Bronnen bij Culturele gelijkheid, creolen: respectDe creoolse versie van respect
is nauw verwant aan de creoolse sociale machtsverhoudingen. Die laatste
hebben een simpel model: er zijn twee mogelijke rollen in de onderlinge
verhoudingen, enigszins zwart-wit geformuleerd: je bent "meester", of je
bent "slaaf", zie hier (de Volkskrant, 30-04-2010, door Stieven Ramdharie):
Die "meester-slaaf" verhoudingen stammen van het Afrikaanse continent, waar het zijn oorsprong kent in het geval van de Afrikaanse koning, wiens onderdanen de status ergens tussen horige en slaaf hebben. De huidige Afrikaanse leiders, of ze aan de macht komen of door vererving, staatsgreep of verkiezingen, hebben nog precies dezelfde houding, zie de verzameling hier 
. Die meester-slaaf verhoudingen geven weinig problemen in Afrikaans omstandigheden, omdat iedereen aldaar ermee geboren wordt, en er eigenlijk dus geen tussentoestanden zijn. Dat ligt anders voor de creoolse diaspora, met name de immigranten in het westen. Daar zijn heel andere machtsverhoudingen, die met name veel diverser zijn. Dan wordt het dus heel belangrijk om te bepalen hoe de onderlinge verhouding liggen. En waar alle culturen in de onderlinge omgang ook de onderlinge status bepaald wordt, gaat dat in de creoolse cultuur dus om iets dat heel erg zwart-wit ligt: er moet bepaald worden wie de meester is en wie de slaaf. Dat is een cruciale zaak, natuurlijk, en gaat gepaard met belangrijke rituelen. De respectcultuur is een aspect van die rituelen. Het grote belang van de onderlinge verhouding en de eventueel daarmee gepaard gaande problemen maken het als eerste natuurlijk hoogst wenselijk om de onderlinge maatschappelijke positie liefst van tevoren heel duidelijk maakt - om die potentieel schadelijke strijd te voorkomen. In Afrika gaat dat in hoge mate door uiterlijk: machtige mensen zijn dik - want machtigen mensen hoeven niet te werken en om te laten merken dat je niet hoeft te werken zorg je dat je dik bent. Afrikaanse luitenants die een coup pleegden, veelvoorkomend in de jaren 1960 tot 1980 zijn dun, en na een aantal jaren aan de macht zijn die dunne luitenants dikke generaals geworden. De tweede methode is middels uiterlijke versiering - in de woorden van de creoolse columniste van de Volkskrant, schrijvende naar aanleiding van de slavernij-herdenking (de Volkskrant, 15-07-2013, column door Harriet Duurvoort):
Zodra er onduidelijkheid is omtrent de onderlinge status, gaat het dus om het bepalen daarvan. Dat is de creoolse vorm van respect, in zijn extreem zichtbaar in de interacties binnen de jeugd-gangs, met gebruik van termen als "I want respect, man!", waarna, als het "OK" is, de twee rappende negers elkaar high fives 
(Wikipedia) geven. En als het niet goed is, vallen er op een gegeven moment
pistoolschoten. Dit proces komt op alle niveaus in diverse mate en variaties
voor. En is overigens iets dat niet alleen bij mannen voorkomt,
natuurlijk, maar in wat andere vormen ook bij vrouwenHieronder een verzameling voorbeelden van dit soort cultuur. Met eerst een introductie van de term uit onverdachte, politiek-correcte, hoek uit een tijd dat de term nog relatief onbekend was in Nederland, ook zijnde de tijd waarop deze verzameling begonnen is, en ook zijnde een jaar na de moord op Theo van Gogh (in 2004), toen in Nederland de discussie over "respect" en het Nederlandse gebrek daaraan begon (de Volkskrant, 04-10-2005, column door Martin Bril):
Maar de voorbeelden geven al aan van welke straat: de zwarte straat. Een praktische illustratie (rijnlandmodel.nl, 26-10-2005 redactie):
"Gimme respect, woman!" Kijk nou, een real live geval (de Volkskrant, 24-05-2014, door Jaap Stam en Will Thijssen):
De typische straatneger. Lijkt helemaal niet op de soortgenoten op televisie, hè. Dit is het representatieve geval. Het volgende geval behoeft geen uitleg, daar het direct aansluit op het vorige bericht(de Volkskrant, 02-12-2005, van verslaggever Willem Vissers):
Maar het werd nog mooier - het feit dat dit verhaal zich niet afspeelt in een maatschappelijke of sociologische context maar in de simpele voetbalwereld, maakt nog meer los (auteur Paul Onkenhout is voetbalcommentator) (de Volkskrant, 10-12-2005, door Paul Onkenhout):
