Bronnen bij Multiculturalisme, cultuurverraad: Anet Bleich |
8 jan.2013 |
Een van de vele groepen en soorten mensen waaruit het "netwerk" van het
cultuurverraad bestaat is dat van "de stille krachten op de achtergrond".
Daarvan is Anet Bleich een uitstekend voorbeeld. Ze schreef een aantal jaren
columns voor de Volkskrant, en ergens rond 2008 werd ze redacteur en beperkte ze zich tot boekrecensies. Toch
was en is haar invloed op de achtergrond
aanzienlijk, gezien de manier waarop er over haar gepraat wordt.
De richting waarin die invloed gaat kan afgeleid worden uit het
feit dat ze behoort tot de kringen van Ed van Thijn, Jacques Wallage, Job Cohen
en vele andere rabiate multiculturalisten. De manier waarop dat gaat verschilt
van die van de genoemde en andere mannen op dezelfde wijze als de manier waarop
de vrouwen een moord plegen ten opzichte van mannen: de laatste slaan en
schieten, de "oorverdovende" methodes, terwijl vrouwen grijpen naar stille zaken
als vergif.
Net als voor de al genoemden zijn haar openlijke doeleinden
duidelijk: ze streeft naar de multiculturele maatschappij. Dat wil zeggen: de
maatschappij waarin immigranten hun identiteit, woonwagen, moskee, enzovoort,
mogen behouden, en Nederlanders hun identiteit, dorpje, kerk, enzovoort, moeten
opgeven: op het plein van het dorp moet een moskee komen. Daaraan geven ze vaak
mooie namen, zoals internationalisme, kosmopolitisme, en Europeanisme, die staan
voor nog veel mooiere begrippen: "Vrede op Aarde en iedereen rijk".
Het probleem is dat het steeds moeilijker wordt om de komst
van woonwagens en immigranten en moskeen te propageren met mooie begrippen,
omdat het door verloop van tijd en cumulatie van "incidenten" steeds duidelijker
wordt dat de woonwagens diepe voren trekken in straten van het dorp en
woonwagenbewoners en immigranten voortdurend bezig zijn was van de waslijn te
halen onder het motto: "Het hangt buiten en is dus van iedereen".
Daarop zijn Ed van Thijn, Jacques Wallage, Job Cohen en Anet
Bleich begonnen met een andere tactiek, namelijk het bestrijden van degenen die
voren in de straat en de verdwenen was constateren, en, nog veel meer, het
bestrijden van iedereen die zich openlijk tegen de komst van woonwagens en
immigranten en moskeen keert. Ben je tegen de komst van de moskee, dan ben je
"bekrompen", "provinciaals", "achter de dijken", "xenofoob", "discriminerend" en
"racist". Ed van Thijn, Jacques Wallage, Job Cohen en Anet Bleich zijn
niet "bekrompen", "provinciaals", "achter de dijken", "xenofoob",
"discriminerend" en "racist". Zij hangen de cultuur van het internationalisme,
kosmopolitisme, Europeanisme, migratiefundamentalisme en nomadisme aan. De
cultuur van de bewoners van woonwagens.
Overigens staan Ed van Thijn, Jacques Wallage, Job Cohen
en Anet Bleich niet alleen in hun strijd. Ze hebben steun gekregen van de
notabelen van het dorp, die wel plezier hebben in de muziek van de
woonwagenbewoners, en de immigranten een paar grijpstuivers geven om hun huis
schoon te maken.
Voor dit goede doel strijdt dus Anet
Bleich. Het begint met een verhaal over Ed van Thijn, dat dient ter
onderbouwing van diens langdurige campagne voor immigranten:
Uit:
De Volkskrant, 15-12-2000, door Anet Bleich.
Gepubliceerd op 15 september 2000 00:00, bijgewerkt op 20 januari 2009 12:57
Een intense zoektocht naar identiteit
Mooi en ontroerend is Het verhaal van Ed van Thijn. Dat de vroegere
PvdA-prominent ...
De kracht van Het verhaal, dat teruggaat naar Ed van Thijns kindertijd en jonge
jaren, zit niet in de politieke onthullingen. Die staan er maar weinig in. Het
verhaal is zuiver autobiografisch; het bestaat uit fragmenten ('flarden van
herinneringen', zegt de auteur) die licht werpen op de wording van de persoon Ed
van Thijn. ...
Het boek is een adembenemend intense zoektocht naar identiteit van iemand die
het, om het heel eufemistisch uit te drukken, niet altijd heeft meegezeten. Aan
het begin van zijn verhaal schetst Ed van Thijn beknopt zijn belevenissen als
joods jongetje in het door de nazi's bezette Nederland. Drie raz zia's in 1943;
de tweede bracht de nog geen 9 jaar oude Eddy met zijn moeder naar het
doorgangskamp Westerbork ...
... Toch keren die
oorlogservaringen telkens weer terug, als bagage die niet kan worden weggezet.
...
... Het is het verslag van een existentiële worsteling,
waardevol, ook (of juist) voor tijdgenoten die geen traumatische herinneringen
hebben aan de Tweede Wereldoorlog. Als kind te worden opgejaagd door
autoriteiten die het op je leven hebben gemunt is een dermate extreme ervaring
dat het in Nederland anno 2000 nog maar moeilijk voorstelbaar is. Ed van Thijn
maakt in zijn indringende verhaal die ervaring navoelbaar.
Red.: Een voorbeeld van de meningen die Van Thijn met
zijn ervaringen heeft gekregen en daarmee wil onderbouwen:
Uit: nederlandbekendkleur.nl, 16-05-2011.
Kristallnacht herdenking 1938 - 2008, 9 november 2008
Sinds 1992 organiseert de stichting Nederland Bekent Kleur de
Kristallnacht-herdenking in Amsterdam. ...
Bekijk ook de toespraken van Ed van Thijn (oud-minister van
Binnenlandse Zaken) en Mohamed Rabbae (oud-Kamerlid) ...
De Kristallnacht
Op 9 november 2008 is het precies 70 jaar geleden dat de Kristallnacht
plaatsvond in Nazi-Duitsland. De Kristallnacht was een georganiseerde
gewelddadige aanval tegen Duitse joden in de nacht van 9 november 1938. Op
massale schaal werden synagogen in brand gestoken, winkels en bedrijven
verwoest, huizen, scholen en begraafplaatsen beklad, en bijna honderd Joden
vermoord. De door de Nazi’s bedachte term Kristallnacht verwijst naar het vele
glaswerk dat werd vernield. ...
Kristallnacht "in het licht van vandaag"
Centraal in de herdenking staat de link tussen verleden en heden. Met als
belangrijke les om niet weg te kijken, maar stelling te nemen. Het belang
hiervan is sinds 11 september 2001 en met de opkomst van nieuwe
rechtspopulistische partijen in de Tweede Kamer nog groter geworden. Helaas
juist in ons land: Nederland is gedegradeerd van ambassadeur van tolerantie, tot
land van intolerantie. Volgens Amnesty International en de Monitor Racisme is er
een duidelijke toename van verbaal en fysiek geweld tegen ‘migranten’.
