Bronnen bij Economische krachten: markt, infrastructuur

Marktwerking veronderstelt een onafhankelijk opereren van de verschillende aanbieders op de markt. Als het product dat aan marktwerking onderhevig zou moeten zijn, een dure vorm van infrastructuur behelst, dan betekent marktwerking dat ieder van de partijen die dure infrastructuur zou moeten maken en bekostigen.

Bijvoorbeeld: iedere treinvervoerder zou zijn eigen sporen moeten aanleggen.

Dit is zulke patentonzin dat je zou denken dat niemand eraan zou beginnen - hier een reactie op de realiteit (de Volkskrant, 27-07-2013, ingezonden brief van Leo van Batenburg, reiziger, Eindhoven):
  Samenwerken

'Nederlandse Spoorwegen en ProRail gaan samenwerken', staat er boven het artikel (Ten eerste, 25 juli). Geniale gedachte, hoe komen ze er op? Sublieme vondst.

Nu kan die briefschrijver wel zo sneren, maar de hele politiek (behalve de SP) en de hele economische wetenschap zag dat toch heel anders. Die waren er allemaal hartstikke voor dat de NS en ProPail niet zouden samenwerken. Dat heette "marktwerking op het spoor". Of "concurrentie op het spoor". En iedereen weet dat concurrentie en marktwerking goed zijn. Altijd en absoluut goed.

De ideologen van de marktwerking staan dus ook los van deze vorm van gezond verstand.  Hier een bericht uit een andere sector (de Volkskrant, 07-08-2013, van verslaggever Michael Persson):
  Eneco staat er goed voor dankzij negeren splitsingswet

Burgerlijke ongehoorzaamheid legt Eneco geen windeieren. Doordat het zichzelf niet heeft opgesplitst staat het bedrijf er veel beter voor dan andere energiebedrijven. .
    Meer dan de helft van de operationele winst van Eneco was het afgelopen halfjaar afkomstig van netbeheerder Stedin, een volbloedsdochter van het energiebedrijf. Die verdiende 288 miljoen euro van de 478 miljoen die het Rotterdamse bedrijf in totaal als bedrijfsresultaat-voor-afschrijvingen in de boeken zette.
    Het mooie aan zo'n energienetbeheerder is dat die een stuk ongevoeliger is voor de grillen van de markt dan energieproducenten. Energieproducenten hebben te kampen met grote overcapaciteit doordat ze te veel centrales hebben neergezet en er veel hernieuwbare elektriciteit uit Duitsland binnenstroomt. Daardoor is de stroomprijs op de groothandelsmarkt laag en draaien veel centrales met verlies.
    De netbeheerders krijgen een vast tarief voor de getransporteerde stroom en hebben dus geen last van de overcapaciteit.
    Eneco weigerde, met het Zeeuwse Delta, om na de invoering van de splitsingswet in 2008 het bedrijf in twee delen te knippen. De rijksoverheid wilde de energiebedrijven splitsen om te voorkomen dat energieleveranciers concurrentievoordeel konden halen uit het bezit van stroomkabels en gasbuizen en zo zichzelf voorrang zouden kunnen geven op het net. Eneco, eigendom van 55 gemeenten, vond de splitsingswet in strijd met het Europees recht.    ...

Die splitsing is het gevolg van de krankzinnige privatiserings- en marktwerkingsoperatie.

In het derde voorbeeld zijn de betrokken factoren aan de hand van de praktijk al helemaal uitgeschreven (de Volkskrant, 16-10-2013, van verslaggeefster Ana van Es):
  Veerdienst Terschelling moet stoppen

De overheid gaat concurrentie tussen veerdiensten op de Waddenzee verbieden. ...

In deze volstrekt aan het neoliberale marktdenken verslaafde maatschappij een ongehoorde stap. Vermoedelijk toch het resultaat van de lange reeks de facto mislukkingen van de privatiseringen.
    Verder met de details:
  Rederij Eigen Veerdienst Terschelling (EVT), die goedkope overtochten aanbiedt naar Terschelling, mag vanaf volgend jaar niet meer uitvaren. Dat schrijft staatssecretaris Wilma Mansveld (PvdA, Infrastructuur en Milieu) in een brief aan de Tweede Kamer. .
    Daarmee wil Mansveld een einde maken aan de 'veerbootoorlog' op Terschelling: een slepend conflict tussen twee reders. Nieuwkomer EVT bindt sinds 2009 met lage prijzen de strijd aan met de gevestigde reder Doeksen, die al ruim een eeuw het alleenrecht heeft op de overtocht tussen Harlingen en Terschelling.