Over dat laatste denkt Bogarde anders:
Onkenhout's conclusie:
En hij is een slachtoffer, omdat hij de houding aanneemt van de baas willen zijn, de zwarte eis van het respect, en daar natuurlijk in vele gevallen in teleurgesteld wordt. Wat betreft de zwarte wereld in het algemeen, zie ook hier
.Tenslotte kon ook de derde belangrijke sportverslaggever van de Volkskrant niet achterblijven, en die belicht een andere kant van de zaak (de Volkskrant, 21-12-2005, door Bert Wagendorp):
Wat Wagendorp als eerste aanwijst als factor is wantrouwen, en daar komt onmiddellijk de culturele factor weer om de hoek: de creoolse (mannen-) maatschappij wordt gedomineerd door wantrouwen, en dat is ook logisch, daar de individuele deelnemers in principe gaan voor een enkel ding: het individuele belang, en ieder van die deelnemers weet dat van de andere deelnemers. Vandaar het, terechte, wantrouwen. Overigens: het is beslist niet slechts het mannelijke geslacht ... (de Volkskrant, 07-04-2006, van verslaggever Weert Schenk):
'Irritant' is vermoedelijk een eufemistische term voor arrogant. Deze houding bij vrouwen is bij de redactie bekend als het "Winnie-Mandela-complex:" zich gedragen als een koningin, dat wil zeggen: een claim doen op bijzondere voorrechten op grond van een positie van bekendheid of macht. Nog een paar bekende lijders aan dit complex (de Volkskrant, 30-05-2009, van verslaggever Robèrt Misset):
Het zwarte respect: niet je huidige prestaties tellen, maar de titels die je in het verleden hebt gehaald - die zijn voldoende om je in het heden op nummer één te zetten. En als het publiek zich tegen de van arrogantie keert, is dat natuurlijk niet de schuld van zichzelf, van de arrogantie, maar van de anderen, het publiek - die zijn dan racistisch. Het bekende zwarte pandoer. Overigens: wat dit ook laat zien is dat deze trek niet afhankelijk is van verblijfscontinent. Nog een bericht van aldaar (de Volkskrant, 01-10-2008, door Philippe Remarque):
De rest is arrogante respect eisende horken. Minimaal ... En van nog een ander continent (de Volkskrant, 15-07-2008):
En dit heeft, hoe triest ook, een overheersende gemeenschappelijke achtergrond, die men normaliter niet durft op te schrijven (de Volkskrant, 20-03-2009)
En die gemeenschappelijke achtergrond is de arrogantie, het macho, en het bijbehorende geweld van de Afrikaanse man - kijk ook nog maar eens hier
en hier
.Een hele groep, die door de rest zeer hoog wordt gedragen: rappers - het zijn allemaal respect-geilers (de Volkskrant, 15-06-2011, door Robert van Gijssel):
De neger stelt zich voor: 'Waar ik respect voor wil' ... In Engeland in 2011 zijn massale rellen geweest, aangestoken door zwarte jongeren in hun zwarte respect-kledij, naar aanleiding van de dood bij een arrestatie van één van hun gang-leden. De reden van alle opwinding: dit exemplaar had bij zijn arrestatie toevallig geen wapen bij zich:
Een verslag (de Volkskrant, 13-08-2011, door Chris Buur):
Met als passende macho- en geweldsmuziek de rap. Weer eens een vrouwelijke aflevering van het syndroom (de Volkskrant, 13-09-2011, ingezonden brief van Henna Goudzand, Amsterdam):
Stel je voor ... Iemand met een creoolse afkomst zo maar een neger noemen. Dat doen negers nooit. Zeker Surinaamse negers niet. Die noemen blanken wel "bakra"s
, maar dat is dus geen "negers". Dat is iets heel anders ... Toch, beste
Surinaams-creoolse mede-Nederlander... ?Bijna tegelijkertijd (Volkskrant.nl, 16-09-2011, van de redactie
):
Natuurlijk is het zo dat de Tweede-Kamerleden, uit enthousiasme of angst voor racist te worden versleten, zich voor het karretje van de creolen met de lange tenen hebben laten spannen. Leidende tot zulke domme dingen als:
Op welk verzoek van creoolse zijde natuurlijk geantwoord had moeten worden dat ze eerst maar eens excuus moesten vragen aan hun soortgenoten op het Afrikaanse continent die ze gevangen hadden genomen en naar de forten aan de kust hadden gesleept om ze daar te verkopen aan blanke handelaren. 