De Raad van Europa waarschuwt dat Nederland aan de top staat
in Europa wat betreft de groeiende islamofobie, ook de stelselmatige
bagatellisering hiervan baart de rapporteurs grote zorgen. Ook komen nog steeds
mensen naar Nederland die vluchten voor oorlog, armoede en geweld, maar uit
internationaal onderzoek blijkt dat Nederland een zeer restrictief
vluchtelingenbeleid heeft en de behandeling van vluchtelingen steeds vaker in
strijd met de mensenrechten is. ...
Red.: Oftewel: vanwege wat de joden is overkomen, mogen we geen
enkel vluchteling, asielzoeker of immigrant weigeren.
En wie tegen dat onbeperkt toelaten is, waarschuwt Van Thijn,
en zijn groep, tegen:
Uit: Nu.nl, 16-05-2011.
Ed van Thijn waarschuwt voor gewenningsfactor PVV
Oud-politicus Ed van Thijn is bezorgd over het gemak waarmee Nederland aan de
uitspraken en standpunten van de PVV en Wilders gewend is geraakt.
“Discrimineren lijkt salonfähig geworden”, zegt het PvdA-lid in een interview
met NU.nl.
“Men vindt dat Wilders' toon gematigd is sinds hij de VVD-CDA
coalitie gedoogt, maar dat is niet juist", stelt Van Thijn. "Hij zegt nog steeds
dezelfde dingen als voorheen maar er is sprake van een gewenningsfactor.”
Daarbij wijst Van Thijn voornamelijk naar de toespraken die
Wilders in het New York, Duitsland en Israel hield. “Die waren zeer beledigend
voor alle moslims in de wereld.” ...
Red.: Maar dat zou Van Thijn geen zier interesseren,
als er geen moslims waren in Nederland. Die zijn immigranten, en moeten dus
beschermd worden. Tegen de beledigingen van Wilders. Stel je voor ... Die
moslims die zichzelf bijna net zo superieur vinden als joden ("uitverkoren
volk"). Die zijn natuurlijk absoluut niet bestand tegen beledigingen ...
Een mooi voorbeeld van het in de introductie genoemde
gifmengen:
Uit: De Volkskrant, 04-01-2006, column door Anet Bleich
Met je tijd meegaan
'Dit is nou toch werkelijk de zwartste reactie!' Grote kans dat u geen flauw
idee heeft wat deze kreet betekent. Het is namelijk een uitroep van lang
geleden; ik heb 'm, denk ik, al in geen twintig jaar meer gehoord of zelf
gebruikt. Indertijd, zo rond de jaren zeventig, was het een tamelijk gangbare
uitdrukking in de linkse studentenbeweging. Er werd mee aangeduid dat een
bepaalde, door spreker niet gedeelde opvatting niet maar zo'n beetje
conservatief was, maar hopeloos verouderd en ondraaglijk ouderwets.
...
Red.: Dit is het zuiverste gifmengen: je introduceert
een term die op zich al heel veel negatiefs uitstraalt, je doet alsof dat
helemaal niet zo is, en vervolgens ga je dat negatieve nog eens uitvoerig
herhalen, ten einde het allemaal nog eens te benadrukken. En vervolgens:
|
Om ter verduidelijking een concreet eigentijds voorbeeld te geven:
de jongste pennenvrucht van Trouw-columnist Sylvain Ephimenco zou
voor de kwalificatie in aanmerking kunnen komen. |
Deel je het dusdanig bereidde gif toe aan iemand die je haat. waarbij je, nog
zo'n teken van het gifmengen, een voorwaardelijk term gebruikt 'zou voor de
kwalificatie in aanmerking kunnen komen', terwijl het overduidelijk is
dat er niets voorwaardelijks is aan je oordeel. Al was het maar omdat je oordeel
gegeven wordt ter verdediging van een zeer geliefde vriend:
|
Daarin valt Ephimenco zijn
geliefde haat-object burgemeester Job Cohen ... |
Dat het hier om een zeer goede vriend gaat, blijkt uit je bereidheid om voor hem
te ligen:
|
... valt Ephimenco ... burgemeester Job Cohen aan, omdat die zich zorgen maakt
over het toenemen van langdurige armoede in Amsterdam. |
Cohen heeft zich nog nooit specifiek geïnteresseerd getoond voor al dan niet
langdurige armoede. Cohen heeft zich slechts bezorgd getoond over dit:
|
... valt Ephimenco ... .Strekking van de column is dat geld en 'pamperen' niet helpen
tegen armoede en dat de armen en dat zijn volgens Ephimenco migranten en moslims
|
En hierin is de leugen dat die armoede niet 'volgens Ephimenco' bij moslims en
immigranten horen, maar volgens de werkelijkheid. De reactie van Bleich op het
betoog van Ephimenco is "de zwartste reactie". De reactie van solidariteit
tussen migranten, nomadisten, profiteurs en parasitisten
.
Die solidariteit strekt zich uit tot alles dat zich in
Nederland bevindt en een kleurtje heeft:
De Volkskrant, 22-11-2006, column door Anet Bleich
Boerka’s en buitenlui
... Eén recent
voorbeeld (...). Het gaat om een Turkse jongeman, die zeven jaar geleden naar
Nederland kwam om aan een kunstacademie te studeren; daarvoor kreeg hij een
verblijfsvergunning. Na een jaar stapte hij over naar de universiteit om media
en cultuur te gaan doen. Dit had volgens de IND niet gemogen, daar was die
verblijfsvergunning niet voor bedoeld. Enfin, onze man studeert af, begint met
succes een bedrijfje en omdat hij homo is ontplooit hij samen met het COC tal
van activiteiten om homoseksualiteit in de Turkse gemeenschap bespreekbaarer te
maken.
Een aanwinst voor het land, zou je zo zeggen. Maar wat bij de
IND in het vat zit, verzuurt niet. De jongeman werd gearresteerd en opgesloten
in het detentiecentrum Schiphol. Hij kwam weliswaar op gezag van de rechter weer
vrij, maar is intussen zo afgeknapt dat hij binnenkort naar Turkije denkt te
vertrekken. ‘Liever homo in Turkije dan Turk in Nederland’, luidt zijn
bevinding. Dit voorval (ontleend aan Het Parool, 20 november) is bij lange na
niet het meest dramatische. Het is wel zeer illustratief voor niet alleen de
harteloosheid maar ook de domheid en kortzichtigheid van het
vreemdelingenbeleid. ...
