(de Volkskrant, 24-06-2008, van verslaggever Rolf Bos):
De meester heeft het recht op alles. Een misverstand (de Volkskrant, 20-03-2009):
Het is niet "de mannen", het is de cultuur. De Afrikaanse cultuur van twee rangen: meester en slaaf. Volgende gvoorbeeld (de Volkskrant, 15-07-2008):
Duidelijk een meester en geen slaaf Een illustratie dat het niet beperkt tot mannen - de lokale heersende vrouwen hebben er ook last van (de Volkskrant, 07-10-2005, van correspondent Kees Broere):
Ook heel erg horende bij deze vorm van leiderschap ... (de Volkskrant, 20-03-2009, AP): .
Al met al heeft het verschijnsel van de Afrikaanse leider een dusdanig slechte reputatie, dat er een prijs uitgeloofd is voor degene die wel deugt (de Volkskrant, 27-09-2007, van correspondent Kees Broere):
Meer over de prijs hier  .Dit gedrag plant zich natuurlijk voort tot in alle lagen van de maatschappij (cnn.com, 30-10-2006, AP):
De situatie is volkomen helder: de piloot, of beter, piloten in het algemeen, vinden dat ze aandacht aan het advies van grondpersoneel hoeven geen aandacht aan te geven, omdat een piloot nu eenmaal natuurlijk een veel prestigieuzere, hogere positie heeft dan "gewoon grondpersoneel"- en daar laat je je toch niet overrulen, de wet voorschrijven? Deze houding is een van de belangrijkste verschillen tussen westerse en niet-westerse maatschappijen: de gezagsverhouding tussen hoger en lager is radicaal verschillend: in westerse maatschappijen is dat veel meer een gezagspositie, waarbij ook inspraak van de lagere mogelijk is - in niet-westerse maatschappijen is de positie van de hogere die van almacht. De natuurlijke hiërarchie is de leider = de koning = de absolute heerser - de daarop volgende rang is die van horige of slaaf. Nog een "op alle lagen" voorbeeld (de Volkskrant, 12-04-2006, van de buitenlandredactie):
Het werkt op alle lagen. De corrrespondent weet het eignelokk ook wel (de Volkskrant, 02-08-2010, door Kees Broere):
Voornamelijk optimisme, gezien de overige berichten. Deze voorbeelden van Afrikaans leiderschap zijn natuurlijk slechts een teken van de achterliggende Afrikaanse cultuur - meer daarover hier
.Soms hoor je wel eens het idee dat de Afrikaanse leiders dit van het westen zouden hebben. Onzin, natuurlijk (academischeboekengids.nl, opgeslagen 19-08-2010
, door Ben Vollaard, universitair docent aan de Universiteit van Tilburg):
Dit dus op volkomen onafhankelijke manier bewezen, op grond van cijfers die om andere redenen waren verzameld - een voorbeeld van data mining
. Iets waar cultureel antropologen ongetwijfeld sterk tegen zijn, want die
weten al wat de utkomst van het onderzoek is: alle culturen zijn gelijk, dus
onafhankelijk verzamelde cijfers zijn niet nodig
- het enige wat je als cultureel antropoloog of socioloog hoeft te doen is
aan die mensen vragen of ze gelijk zijn
.Kort na elkaar waren twee Afrikaanse leiders in het nieuws. De eest was de president van Zuid-Afrika, Jacob Zuma (Volkskrant.nl, 28-11-2011, door Michiel van der Geest):
Dit gedrag is bekend. In recente tijden van leiders van Arabische landen als Saoedi-Arabië - echte sjeiks. En daarvoor, in de geschiedenis, een langere rij potentaten die zich verder onderscheiden door beschaafdheden als onthoofdingen en ander vormen van standrechterlijke executie, volkomen willekeur, enzovoort. De tweede was de president van Ivoorkust, Laurent Gbagbo (de Volkskrant, 30-11-2011, van de buitenlandredactie):
Twee gevallen met opvallende overeenkomsten: beide hebben bestreden voor democratie. Beide zijn niet op de bekende Afrikaanse methode aan de macht gekomen: de staatsgreep, maar door verkiezingen. Beide begonnen al redelijke normale machthebbers. En beide zijn vervallen in hetzelfde autocratische gedrag als al die andere Afrikaanse leiders, de staatsgreepgevallen, vertonen. Conclusie: dat autocratisch gedrag heeft niets te maken met de vorm van machtsovername. Het heeft niets te maken mat al dan niet militair zijn. Het heeft niets te maken met vooropleiding. Er blijft eigenlijk maar een duidelijke overeenkomst over: het zijn Afrikanen - creolen. Mensen uit de slaaf-meester-cultuur. Mensen uit de respect-cultuur
.