Ter referentie, rechts de afbeelding waar het om gaat. Dit is een deel van de
foto bij de krantenversie van het artikel, die niet gebruikt kon worden omdat
daaruit de namen van de creoolse mede-ondertekenaars en vermoedelijke
initiatiefnemers gesaniteerd waren.En voor wie van genante vertoningen houdt, zijn er nog de beelden uit de uitzending van Pauw & Witteman
(17-09-2011, na 29:15 min.), waarin de interviewers initiatiefnemer mevrouw
Barryl Biekman snel maar gewoon uit laten kakelen, zo weinig touw is er aan haar
verhalen vast te knopen (onderbreken doe je trouwens niet iemand van het
creoolse ras, laat staan kritisch op de onzin ingaan). Let vooral ook op haar
eerste reactie op Jeroen Pauw en later op Paul Witteman "Mag ik even uitpraten,
alstublieft" - op de toon van een bevel. Hier komt heel spontaan haar
basishouding naar buiten: arrogantie - in combinatie met de overige factoren
door de redactie het Winnie Mandela-syndroom gedoopt
(Wikipedia). De redactie moest ook nog even denken aan een uitspraak uit de
oudere Nederlandse televisieserie over het Indische koloniale verleden genaamd
De Stille Kracht (en denk hier een enigszins nasaal Indisch accent bij):
"Respect, ik wil respect!"En voor wie van nadere studie houdt: let ook op het verschil in omgang met gast Raoul Heertje, die op welbewuste manier ook allerlei onzin verkondigt. Op een gegeven moment, als Heertje al enige tijd wat denigrerend heeft zitten doen over ook het beroep van presentator, wordt het Jeroen Pauw te gortig, en herstelt hij het evenwicht door Heertje inhoudelijk klem te zetten. Die daarna ook inbindt. Dit wordt niet gedaan met de creoolse vrouw - Paul Witteman beperkt zich na de snauw in zijn richting tot een blik opzij en een grijnslachje. Gezien de raciale gevoeligheden is het misschien wel enigszins begrijpelijk, maar toch is het zeer onverstandig: dit soort mensen, en zeker als het een hele groep is, krijgt nog meer bijzonder nare trekjes als je die arrogantie tolereert. Er zijn directe verbanden met het gang-leven waar men ook zo gevoelig voor is in die kringen - dat gang-leven draait ook in hoge mate om respect. En gang-leven leidt weer gemakkelijk tot sociale onrust van diverse soort, waarvan het Engelse oproer van 2011 slechts het laatste voorbeeld is, op het moment van schrijven. Bij verdere overweging valt hier trouwens nog wat over op te merken. Want elders is al geconstateerd dat er grote problemen zijn met leiderschap op het Afrikaanse continent. Dat is niet alleen gedaan op deze website
, maar zelfs een dusdanig algemeen erkend feit, dat er door een goedwillende
mecenas een prijs is uitgevaardigd voor goed Afrikaanse leiderschap
. En
zoals op deze website uitgelegd, is dat slechte leiderschap is overduidelijk
zichtbaar het gevolg van een sterke tweedeling in de machtsverhoudingen: je bent
de baas, vroeger de koning, of je bent een horige of slaaf. Als je nu aanneemt
dat deze eigenschap van machtsverhoudingen in de cultuur zit, is ook meteen de
sterke nadruk op respect verklaard. Want wat ben je als je geen respect wordt
betoond, dat wil zeggen dat je gezien wordt als baas? Juist: een slaaf. Dus is
het essentieel respect betoond te krijgen. Ook als je alletwee
schoolmislukkeling bent die op straat loopt te hosselen.We zijn nog niet over mevrouw Biekman heen, of daar dient de heer Cabenda zich al aan. Die is ook al afkomstig uit het land waar men blanken aanduidt met "bakra" - een afkomst die ook leidt tot de groei, vooral bij de komst naar Nederland, tot sterk uitgegroeide tenen. De heer Cabenda legt de aanleiding voor zijn pijnkreten zelf uit: Uit: De Volkskrant, 23-09-2011, door Pablo Cabenda, medewerker van de kunstredactie van de Volkskrant.
