Sociologische begrippen: cultuurstrijd, erkenning
Het bestaan van een cultuurstrijd wordt voornamelijk bestreden vanuit
politiek-correcte en multiculturalistische hoek, Volgens hen is de wereld één
groot bloemetjesrijk, waarin het elkaar tegenkomen van culturen alleen een
"ontmoeting", "begroeting" en "omhelzing" kan zijn. Waarvan iedereen beter
wordt.
Welke mening razendsnel weerlegd kan worden door even naar
Amerika, Australië of Nieuw-Zeeland te vliegen, en daar de oorspronkelijke
niet-westerse volken te vragen wat ze van hun "ontmoeting" met de westerse
cultuur vinden.
De politiek-correcten en multiculturalisten hebben dus last van
ernstige denkstoornissen. Vermoedelijk zelfopgewekt, ten einde te kunnen
volhouden dat dat bloemetjes -model wél geldt voor moslims, creolen,
hindoestanen, enzovoort, terwijl die zich duidelijk ergens tussen die oude
niet-westerse volken en de westerse cultuur in bevinden. Geen tamtam meer, maar
nog lang geen gsm (althans: het bedenken ervan).
Maar, door omstandigheden verleid, willen ze soms wel iets laten blijken
dat ze, ergens in hun hoofd, best wel weten hoe het zit. Hier is zo'n geval,
van een van de meest hardnekkige PC'ers (hoewel hij zelf ongetwijfeld vindt
van niet) (de Volkskrant, 07-11-2012, column door Arnon Grunberg):
Glaszuivere cultuurstrijd-taal. Geen verder
bewijs nodig. Grunberg zet de kaukasische man tegenover de latino-man - de
vrouwen kunnen we wel uit dit verhaal schrappen, want hun stemmen voor Obama
heeft te maken met pure vrouwenkwesties, met name abortus. Het gaat dus om
westerse cultuur
versus latino-cultuur
. En over westerse cultuur versus creoolse cultuur
, want dat laat Grunberg even weg, vermoedelijk omdat het te gevoelig ligt: 95
van de zwarten stemde voor de zwarte. Drie heel verschillende culturen.
Voor de volledigheid laat Grunberg nog even zien waar zijn
sympathieën liggen:
Wie had het hier over 'superieure ras'... Niet die blanke man. Daar komen we
zo nog op terug.
Ten eerste: hier wordt erkend dat het islamisme tegen de westerse cultuur
strijdt - want dat is de juiste benaming voor 'moderniteit' - weer een
eufemisme, dus. Dan kunnen we veilig aannemen dat dat 'islamisme' ook een
eufemisme is - het gestelde geldt niet alleen voor de islamisten, maar de hele
islamitische wereld.
Ten tweede: dat 'Logisch' is volstrekt onduidelijk. Waarom
zou de islam tegen de blanke man meteen gaan strijden als die blanke man geen
krijger meer is en geen vanzelfsprekend aanzien meer heeft? Alleen als die
moslim zelf een agressieve houding en neiging heeft. Ook voor die erkenning dank
aan Arnon Grunberg.
Opvallend in dit alles is dat Arnon Grunberg zich tegen zijn eigen
groep, de blanke man, lijkt te keren. En voor de latino's en moslims. Maar dat
is niet het geval. Arnon Grunberg is geen blanke, kaukasische, man, maar van
joodse afkomst (hij mag wel "blanke" gebruiken, maar wij eigenlijk geen geen
"jood"). En joden zijn nomadisten.
En met dat gegeven worden zijn keuzes meteen hartstikke
logisch: latino's zijn de grootste groep immigranten in Amerika, en moslims zijn
daar ook immigranten. Arnon Grunberg is een joodse nomadist, en kiest partij
voor de latino-nomadist en de moslim-nomadist.
Dus we hebben hier diverse vormen van cultuurstrijd gezien.
De latino-cultuur tegen de westerse cultuur, de creoolse cultuur tegen de
westerse cultuur, de islamitische cultuur tegen de westerse cultuur, en de
joodse cultuur tegen de westerse cultuur. En gezamenlijk de nomadistische
cultuur, de zwerverscultuur, tegen de westerse cultuur.
En dat allemaal om één en dezelfde reden: omdat de westerse
cultuur veel beter functioneert dan al die andere culturen.