Red.: Tja... je pakt een sterke lamp. Je gaat op
zoek naar een Turk die enigszins verlicht is (allemaal
moslims en nationalisten in die cultuur
). Die vindt je. Die blijkt iets heel
gewoons overkomen: het zich niet houden aan de regels. Waarop er nog wat gewoners gebeurt: de regels worden op hem toegepast. En vervolgens beschuldig je
dus degene die de regels toepassen van Faustiaanse slechtheid:
|
... is het tegenhouden van een kabinet-Balkenende/Verdonk me een lief
ding waard. Denken aan Rita Verdonk deprimeert me. ‘Denke ich an Rita in der
Nacht, so bin ich um den Schlaf gebracht’, vrij naar Heinrich Heine. |
Want het allerergste wat je kan, als maatschappij, is natuurlijk het ook maar in
de geringste mate stoppen van de stroom immigranten die je land ten gronde
richten:
|
‘De luiken dicht’, noemt Felix Rottenberg het verschijnsel dat
Nederland zich in zichzelf tracht op te sluiten. Het land is volgens hem
op zoek naar verloren zekerheden en keert een buitenwereld, die steeds
vaker als eng en onherbergzaam wordt ervaren, de rug toe. |
Als plaats waar religieuze en andere oorlogen woeden, met name daar waar ook
islam is of geleurde etnieën elkaar raken, is het niets meer dan gezond verstand
de buitenwereld met enige argwaan te bekijken. Maar dat is natuurlijk heel fout
- wordt nogmaals benadrukt:
|
... ik zou wel graag willen weten hoe het komt dat iemand die
regeringsleider was en weer wil worden zich erop toelegt de tolk te zijn
van alles wat kleinburgerlijk, bekrompen en beperkt van horizon is. En
het allerergste is: het slaat aan!
Geen experimenten! Die roep is op diverse plaatsen in
het politieke landschap hoorbaar. Bij het CDA, dat verzekert dat
Nederland na drie kabinetten Balkenende ‘af’ is en dat het er nu om gaat
dat goede te behouden en lastposten met zo nodig harde hand te temmen.
Cultureel conservatisme is evengoed prominent aanwezig in de
uitingen van de SP, naar het zich laat aanzien een van de grote
winnaars. Ik vind Marijnissen best wel een toffe peer, maar het succes
van zijn boodschap zit, vrees ik, toch vooral in de subtekst: alles moet
zoals het was, alleen dan beter. De afkeer van Europa en dan vooral van
de veronderstelde intocht van ‘Poolse loodgieters’ accentueren het naar
binnen gerichte karakter van de SP. Hun kandidatenlijst is vrijwel ‘van
vreemde smetten vrij’. |
De ene zin vol smeerlapperij na de andere. Met ook nog eens de fundamentele
reden achter al deze haat belicht:
|
Het gaat me er niet om het platteland te diskwalificeren, maar |
Hier verwoord staat de afkeer van de joodse nomadist van de cultuur van de
residenten: het platteland. de afkeer van het volk met de ronde wielen voor het
volk met de vierkante wielen (temen verzonnen door Arnon Grunberg).
Uit het voorgaande is duidelijk dat Anet Bleich vindt dat
moslims de vrijheid te beweren wat ze vinden, hoe weerzinwekkend ook. Die
vrijheid strekt zich niet uit tot iedereen:
Uit: De Volkskrant, 07-11-2009, door Anet Bleich
Mag je over Wilders alles beweren?
Anet Bleich vindt dat je gerust hardop mag zeggen dat wie bewust angst
oproept jegens een godsdienstige groep, zichzelf diskwalificeert. ...
Afgelopen maandag was het vijf jaar geleden dat filmmaker en columnist Theo van
Gogh werd vermoord. Een afschuwelijke gebeurtenis, die een traumatiserend effect
op de samenleving heeft gehad. Vooral omdat het de tweede politieke moord in
twee jaar tijd was. En ook omdat menigeens ergste nachtmerrie werkelijkheid was
geworden: de moordenaar, Mohammed B., was een radicale, jihadistische moslim.
De schok die de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh heeft veroorzaakt,
davert nog steeds na. Logisch, even logisch als de angst die tal van
Nederlanders voelen voor die radicale variant van de islam. Al sinds de
aanslagen van 11 september 2001 in New York, maar sterker geworden door de
gebeurtenissen in eigen land.
De angst voor, en afkeer van, moslims die geen andere regels erkennen dan die
van hun eigen godsdienst en menen dat geweld geoorloofd is, is volkomen terecht.
Op mondiale schaal betreft het een kleine, zij het niet verwaarloosbare
stroming, die we zich zien manifesteren in Afghanistan, Pakistan en incidenteel,
zoals tijdens de Deense cartoonrellen, ook elders. ...
Red.: Twee rabiate leugens: ten eerste is niet alleen
de afkeer van moslims die geweld gebruiken geoorloofd en terecht, maar ook de
afkeer van moslims die geen andere regels erkennen en géén geweld gebruiken.
Want je weet nooit wanneer de moslims die geen andere regels rekenen en geen
geweld gebruiken overstappen naar de groep die geen andere regels erkennen en
wél geweld gebruiken. Want de potentie om geweld te gebruiken schuilt in
iedereen die geen andere regels erkent dan die van de eigen sekte - moslim of
niet. Het punt met moslims is dat het zo'n omvangrijke sekte betreft, en er dus
ook altijd een ruime voorrad is van degen die wél geweld gebruiken - en dat die
voorraad ook weer snel aangevuld kan worden.
De tweede rabiate leugen is dat dit op mondiale schaal een
kleine stroming betreft. er zijn er zo veel van, dat rond de aanwezigheid van
moslims in combinatie met andere groepen, geweld de regel is. En dat is het
enige criterium: ze zijn gevaarlijke buren.
|
De overweldigende meerderheid van de uit islamitische landen
afkomstige migranten hier te lande combineert haar godsdienst met een
heel gewoon burgerlijk bestaan ... |
Omdat ze niet in de positie verkeren om macht te kunnen uitoefenen. Maar gegeven
die positie, is het verbazingwekkend hoe veel macht ze al hebben. Zo veel macht
dat er al zo'n 500 moskeen staan in Nederland, en er al hele wijken door hen
bezet zijn
. En mensen vrijelijk de paus kunnen beledigen, maar soortgelijke
belediging van moslims leidt tot ontslag en vervolging
.
|
De overweldigende meerderheid van de uit islamitische landen
afkomstige migranten hier te lande ... is langzaam aan het
seculariseren. |
Drie jaar later bewezen als een leugen
. Alle reden voor uiterst argwaan.
Maar niet voor dit soort lieden:
|
Hun wordt grof onrecht aangedaan als ze met argwaan, angst of haat
worden bejegend, omdat ze hun religie delen met eerder genoemde
gewelddadige types. |
Ons wordt grof onrecht aangedaan door ons te beschuldigen van het aandoen van
onrecht door het constateren van een band waar ze zelf zozeer de nadruk op
leggen. Niemand dwingt ze die moskeeën neer te zetten en met hoofddoeken en
baarden te laag lopen, wetende dat dit de symbolen zijn van een
religieus-nazistische beweging. het feit dat de gruwelen van de nazi's begaan
werd door een relatief kleine groep, de SS en nog wat van die clubs, weerhoudt
niet van het negatief oordeel over álle nationaal-socialisten. Ook degenen die
niets gedaan hebben.
En ach, dat bij zulke hysterische opinies ook hysterische
woorden voorbij komen, is niet meer dan logisch:
|
Hysterisch onbegrip duikt met grote regelmaat op als het over de islam in
Nederland gaat. Neem het artikel van Amanda Kluveld ‘Praat moord op Van Gogh
niet goed’ |
Weer zo'n grappig voorbeeld van iemand die met zijn eigen kenmerken aan het
smijten is.
|
Veel erger dan dit type wonderlijke oprispingen is het feit dat het islambashen
inmiddels een vaste plaats binnen het politieke spectrum aan het veroveren is.
De Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders heeft er haar hoofdpunt van
gemaakt. Of het nu gaat om het reduceren van de Koran tot Donald Duckformaat,
het tegengaan van migratie uit islamitische landen, het uitzetten uit Europa van
‘miljoenen moslims’ of het invoeren van een ‘kopvoddentaks’, de islam is een
eeuwig dankbaar object voor het gebeuk van Wilders en de zijnen. |
Kijk maar: 'oprispingen', 'islambashen', 'gebeuk' ... Allemaal hysterisch
termen.
En wat is de huidige reden voor die hysterie:
|
En het ongelooflijke, het treurige, is dat zij met dit domme gestook
groot electoraal succes blijken te hebben. |
Antwoord: de stemmenwinst van de PVV.
En als toetje nog wat conclusies vol hysterisch termen:
|
... Reizwort ‘islamisering’ ... reaguurder ... extreemrechts ...
islamofoob ... discriminerend ... het bewust oproepen van angst en
argwaan jegens een bepaalde godsdienstige groep ... het vergroten van de
kloof tussen ‘hullie’ en ‘ons’ ... diskwalificeert ... vervuiling van de
politiek ... xenofobie ... godsdiensthaat ... discriminatie ...
islamhaat ... |
Eet u smakelijk.
Bleich is natuurlijk geen eenling, maar is lid van een grote groep,
van diverse samenstelling. Met ondanks die diversiteit één grote overeenkomst:
ze behoren vrijwel exclusief tot de maatschappelijke top - de bovenste tweederde
van de maatschappij. Waartoe ook het merendeel der intellectuelen en academici,
omdat het merendeel der intellectuele en academici nu eenmaal behoort tot de
alfa's en gamma's. En die laatste groep is vrijwel collectief gespeend van enig
gezond verstand en behept met de ideologie van het multiculturalisme en de
politiek-correchtheid. Hier zoekt Bleich intieme toenadering tot één van de
meest vocale vertegenwoordigers van de intellectuelen en academici ten einde de
boodschap van de eigen cultuur weer eens te kunnen verspreiden: (emeritus)
historicus Maarten van Rossem.
Uit:
De Volkskrant, 26-02-2010, boekrecensie door Anet Bleich
Een fantast die een fantoom bestrijdtWaarom is
de burger boos? Zo luidt de titel van een vers van de pers gerold boekje van
historicus en publicist Maarten van Rossem. Het is een vraag die met twee
verkiezingen in aantocht en de Partij voor de Vrijheid nog altijd hoog in de
peilingen velen bezig zal houden. ...
Red.: En iedereen die Van Rossem ooit heeft horen
oreren, weet het antwoord al: dat is omdat de burger bang is terwijl er niets
aan de hand is. De wereld is nog steeds dezelfde als in de jaren zeventig, en de
hele wereld leeft in pais en vree:
|
de vreemdelingenangst van de boze burgers defensief is; ...
Neem het begrip ‘islamisering’ ... Waarom zou je niet duidelijk kunnen maken dat dit een
begrip zonder enige reële inhoud is? Maarten van Rossem slaagt daar in enkele
zinnen moeiteloos in: ‘Hoe een kleine minderheid van de bevolking, die
sociaal-economisch zwak staat en vrijwel overal gediscrimineerd wordt, de
overgrote meerderheid die van de godsdienst van die minderheid helemaal niets
moet hebben, zou kunnen ‘islamiseren’ blijft raadselachtig.’
...
Van Rossem: ‘Waarom hoor je zo vaak:
Wilders heeft een punt? Hij heeft helemaal geen punt, hij is een fantast, hij
maakt zijn kiezers bang met een fantoom.’ |
En van datgene dat er niet is, ligt de schuld ligt bij die burgers zelf:
|
... medeburgers die overwegen hun stem te geven aan de blonde
kruisvaarder ...
...een kleine minderheid van de bevolking, die
... vrijwel overal gediscrimineerd wordt ... |
Zo. en dat weten dan ook weer. Want Maarten is echt dé meester in het
verkondigen van onzin met het aplomb of het de zuiverste waarheid is.
Maar verderop in deze recensie kwam nog een auteur langs:
|
Populisme, de pretentie om ‘namens het volk’ te spreken, kan links
of rechts zijn. De rechtse variant kenmerkt zich volgens de
psychotherapeut Joost Bosland door weerzin tegen immigratie, enghartig
nationalisme en zich afzetten tegen de ‘politieke elite’. De radicale en
simplistische voorstellen waarmee rechtse populisten komen – bij de PVV
bijvoorbeeld een totale stop op immigratie van moslims, het uitzetten
van veroordeelde immigranten, harde straffen, ‘kopvoddentax’ – werken
polariserend en splijten de samenleving. |
Grappig is dat: dit zijn de meest zinnige voorstellen ter aanpak van de
misstanden veroorzaakt door allochtone immigratie (dat 'kopvoddentaks' was dat
niet, maar dat heeft Wilders slecht één keer geopperd). Wat polariserend werkt
en de samenleving splijt is het tolereren van de weerzinwekkendheden gebracht
door de allochtonen met hun achterlijke culturen: vrouwenonderdrukking,
vrouwenbesnijdenis, weerwraak, cliëntilisme, criminaliteit enzovoort enzovoort
enzovoort. en omkeirng van de werkleijkheiud die aan het gestoorde grenst. Of in
de termen van deze auteur:
|
In De waanzin rond Wilders – Psychologie van de
polarisatie in Nederland probeert Bosland de scherpe politieke verdeeldheid
die door het optreden van Geert Wilders – en vóór hem Rita Verdonk en Pim
Fortuyn – wordt opgeroepen psychiatrisch te duiden.
Hij trekt een vergelijking met het borderlinesyndroom. ... |
Lees de woorden van Bleich, Van Rossem enzovoort, en natuurlijk de moslims
zelf
, en je kan het alleen maar bevestigen.
|
Borderliners verdelen de wereld in vriend en vijand en spannen zich bijzonder in
om hun omgeving te dwingen vóór of tegen hen te kiezen. |
Voor of tegen de islam, voor of tegen Wilders en al die achterlijke
Nederlanders die achter hem staan en voor hem stemmen.
...
Hoe die storing tot stand komt, staat ook nog in dit artikel:
|
Hoe komt het dat Wilders voor zijn tegenstanders zo lastig te
bestrijden is, vraagt de bestuurskundige Hans de Bruijn zich af in
Geert Wilders in debat. Hij zoekt het antwoord in ‘de manier waarop
hij zijn opvattingen construeert en presenteert’, ofwel ‘framing’.