Zouden de dames Witteman en Oster hetzelfde geschreven hebben over Italianen, wat zeer goed gekund zou hebben, zouden we ongetwijfeld niets gehoord hebben van Pablo Cadenda. Pablo bewaart zijn klachten over discriminatie uitsluitend tot wanneer het zwarten betreft. Een onderscheid gemaakt uitsluitend op grond van kleur. Pablo Cabenda is dus sowieso een racist. En eentje die een beetje een rood waasje voor ogen lijkt te hebben, gezien zijn 'Mjammmm, negers, negers, negers'. Maar hij nog niet klaar met zijn beeldspraak:
Hè, wat jammer - dat hij er nog niet wat op door gaat: Oster in een soort "Marie Antoinette"-kostuum, die met een achteloos gebaar de zwarte slaaf de kop laat afhakken. Maar, legt Pablo uit als hij weer wat bedaard is, het gaat het vooral om generalisaties in het algemeen:
Oh nee, toch niet het gaat hem alleen over generalisatie van de zwarte man. Duitsers omschrijven als "zuurkool met braadworst-etende dikkoppen met een bijzonder fout verleden" is natuurlijk alleen maar een kwestie van goede of minder goede smaak. Of bijvoorbeeld "PVV-stemmers zijn NSB'ers", want die is de laatste tijd nogal populair. We hebben er Pablo met de lange zwarte tenen niet over gehoord. Maar ja, noch Duitsers noch PVV-stemmers zijn in het bezit van lange zwarte tenen. Die alle respect verdienen. Al was het maar omdat die tenen zwart zijn. Maar toch maar even een serieus advies richting Pablo: het woord "neger" is niet waardevrij, omdat negers zich niet waardevrij gedragen. Dat zal gelden voor iedere term die ervoor in de plaats komt. Gebruik lang genoeg, zeg, "Afro-Amerikaan", en die term wordt geassocieerd met 99 procent van de 100-meter hardloopwinnaars, 80 procent van de rappers, 80 procent van de gevangenisbevolking, 90 procent van de tienermoeders, enzovoort. Dus als je iets aan het woord neger wil doen, of al die andere, zal je eerst iets aan vooral die laatste kleurrijke cultuuruitingen moeten doen. Nog iemand is de lange tenen van de neger opgevallen (de Volkskrant, 27-09-2011, ingezonden brief van M. Weijland, Delft):
Vermoedelijk denkt de neger die zich aangesproken weet als neger dan andere zaken - zoals al die zwarte tienermoeders zonder zwarte tienervaders. Op de rijksweg is een dode gevallen omdat benzinedieven worden achtervolgd door de politie, en de dieven stoptekens negeren, politie-auto's rammen, en uiteindelijk op een staartauto van een file botsen. Je krijgt dan tegenwoordig al meteen een vermoeden. In een uitzending van Nieuwsuur van 25 oktober (
, na 22:27 min.) probeert de bijrijder, zoon van de dader, zich vrij te pleiten,
en hij is van achteren gefilmd in beeld. Het is een creool. En volgt een gesprek
met de advocaat van het duo: een lichtere versie van de creool. Beide debiteren
een stroom onwaarachtigheden en leugens, neerkomende op een ontkenning van alle
verantwoordelijkheid van het gebeuren, behalve de diefstal. Omdat dat op geen
enkele manier te ontkennen valt. Wat overigens volgens de advocaat toch ook niet
zo erg kan zijn "want er gaat zo veel benzine verloren over de hele wereld". Het
is allemaal van een grenzeloze schofterigheid. Een houding die in de tijd van de
houten zeevaarders beantwoord zou worden op de enig passende manier die nu
afgeschaft is maar voor dit soort gevallen in ere hersteld zou moeten worden:
met twee dozijn zweepslagen liggende over een ra. Een houding die samengaat met
een enkelvoudige en simpele verklaring voor alle absurde rijgedrag, vanaf de
allereerste pogingen om aanhouding te vermijden tot en met het liever botsen dan
remmen en je overgeven - en die ene enkele oorzaak is respect. Men was
geestelijk niet in staat zich over te geven aan het gezag van anderen, en zeker
niet aan dat van de blanken. Let in dit verband ook op de houding van de
advocaat. Oh ja: ongetwijfeld door soortelijke intuïties ingegeven refereert
presentator Twan Huys aan het geval van O.J. Simpson
- ook zo'n creool die "niet wilde buigen".De uitzending was opmerkelijk genoeg voor het ANP om er een nieuwsbericht aan te wijden. De passende kop: "Creolen maken na amok op rijksweg, verbaal amok in studio" durfden ze kennelijk niet aan - het werd een gotspe uit de mond van een van de negers (Volkskrant.nl, 25-10-2011, ANP/Redactie):
Nee hoor. Er is geen enkel risico als het normale mensen betreft die geen schade willen berokkenen aan anderen. Dat risico is er alleen als je met psychopaten van doen hebt, die op andermans auto inrijden.
