Bronnen bij Economische krachten: economen, erkenning

20 nov.2013
De basisstelling aangaande economen gedaan in Economische krachten is ten eerste dat ze een kliek vormen waarin niet de werkelijkheid maar de opvattingen van die kliek centraal staan. De standaardvorm van "economische wetenschap" is ideologie in plaats van wetenschap. En in de economie is die kliek volstrekt dominant.
    Van dit laatste hier een bevestiging of erkenning vanuit één van de verdedigingswerken van die kliek: de media, hier de Volkskrant (zij het in het enigszins onafhankelijk opererende opiniekatern Vonk):


Uit: De Volkskrant, 26-10-2013, door Eline Huisman

Onorthodox | Strijders tegen het mainstream-denken

Ketters in de economie

Met het vrijemarktdenken als dominante leer in de economie blijft de alternatieve denker ongehoord. Drie dissidente economen over hun belangrijkste idee en over meedoen in de marge


Red.:   Waarmee de hoofdstelling al bewezen is. het enige punt daarna is nog hoe het werkt en wat er in die kliek beweerd wordt. Ook dat is bekend, neoliberalisme, maar het is toch leerzaam om het in wat concretere punten benoemd te zien:
  'Haal dat 'historisch materialist' maar uit je onderzoeksvoorstel', zei een collega over haar aanvraag voor onderzoeksgeld. 'Het is een verkapte term voor marxist. Dan kun je het geld van de NWO wel vergeten.'

Na allerlei tussenfases van stillere en steeds rumoeriger wordende hints, is dat de eindfase: censuur. met behulp van Koude Oorlog-methodiek. Welke vergelijking beslist in veel meer opzichten opgaat: dit is een cultuurstrijd: de strijd van het Rijk van Beëlzebub, het neoliberalisme, tegen de sociale maatschappij. Welk laatste dan bestempeld wordt als "communisme". Of "marxisme", zo het uitkomt.
  'Ik verzet me tegen de politiek onder de noemer 'marxisme', maar doe onderzoek in de marxistische wetenschappelijke traditie om van daaruit kapitalisme te begrijpen en analyseren....'

Niets op tegen, want andersom doet men het ook.
   'We moeten een visie op krimp ontwikkelen. Veel politici en economen zijn gericht op voortdurende groei en de mantra dat nog meer concurrentie nodig is om dat te bewerkstelligen. Vergeten wordt dat concurrentie gepaard gaat met arbeidsflexibilisering, loondruk en uitbuiting van de natuur. De vraag moet zijn: wat hebben we nodig, in plaats van: hoe maken we zoveel mogelijk winst."
    Het gesprek over dit soort fundamentele vragen - waar willen we naartoe? - wordt weinig gevoerd binnen de economie. 'De focus op epistemologie (hoe kunnen we tot kennis komen?) is dominant in de politieke en economische discipline en wetenschappelijke tijdschriften geilen op vernieuwende methoden. Over ontologie wordt nooit gesproken. Welke wereld zien we?
Dat is een 'cruciale vraag.'
    Dat deze vragen al lange tijd naar de achtergrond van het economisch debat zijn verdwenen, wijt Wigger aan de krachtige positie van de neoklassieke economie. ...

'Die 'neoklassieke economie' is vrijwel identiek aan neoliberalisme.
  De sterke institutionalisering van neoklassiek denken werkt ook door in universiteiten en de verdeling van onderzoeksgelden. Nauw afgebakende onderzoeksvoorstellen hebben volgens Wigger de voorkeur boven breed onderzoek naar de historische context. Juist dat laatste is wat zij als 'historisch materialist' bepleit. 'Hoe liggen de machtsverhoudingen? Wie profiteert, en wie verliest?' Maar aan een dergelijke kritische positie hangt een verdachte geur.

Maar natuurlijk. Want iedereen kent de uitkomst al: de bovenste klassen profiteren, en wel meer naarmate hoger. En de economen horen daar zelf ook bij.
   'De 'redders van de euro zone' dwingen armlastige lidstaten tot forse bezuinigingen op de welvaartsstaat, de publieke sector en privatiseringen. Regeringen verliezen hun begrotingscontrole. De uitvoerende en rechterlijke macht van de EU worden versterkt ten koste van de parlementaire macht. Het autoritaire karakter van het neoliberalisme is meer dan ooit zichtbaar.'