Ook de meest geharde gelovers beginnen soms moedeloos te worden (de Volkskrant, 25-05-2012, door Kees Broere):
Wat pas zal gebeuren als een Afrikaans leider niet zal denken dat hij meer is dan God op aarde. Je zou kunnen denken dat dit een specifiek mannelijk trekje was, en bij vrouwen heel veel minder of totaal niet voorkwam. Het is inderdaad wat beter, maar ook daar valt het verschijnsel redelijk sterk waar te nemen. Door de redactie was dat, naar aanleiding van veel eerdere gebeurtenissen, al het "Winnie Mandela"-syndroom
gedoopt - hier wat meer recente voorbeelden (CNN.com, opgeslagen 22-06-2012, door Teo Kermeliotis and Stephanie
Busari.
):
Kijk vooral naar de ogen. Het minst behept met de vrouwelijke versie van het mannelijke "respect"-syndroom, arrogantie, zijn Surleaf en Zille. En Zille is blank ... (later werd deze redactie erop gewezen dat Sirleaf één blanke grootvader heeft ... ) Terug naar de mannen. Zuid-Afrika was ooit een goed bestuurd land. Toen kwamen de ... (de Volkskrant, 10-10-2012, van correspondent Kees Broere):
Je moet het natuurlijk vooral ook in het contrast met de armoedzaaiers in de Afrikaanse voorsteden zien ... En verkiezingen hebben er dus ook niets mee te maken (de Volkskrant, 15-05-2013, van correspondent Kees Broere):
Wie de baas is, door afstamming of, onder druk van het westen, iets dat lijkt op democratie, krijgt de pot. Hij is de meester, de rest is slaaf. Ook de aloude vorm leeft nog (de Volkskrant, 21-05-2013, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
Zodra de blanken hun hielen gelicht hadden ... In de economie is het precies hetzelfde als in de politiek, natuurlijk (de Volkskrant, 29-10-2013, van correspondent Kees Broere):
Koningen of meesters en slaven. Altijd al zo geweest in Afrika. Nog zo'n bericht, dat de trend binnen de trend laat zien (de Volkskrant, 06-12-2013, van correspondent Kees Broere):
Dus ook binnen Afrika zelf geldt weer: hoe rottiger het land, hoe schever de verdeling en hoe rijker de rijke. Naar aanleiding van de dood van Nelson Mandela, die geen graaiende en wraakzuchtige tiran was en daardoor vergelijkenwijs zo afstak als Afrikaanse leider dat hij meteen heilig werd verklaard, was aanleiding om nog een keertje de doopceel te lichten van de meest nabij bij hem staande Afrikaanse leider: echtgenote Winnie (de Volkskrant, 10-12-2013, door Wim Bossema):
Onzin, natuurlijk. Al die andere Afrikaanse leiders zijn niet overhoord of zaten niet in ballingschap, en vertonen precies delfde trekken zodra ze macht hebben, ene krijgen die trekken heel sterk zodra ze de absolute macht krijgen.
Nog zo'n Afrikaanse-leiders trekje: narcisme. Naar Westerse organisatie  ,
site home
 .
|
Het
is niet zo bedoeld, maar zo klinkt het wel. 'Bibabeloubah', zegt een
dignitaris aan het Hof tegen een andere dignitaris. Waarop
laatstgenoemde instemmend reageert met 'baboubelibouh'. Tevredenheid
alom. Ondertussen kijken de bezoekers nerveus om zich heen: wanneer zal
de koningin verschijnen?