Prachtig, toch? Dit is toch de ultieme verantwoording van privatisering? De prijzen omlaag ...
  ... per 1 februari 2014 moet EVT in de haven blijven. EVT moet stoppen vanwege zijn eigen succes: de jonge reder trekt te veel passagiers.

Nou, wil je het nog mooier? Volgens de neoliberale ideologie.
  Daardoor leidt Doeksen verlies.

Tja, dan is Doeksen kennelijk te duur, en heeft ze geen bestaansrecht. Dus nog allemaal volstrekt volgens het neoliberale boekje. Absoluut geen probleem, volgens de theorie. Dan komen er gewoon nieuwe aanbieders. Trouwens wel vreemd dat er nu maar twee zijn. Hoe zou dat nu komen? Die mensen op die eilanden moeten toch heen en weer, dus daar valt altijd winst uit te maken. Maar kennelijk kunnen ze niet genoeg betalen voor een nieuwe aanbieder om winst te kunnen maken. Hoe kan dat nu?
    Na veel nadenken zijn we tot een antwoord gekomen (sarcasme modus uit): vermoedelijk ligt dat aan die boten die nodig zijn om naar die eilanden te  varen. Die zijn toch  betrekkelijk duur. En het onderhoud en bemanning zijn ook prijzig. Vermoedelijk is het dus rendabel voor twee maatschappijen om, bij de gegeven mensenstromen, die investering te doen, maar niet voor drie. Met een nieuwe aanbieders krijg je ten slotte geen nieuwe passagiers.
    Maar, met deze nieuwe factoren in handen, is meteen ook duidelijk wat het huidige probleem is: er zijn zelfs niet genoeg passagiersstromen om twee aanbieders in de winst te houden:
   'Het is gebleken dat de markt te dun is voor twee partijen op deze route', schrijft Mansveld.

En daar gaat je neoliberale vrije-marktmodel overboord - in de Waddenzee. Die markt is absoluut niet vrij, in dit geval, vanwege de hoge kosten om te starten. De te hoge prijs van de noodzakelijke  infrastructuur.
    En bijna lees heeft wel een of andere vorm van infrastructuur nodig. Pakjesbezorger: wegen. Oftewel: er bestaat geen enkele vrije markt markt, tenzij  je hebt hebt aangetoond dat de prijs van de infrastructuur ergens verwaarloosbaar klein is. En dat is vermoedelijk alleen het geval bij de markt voor pakjes boter en dergelijke. Consumptiegoederen.  - En zelfs die hebben vervoer nodig.
   En als je markt gaat toepassen in alle andere gevallen, speel je met vuur:
  ... de veerbootoorlog heeft zich ondertussen verhard. Om weer winst te maken, dreigde Doeksen de winterdienstregeling te versoberen.
    Dat zou gaan gebeuren op Terschelling, maar vooral ook op buureiland Vlieland, waar EVT niet op vaart. Op Vlieland zou het aantal afvaarten teruggaan van drie naar slechts twee per dag. Het eiland zou daarmee de rekening moeten betalen van het conflict op Terschelling. Medewerkers van Doeksen zouden worden ontslagen.
    Volgens Mansveld zijn de gevolgen daarvan zo ernstig dat ze nu wel moet ingrijpen. Als Doeksen inderdaad afvaarten gaat schrappen, komt de werkgelegenheid in gevaar, kunnen schoolgaande kinderen niet meer naar huis en zieken niet meer naar de wal. ...

Oftewel:
  ... Mansveld. Neemt ze EVT niet uit de vaart, dan voorziet zij op Terschelling en ook op buureiland Vlieland 'ernstige consequenties' die kunnen uitmonden in 'maatschappelijke onrust' of zelfs 'instabiliteit'.

