Bronnen bij Culturele gelijkheid: creolenIn de verzameling Culturele gelijkheid, Afrika zijn een groot aantal flagrante tekortkomingen van de Afrikaanse maatschappijen getoond, die voor een groot deel uitingen zijn van de lokale culturen.Een bekende tegenwerping is dat dit soort wantoestanden gedeeltelijk of geheel zijn toe te schrijven aan het kolonialisme, of de huidige invloed van het Westen. De juistheid van deze bewering is onder andere te controleren door te kijken naar de cultuur van creolen buiten het Afrikaanse continent. Daarover gaat deze verzameling van algemene culturele eigenschappen. Specifieke onderwerpen die apart zijn behandeld zijn de slechte huwelijkscultuur ("geen vaders") , de respectcultuur , de integriteit , het racisme , de criminaliteit , het geweld , de gewetenloosheid , het plunderen (beelden hier ), het sociaal presteren , het intellectueel presteren , en het niet-willen-werken . Overigens nummer 2: voor wie weinig tijd heeft: het verschijnsel bleek ook op een objectieve manier in beelden te vangen, zie hier . De eerst voor de hand liggende plek om te kijken is Amerika, omdat dat het rijkste land ter wereld is, en gezien wordt als het land van onbegrensde mogelijkheden. En omdat Amerika een grote creoolse minderheid heeft (circa 10 procent). Daar is wel een dikke aantekening bij te maken in de vorming van een slavernijverleden, maar die zaak komt automatisch langs. Een andere reden dat Amerika een geschikt geval is, is de keuze van Barack Obama tot president van Amerika. Dit heeft veel extra informatie losgemaakt (de Volkskrant, 08-09-2008, door Philippe Remarque):
En (de Volkskrant, 23-06-2009, door Philippe Remarque):
En naar aanleiding van de eerste verjaardag van die verkiezing verscheen het volgende artikel. Om het te laten aansluiten bij de overige berichten moeten we de volgorde van de citaten omdraaien - we beginnen met het tussenstuk dat aan eind stond (de Volkskrant, 18-01-2010, door Philippe Remarque):
Kinderen zonder vader - het bekende creolen-syndroom is hier niet een sociologische trend, maar de standaard. Met de voorspelbare gevolgen, deels vermeld in het midden van het artikel:
En nu de citaten uit het begin:
Zonder twijfel is het waar dat de zwarten in Amerika op een manier zijn behandeld waar voor het woord "schandalig" ruim onvoldoende is. Maar de verhalen over creolen in de rest van de wereldlaten zien dat dat, in ieder geval nu, allang niet meer het het verhaal is, waarschijnlijk zelfs niet meer dan een substantieel maar ondergeschikt deel. Waar het nu om gaat zijn de eigen culturele gewoontes,en die zijn duidelijk niet opgedaan in Amerika. Want creolen over de hele wereld vertonen hetzelfde patroon in gedrag. Een aantal van hen durft het ook wel te zeggen:
Overigens:in het artikel, bijvoorbeeld in de kop, wordt gesteld dat andere Amerikanen de zwarte Amerikaan nu welwillender benaderen. Dat is niet erg waarschijnlijk. Er zijn veel Amerikanen die niet blij zijn met Obama, en voorde rest zal het verschil met het verleden niet groot tot niets zijn. Veel waarschijnlijker is dat degenen die zich beter benaderd voelen, gewoon meer oog hebben voor die benadering -zelf minder afwijzend staan tegenover blanken. Wat later schrijft correspondent Remarque het nog wat duidelijker op (de Volkskrant, 11-02-2010, door Philippe Remarque):
Normaliter is dit niet bespreekbaar als fundamentele eigenschap van de etnische groep. Wat het natuurlijk wel is, want het kan wel als zodanig besproken worden als je het door een roze filter bekijkt (de Volkskrant, 22-12-2010, column door Sheila Sitalsing):
Hetgeen natuurlijk naadloos vastzit aan al die tienermoeders wier kinderen een enorm risico op een criminele carrière lopen. Maar dat mag natuurlijk niet vermeld ... Een veelvoorkomende reactie op dit soort constateringen is "Het is de schuld van de armoede". Dus neem nu eens creolen die in ieder geval geen last hebben van onderdrukking, minachting of armoede (VARAgids, nr. 51/52-2009, column door Twan Huys):
De vier door Twan Huys genoemden, in dezelfde volgorde: Nu is Twan Huys een zeer politiek-correct journalist, die dit aspect vermoedelijk ontgaan is. En natuurlijk kan het bij zo'n betrekkelijk klein aantal ook wel toeval zijn. En zeker zijner ook een groot aantal bekende overspelplegers in alle andere etnieën aan te wijzen. Zoals, ook recent, de Amerikaanse presentator David Letterman. Maar waarschijnlijk zal de manier waarop het gaat ook wel een rol spelen. En dan springen bovenstaande gevallen toch weer meer in het oog. De slechte man-vrouwrelaties en het geweld zijn ook terug te vinden in een andere cultuuruiting (Dagblad De Pers, 13-09-2007, door Job de Wit)