De sleutel tot politiek succes ligt volgens De Bruijn in het ontwikkelen
van een frame ‘dat past bij onze opvattingen en dat zo breed
mogelijk uitdragen’ |
Waarom worden ze gestoord: omdat ze er maar niet uitkomen hoe ze Wilders
"moeten bestrijden". En wat is de voor de hand liggende conclusie: dat Wilders
niet te bestrijden is. En waarom is Wilders dan niet te bestrijden terwijl hij
"alleen maar one-liners verkoopt"? Omdat die one-liners dus kennelijk waar
zijn.
Maar ja, als die one-liners tegen jouw ideologie ingaan, en
je ze toch niet kan weerleggen, is dat inderdaad gek-makend. Jouw ideologie die zegt
dat hun uithuwelijk-en-eerwraak-cultuur net zo goed is als de onze. Een
cultuurverraderlijke ideologie
Job Cohen blijft een onderwerp voor adoratie bij Bleich:
Uit:
De Volkskrant, 17-04-2010, boekrecensie door Anet Bleich
Bij Job zijn dingen in goede handen
Non-fictie | Is Job Cohen werkelijk de rust zelve? Wat gaat er schuil achter die
stoïcijnse buitenkant?
Tussentitel: De boel bij elkaar houden: het moeilijkste wat er is
Red.: Aan de hand van de titels is al volkomen
duidelijk wat gaat volgen: geen boekrecensie, maar een politiek statement.
|
Wat bedoelt Cohen met zijn motto, dat hij ontleend heeft aan Joop den Uyl, met
wie hij trouwens méér gemeen heeft dan op het eerste gezicht lijkt. Cohen mag
een stuk minder impulsief zijn dan Den Uyl (die ook enorm kon twijfelen), net
als de befaamde voorganger keert hij zich met volle overtuiging tegen
maatschappelijke tweedeling. |
Een gore leugen. Want de maatschappelijke tweedeling wordt veroorzaakt door de
zelf-segregatie van de moslims. Want daar heeft Bleich het natuurlijk over:
|
Niet in de eerste plaats tussen haves en
have nots, zoals Den Uyl in de tachtiger jaren (hoewel dat óók), maar vooral
richt hij zich tegen het zaaien van tweedracht tussen etnische en
religieuze bevolkingsgroepen. Daar ligt de kern van Cohens politieke
overtuiging, waaraan hij tijdens zijn burgemeesterschap in de hoofdstad
gestalte heeft gegeven. |
Nog een gore leugen. Want het zich tegen keren betreft niet de zaaiers van
tweedracht, degenen die zichzelf segregeren, maar degenen die dat constateren.
|
In lezingen, nota’s en interviews heeft Cohen zijn credo telkens weer
uitgedragen: binden en verbinden, insluiten en niet uitsluiten, wederzijdse
tolerantie en respect, integratie als een langdurig en intensief leerproces voor
zowel nieuwkomers als gevestigden. In zijn Cleveringa-lezing duidde hij ook aan
waarop die vastberadenheid om de boel bij elkaar te houden bij hem is gebaseerd.
Op de oorlogservaringen van zijn Joodse ouders, die er ineens niet meer bij
hoorden. Als sociaal-democraat en kosmopoliet trekt Cohen conclusies uit die
ervaring, die hij niet alleen toepast op de Joden (van wie sommigen, die dat wel
doen, maar al te graag afgeven op moslims), maar op alle minderheidsgroepen. |
Oftewel: omdat de joden ergs is overkomen, moeten we alle immigranten toelaten.
Allemaal goede redenen voor dit oordeel:
|
Theo van Gogh (...) was geen bewonderaar van Cohen, om
het voorzichtig uit te drukken. Hij had hem ‘een jood’ genoemd, die door ‘Allahs
slagers’ ‘om een boodschap kon worden gestuurd’. |
Een felrealistisch oordeel.
Extra interessant is het altijd als een ideoloog weerwoord
krijgt. Eén van de weinige niet politiek-correcte sociologen die Nederland kent,
Meindert Fennema, neemt een recensie van Bleich onder handen:
Uit:
De Volkskrant, 11-10-2010, door Meindert Fennema
Zo makkelijk is links niet van Bosma af
Meindert Fennema is hoogleraar politieke theorie van etnische verhoudingen aan
de UvA. De PVV gaat aantonen dat Nieuw Links de oude idealen van de PvdA onder
Drees, die teruggaan op de geschriften van Jacques de Kadt, verkwanseld heeft.
Het boek van Martin Bosma, De Schijn-Elite van de Valse Munters, heeft
wél veel interviews opgeleverd met de auteur, maar weinig kritische
beschouwingen. In de Volkskrant van 2 oktober maakt Anet Bleich korte
metten met het boek en geeft Bosma slechts één ster.
Voor een behoorlijke samenvatting is geen ruimte, hoewel Bleich wel de kern van
zijn vraagstelling te pakken heeft: ‘Wat zorgde ervoor dat sinds ergens
halverwege de jaren zeventig niet meer rationeel gekeken kan worden naar
massa-immigratie? Waarom is niet geluisterd naar burgers die niets moesten
hebben van de massa-immigratie? Het antwoord is dit: overal in de maatschappij
kreeg een bepaald geluid de overhand. Dat waren de ideeën van de opstandelingen
van 1968, die op veel plekken in de maatschappij de macht overnamen. Zij legden
met succes anderen het zwijgen op.’
Wat vindt Bleich hiervan? Zij schrijft: ‘Laten we even ... veronderstellen dat
het zo gegaan is. Dan rest nog de vraag waar precies de belangenovereenkomst
ligt tussen deze machtsgeile babyboomers en ‘de moslims’. Bosma legt uit: “Links
heeft zijn nieuwe revolutionaire klasse gevonden. Die draagt geen overall, maar
een hoofddoek. Moslimimmigranten zijn de stoottroepen van mei 1968; het zijn de
mohammedanen die moeten slagen waar de soixant-huitards faalden: de vestiging
van het postraciale, multiculturele, egalitaire Utopia.” Waarna Bosma, blijkbaar
geen Beatles-fan, ter staving van deze analyse Imagine van John Lennon
citeert. Arme Lennon, blind op weg naar ‘Londonistan’ en ‘Hollandistan’.’ Tot
zover Bleich.
Zij maakt Bosma wel belachelijk, maar doet geen enkele poging
zijn argument te weerleggen. ...
Red.: In aanvulling op dat laatste: "What's new ...".
In de brede stroom recensies en andere opinies van Bleich zijn objectiviteit en
werkelijkheidszin als blaadjes die zonder enig eigen inbreng door het kolkende water
van de ideologie en emotie worden meegesleurd ....
Maar nog interessanter wordt het, als de ideoloog gaat
reageren:
Uit: De Volkskrant, 12-10-2010, door Anet Bleich
Van valsemunters naar valse redeneringen
Tussentitel: We zijn niet bezig in het geniep radicale imams het land
binnen te smokkelen
Anet Bleich | De ‘68ers’ worden ten onrechte over één kam geschoren, vindt
Anet Bleich, recensente van de Volkskrant. Antwoord aan Meindert Fennema
(Opinie & Debat, 11 oktober).
Hoogleraar politicologie Meindert Fennema staat bekend als fervent verdediger
van de vrijheid van meningsuiting. ...