Het doorzetten van neoliberale marktideologie waar zij niet werkt leidt tot maatschappelijke onrust. En waar het hier een paar eilanden betreft, betreft het voor de privatisering van openbaar vervoer, energie, zorg en dergelijke de hele maatschappij. Maatschappelijke onrust op dat niveau noemt men gewoonlijk "revolutie".

Bij de sterk-neoliberale Volkskrant is er een enkele redacteur die wat minder last heeft van tunnelvisie, en die dan ook de realiteit kan benoemen (de Volkskrant, 24-10-2013, rubriek De kwestie, door Peter de Waard):
  Moet het nut weer in staatshanden?

Tussentitel: Stroombedrijven dreigen om te vallen op de vrije markt

Het is nog niet zo heel lang geleden dat elke provincie haar eigen elektriciteitsbedrijf had: de PEN, PGEM, de PEB en de PNEM of wat de afkortingen ook waren. Die hadden een monopoliepositie op de levering van elektriciteit en beheerden het netwerk. Ze werden bedrijven van openbaar nut genoemd, waarvan de winsten naar de publieke lichamen vloeiden. Die legden daar wegen voor aan, deelden subsidies uit aan culturele instellingen of deden er andere nuttige dingen mee.
    Het was een ordelijke markt. Kolengestookte centrales produceerden 24 uur per dag een vaste hoeveelheid energie. Op piektijden konden gascentrales voor extra kilowatts zorgen. De energie ging via het net naar de klant, die van de leverancier een keurige rekening kreeg met uitgesplitst goedkope en dure stroom.
    Uiteraard werd er weleens geklaagd over de hoge prijzen van elektriciteit of over het gebrek aan efficiency. Maar het besluit om de elektriciteitsbedrijven te privatiseren werd niet genomen onder druk van de publieke opinie. Het werd opgedrongen door de golf van neoliberalisme en marktdenken die in de jaren negentig over Europa spoelde en ministers als Hans Wijers en Annemarie Jorritsma meezoog. Hiermee zou de energiemarkt efficiënter en doelmatiger worden. ...

Iedereen met enig gezond verstand wist toen al dat dat leugens waren. En wie dat gezonde verstand niet had, hoefde maar naar Amerika te kijken - net als met de gezondheidszorg, was de daar volledig geprivatiseerde structuur van "nuts"bedrijven sterk inferieur in alle opzichten aan de gereguleerde toestand in Europa.
  De bedrijven werden samengevoegd, de markt werd geliberaliseerd, daarna werden de bedrijven geprivatiseerd, om in handen van buitenlandse giganten als RWE en Vattenfall te vallen. Als sluitstuk werden de stroomopwekkingsbedrijven en netwerkbeheerbedrijven gesplitst.
    Sinds tien jaar heeft de bureaucratie plaatsgemaakt voor de commercie. De onderhoudswerknemers en de mensen die de klanten te woord stonden, werden weggesaneerd ten faveure van agressieve telefonische verkopers die elke avond tijdens het eten bellen met een nieuw aanbod.
    Nu is de markt een puinhoop en klagen elektriciteitsleveranciers dat ze binnenkort zullen omvallen. De overheid moet een helpende hand toesteken, want zij zijn ook eigenlijk too big to fail.

De nutsbedrijven, met name de energie, zijn niet alleen too big to fail, maar, veel belangrijker: too essential to fail. Of nog beter: too bloody essential to fail - zie hier uitleg of detail . En waarom gaat het fout: omdat de neiging en wens tot privatisering automatisch leidt tot dit:
  Net als de bankensector wordt de nutssector nu gestraft voor de megalomanie. Ze hebben, speculerend op een groei van de afzet, de capaciteit met 16 procent uitgebreid door de bouw van nieuwe centrales.

Zonder megalomanie en dergelijk heeft het geen nut de kleine energiebedrijven samen te voegen, en kleine lokale nutsbedrijven kunnen doodgewoon niet concurreren omdat ze ieder in hun eigen regio blijven. Het is puur het idee van concurrentie dat tot de megalomanie dwingt. En de rest volgt dan vanzelf:
  Maar sinds de crisis is de vraag juist gezakt. Het aanbod is gestegen door de opkomst van met subsidie ondersteunde, duurzame energievormen als zon en wind. De winstgevendheid is daardoor zo aangetast dat de twintig grootste energiebedrijven hun beurswaarde sinds 2008 met meer dan 500 miljard dollar hebben zien dalen, meer dan bij de banken. Er mag dus worden gesproken van een energiecrisis.

