"Nomadisme" is een niet veel gebruikte maar instantaan begrijpelijke afkorting
van "nomadische cultuur" - de nomadische cultuur zelf is één van een spiegelbeeldig
tweetal, de ander zijnde een residente cultuur
 .
Er is nauwelijks een mengvorm voorstelbaar, en ook prehistorisch is die er dus
niet geweest
.
Deze tweedeling tussen nomadische en residente cultuur is in
de beschrijving vn de geschiedenis van de mensheid een normaal begrip, staande voor de
overgang van voorheen uitsluitende cultuur van jagers en verzamelaars naar de
ontdekking van de landbouw, en het bijbehorende ontstaan van vaste
nederzettingen.
De overgang naar landbouwculturen dus residente culturen
heeft plaats gevonden op diverse locaties in de wereld, en zich daarna
verspreid over de rest. Met enkele uitzonderingen, met name daar waar landbouw
moeilijker is, zoals de woestijnen. En op een paar plekken waar het nomadisme te
zeer vast zat in de cultuur. Zo waren er op het Amerikaanse continent, voor de
invasie van Europeanen, zowel landbouwende volken, met name aan de oostkust, en
nomadische, op de centrale vlaktes. Later herhaalde zich dat nog een keer, op
die vlaktes, zoals beschreven in de Amerikaanse musical Oklahoma
(Wikipedia),
(YouTube), die mede
gaat over de tegenstelling tussen cowhand (nomade) en farmer
(resident) - en heel concreet over het recht om hekken te plaatsen: fencing.
De belangentegenstelling tussen nomadisme en residente
culturen is dus zeer direct en principieel en zeer simpel te bedenken
 - zoals toe te lichten met een simpel
voorbeeld: neem een dorp met landbouwers en handarbeiders, en een groep nomaden
die het dorp binnen wil trekken. Het dorp is zelfvoorzienend, en de nomaden geen
materiële goederen in de aanbieding (dat kan niet als je rondtrekt) hebben geen
andere capaciteiten dan, zeg, muziekspelen. Nu heeft een bepaald dorp
weinig of geen behoefte aan
muziekspelers, zeg bijvoorbeeld omdat ze zelf muziek kunnen spelen. Dan hebben
de nomaden die het dorp binnen willen trekken niets in de aanbieding hebben voor
het dorp. Terwijl ze wel een hele duidelijke behoeftes hebben, voortvloeiende
uit de eisen van levensonderhoud. Dus zodra de nomaden in het dorp in hun
levensonderhoud gaan voorzien, gaat dat ten koste van het dorp, zonder een vorm
van terugbetaling. Oftewel: het dorp heeft slechts één enkel belang: het niet-toelaten van de nomaden
.
Dit beeld van het zelfvoorzienend dorp is op deze website
gebruikt als uitleg van de werking van economie, dan geformuleerd als het "agraro-technische dorp"
.
Op de basale structuren van zijn dorp zijn alle verdere economische en maatschappelijke ontwikkelingen te
bouwen, zoals die ook daadwerkelijk de afgelopen tienduizend jaar hebben
plaatsgevonden. Start je tienduizend jaar geleden met een troep rondtrekkende
nomaden, staande voor de nomadische cultuur, dan heb je
anno 2012 nog steeds een groepje rondreizende nomaden. De nomadische cultuur
kent geen vooruitgang. En tussen de nomadische en residenten cultuur zijn geen
bestendige overgangsvormen bekend: het is het een, of het ander
. Met één enkele uitzondering waarover later meer.
In de huidige wereld zijn er twee soorten nomadische
culturen: de van oudsher nomaden, die er ook weer in twee soorten zijn: degene
die nog dagelijks rondtrekken, en degene die dat op meerjaarlijkse basis doen -
hier aangeduid, net als de theoretische aanhangers van het model, als "nomadisten".
Beide hebben hun archetypische voorbeeld - van de eerste is dat de Roma, van de
tweede Joden
. Van de tweede zijn er ook twee: als eerste de rijken, die hun
vrijwel altijd gestolen kapitaal gebruiken om over de wereld te gaan trekken,
meestal richting zonnige oorden als Dubai en de Kaaiman Eilanden, maar ook
tussen de luxedelen van de metropolen
, en de tweede de intellectuelen en kunstzinnigen, die door het rondreizen menen
"inspiratie op te doen" voor hun intellectueel en cultureel vale en valse
producten (overigens is er ook wel een enkele rijke die een deel van rijkdom
verdient heeft, een enkele intellectueel die iets zinnigs zegt, en een enkele
kunstenaar die iets moois maakt). Deze tweede groep nomadische culturen heeft
een eigen aanduiding naast die van het nomadisme: die vormen het kosmopolitisme
.