Fennema klaagt over het geringe aantal kritische
beschouwingen over Bosma’s De schijn-élite van de valsemunters en neemt
vervolgens de recensie van ondergetekende (Boeken, 2 oktober) onder de loep.
Hij verwijt me dat ik niet inhoudelijk inga op Bosma’s
voornaamste stelling: ‘Moslimimmigranten zijn de stoottroepen van mei 1968’,
maar die redenering slechts als belachelijk terzijde schuif. Ik voeg hier graag
aan toe dat Bosma’s redenering naar mijn mening behalve ridicuul ook een vrucht
is van vervaarlijk complotdenken. Fennema noemt haar trouwens zelf ook ‘nogal
ongelooflijk’.
Zijn betoog neemt daarop een moeilijk te volgen wending
wanneer hij stelt: ‘Maar nog ongelooflijker was de radicale afwijzing van Ayaan
Hirsi Ali toen zij openlijk van haar geloof afviel.’ ...
Red.: De redenatie van Fennema is uiterst simpel: wat
Bosma schrijft, ziet er op het eerste gezicht misschien ongelofelijk uit (met een
erbij te denken tussen twee haakjes: in de ogen van de standaard min of meer politiek-correcte geest), maar er zijn nog wel gekkere dingen gebeurd - waarop het voorbeeld volgt van het afvallen
door de "linksigen" van Ayaan Hirsi Ali. Conclusie: die
stelling van Bosma is misschien toch niet zo ongelofelijk.
Maar Bleich zit zo vast in haar politieke-correctheid, dat de
redenatie haar ontgaat. Dat de houding van de linkse politiek-correcte
multiculturalisten tegenover moslimmigranten iets anders is dan het puurste
ideaal dat niets met eigen belangen van doen heeft, is een gedachte die
volstrekt onmogelijk bij haar kan binnendringen - een geval van filtering
.
Vervolgens noemt Bleich een paar combinaties van zaken die echt
niet op elkaar slaan. Om te concluderen:
|
Sorry als ik me hard uitdruk, maar ik vind dit een staaltje
verhuftering van het debat. |
Een zware vorm van zelfbeschuldiging, want Bleich's verhalen zitten, zoals al
gezien, zo vol
retorische trucs, bijvoorbeeld Ad judaïcum ("het lot van de Joden gebruiken in
onvergelijkbare gevallen")
,
dat "verhuftering" wel de minste term is - trouwens: in een weggelaten deel van
dit stuk neemt Bleich het ook nog even op voor Elsbeth Etty, een columniste die
in haar politieke stukken tegen niet-links om de twee woorden de term "nazi"
laat vallen
.
Vervolgens komt Bleich met meest afgesleten cliché van de
retorische valsemunter in dit soort discussies:
|
Blijkbaar beschouwt Fennema de ‘68’ers’ als één blok, waarvan
degenen die ertoe behoren collectief schuldig zijn aan wat wie dan ook
uit deze kring beweert. |
Kortom: er bestaan geen groepen
. Behalve natuurlijk als ze zielig zijn en
gesteund moeten worden, zoals moslims of Joden: "Nee, we mogen geen
moslimimmigranten weigeren, want die zijn net als de Joden, en die waren zielig
toen ze er niet in mochten, dus de moslimimmigranten moeten wel toegelaten
worden". In haar huidige woorden:
|
Of het bijvoorbeeld een goed idee is om migranten die hun
inburgeringsexamen niet hebben gehaald het land uit te zetten, zoals het
beoogde nieuwe kabinet voorstelt. |
Dus, nee, je mag geen enkele eis stellen aan immigranten ... die zijn een
groep die zielig is, en ze moeten
allemaal worden toegelaten.
Overigens: de omschrijving "68'ers" zoals hier gebruikt door
Fennema is duidelijk genoeg - hij wordt regelmatig genoeg gebruikt door anderen.
Maar hij is misschien niet geheel accuraat. Waar het in feite om gaat is de
groep als op deze website omschreven als de "politiek-correcte club", of "PC-club"
.
Daarin is er telkens ook weer een nieuwe instroom van mensen jonger dan de
68-generatie. Mensen zoals Malou van Hintum, Anil Ramdas, Peter Giesen, Pieter
Hilhorst enzovoort - de bij PC-club of het onderwerp"politieke correctheid" verschijnende
lijst
. Het criterium voor het lidmaatschap is de verzameling eigenschappen
omschreven in Linkse denkfouten
.
Een van de vele kenmerken die ideologen met religieuzen
gemeen hebben, is dat ze zich totaal niet uit het veld laten slaan door
confrontaties met de werkelijkheid. Krijgen ze een mond vol maansteen
volgepropt, weten ze toch nog argumenten te vinden dat die maan toch echt van
groene kaas is. Dus onverstoord door onweerlegbare opmerkingen van Fennema, gaat
Bleich door met de campagne:
Uit:
De Volkskrant, 04-12-2010, boekrecensie Anet Bleich
De Eindstrijd is begonnen
Non-fictie | Is de islam in essentie gevaarlijker dan andere godsdiensten?
Jazeker - stéllen de auteurs van een bundel kritische essays van bijna 800
pagina's.
De samenstellers van het boek De islam - kritische essays over een
politieke religie, Sam en Wim van Rooy, laten er in hun inleidende woorden
geen twijfel over bestaan dat zij in het debat over de islam een - we mogen wel
zeggen ferm - standpunt hebben ingenomen. Zo hadden zij het lijvige werk liever
een andere titel meegegeven: Zwartboek islam. Maar daar wilde de uitgever niet
aan. Hetgeen nog eens bewijst wat de beide redacteuren reeds vermoedden: de
'sluipende islamisering' is in volle gang.
Wat de islam is en wat zij wil, voor de samenstellers bestaat hierover geen
onzekerheid: het geloof van de moslims vormt één coherent geheel waarvan de
essentie is: 'de islam deugt niet'. Sam van Rooy: 'De islamappeasers in het
Westen (...) beweren tegelijkertijd dat 'dé islam' niet bestaat (en hét Westen
en hét christendom wel)'. Hier nu is sprake van een misverstand. Ongetwijfeld
hoor ik in de ogen van de Van Rooy's tot de categorie van islamappeasers, maar
ik geloof helemaal niet dat hét christendom of hét jodendom een hermetisch
geheel vormen met een essentie die al dan niet 'deugt'. ...
Red.: Waarna Bleich uitvoerig gaat uitleggen dat
er langere en kortere Japanners zijn. Net als dat er langere en kortere
Nederlanders zijn. En dat je dus nooit mag beweren dat Japanners korter zijn dan
Nederlanders
.
|
De islam heeft dubieuze kanten die in drie van de meer dan dertig essays in deze
bundel verdienstelijk worden toegelicht. Zo valt niet aan de conclusie te
ontkomen dat zowel de Koran als de dominante interpretaties van het moslimgeloof
behoorlijk vrouwonvriendelijk zijn. |
Grappig, dat bijvoeglijke naamwoord 'behoorlijk'. Dat staat dus voor "de
islam is zo wanhopig vrouwonvriendelijk, dat zelfs ik het niet kan ontkennen"
- hoe vrouwonvriendelijk? Zie hier
en hier
.