De conclusie:
  Misschien was het verruilen van een ordelijke, gereguleerde markt voor een chaotische, vrije markt niet zo'n goed idee. Overheden zijn bij het openbaar nut gedwongen te sturen en te reguleren - zoals het terugdringen van CO2-uitstoot - zodat ze beter gewoon de eigenaren hadden kunnen blijven.

"Misschien niet zo'n goed idee" dingt mee naar het understatement van het jaar.

Ter illustratie van hoe diep het idee van vrije markt ingekankerd zit bij economen, de reactie van één hunner op het veerbotenverhaal (de Volkskrant, 22-10-2013, door Evert Schoorl, was als economisch historicus verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen):
  Veerbootoorlog

Wedijver veerdiensten goed voor Terschelling

De argumentatie van de staatssecretaris voor herstel van het monopolie van Doeksen is ondeugdelijk.


Als Terschellinger zomerhuisbezitter van eilander komaf volg ik met bovengemiddelde belangstelling de 'veerbootoorlog' tussen de rederijen Doeksen en EVT. Als econoom kijk ik met verbazing naar het bevoordelen van een monopolist door een kabinet dat 'marktwerking' hoog in het vaandel heeft.
    Al voor de toetreding door EVT verbaasde ik me erover dat het goedkoper was om je auto naar Engeland mee te nemen dan naar Terschelling. ...

Zelfs deze redactie met een bèta-opleiding en één enkel jaar economie-onderwijs, heeft meer kennis van economie dan deze econoom. Want wat hij hier schrijft slaat op het fundamentele economisch proces, geleerd op de middelbare school, van de werking van vaste en variabele kosten bij productie: de vaste kosten, bijvoorbeeld de machines, nemen af per product, bij hogere productie, en de variabele kosten, bijvoorbeeld de grondstoffen, blijven gelijk. De overvaart naar Terschelling is duurder dan die naar Engeland, omdat er meer producten geleverd worden: overgezette passagiers, bij redelijk gelijkblijvende vaste kosten. Of om het bot te formuleren: omdat Engeland groter is dan Terschelling.
    De nog bottere econoom sluit er zijn hersens voor. Ten einde dit te kunnen betogen:
  Bij een schijnbaar onaantastbaar Doeksenmonopolie leek dit een gegeven.

Geen concurrentie, dus is het fout. Waarna het gedram nog een heel opinie-artikel door gaat.

Men gaat er mee door, tot men Absurdistan diep is binnengetrokken (de Volkskrant, 09-12-2013, van verslaggever Jarl van de Ploeg):
  Vrees voor tweede spoorbeheerder

Vervoersbedrijven en werknemers vrezen de komst van een tweede scheidsrechter op het Nederlandse spoor naast ProRail. Als spoorverdeler Keyrail vanaf 1 januari 2015 verantwoordelijk wordt voor het goederenvervoer, kunnen belangentegenstellingen ontstaan tussen het commerciële Keyrail en staatsbedrijf ProRail.    ...

Twee organisaties die met elkaar moeten concurreren en op zelfde infrastructuur moet werken. Het kan echt niet gekker. Want natuurlijk kan dit nooit zonder nog een derde organisatie als bemiddelaar:
  'Als je te maken hebt met twee partijen, moet je twee keer onderhandelen, twee keer de rekening betalen, enzovoorts', zegt Jelle Rebbers namens de grootste goederenvervoerder van Nederland DB Schenker. 'Bepaalde treinen mogen straks niet opeens extra voorrang krijgen vanwege commerciële belangen', zegt Jacqueline Lohle van FNV Spoor.

