zijn werkzaamheden voor
Dagblad De Pers (nu gestopt) een
goede uitzondering vormde temidden van de zee van volstrekte
politieke-correctheid en multiculturalisme in de rest van de media (buiten
De
Telegraaf en
Elsevier die gewoonlijk niet worden meegeteld als
"serieus te nemen"). Zijn overstap naar
de Volkskrant wekte een
aanzienlijke hoeveelheid verbazing, aangezien
de Volkskrant net zo veel
afwijking van de poltieke-correctheid en het multiculturalisme toelaat om
niet instantaan van censuur beschuldigd te kunnen worden - iets in de verhouding 1 op
10. Het volgende artikel past volkomen in het
Volkskrant-beleid, en vormt
een perfecte afsluiting van de vorige twee, omdat het nog een abstractieniveau
hoger gaat (
de Volkskrant , Vonk, 02-02-2013, door Kustaw Bessems, chef
van Vonk):
Oeps ... Mensen zijn groepsdieren van voor ze
mensen waren, want hun voorlopers waren groepsdieren zo ver dat de relatie met
de mens zelf niet meer dan die tussen het dunste twijgje en de machtige stam.
Het groepsleven zit in onze genen en hormonen.
De laatste ontwikkelingen in dat proces is dat de
solidariteit tussen groepen zich aan het verplaatsen is van genetische
verwantschappen naar functionele: de moderne westerse mens brengt veel meer tijd
door met collega's dan met familie - uitgezonderd het gezin maar dat komt
tegenwoordig ook vaan op de tweede plaats.. En dit is dus alleen de westerse
beschaving, want in de rest van de wereld zijn ze pas langzaam bezig die stap te
maken, of moet hij nog gemaakt worden.
Zou het Bessems gaan om dit soort zaken uit de werkelijkheid, zou
zijn oproep tot het afschaffen van het groepsdenken dus gericht moeten zijn
richting die ouderwetse, archaïsche, of eigenlijk dus doodgewoon achterlijke
groepsculturen. En met name die culturen daaronder die de aparte
groepsidentiteit naar buiten toe uitdragen: moslims, religieuze Joden, Sikhs,
enzovoort.
Hier is zijn de groepen die Bessems daadwerkelijk wenst aan
te spreken:
Een ridicuul voorbeeld: dit heeft te maken met partijstrategie.
Nog ridiculere voorbeelden: dit heeft niets met groepen te maken, maar is nog
primitiever: dit staat dichter bij massa-hysterie.
Wat is de overeenkomst tussen de groepen die Bessems aanspreekt op groepsdenken:
Overeenkomst: dit betreft Nederlandse groepen. Blanke groepen. En wat is de
overeenkomst van de groepen die Bessems noemt als slachtoffer van groepsdenken:
het gaat om immigranten. Het zijn niet-Nederlanders, in de zin van niet-blanken.
We krijgen van Bessems geen lessen over Marokkanen wie een groot deel van hun
overlastgevende gedrag vergezeld doet gaan van het meest benepen groepsdenken, maar een
les dat wij, de gastheren van die immigranten, die groepsdenkers en
groepsgedragers niet als groep mogen zien.
Hopeloos.
Zelfs als onderdeel van dit soort verhandeling het doel op en
wat hoger abstractieniveau te opereren, is dit zo volstrekt fout, dat zelfs als
er goede bedoelingen achter steken, je daar bij de evaluatie totaal geen
rekening mee hoeft te houden.
Want wat zie je hier: een nakomeling van immigranten betoont
op een totaal irrationele manier solidair met het groepsdenken van immigranten.
Wat dus op zichzelf ook groepsdenken is. Denken van de groep van immigranten.
En alsof om moedwillig de draak te steken met het stuk van Bessems, staat er
vier dagen later het volgende bericht in de krant. Aanleiding is de Cito-toets
van 2013 (
de Volkskrant, 06-02-2013, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
Stamdenken, stamdenken stamdenken, stamdenken.
Nog even de namen verzameld:
Zeven keer stamdenken. En dan nog even het uiterlijk:
Hoe veel erger had Bessems het stamdenken gehad willen hebben...?
En oh ja: die directeur is jurist, dus dit staat echt
helemaal los van opleiding. Aan het ergste stamdenken doen ze allemaal.
Bert Wagendorp heeft weer een paar mensen gevonden die de Nederlandse
belangen verdedigen. Helemaal fout, dus - tijd voor het grote sneren
(
de Volkskrant, 16-05-2013, column door Bert Wagendorp):
Stel je voor dat beroven verboden zou worden ...
Hoe moesten de parasitische nomaden en nomadisten dan aan hun kostje komen ...
Fout.
Fout.
Fout.
Fout.
Heulemaal niet. Het is gewoon een kwestie van de parasieten in de zuidelijke
landen die meer stemmen dan de spaarders in de noordelijke.
Tja... Steeds meer nomadistische
Volkskrant-columnisten richten zich op
het simpele Nederlanders-bashen.
De tussentitel ...
... gaf nog aanleiding voor een kleine riposte: "Alweer gekwetst. Eerst de
illegaal, nu de asielzoeker". Gevolgd door enige sneren over nomadisten wier
hartjes gebroken zijn omdat niet alle asielzoekers en illegalen instantaan tot
Nederland worden toegelaten en een riante woning, de baan van een Nederlander,
en een ruime gezinswagen krijgen ...