Maar dat was het dus wel zo'n beetje qua onderbouwing:
|
De kwaliteit van de overige 'kritische essays' is om te huilen. |
Waarop dit oordeel is gebaseerd, blijft duister, maar vermoedelijk zijn die
Japanners en Nederlanders voortdurend niet erg ver weg ... Zoals blijkt uit het
enkele uitgeschreven voorbeeld:
|
Kluveld ... 'Niet alles is gelijk, niet alles is hetzelfde, niet
alles is evenveel waard. Veel Europeanen weten dat. En als ze het niet
weten, dan voelen ze het wel.' |
Oh ja, dat waren we vergeten: op het voormalige Volkskrant-weblog was
ook zeer actief een vrouw van joodse afkomst, die haar multiculturalisme
botvierde op gekleurde scholen - ze was ook erg voorstander van het "nieuwe
leren"- haar weblog heette ook iets dergelijks - laten we er maar "Nieuw Leren"
van maken. Haar schrijf- en redeneerstijl leek als twee druppels water op die
van Anet Bleich. Een ander weblogger die er op een gegeven moment ook genoeg van
had, beschreef haar schrijverij als "Nieuw Sneren". Hier is de versie van Bleich,
als reactie op Kluveld:
|
Ha! Het gezonde volksgevoel zal 'ons' te hulp te komen in de strijd
tegen de naar wereldheerschappij strevende islam. |
"Nieuw Sneren!"
Met erachter nog eentje:
|
Dat gezonde gevoel, Kluveld schrijft het letterlijk, is sterker dan
'verdragen en gerechtelijke uitspraken'. Even later klaagt ze ... |
"Opnieuw Sneren".
Het is opmerkelijk hoe sterk culturele eigenschappen kunnen
overeenkomen over afstanden van tientallen kilometers heen (de weblogster stamde
destijds uit Rotterdam, Bleich ergens in de buurt van de grachtengordel), en dus
ook honderden en duizenden. Net zoals je een blik werpende op een zwijgende
televisie onmiddellijk kunt zien dat de beelden uit Nederland komen, of aan een
willekeurige in het Engels geïnterviewde persoon kunt horen dat het een
Nederlander is. In het vliegtuig is het helemaal simpel, want dan hoor je bij
het gaan zitten "Hè, hè ...". Op dezelfde manier draagt het schrijven van Anet
Bleich het stempel van haar nomadistische cultuur die je ook bij haar
groepsgenoten ziet. Lees een stukje van Arnon Grunberg
, en verbaas je over de overeenkomsten en verschillen. Doe daarna hetzelfde met
toespraken van of interviews met Lodewijk Asscher en Diederik Samsom (deze
passages zijn geschreven in 2013). Met als één van de gemeenschappelijke
kenmerken de totale minachting voor werkelijkheid en waarheid, gecompenseerd
door de volle inzet van retoriek.
Wie problemen heeft met deze kwalificaties van de schrijverij
van Anet Bleich, hier is de analyse van een ander persoon, die op grond van
dezelfde gegevens, gebruikende slechts redenaties en de werkelijkheid, komt tot
dezelfde conclusies aangaande (het schrijven van) Anet Bleich:
Uit:
De Volkskrant, 07-12-2010, door Amanda Kluveld
Ik zeg het liever zo: Bleich liegtAmanda
Kluveld is columnist van de Volkskrant (vk.nl/opinie). Zij betoogt dat
recensente Anet Bleich geen moeite heeft gedaan om inzicht te geven in het door
haar besproken boek.
Tussentitel: Zij verwijt mij dat ik schrijf: 'Niet alles is gelijk, niet
alles is evenveel
waard.’
In haar bespreking van De islam: kritische essays over een politieke religie
(red. Sam en Wim van Rooy) duidt Anet Bleich zichzelf aan als 'mevrouwtje'
(Boeken, 4 december). Naar aanleiding van mijn bijdrage aan deze bundel schrijft
zij: 'Geen nood: 'taqia', mevrouwtje, misleiding, het mag van de Koran, al
schijnen de meeste moslims dat niet te weten'.
In de essays die ik voor het boek schreef, speelt 'taqia' geen enkele rol. Ik
gebruik het begrip niet als verklaring voor de handelwijze of uitspraken van
moslims. Ik zou bijna zeggen: mevrouwtje jokt, maar dan zou ik me laten
verleiden tot een sneu dieventaaltje. Ik zeg het liever zo: Anet Bleich liegt.
Dat doet zij bewust. Eerder noemde zij een artikel van mij over de moord op Theo
van Gogh een voorbeeld van hysterisch onbegrip. Ik neem dat voor wat het is, een
zwaktebod verpakt in deftige verontwaardiging. ...
Red.: Wie er een probleem in ziet dat Amanda Kluveld
direct betrokkenen is in de discussie, en dat stelt haar analyse dus niet
objectief is, krijgt een simpele opdracht: kijk naar de woorden, en wijs het
aan.
Dit is het verschil waar Kluveld op duidt: liever zegt zij de
dingen rechtuit en eventueel hard, dan omfloerst en ingekleed in retoriek, zodat
er ook misverstanden kunnen ontstaan. Je mag veilig aannemen dat degenen die
meer dan een enkele keer dit soort retoriek gebruiken, zoals inderdaad dat
"mevrouwtje" al is het over zichzelf, een meer dan dubbel agenda hebben.
|
Bleich gaf zelf ooit toe lak te hebben aan het zorgvuldig omschrijven van wat
haar onwelgevallig is in het islamdebat: 'Welke naam we het beestje precies
geven: extreemrechts of islamofoob, discriminerend, of nog weer iets anders, kan
mij niet veel schelen.' Dat verklaart waarom haar recensie zich kenmerkt
door onzorgvuldigheid en onwetendheid. |
Precies dezelfde houding die Arnon Grunberg ook durft uit te spreken:
consistentie is onbelangrijk en contradictie geen enkele probleem. Een houding
die de andere genoemden ook uitdragen.
Kluveld draagt concrete voorbeelden aan:
|
Zo beweert zij dat ik onze grondrechten en
wetten bij het 'oud vuil' wil zetten. Dat schrijf ik nergens en het is ook niet
de strekking van mijn betoog. Wel snijd ik een complex en onaangenaam probleem
aan: onze grondrechten en vrijheden worden soms tegen ons gebruikt. Dit kan er
toe leiden dat er zomaar een moskee nabij Ground Zero wordt gebouwd. Maar zo'n
serieuze uiteenzetting is niet aan Bleich besteed. |
Nee, dat hoort bij de vrijheden die de retoricus zich wenst te verschaffen
door de werkelijkheid af te schaffen: het zwart-maken.
|
Bleich probeert wel de schijn van gedegen recensent op te houden. Zo prijst ze
de bijdrage van Afshin Ellian, die de fundamentalistische politieke islam
onderscheidt van de religie als zodanig. |
Ook een hier al in de systematiek opgenomen retorisch truc: de "Ja, maar ..."