Maar überhaupt al die twee organisaties. Met name dus dat Keyrail. Wat wordt omschreven als 'commercieel'. Een grove leugen. De enige basis waarop je dat Keyrail "commercieel" kan noemen, is als dat Keyrail zorgt en dus betaalt voor zijn eigen infrastructuur. Dat doet het niet. Het gebruikt infrastructuur betaald door de burgers. Alles wat er aan Keyrail anders is dan een niet-commerciële organisatie, zijnde de mogelijkheid tot het maken van winst, is dus in feite diefstal van de burgers die het overgrote deel van de onkosten van Keyrail hebben betaald. Het is net als het Rusland van na de val van het communisme: de gezamenlijkheid van de burgers die de bedrijven hadden opgebouwd, werden daarvan beroofd door een handvol oligarchen.

Terug naar de "veerbootoorlog". Zoals al eerder gesteld zijn op een enkele uitzondering na, de media volledig beheert door neoliberale ideologen. Hier is het bewijs (de Volkskrant, 03-01-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Carlijne Vos):
  Veerbootoorlog

De al jaren slepende strijd om het vaartraject Harlingen-Terschelling is voorlopig beslist in het voordeel van rederij Doeksen. Dinsdag schaarde de rechtbank in Den Haag zich achter het besluit van staatssecretaris Wilma Mansveld van Infrastructuur en Milieu om concurrent EVT aan de ketting te leggen.    ...

De feiten.
  De bewindsvrouw lijkt hiermee te zijn gezwicht voor chantage van de familierederij Doeksen

De vervalsingen. want dat Doeksen in deze chantage gepleegd heeft is alleen juist als de door haar gedane bewering dat ze verlies zijn gaan lijden, niet waar is. Vos levert dat bewijs niet. En pleegt dus vervalsing.
  Doeksen dreigde namelijk het aantal - naar eigen zeggen onrendabele - afvaarten naar Vlieland te verminderen, omdat het zware verliezen lijdt op het rendabele traject Terschelling door de concurrentie van EVT sinds 2008.

Dat 'naar eigen zeggen' is onderzocht door het ministerie en hopelijk ook de rechter. Tenzij Vos bewijst dat het niet zo is. Oftewel: het is Vos die schuldig is aan "Naar eigen zeggen".
  Hoewel de situatie onhoudbaar is, is de staatssecretaris nu naar alle waarschijnlijkheid toch te voortvarend te werk gegaan. ...

Weer: "naar eigen zeggen" van Vos. Niet naar het zeggen van het ministerie of de rechter. Beide instituties die van nature naar het neoliberalisme neigen.
  Het wachten is immers nog op een uitspraak van het College van Beroep voor het Bedrijfsleven over de rechtmatigheid van de monopoliepositie van Doeksen.

Juist. En dat geldt ook voor Vos. En er is geen enkele reden om aan te nemen dat dat oordeel verschillend zal zijn. Tenzij liggende in de feiten. In welk geval Vos vrij is die feiten te noemen. We krijgen ze niet.
  Ook de Autoriteit Consument en Markt (ACM) waarschuwt voor het gebrek aan concurrentie.

Ook de ACM is volstrekt neoliberaal, want vanwege de kosten van de infrastructuur is concurrentie onmogelijk. Vaststelbaar en vastgesteld.
  Elke aanbieder zou het recht moeten hebben in te tekenen op een concessie, tegen gelijke voorwaarden en met inachtneming van de belangen van de eilandbewoners.

Uitstekend. En de uitkomst zou zijn dat, als de belangen van de eilandbewoners inderdaad worden meegewogen, dat de uitkomst dezelfde is onafhankelijk van wie de winnaar is. omdat de fysieke omslachtigheden, het onderhouden van en dure infrastructuur, dat bepalen. Het enige punt is de vorm van toezicht, maar dat geldt voor iedere aanbieder hetzelfde.
  De overheid zou er beter aan doen dit schimmige spel te staken in plaats van door te gaan met twee maten te meten.

Een ongefundeerde verdachtmaking.
    Het is volkomen duidelijk dat Vos, representatief voor de Volkskrant en niet eerdere commentator Peter de Waard, hier een sterk vertekend beeld van de werkelijkheid geeft, en, is af te leiden uit een stroom overige publicaties, een vertekening veroorzaakt door het onderhouden van de neoliberale marktideologie.