Het soort groepsdenken dat mensen er op nahouden, is een fundamenteel
onderscheid tussen de groepen. Wat toegelicht wordt door een ander lid van de
immigrantengroep, die in ultimo die eigenschap heeft verworven waar het strenge
geen-groepsdenken toe leidt: het cynisme - de religie van "Ieder voor zich en
God voor ons allen", die correcter luidt: "Ieder voor zich, en Jahweh voor ons
allen" want de christelijk God is veel meer een groepsfiguur dan dat.
Natuurlijk
hebben we het over Arnon Grunberg, de man met de meest prominente positie met
zijn dagelijkse column op de voorpagina. Refererende met name aan het artikel
van Thomas von der Dunk, doet hij, onbedoeld ongetwijfeld, nog eens fijnzinnig
de cultuur-theoretische fundamenten achter al het trio meer algemene
beschouwingen beschouwingen uit de doeken (
de Volkskrant, 15-01-2013, column door Arnon Grunberg):
Een gore leugen. De onderlaag wil absoluut geen
zwerver worden. Bij de rijkeren van de bovenlaag ligt dat bezwaar wat minder,
omdat ze tegenwoordig in verre oorden hun geparasiteerde geld kunnen opnemen.
Een gore associatie, die alleen maar kan ontstaan in de hoofden van de direct
erna genoemde mensen:
Het mijden en desnoods verwijderen van rondtrekkende mensen in woonwagens die
niets produceren en dús parasiteren op de productie van de residente bevolking,
is het goed recht van de residente bevolking: een ieder heeft het recht zijn
door eigen persoon verworven zaken te verdedigen tegen ontvreemding, en dat
recht gaat mee bij de overgang van één individu naar "vele individuen" naar de
groep gevormd uit die "vele individuen".
Arnon Grunberg is zo vriendelijk het juiste beeld te
gebruiken:
Arnon Grunberg wil de Europese natiestaat vervangen door de joodse nomadische
cultuur: rondtrekken in karren met ronde wielen.
Waarna we vergelijking nog even verder kunnen gebruiken
voor wat verdere generalisatie: de oude Griekse wiskundige hebben veel moeite
besteed aan het vinden van de "kwadratuur van de cirkel: het vinden van een
vierkant met hetzelfde oppervlak als de cirkel, waarbij de lengte van zijden van
dat vierkant een "normaal", "echt", getal moest zijn. Dit bleek niet te bestaan
(Wikipedia).
Zo bestaat er ook geen middenweg tussen nomadisme en
residentie. En waar residentie een absolute eis is voor het ontwikkelen van een
fatsoenlijke beschaving, zal bij conflicten tussen de twee culturen de
nomadische Joodse cultuur moeten wijken. Verdwijnen. En als dat niet op
geleidelijke en vreedzame wijze gebeurd dan zijn fundamentele sociologische
problemen bijna onvermijdelijk. Zoals door de historie keer op keer is bewezen.
Slechts in deze context is de samenhang tussen drie laatste
beschouwing, pogingen tot analyse, van drie zichzelf, en door de meeste anderen,
als intelligent ziende personen te verklaren. Ze richten zich ieder op wat
andere aspecten van de relatie, maar schijnbaar zonder mogelijkheid om dit te
stoppen, komen ze tot absurditeiten die als overeenkomst hebben dat ze steun
verlenen aan de cultuur van de ronde wielen. Wat gepaard gaat met een zich
expliciet uitspreken tegen de cultuur met de vierkante wielen. Ook al ontlenen
ze aan die cultuur met de vierkante wielen hun prominente en welvarende postte.
Typerend voor dagers van de cultuur met de ronde wielen. De ronde-wielencultuur
schuilt niet in hun verstand. En ook niet in hun emoties, want emoties leiden
tot binding - en vierkante wielen. Nee, deze hang naar de cultuur met de ronde
wielen is een reflex. Dit komt uit de hersenstam. Ze kunnen het niet stoppen.
Hoewel ze beter
moeten weten
Het geleidelijke en vreedzame verdwijnen van het nomadisch
denken kan op twee manieren: het afleren van dit denken, of door migratie van de
dragers. Het idee dat nomadisch denken afgeleerd kan worden door de huidige
aanhangers is, na duizenden jaren druk om dit te doen, wel redelijk bewezen tot
de groet onwaarschijnlijkheden te behoren. Blijft dus één vreedzame oplossing
over bij conflicten tussen residente en nomadische culturen: het migreren van de
nomadisten. Met is dit geval een voor de hand liggende en trouwens ook
veelgebruikte optie: migratie naar Amerika. Personen als mede-schrijver Leon de
Winter zitten er al, en Arnon Grunberg heeft er zijn grote voorkeur voor
uitgesproken, en zit er al parttime. Het verdwijnen uit Nederland en niet meer
schrijven in het Nederlands is de enige consequente en bij zijn standpunten
passende handeling. Nederlanders kunnen hun bijdrage aan het voorkomen van
minder vreedzame conflicten tussen nomadisten en residenten voorkomen door de
nomadisten en hun verbale producten te mijden.
Vervolg 1