.
|
Vervolgens verwijt ze mij dat ik Daniel
Pipes citeer want Pipes is, zo scheldt ze onbekommerd, een 'islambasher'. |
Dit stukje signaleert nog een truc: de "associatie"
- in de archetypische
vorm: "Adolf Hitler schijt - jij schijt - dus jij bent net zo slecht als Adolf
Hitler".
|
Mijn uiteenzetting over de aanbevelingen van de Raad van Europa zit Bleich het
meeste dwars. Daarin wordt bepaald dat wij de islam als even waardevol voor de
cultuur en geschiedenis van Europa dienen te beschouwen als christendom en
jodendom. Wij moeten ons onderwijs zo inrichten dat deze boodschap wordt
verkondigd. Dit gaat, zoals ik aantoon, terecht tegen het gevoelen van veel
Europanen in. Bleich verwijt mij dat ik er bezwaar tegen heb dat met resoluties
van de Raad van Europa christendom en islam aan elkaar gelijkgesteld worden,
terwijl ze dat eenvoudigweg niet zijn. Zij verwijt mij dat ik schrijf: 'Niet
alles is gelijk, niet alles is hetzelfde, niet alles is evenveel waard.' |
Hier raken we dus aan het gestelde in de inleiding van deze verzameling:
mensen als Anet Bleich willen de Europese cultuur dwingen te vernaderen omdat de
immigranten hun culturen niet hoeven te veranderen. Een houding die alleen
zinnig kan zijn en uitgesproken kan worden door immigranten zelf. De rest van de
mensheid bezit niet die kennelijk zeer grote mate van gevoel voor cultureel
eigenbelang, dat ze wel beseffen dat degene die ergens nieuw binnenkomt zich
dient aan te passen aan de mores van zijn omgeving.
Ook Kluveld constateert deze contradictie:
|
Bleich vindt het kennelijk wél normaal als van bovenaf wordt
opgelegd wat mensen moeten denken, voelen en waarderen. Of daar nu
geschiedvervalsing, manke vergelijkingen of feitelijke onjuistheden aan
te pas komen of niet. |
En constateert ook de schadelijke gevolgen voor de geest die contradicties,
indien langer volgehouden dan een enkle seconde, hebben:
|
Die
totalitaire verleiding heeft voor haar misschien dezelfde sentimentele waarde
als het psychiatrisch pathologiseren van tegenstanders. Intussen schildert zij
mij af als iemand die het Gesundes Volksempfinden als enige rechtsbron
aanvaardt. Ik ben dus niet langer hysterisch, ik ben gewoon fout. |
En hier zien we weer zo'n alles doordringend cultureel kenmerk: het denken in
absoluutheden, zwart-wit-denken, begonnen met die van het bestaan van een
absoluut Schepperr van en heerser over het hele Heelal.
Die bij confrontatie met de werkelijkheid altijd leidt tot
contradicties:
|
Bleich wil niet dat alle uitingen van de islam over een kam geschoren worden,
maar bij uitingen van mensen die kritisch zijn over de islam is dat geen
probleem. Het gaat haar niet om helder redeneren, maar om de conclusie, die niet
anders kan zijn dan dat het allemaal demonisering en islamhaat is. |
Hetgeen Kluveld al eerder in haar stuk geconstateerd had, naar aanleiding van
het langskomen van de islam-criticus Daniel Pipes:
|
Dat Pipes eenzelfde onderscheid hanteert als Ellian negeert ze. Haar enige doel is
het via mijn persoon diskwalificeren van 800 pagina's kritische essays over de
islam. |
Wat dus is één van de meest basale, elementaire en significante trucs van de
retorica van dit soort: het Ad hominem. Het op de persoon spelen. Dat wil
zeggen: emotionele oordelen omtrent de persoon. Termen als 'hysterisch':
|
Hysterisch onbegrip duikt met grote regelmaat op als het over de islam in
Nederland gaat. Neem het artikel van Amanda Kluveld ‘Praat moord op Van Gogh
niet goed’ |
Conclusie van Kluveld:
|
Zelden heb ik een recensie gelezen waarin zo weinig moeite wordt gedaan inzicht
te geven in de strekking van een boek en zoveel creativiteit aan de dag wordt
gelegd om tot een negatief oordeel te komen. |
Hier staat al een deel van het complex van aan elkaar hangende factoren.
Aks eerste en belkangirjkste is daar het al genoemde aanhangen van absoluutheden
- de denkmodus die geleid heeft tot de gedachte van het bestaan van een
absoluut Schepper van en heerser over het hele Heelal. Jahweh.
Het bestaan van zo'n entiteit is de facto een leugen, zodra
dit ook maar op enigerlei wijze geconcretiseerd wordt. In dit geval in een
Scheppingsverhaal. Met die 8000 jaar en die acht dagen. Waarna er letterlijk een
Bijbel (en Thora enzovoort) volgt met soortgelijke leugens.
Wie dus het bestaan van zo'n absoluut Heerser aanhangt, is
dus gedwongen om te liegen. En wel meer, naarmate er meer over de werkelijkheid
bekend raakt.
Nu is liegen geen simpel en enkelvoudig en geïsoleerd verschijnsel. Voor de
opkomst van de ideologie van De Schepper, was het hele wezen van het dier en de
hele geest van de mens erop gericht zich aan te passen aan de werkelijkheid: je
gaat geen honderden kilometers naar een bron lopen als deze door droogte
uitgeput is. Dan ga je op zoek naar een andere bron. De voortgang van de natuur
bestaat voor een groot deel uit de voortgang in dit proces
.
Liegen heeft tot gevolg het gaan naar de opgedroogde bron.
"De bron is niet opgedroogd, want De Schepper heeft verordonneerd dat de bron
altijd zal voorzien zijn van water. Lees maar in Het Boek. Dat water zal er
zijn, als je maar hard genoeg bidt tot De Schepper".
Dus verzet op een basaal niveau de geest zich tegen liegen.
Een of meer onderdelen kunnen wel besluiten te liegen, maar de geest als geheel
weet dat het niet deugt. Je komt bij droge bronnen terecht.
Om dat verzet te smoren, zijn er tegenmaatregelen nodig. Bij
korter liegen treden die per situatie op. Bij langduriger liegen worden die
tegenmaatregelen systematischer en permanenter.
De zichtbare en hoorbare maatregel tegen de geestespijn van
het liegen is retorica: de leugen wordt ingekleed en uitgesponnen. Zo ingekleed
en zo lang uitgesponnen dat de twee confronterende delen ervan, de contradictie,
zo ver uit elkaar staan dat het lijkt alsof de leugen er niet meer is.
Wat bovenstaande analyses van de schrijverij van Anet Bleich
doen, en wat de analyse van Amanda Kluveld heeft gedaan, is de retorica
verwijderen, zodanig dat leugen en contradictie weer zichtbaar worden.
Overigens: na deze aanval van Amanda Kluveld, is het stiller
geworden wat betreft de output van Anet Bleich. Zou er dan toch een breukje in
het ideologische schild zijn gekomen...?
Naar Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad
,
Cultuur, multiculturalisme
, Sociologie lijst
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|