Met het sociologische verschijnsel van nomadisme corresponderen ook bepaalde psychologische karaktertrekken van de betrokken
individuen. Gemeenschapszin en sociale hechting, in het algemeen: binding
,
zijn zelfs zaken die neurologisch gereguleerd worden, met inmiddels een bekende
rol van neurotransmitters als oxytocine
. Het nomadisme gaat in tegen de werking van deze processen, wat zijn uitwerking
heeft in psychologische kenmerken van "lijders" aan het nomadisme, zoals
vervreemding, extreem individualisme, neuroticisme, en materialisme
- en er is
ook een duidelijk verband met neoliberalisme
, dat haar theoretisch oorsprong vindt in het Joodse nomadisme
. Bij het cultureel en mogelijk genetisch overgeërfde nomadisme zijn de sociale
verschijnselen het gevolg van de psychische. Deze vorm van nomadisme wordt
beleden zonder effectief besef van de schadelijkheid ervan, ook wel te betitelen
als schaamteloos of gewetenloos. Bij de rijken en intellectuelen zonder
nomadische afkomst ligt het andersom: de veranderingen vaan de psyche zijn het
gevolg van overnemen van het maatschappelijke nomadisme. Hier kan nog sprake
zijn van een aanzienlijke mate van besef van het verbreken van de sociale
banden.
Overigens zijn dit karakteriseringen bekeken vanuit de
residente cultuur - voor de nomaden en nomadisten zelf ligt dit natuurlijk
anders. Zoals blijkt uit de onveranderlijkheid van hun culturen. Wat voor de
Roma en dergelijke bijna letterlijk het geval is, en voor de Joden en dergelijke
in ieder geval in cultureel en intellectueel opzicht: de Joodse godsdienst en
culturele tradities lijken ontzettend veel meer op die van 5000 jaar geleden dan
die van de Noordwest-Europese volken. Die hebben weinig meer overgehouden van
5000 jaar terug dan hun sterkere sociale binding, egalitairdere samenleving, en
egalitairdere man-vrouwverhouding.
De psychische overeenkomsten tussen de groepen van oude en
nieuwe nomaden en nomadisten veroorzaakt ook een mate van overlap en vermenging.
Dit geldt het minst voor de echte nomaden, de Roma-achtigen, omdat die zelden
rijk zullen worden. Het geldt wel voor de van oudsher nomadisten als Joden en
Arabieren, en de eerste veel meer dan de tweede, omdat de eerste ook vele
honderden en soms duizenden jaren temidden van de Europese culturen hebben
geleefd, en daardoor de werking van een sociale maatschappij hebben gezien en
deels daarin gefunctioneerd hebben. Dit overigens zonder voor zichzelf de ideeën
daaruit overgenomen te hebben, wat dat zou geleid hebben tot assimilatie en het
verdwijnen van de Joodse cultuur, zoals de meeste migrantenculturen uit het
verleden. De Arabieren zijn rijk geworden in eigen land door oliewinning, en
zitten nog vrijwel volledig vast is hun nomadistische cultuur, met kenmerkende
uitwassen als de systematische mishandeling van immigrantenwerkers
.
In West-Europa en Amerika is er echter een aanzienlijke
overlap en vermenging tussen het oude en het nieuwe nomadisme. Die heeft kunnen
ontstaan door de verdere ontwikkeling van de westerse maatschappij, waardoor
veel posities ontstonden die ook en juist geschikt waren voor mensen met een
nomadistische inslag, met name in een van de belangrijkste sterk gegroeide
sectoren: die van de massamedia. Het verkopen van praatjes, naast valse waar, is
altijd een van de hoofdvormen van inkomsten geweest van nomaden en nomadisten,
na de opkomst van de resident culturen.
Een van de deelterreinen waarop dat het duidelijkst te zien
is geweest (kijkende vanaf de Tweede Wereldoorlog) in het gezamenlijke streven
van nomadisten intellectuelen en rijken naar een verenigd Europa
.
De nomadisten hebben een ingeboren hekel aan alle grenzen en alle staatsvormen.
De intellectuelen hebben een afkeer van de onderste tweederde van de bevolking
die staat voor residente en sociale en ordelijke maatschappij, en hebben een
voorkeur voor de wanorde en chaos van de nomadische wereld, wat ze dan
"vrijheid" noemen
,
en de rijkeren zijn ook tegen sterkere en socialere maatschappijen en staten,
omdat ze daarin minder kunnen graaien en stelen.
Deze coalitie heeft eerste een strijd gevoerd met als
uithangbord idealen als "saamhorigheid", "Europese solidariteit" en vooral "het
voorkomen van oorlog". Na de jaren tachtig met het ontstaan van de dominantie
van het neoliberalisme, is men steeds openlijker op het graaipad gegaan. En meer
recent heeft de nomadische coalitie openlijk durven uitspreken wat haar doel is:
de vernietiging van de Europese staten, zodat één groot imperium ontstaat waarin
iedereen vrij kan rondreizen maar waarvan alleen zij als rijkeren vrij gebruik
kunnen maken, en waarin de dure arbeidskrachten van de oorspronkelijke westerse
bevolking vervangen gaat worden door goedkope dumparbeid door het toestaan van
vrij immigratie uit volgefokte achterstandslanden en culturen
.