Allemaal observaties, en allemaal hartstikke "foute" observaties.
    De volgende dissident:
  Alfred Kleinknecht

Voor een 'hoogleraar van' zijn statuur' heeft Alfred Kleinknecht (62) een opvallend vrije agenda. 'Een voorzitterschap in de economengemeenschap is altijd aan mij voorbij gegaan. Ik had best eens lid van de WRR of SER kunnen worden. Voor de laatste ben ik twee keer voorgedragen, maar dat ging niet door. De SER is typisch een consensus-organisatie waar alle neuzen dezelfde kant op moeten. De ambtelijke top heeft goed gezien dat ik daarvoor niet de juiste persoon ben.'
    Toen Kleinknecht, hoogleraar economie van de innovatie in Delft en sinds kort met emeritaat, in 1994 voor het eerst tegen loonmatiging ageerde, werd hij het mikpunt van hoon en spot. 'Risee van de economie', beet FNV-voorzitter Johan Stekelenburg hem toe op Radio 1. Of hij zo nodig zijn gezicht in de krant moest hebben, dat hij uitgerekend bij zijn inaugurele rede aan de Vrije Universiteit van Amsterdam op de proppen kwam met een pleidooi voor een loongolf. 'Na mijn rede schreef Vrij Nederland: 'Die Duitse professor weet intussen wat een hoongolf is.' Daar baalde ik echt van, dat zelfs zij daarin meegingen.'

Hoe naïef. Het neoliberalisme is één van de peilers van de Joodse cultuur, en Vrij Nederland had een decennia of twee een Joodse hoofdredacteur: Joop van Thijn. De dominantie van het neoliberalisme in de media is mede een gevolg van de dominantie van leden van de Joodse cultuur in de media.
  Sinds Kleinknecht in 2009 stopte als afdelingshoofd in Delft, besloot hij tot aan zijn pensioen geen bestuurswerk meer te doen. Het kwam zijn positie niet ten goede. 'Aan Nederlandse universiteiten moet je voortdurend netwerken om niet te worden weggedrukt.' Toen onlangs een grote bezuinigingsoperatie werd doorgevoerd, vielen de klappen precies in zijn hoek.
    Zo werkt het ook buiten de universiteit. 'Als je niet aan zo'n netwerk bent verbonden, is het moeilijker om je artikel geaccepteerd te krijgen in gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften. Je moet naar de congressen gaan, het liefst eens in het bestuur zitten. Voor tal van orthodoxe tijdschriften hoeft ik geen moeite te doen, daar wordt mijn werk al in de voorselectie afgewezen.

Kliekvorming en censuur. het heeft allemaal bijzonder weinig met wetenschap te maken. De meest progressie stap zou zijn om iedereen te ontslaan. En neem er dan een paar aan voor wat onderwijs. Alleen aan studenten die redelijk wat ervaring hebben met echte wetenschap: natuurwetenschappers. Of degene die de eerstvolgend eopdracht kunnen uitvoeren, te benoemen na de introductie van de laatste dissident:
  Joop Schippers

...   Met zijn uitgesproken typering als dissident prikkelt Schippers zijn vakgenoten. Waar gelooft hij dan in? 'Economische modellen kunnen niets met de grilligheid van menselijk gedrag. Dat wordt in belangrijke mate gestuurd door regelgeving en instituties. Gebrek aan informatie en transparantie, streven naar machtsposities en. hoge toetredingskosten bepalen de werking van de markt. Elke econoom die de voorwaarden voor vrijemarktwerking serieus neemt, moet concluderen dat er geen sprake is van vrijemarktwerking. Economen gaan te makkelijk mee in de neoklassieke politieke retoriek dat liberalisering en vrije markt een betere samenleving opleveren.'

Gesloten wetenschap
Volgens Schippers veroorzaakt de markt juist talloze problemen. 'Neem beloningen van topbestuurders in ziekenhuizen of andere voormalig publieke instellingen. Als bonussen bij de markt horen, hoort daar ook een vorm van risico en presteren bij. Veel topbestllurders dragen geen ondernemersrisico, maar zijn een soort hoogste ambtenaar. Bonussen zijn al toegekend voor de prestatie is geleverd. Het is een schijnmarkt.'
    Die werkelijkheid zien economen te weinig onder ogen. ...

De eerste oefening om toegelaten te worden tot een economieopleiding zou kunnen luiden: "Laat zien dat de vrije markt niet bestaat". De oefei ng die op deze website achter elkaar is opgeschreven, omdat hij ebstaat uit slechts twee stappen: noteer de voorwaarden voor een vrije markt, en laats zien welke markten niet aan die voorwaarden voldoen. Het antwoord is meteen: bijna allemaal.
    Maar dat zal nooit gaan gebeuren, zoals al eerder gezien, en ook hier nog een wordt bevestigd:
  'Economie is een gesloten wetenschap geworden. ...

En een gesloten wetenschap is "geen wetenschap". Op zijn best botanie - het structuurloos beschrijven wat er voor ogen komt.


Naar Economische krachten , Economie lijst , Economie overzicht , of site home .