Kijk maar eens als het over kabelbedrijven gaat (de Volkskrant, 24-01-2014):
  Al die films vreten bandbreedte

Kabelmaatschappij Ziggo komt vandaag met jaarcijfers, in een markt die volop in beweging is. Wat zijn de drie grootste bedreigingen voor Ziggo?

Ziggo is afkomstig van de ooit bestaande gemeentelijke kabelvoorzieningen, wat niet mocht van de EU, door overheid gerunde voorzieningen, dus dat werd eerst Casema en later Ziggo. En een bedrijf, want dan heb je marktwerking en dat is voordelig voor iedereen. Wist toen iedereen. Dat wil zeggen: iedereen bestuur en elite enzovoort.
    En nu gaat het dus over de vele concurrenten van die voormalige kabelbedrijven die tezamen de markt vormen die de prijs zal drukken en de efficiëntie opvoeren. De eerst is:
  1 Ziggo zelf

Pardon? Ziggo zelf? Hoe kan een bedrijf concurrent zijn van zichzelf? Wat is dit voor onzin die de Volkskrant hier neerpent (er is geen auteur vermeld bij het artikel, maar het dat maakt echt helemaal niets uit - daar is in ieder geval geen concurrentie - op economische opvattingen).
    Maar misschien volgt er uitleg:
<
  1 Ziggo zelf
Of eigenlijk UPC. Of de combinatie van die twee.

Hè ... Het wordt hoe langer hoe gekker: Ziggo is een combinatie van zichzelf en een ander en toch zichzelf. Ze moeten gestoord zijn bij die Volkskrant.
    En hier is de reden van die kortsluiting:
  Of eigenlijk UPC. Of de combinatie van die twee. Sommige analisten voorzien dat vandaag, tegelijk met de jaarcijfers, de overname van Ziggo wordt aangekondigd door Liberty Global, het moederbedrijf van die andere kabelreus, UPC. Hierdoor ontstaat een kabelmoloch met vijf miljoen klanten.

Nou wordt 'ie helemaal mooi: er zijn helemaal geen concurrenten van Ziggo - tijdelijk nog even eentje, maar die gaat Ziggo overnemen.
    Hoe zit het dan met die marktwerking en al haar grote voordelen? Nou, dat blijkt een beetje anders te liggen:
  ... zeggen analisten. Op de langere termijn zullen er kostenbesparingen zijn dankzij efficiencyvoordelen. Die voordelen komen wellicht deels bij de klant terecht. En uiteindelijk zal de dienstverlening beter worden doordat beide concerns hun beste technieken en diensten geleidelijk bundelen.

Wááát ... Hier wordt zonder meer gesteld dat monopolisme leidt tot lagere prijzen en hogere efficiency. Precies en exact het tegenovergestelde van "Marktwerking leidt tot lagere prijzen en hogere efficiency". Als Emile Roemer van de SP zou voorstellen om alle kabelvoorzieningen in één bedrijf te stoppen en dat bedrijf dan ook maar meteen te nationaliseren want iedereen weet dat een monopolist volkomen automatisch leidt tot uitbuiting, zou hij voor gek worden versleten, of beter: "Communist!", en in alle economen en media worden gekielhaald. Maar nu gebeurd het door één of ander Amerikaans verdrijf, en is het hosanna.
    Die lui in de media en de rest van de elite zijn volkomen gestoord in hun neoliberale opvattingen.
    En dit is nogmaals een bewijs van: een markt in een terrein met een dure infrastructuur bestaat niet. Dat leidt altijd tot een monopolie.

En een paar dagen later (de Volkskrant, 28-01-2014, door Bard van de Weijer):
  6 vragen over | Fusie van Ziggo en UPC

Zullen we de helpdesk maar alvast bellen?
 
Toezichthouders moeten zich nog uitspreken, maar het zit erin dat het Nederlandse kabellandschap drastisch gaat veranderen. Wat staat ons te wachten?


Wat betekent de fusie voor mij als klant?
Weinig. De wereld blijft zoals ie is, bezweert de top van de nieuwe onderneming. ...

Ik zit bij KPN. Merk ik iets?
Vermoedelijk niet. ...