Ach, dat was tenslotte toch maar een kleinigheidje. Oneindig veel belangrijker is om je niet te laten pakken.
Ja ja ... ze hadden ook gestolen platen, dus vermoedelijk was dit hun reguliere manier om aan benzine te komen.
Je zou dit soort tuig dolgraag de VOC-behandeling geven. Dé sport van de Antillianen, ook in Nederland, is honkbal. En ze zijn er goed is, met enige spelers op het hoogste niveau in Amerika. Waaronder Gregoy Halman, komende uit een beter functionerend Antilliaanse gezin. Allemaal rozengeur en maneschijn, tot aan bericht dat Gregory doodgestoken was door zijn eveneens honkballende maar iets minder succesvolle broer Jason. Hier is de verklaring (de Volkskrant, 30-11-2011, van verslaggever John Schoorl):
Een navrant voorbeeld van de verwoestende werking van de respect-cultuur. En wat ze vooral niet accepteren is het blanke gezag (de Volkskrant, 28-12-2011, van verslaggeefster Wil Thijssen):
Het hoofddeel van ook dit probleem is natuurlijk de allochtone instroom. Met een sterke bijdrage van de creolen:
Respectcultuur, gezagshaat en criminaliteit zijn een continu doorlopend spectrum met zeer kleine afstanden tussen deze drie stappen. Weer een illustratief geval (Telegraaf.nl, 18-07-2012, van een correspondent
):
Tot nu toe aangeduid als een incident, maar dat is onjuist:
Het illustratieve zit in het feit dat de dader speciaal nog eens een keer is teruggekomen om zijn gram te halen. Dit had niet meer met het kaartje of het geld te maken, maar met respect - hij is in zijn eer aangetast. Hij wil respect. "I want respect, man!". En in Londen 2011 staken de donkere mannen met kroeshaar er hele binnensteden voor in brand
. Bij de meer algemene rubriek Westerse cultuur, respect
hebben we al laten zien dat de respect-cultuur natuurlijk niet strikt
mannelijk is - dat zou bijzonder onwaarschijnlijk zijn. Bij vrouwen neemt
het wel een andere gedaante aan: arrogantie. Hier is een Nederlands geval
van die arrogantie (Joop.nl, 13-07-2012, door Amma Asante - Kandidaat-Kamerlid voor de
PvdA):
We trappen af met een botte leugen. Gestaafd door meer botte leugens:
Botte leugens. In 1960 waren er circa nul (allochtone) immigranten. In 2012 zijn er ruim anderhalf miljoen. 10 procent van de bevolking. Natuurlijk is 10 procent van de bevolking een vorm van massa-immigratie. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om dit:
Alleen de hugenoten. Hoger opleiden in de toenmalige wereld.
Alleen voor hoogopgeleide immigranten als de hugenoten.
Een aperte leugen. Achterlijke geitenhouders uit Anatolië of de Rif zijn een verarming van onze cultuur. En precies hetzelfde geldt voor vrouwverlatende, bende-vormende, drugshandelende, pistolen-leegschietende creolen
.