Met deze beschrijving van de maatschappelijke werkelijkheid
van het nomadisme als spiegelbeeld van de residente culturen, is ook volkomen
duidelijk wat haar morele positie is. Om het te benadrukken: de nomadistische
cultuur is een parasitaire
cultuur. Ze ontneemt zo veel materiele en geleidelijk ook geestelijke waarde uit
de residente cultuur die de beschaving draagt, dat die residente cultuur en de
beschaving daar aanzienlijke schade van ondervinden. De schade op het materiële
vlak is overduidelijk: naar schattingen zijn al enkele tientallen biljarden
gegloeid van de residente culturen naar belastingparadijzen, en andere holen
waar de nomadisten schuilen. De geestelijk schade is ook duidelijk: onder de
opkomst van de achterlijke religieuze stroming geheten de islam en de
bijbehorende achterlijk culturele gewoontes zijn in West-Europa zaken opgedoken
als vrouwenonderdrukking, beperking van de vrijheid van meningsuiting, etnisch
denken en racisme, enzovoort.
Nomadisme is parasitisme.
Omdat het gaat over het voortbestaan van de beschaving in
West-Europa, hier ook wat directieve opmerkingen. Voor het voortbestaan van de
beschaving binnen de westerse cultuur is het van belang dat het parasitisme van
de nomadistische cultuur bestreden wordt. In de praktijk wil dat zeggen: het
stoppen en voor een flink deel terugdraaien van de Europese eenwording. Het
opnieuw bewaken van de staatsgrenzen. Het terugdraaien van alle graaisalarissen
en andere vormen van materialistisch parasitisme. Beloning dient uitsluitend
gebaseerd te gaan worden op daadwerkelijk verrichte prestatie, en er dient 100
procent belasting geheven te gaan worden op winsten uit financiële praktijken.
Noodzakelijk is het stoppen van de immigratie vanuit achterlijke culturen en het
starten van een beleid tot stimulering van remigratie. Oproepen tot evenredige
vertegenwoordiging van immigranten uit achterlijke culturen
,
een gevaar door kwalititeitsdaling
, moeten beantwoord gaan worden met het terugdraaien van de
oververtegenwoordiging van vertegenwoordigers van de nomadistische culturen
. Andere vormen van nomadistische propaganda moeten beantwoord worden met het
ontslag van de betrokkenen net zo lang tot de media een weerspiegeling van de
opvattingen van de gehele bevolking vormen in plaats van de doordringende
propaganda van het kosmopolitisme en nomadisme waar nu sprake van is.
Voor het organiseren van voldoende kracht in de beweging tot
herstel van de beschaving, is ook een duidelijke symboliek gewenst. Die heeft
zichzelf aangediend in de vorm van de al naar verwezen acties van de nomadisten.
Die worden misschien niet gecoördineerd maar wel gestimuleerd met name vanuit
financiële instellingen, die de voornaamste institutionele profiteurs zijn van
het nomadisme en neoliberalisme. Die financiële instellingen worden
gesymboliseerd door de meest machtige ervan: Goldman Sachs
.
Dit betreft mede de bij haar werkzaam geweest zijnde figuren, die de hoogste
functies verwerven. Goldman Sachs staat ook symbool voor het nomadisme, door
haar Joodse banden. De strijd voor de beschaving kan gesymboliseerd worden door
de strijd tegen alles rond de symbolen van Goldman Sachs: de banden met het
Joodse nomadisme, de banden met het westerse nomadisme, de plundering door haar
aanhangers van de westerse staten, de oproepen vanuit die kringen tot
vernietiging van de westerse staten. Bestrijdt dus de beschavingspiraten van
Goldman Sachs, en hun vertegenwoordigers, en met vertegenwoordigers
oudtestamentische en westerse origine die de media domineren (columnisten bij
de Volkskrant met joodse bindingen, stand 2013: 6 (Grunberg, Wagendorp,
Brill, Pam, Schnitzler, Tempelman), en anderzinse migrantenbinding: 3 (Sitalsing,
Fretz, Duurvoort)), en de beschaving
vergiftigen met hun nomadistische en neoliberale propaganda
. Het nomadisme is het grootste acute gevaar voor de beschaving
.
En ter persoonlijke ontmoediging: bedenk wat voor soort
mensen nomadisten zijn: Arabische vrouwenmishandelaars, Joodse absolute-superiorititsdenkers, weerzinwekkende graaiers, en hypocriete en voze
en rattige
media-lakeien
. En als er geen gereguleerd einde komt aan deze
beschavingsondermijnende praktijken, kan de sociologische dynamiek leiden tot
een slachtofferschap in een niet-vreedzame oplossing ervan.
Naar Alfa's en bèta's, sociologisch
,
Sociologie lijst
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|