Als er weinig verandert, waarom dan al die heisa?
We kijken Netflix, streamen muziek met Spotify, en gaan straks massaal films in ultra-hd (de vier keer zo detailrijke opvolger van hd) kijken. Liefst op vier plaatsen tegelijk in huis. Al die diensten vreten bandbreedte en dat vergt forse investeringen. Door klantsystemen samen te voegen, kunnen helpdesk en financiële administratie op termijn efficiënter werken, wat 160 miljoen euro aan synergievoordelen moet opleveren vanaf 2018. Dat geld kan deels worden gestoken in het netwerk.   ...

Nog meer voordelen?
De nieuwe combinatie kan straks een landelijk wifinetwerk aanbieden met behulp van wifispots. ...

Dus iedereen wordt er beter van?
...

Monopolisme ... De Volkskrant vindt het prachtig. Als het maar een neoliberaal bedrijf is, en niet de staat. Dat is socialisme. Hartstikke fout.

Oké, met een paar kanttekeningen dan (de Volkskrant, 28-01-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Fokke Obbema):
  Kabelmonopolie

Of de consument echt beter af is, zoals UPC en Ziggo bij hun fusie beweren, staat te bezien.


Moeten tv-kijkers, bellers en internetters zich zorgen maken nu de twee grootste kabelbedrijven van Nederland, UPC en Ziggo, in elkaar op gaan? Samen zijn beide bedrijven goed voor zeven miljoen huishoudens, oftewel ruim 90 procent van de kabelmarkt - een percentage dat de angst voor misbruik van een monopoliepositie opwekt. De topmannen beklemtonen dat er voor de klant geen enkel verschil zal zijn. Want die had toch al geen keus tussen kabelbedrijven - het land is opgedeeld in UPC- en Ziggo-gebieden en switchen tussen die twee is technisch onmogelijk. Van verminderde keuzevrijheid is dus geen sprake, stellen de bedrijven. De klant kan er volgens hen alleen maar op vooruitgaan.
    Bij dat bedrijfsoptimisme vallen kanttekeningen te maken. Zeker, de keuzevrijheid neemt niet af en dankzij technologische ontwikkeling kan die zelfs gaan toenemen - de glasvezel van KPN biedt nu al her en der een interessant alternatief voor het betrekken van internet, telefoon en televisie. Maar of er echt van vooruitgang sprake is, staat te bezien. ...

Enzovoort. Maar geen woord, geen lettergreep, over marktwerking en haar zegeningen.

Het stompzinnige gedram gaat ook in de veerbotenkwestie gewoon door (de Volkskrant, 16-04-2014, van verslaggeefster Ana van Es):
  Brussel wil helderheid van staatssecretaris Mansveld over veerdienst Terschelling

Schadeloosstelling reder is mogelijk illegale staatssteun


Tussentitel: Voor 9 miljoen euro doet EVT haar schip en bemanning over aan Doeksen

Staatssecretaris Mansveld (PvdA, Infrastructuur en Milieu) weet dat de afkoopsom van 9 miljoen euro waarmee zij onlangs het veerbotenconflict op Terschelling beëindigde, door de Europese Commissie kan worden gezien als illegale staatssteun. Toch zette zij de regeling door.    ...

Tussenstuk:
Het is weer gedaan met vrije markt op het wad

...    EVT is in 2006 opgericht als alternatief voor Doeksen, een bedrijf dat sinds generaties een onwrikbaar machtsblok is op het eiland. Doeksen gold als duur en klantonvriendelijk. Bij EVT, opgericht door enkele Terschellinger ondernemers, wilden ze het anders doen. Het was tijd voor een vrije markt op het wad. ...
    Doeksen hield de druk erop door te dreigen met het schrappen van veerdiensten. Niet alleen naar Terschelling, maar ook naar buureiland Vlieland. ...

Maar natuurlijk: de Tesselse veren zijn winstgevend maar de Vlielandse niet - veel minder inwoners, daar. Dus bij concurrentie op de prijs verdwijnt de Vlielandse veerdienst. Dat is een onrendabele lijn en onrendabel bus- en spoorlijnen worden tegenwoordig ook bij de vleet gesloten. "Iedereen gaat maar met de auto". Of de fiets. En dat kunnen die Vlielanders natuurlijk ook gewoon doen ...


Naar Economische krachten , of site home ·.

19 okt.2013