Nog meer leugens. Dat is het miljoen "westerse" immigranten dit het totaal op 2,5 miljoen brengt. Maar deze leugens hebben ook een ultiem doel:
En hier is dat doel: meer immigranten. Liefst natuurlijk van deze soort:
Creolen: hoe meer creolen, hoe meer macht. Er is geen andere reden om meer creolen te willen. En het is geen enkel bezwaar dat Nederland daardoor zal verarmen:
Precies. Door het overbevolken van onze uitkeringen. Want ze reizen door talloze vele veilige landen en hebben eindeloos veel andere alternatieven naast Nederland. en toch willen ze naar hier. Vanwege één enkel ding: de uitkeringen. Waarna de reeks leugens nog een dunnetjes wordt overgedaan:
Nou, dus niet. heel Suriname, Anatolië en de Rif is erop leeggestroomd ... Op dat handophouden.
Waarna de psycholoog onmiddellijk concludeert: de creool heeft het hier over zichzelf. De creool is iemand die altijd respect verdient. Dus de combinatie van een creool en niet-positieve eigenschappen is ondenkbaar. De arrogantie ten top gedreven. Maar wat gebeurt er als we niet luisteren naar deze liegende en arrogante creool:
Dreigementen. Je zou deze arrogante creool met plezier op zo'n bootje wensen. Waar ze als ondermijner van ons land thuishoort. En dat gaat mogelijkerwijs zitting nemen in de Tweede Kamer. Een regelrechte bedreiging voor onze democratie. Terug naar de mannen. Voor de volgende in een enkel zinnetje (de Volkskrant, 29-10-2012, door Willem Vissers):
Correctie; die typisch trotse creoolse blik ... Deze typisch trotse creoolse blik (de Volkskrant, 15-10-2012, door Pablo Cabenda):
"Too big for her boots", luidt de Engelstalige uitdrukking - in het Nederlands: "arrogante rotkop" ... Pablo Cabenda zal het niet opvallen ... Of om precies te zijn: hij was er speciaal voor op audiëntie gegaan. Zie hierboven. Zelf een trotse neger ... Hier is het resultaat van de fout van de Nederlanders om creolen uit het hopeloos achterlijk Afrika naar de mooie Caribische eilanden te brengen en ze daar een beter leven te bezorgen (de Volkskrant, 07-03-2013, van verslaggever Remco Meijer):
Zei de Nederlands-geld-verslindende neger op zijn postzegel-eilandje. Die er voor de duidelijkheid nog wat beledigingen aan toevoegt. Eerst even wat voorgeschiedenis:
Een gladde en gore leugen. Hij is er niet alleen als door een olifant op zijn kilometer lange teentjes getrapt:
Dus als een paar politici zoiets zeggen, dan heeft het hele Nederlandse volk dat gedaan. Wat een automatisme is, gevoed vanuit dit:
Wat hij lijkt te ontkennen door er een 'niet' achter te plakken, maar toch weer bevestigt door het 'niet' te annuleren met een voorwaarde:
Welke vorm van respect natuurlijk niet gegeven kan worden, want dat is die vorm waaraan geen inhoudelijke prestaties voorafgaan. De creools vorm van respect. De neger-vorm van respect. En omdat die vorm van respect er nooit is geweest en zal komen van Nederlanders (Nederlanders zijn fameus vanwege hun botheid in dit respect), heeft Wiels Nederlanders dus altijd gehaat en zal hij ze blijven haten. Overigens zegt de uitspraak op zich als genoeg, voor iedere psycholoog. En, overigens twee, heeft Wiels het zelf expliciet uitgesproken:
Natuurlijk gaat het hier niet om die zakken, maar om dat 'makamba'. Dat is hetzelfde als "nikker", maar dan de andere kant op gericht: racistische haat. En uit dit laatste citaat volgt nog iets: met dit programma van Nederlandhaat heeft Wiels de verkiezingen gewonnen. Dus een grote groep Curaçaose negers denkt er precies hetzelfde over. Dit is allemaal ook nog eens verbaal her te beleven, door te kijken naar de uitzending van Pauw & Witteman waarin Wiels optrad