Oh ja, nog één ding: dat 'superieure ras'. Waar kwam dat nu ineens
vandaan? Ook dat is nu duidelijk. Want in welke cultuur wordt haar eigen
superioriteit het meest grofstoffelijk beleden? Juist: de joodse cultuur
. Want joden zijn het door de "Absolute Almachtige Wiens Naam Niet Genoemd Mag
Worden" uitverkoren volk.
Hoezo, geen cultuurstrijd...?
Nog meer duidelijke taal - van een immigrant (de Volkskrant, 09-01-2014, van correspondent Arie Elshout):
Dat zal de toekomst uitwijzen. Voorlopig is het
zo dat Chinezen naar Amerika en West-Europa komen om te leren, en westerlingen
naar China gaan om daar geld te verdienen en de Chinezen wat te leren. Niet
andersom. Chua houdt er een volkomen eenzijdig wereldbeeld op na - waarvan de
oorzaak zo meteen volgt.
Ten eerste: de factoren voor het (relatieve) succes verschillen per
bevolkingsgroep, en kunnen dus niet zomaar tezamen worden genomen. Met één
uitzindering: het zijn immigranten in Amerika. En Amerika selecteert sterk op
capaciteiten. Dus dat de groepen immigranten in Amerika goed presteren zegt
absoluut niets over de waarde van hun thuisculturen.
Dan de eerste essentiële tweedeling: 'Joden winnen veel
Nobelprijzen'. Inderdaad. En nog wat van die dingen. Maar voor de rest geldt dat
niet. Dus eerst dient een onderscheid gemaakt te worden tussen Joden en
niet-Joden.
Eerst de niet-Joden: dat die ze extra succesvol zijn, is
vermoedelijk alleen te danken aan de selectie. Pleeg je eenzelfde selecties op
de blanke, "causasian" of "kaukasche", Amerikanen, heeft die groep nog
veel meer succes.
Dan de Joden. Die lijken op zijn minst even succesvol als de
blanke bevolkingsgroep. Ook hier is er eerst een demografische reden: de Joden
in Amerika zijn in ruime tot overgrote meerderheid immigranten uit Oost-Europa.
Europeanen. Wat die Joden mee hebben gebracht is Europese cultuur. Niet Joodse
cultuur, want Joodse cultuur, dat wilzeggen: de echt van oudsher Joodse dingen,
heeft niets meer gebracht dan die van hum stam-cultuur: de Arabische. Beide
volken, Joden en Arabieren, zijn van dezelfde stam: semieten. met een cultuur
die sinds ergens 1200 niets noemenswaardig heeft gepresteerd. Wat de Joden in
Amerika in praktijk hebben gebracht, si datgene wat ze in Europa geleerd hebben.
En er is ook een reden dat Joden mogelijk meer lijken te
presteren: de Joden houden er, afstammende van hun religieuze ideologie, er een
parasiterende levenshouding en ideologie er op na, zie Judaïsme
.
In de moderne tijd, schrijven 2014, is dat het neoliberalisme
.
Ze lijken meer te presteren voor een flink deel omdat ze meer parasiteren.
Amy Chua lijkt eenzelfde soort houding te hebben, door de
prestaties van de Europese beschaving op de niet-Europese immigranten te
projecteren. Hier is de verbinding:
Niet geheel verwonderlijk, want alle Amerikanen denken sowieso dat ze
exceptioneel en uitverkoren zijn. Iets dat vermoedelijk voor de flink deel van
de sterke Joods invloed stamt. In het geval van Amy Chua zeer lijfelijk
aanwezig, want natuurlijk is de heer Rubenfeld van Joodse afkomst. Daar komen
als die superioriteitspraatjes van mevrouw Chua dus vandaan:
Tjonge ... Wat een constatering. Vergelijk je de groepen niet-westerse
immigranten, al dan niet Joods, met de subgroep van de
zwakzinnigeninrichtingbewoners, dan springen die immigranten er inderdaad wel
heel erg boven uit ...
Kortom: dit zijn Joodse superioriteitspraatjes, van de soort
waarvan inderdaad meer immigrantengroepen, bijvoorbeeld de Hindoestanen die
veelal van hoge kaste zijn
, last van hebben. Sociaal gezien, dat wil zeggen: op het vlak van neigingen tot
sociaal gedrag, redelijk minderwaardig volk. Keiharde, Dickensiaanse,
neoliberalen
.
Ploerten en sociopaten
.
En wat hiermee ook nogmaals duidelijk is geworden: ze voeren
een keiharde cultuurstrijd tegen de blanken. Uit jaloezie. Natuurlijk.
Naar Sociologische krachten
, of site home
.
|