Ander voorbeeld (Dagblad De Pers, 13-09-2007, door Mars van Grunsven):
En overal waarnaar die rap- en hiphop-cultuur verspreid word, zie je ook het geweld opduiken - zie bijvoorbeeld in Engeland: (Volkskrant weblog, 25-08-2007, door Ina Dijstelberge): Antwoord op de vraag: verkeerde cultuur. Een poosje later komt er wat meer informatie in het Nederlands vrij, maar natuurlijk niet in de multiculturele Volkskrant(Dagblad De Pers, 17-09-2007, door Arjen van der Horst)
Voor meer over het "respect"-aspect achter deze houdingen hier . Overigens is de normale reactie op het expliciet constateren van het verband tussen dit soort muziekuitingen en geweld die van ontkenning (VARA TV Magazine, nr. 32-2007, door Bert Brussen):
Allemaal regelrechte leugens. Overigens was in Nederland ten tijde van dit artikel, 2007, die gangstercultuur alleen nog in aanzet aanwezig, maar wat we al wel heel goed te merken was, was de invloed die de allochtone immigranten gehad hebben op het wapenbezit - daaraan is ten bewijze een apart artikel gewijd . De volgende beschrijving stamt uit Engeland, waar het niet zo erg is als in Amerika, maar wel een stuk erger dan in Nederland. Eerst even een introductie van de auteur, van de website van het blad waar hij voor schrijft: The Spectator (Engeland):
En hier een citaat uit het stuk (spectator.co.uk, 05-12-2009, door Rod Liddle):
Tja, dat veroorzaakte de nodige furore. Over al die goede en hardwerkende Caribische negers, pardon, jonge mannen, die niet straatrover of messentrekker waren en hierdoor gestigmatiseerd werden ... En ter bestrijding niet cijfers, maar beschuldigingen van "racisme", reden waarom het geval onder de aandacht van deze redactie kwam. Overigens, tussengevoegd na een redigeren van stukken van deze verzameling, moeten de rassenrellen van Londen 2011 toen nog komen ... In Nederland is die gangstercultuur alleen nog in aanzet aanwezig, zie onder, maar wat we al wel heel goed gemerkt hebben is de invloed die de allochtone immigranten gehad hebben op het wapenbezit - daaraan is ten bewijze een apart artikel gewijd . Eventjes terug naar Amerika, om iets te constateren dat ook tot de fundamentele oorzaken van de culturele problemen behoort: de schoolprestaties (CNN.nl, 17-09-2009, door Cynthia Gordy):
Ook een beeld dat overal ter wereld terug is te vinden. Overal ter wereld waar creolen zich in de westerse wereld bevinden, behoren de creolen tot de, of zijn de, topscorers in voortijdig schoolverlater en aanverwante verschijnselen. Door de geografische verspreiding van het verschijnsel kan het echt niet aan de lokale omstandigheden liggen. De oorzaak ligt aan de creoolse cultuur. En het belang ervan kan niet overschat worden. Opleiding behoort tot de top succesfactoren om mee te komen in een westerse of andere voortgeschreden cultuur. Uit het falen op dit vlak, kan het meeste zo niet alle falen op andere aspecten worden afgeleid. Een bericht over een ander fundamenteel aspect van de creoolse cultuur dat het overige functioneren bepaalt. Het gaat over Suriname waar meerdere bevolkingsgroepen wonen. Maar de creolen zijn daar toch redelijk dominant, en de mentaliteit aldaar is hoofdzakelijk creools (de Volkskrant, 30-04-2010, door Stieven Ramdharie):
Dit is de creools gezagsstructuur. In die creoolse gezagsstructuur zijn er slechts twee rangen: meester en slaaf. Dat stamt van het oude Afrika, waar de koning in feite eigenaar was van alle onderdanen. In feite als een soort slaven. Waarom het ook zo makkelijk was de eigen mensen te verkopen aan de blanke zeevaarders aan de kust. Een meester-slaafstructuur die je nog steeds terugziet bij alle gezagsdragers op het Afrikaanse continent . Een structuur die ook dodelijk is voor iedere vorm van persoonlijk initiatief, omdat wat je bereikt met de arbeid, toch toebehoort aan de meester. Een houding die je ook kan terugzien in Slory's verdere beschrijving van de Surinaamse cultuur:
De creoolse Surinamer wil "meester" zijn. Dit zijn voldoende gegevens over de creoolse cultuur om de rest te kunnen invullen. Maar omdat de weerstand tegen het constateren van de falens van die cultuur waanzinnig sterk is, wordt deze verzameling voortgezet met de talrijke berichten over de uitingen daarvan. Vervolg |