(02-03-2013). Al in het inleidende gesprek van de uitzending valt natuurlijk het
toverwoord: respect: "Jij moet achting voor ons hebben ook al presteren we
niets, en als je het niet hebt, ben je een racist". De rest van zijn boodschap
volgt na 43:20 minuten. Overigens steunt cultuurverrader Paul Witteman hem van
harte in zijn racistische afwijkingen, door bereidwillig "makamba" te vertalen
met "witte vissen". Op dezelfde manier kan je "nikker" vertalen in "zwarte
medemens".De creools-Surinaamse columniste van de Volkskrant had kennelijk last van een helder moment, want ze produceerde dit (de Volkskrant, 27-08-2012, column door Harriet Duurvoort, media-ondernemer):
Maar die helderheid ging niet zo ver dat ze de juiste terminologie durfde gebruiken. Want de juiste term voor 'straatcultuur' is natuurlijk, in dit verband, "respectcultuur". Het is de creoolse respectcultuur die al dit soort geweld veroorzaakt. Die ze op elkaar botvieren, omdat ze dat respect, dat ze zo graag willen hebben, in de maatschappij niet krijgen. De westerse maatschappij. Want daar tellen prestaties. Vooral intellectuele prestaties. Schoolprestaties. En daarin lukt het al niet om mee te komen. En dat veroorzaakt dit:
Tja ... Eindelijk iemand uit de min of meer wetenschappelijke wereld die er eerlijk over durft te zijn. Let niet op de kop, dat is een vorm van liegen-om-een-hoekje, vermoedelijk afkomstig van het ANP want de Volkskrant had precies dezelfde
(met een deels gecensureerde tekst) (Telegraaf.nl, 19-05-2013, ANP.
):
Voor we verder lezen dus eerst maar de correctie, verstopt verderop in het artikel:
Wat iedereen die het nieuws in Nederland volgt allang wist. De kop had dus moeten luiden:
En als je de overige genoemde groepen erbij neemt (waarvoor hetzelfde geldt: men vermoordt grotendeels elkaar):
Waarbij het hier natuurlijk gaat om de creolen. Waarover het ook in het artikel gaat:
Net als in de rest van de wereld waar creolen een substantiële groep vormen en er beschaving in de buurt is om mee te vergelijken - want een flink deel van de extremiteit van het gedrag zit natuurlijk in de culturele nederlaag
.
Eindelijk benoemd: de respect-cultuur. Die, naar aanleiding hiervan bedacht, natuurlijk afstamt van de meester-slaaf machtsverhoudingen binnen de creoolse cultuur: je bent óf de meester, óf de slaaf
. Dus je móét de meester zijn, anders ben je de slaaf. Dus als iemand je
aankijkt op een manier die lijkt op die van de meester, moet je wel ingrijpen,
anders ben je slaaf. En in meester-slaaf verhoudingen kan ingrijpen maar op één
manier plaatsvinden: geweld. Dodelijk geweld, want meester-slaaf verhoudingen
zijn permanent
.Hoe dit op te lossen?
Precies. De oplossing die Bovenkerk niet aanhangt vanwege indoctrinatie is dus de enige oplossing: separatie van culturen. Je kan en mag niet fatsoenlijke mensen blootstellen aan dit soort gedrag. Dit zijn extreme uitingen. Hier eentje die dagelijks voorkomt (GeenStijl.nl, 07-04-2015, door Pritt Stift
):
Het ene deel koopt geen kaartje en slaat indien aangesproken de conducteur in elkaar, het andere deel gaat in de stiltecoupé zitten telefoneren en zit te brullen indien aangesproken "WIE BEN JIJ DAT JE MIJ DURFT AANSPREKEN!!! Hier het bijbehorende hoofd:
Arrogante rot-ogen in arrogante rotkop. Een Antilliaaan (preciezer: Arubaan, maar voor het vervolg is dit nu even niet van belang) heeft op een muziekfestival in de allochtonenstad Den Haag iets geroepen naar de politie, vermoedelijk iets met "gun" erin waardoor de politie met vijf man bovenop hem sprong, want de Antilliaan zag er ook uit alsof hij vijf man wel aankon. De man verzette zich alsof het zijn dood zou worden. Toen hij stopte met bewegen bleek hij inderdaad dood te zijn, wegens gebrek aan zuurstof. Ophef formaat voorpagina en Journaal-item nummer 1 natuurlijk. Want een kleurtje, dus racisme. Maar ook een losmakertje voor een stroom informatie. Deel 1 (Joop.nl, 01-07-2015,
