Bronnen bij Cognitieve dementie: bekeringReligie is iets dat er in de meeste gevallen vanaf geboorte ingebracht wordt. Het is misschien dus zelfs een beetje onredelijk om van de slachtoffers veel te verwachten. Het zijn van begin af aan mensen met een ernstige programmeerfout.Met voor de onderzoeker het probleem dat het moeilijk aanwijzen is waar en hoe de schade wordt aangericht, want er is geen "smetvrije" situatie waarmee je kan vergelijken. De uitweg uit dat laatste is de bekeerling: degene die op volwassen leeftijd overstapt op een geloof. Dat wil zeggen: één van de drie ernstig gestoorde geloven: Jodendom, islam, of christendom. De eerste twee zijn de ergste maar bekering tot het Jodendom is zeldzaam, en die tot de islam ook tot de islam naar Europa kwam. Sindsdien zijn er genoeg voorbeelden. Al eerder was door deze redactie geconstateerd dat bekeerlingen naar de islam allemaal een redelijk ernstig tot zeer ernstig getroebleerd leven leiden - voor hun bekering. De motivatie achter de bekering voor die gevallen is glashelder: levenszekerheid. Het leven zin of doel of richting geven. Op een artificiële wijze dus op termijn ineffectief, maar de actuele nood is hoog. Uit het oogpunt van onderzoek is het probleem bij dit soort mensen dat ze zelf nauwelijks tot niet bewust weten wat er aan de hand is. Was dat wel zo, zouden ze ook niet in zulk ernstige geestelijke problemen komen. Er zijn echter ook speciale gevallen waarbij de bekering niet gepaard gaat met zeer hoge nood en er nog enig bewustzijn is. Hier is zo'n geval, dat als voorbeeld van "De Goede Islam" bij de NPO, de publieke omroep, tentoongesteld werd bij wijze van islam-promotie (GeenStijl.nl, 08-12-2016, door Spartacus ):
Het cynisme van GeenStijl is terecht maar leidt hier enigszins af van het onderzoeksdoel: hoe komt deze mevrouw tot deze merkwaardige woorden die zo in strijd zijn met de werkelijkheid van oorlogen en verdrukking geïnstigeerd door de islam. Iets dat al overduidelijk moet zijn geweest op het moment van bekering. Maar waarvan ze zelf een uitstekende beschrijving geeft (zie de link - nieuwwij.nl, 13-11-2009, door Anne Dijk ):
Ze was dus wel al gevoelig gemaakt. Of beter: ze was dus al religieus, en wat we bestuderen is een overgang van de ene religie naar de andere - van minder erg naar meer erg.
Dat gebeurt bij heel veel kinderen, veel meer dan er bekeerlingen zijn. Dus dat is geen doorslaggevende factor. Maar het geeft wel de richting aan: "zin" is natuurlijk één van de meest hoog abstracte concepten. Het eindpunt van de kindervraag "Waaróóóóóm???"
Klopt. Maar dat is een normaal deel van religie: liturgie. Rituelen.
De positie van de meer normaal overkomende christenen.
Inderdaad: 'kan'. De menselijke geschiedenis heeft overduidelijk geleerd dat dat voor een klein aantal individuen binnen de religie ook gebeurt, en dat de rest van die religieuzen een puinhoop maakt van de wereld. Voor iedereen zichtbaar, nu er substantiële hoeveelheden niet-religie zijn: hoe meer religie, hoe meer puinhoop - bijvoorbeeld voor de islam .
Onzin, natuurlijk. Als leek zou je denken: het gebeurt veel meer in het christelijke klooster dan op welke plaats dan ook binnen de islam.
Precies als in het klooster, dus. Maar om verder onduidelijk redenen, die heel wel puur esthetisch kunnen zijn, deed de islam bij Anne wel, of meer, dopamine vrijkomen dat de overeenkomstige christelijk tradities. Want dat is de werkelijkheid van "een goed gevoel": het vrijkomen van dopamine. Maar misschien waren die oude christelijke tradities te gewoon geworden - te ingebakken. En terwijl dat dopamine-molentje draaide, kwam daar nog een extra scheut ...
... en hops: de nieuwe verslaving was geboren. Dit geval is dus extra interessant, omdat het slachtoffer aangeeft waar het proces plaatsvindt:
Het slachtoffer voelt waar het zit, maar gebruikt de verkeerde terminologie: natuurlijk heeft het niets met "rationeel denken" te maken in de zin van "zaken vergelijken" en "oorzaak en gevolg", dat wil zeggen: wat zich afspeelt in de cortex, maar met wat er in de abstraheer-fase gebeurt - in de hippocampus. En dat het een verslaving is, is op de meest simpele wijze zichtbaar te maken. Hier is Anne ten tijde van deze bekentenis, in 2009: En hier bij haar optreden in Pauw, 2016: Het effect is bijna hetzelfde als dat van heroïne ... Met op de plaats van het vergane gebit, de vergane blik in de ogen ... Naar Cognitieve dementie , of site home ·.
|