):
Een glasheldere omschrijving van de culturele stand van zaken. Bij Joop.nl natuurlijk voorzien van een volle hand aan "Foei, foei!"-vingertjes:
Ach jee ...Maar vooral koddig in het licht van een reactie eronderstaand:
Voor de volledigheid: dit is een excuseerder - ook bijgesloten een antwoord:
Omdat dat antwoord wijst op een probleem: er is niets aan de hand als ze onder elkaar blijven - er is pas een probleem als ze hierheen komen of zijn gekomen. Dat gaat niet samen. Een individueel voorbeeld (de Volkskrant, 01-07-2015, van verslaggevers Jeroen Visser en Sakir Khader):
Er werd niet voldoende respect betoond. De dader/slachtoffer zelf (de Volkskrant.nl, 04-07-2015, door Susanne Geuze):
Wat een toestand ... Om een opmerking over een wapen te vergoelijken met "Hij bedoelde iets anders ...". Volkomen van de pot gerukt. Maar ondertussen weten we dat we alles wat er staat zo slecht mogelijk moeten uitleggen:
Ze betonen disrespect.
Dus ongetwijfeld een leugen, gezien het voorgaande: hij deed een greep naar zijn broekzak, alsof daar dat wapen zat.
De agenten proberen de zak te sussen.
Ongetwijfeld een leugen, gezien het voorgaande: vermoedelijk heeft Henriquez geroepen dat dat van dat wapen serieus bedoeld was. Volkomen voldoende reden om met hem aan de slag te gaan net zo lang tot die volkomen onbeweeglijk in de boeien lag. En de boom van een kerel verzette zich zo heftig (stel je voor: disrespect tot in het oneindige), dat hij al zijn zuurstof opgebruikte en overleed. Eentje uit een minder berucht deel van het oer-continent (de Volkskrant, 18-08-2015, door Robert Vuijsje):
Maar die houding is dus precies hetzelfde. Het moet behoorlijk basaal in de genen zijn vastgelegd, want alle Afrikaanse varianten, zo wijd uiteen gebouwd als de sprinters van Ghana en omstreken als de lange afstandslopers uit Kenia en omstreken, en dus deze meer zuiderlingen: allemaal hebben ze het respect-gen. Ook hier zit het in, natuurlijk (Volkskrant.nl, 02-09-2015, redactie):
Respect-kwesties ... En ter afwisseling weer eens een vrouwen-item (GeenStijl.nl, 03-09-2015, door Pritt Stift
):
Eén van de reguliere items bij GeenStijl, van de soort waarbij de reageerders mogen raden wat de afbeelding betekent. Het goede antwoord is dit:
De waarheid werd inderdaad gevonden door een reageerder:
Een houding veroorzaakt door de culturele nederlaag: "Ik wil respect voor wat ik ben omdat ik respect voor wat ik kan, nooit zal kunnen krijgen". Hier een exemplarisch geval dat in (bijna) alle creolenverzamelingen past en ze verbindt (de Volkskrant, 18-10-2016, door Robert Vuijsje):
Ze zorgen voor al dan niet extreme buurtoverlast.
Het zijn messentrekkers.
Ze hebben zeer korte lontjes en schietwapens op zak.
Afwezige vaders.
Ze hebben een streetgang-cultuur.
Ze zijn echt allemaal dol op schietwapens.
En ze hebben een bloedhekel aan werken. Niet gehad: de voorliefde voor bling-bling. Hier de in 2017 courante voorvrouw
(Joop.nl, 03-03-2017.
):
Met vlag-en-wimpel geslaagd voor het neger-diploma
.Hier weer een hele verzameling (de Volkskrant, 06-02-2018, door Kees Broere):
Typisch des negers: in nood komen, het zelf niet af kunnen, elders hand ophouden, en dan klagen oer te weinig respect bij de gevers ... Naar Cultuur, creolen
, Cultuur, gelijkheid
, Allochtonen en respect
,
of site home
·.
|
...
Gwenette Girigori Martha, de 40-jarige Antilliaan die donderdagavond in
Amstelveen werd geliquideerd ...
