Bronnen bij Sociologische begrippen: afkeer van binding

De merkwaardige houding van sociologen en soortgelijke mensen ten opzichte van het verschijnsel van sociale binding komt het nadruklelijkst naar buiten bij hun praten over uitingen ervan. Zo is er op het moment van schrijven (juli 2010) net een WK-voetbal achter de rug, waarin Nederland het ver heeft geschopt, met natuurlijk een groeiende aanhang. Tijdens het gebeuren zelf was daar vanuit intellectuele kring al het nodige commentaar op. Dit is een relatief ingehouden versie na afloop (de Volkskrant, 21-07-2010, column door Evelien Tonkens is bijzonder hoogleraar actief burgerschap):
  Nationalisme na Oranje

Waar gaat de behoefte aan nationalisme heen, nu het Oranje-nationalisme is geluwd? ...

We zijn één enkele zin gevorderd, en het eerste misverstand is al geboren: sociale binding wordt meteen gelijk gesteld met "nationalisme", wat, zo impliceert en vinden dit soort waarnemers, een slechts weinig lichtere versie is van fascisme, en op zijn minst halverwege naar de moord op Anne Frank.
  En waar komt die behoefte trouwens vandaan?

Zin twee. Openlijk wordt het onbenul aangaande het eigen vak beleden.
  Nationalisme gaat zelfs bij extreemrechtse nationalisten niet erg diep, zo blijkt uit een recent onderzoek (In en uit extreem rechts, Amsterdam University Press 2010)

De al gemelde implicatie - hier uitgeschreven: nationalisme zit vlak bij rechts-extremisme.
  Eenmaal actief gaat de nationalistische en racistische ideologie leven.

Nog een stapje verder - Anne Frank is al redelijk dicht bij.
  Een ‘neger’ die niets heeft gedaan, maar toch door de groep in elkaar wordt geslagen, kan zo’n reden zijn. Ook het antisemitisme is voor sommigen niet vol te houden.

Racisme - weer een stapje dichterbij. En even voorde zekerheid:
  ‘toen ik echt geïsoleerd zat in een celletje ben ik gaan nadenken’. Een ander belandt met een allochtone jongen op één cel en ‘die heeft me laten zien dat niet alle buitenlanders zo zijn’

Allochtonen hebben daar allemaal beslist geen last van - het is allemaal een puur blanke aangelegenheid.
  Nationalisme en extreem-rechts racisme kunnen dus voet aan de grond krijgen, omdat ze behoefte aan binding vervullen. Een behoefte zo groot dat zelfs schoolhaters en drop-outs in hun vrije tijd gaan studeren. Ze willen meedoen en bijdragen aan iets wat groter is dan zijzelf. Om racisme en geweld te voorkomen, moeten we die behoeften serieuzer nemen. Zeker ook onder laagopgeleide jongens. Het Oranjegevoel is gedoofd, maar de verlangens erachter zijn springlevend.

Allemaal weer blanke zaken natuurlijk. Dit soort zaken komt absoluut niet voor bij andere culturen.
  Tot begin september ga ik (onder andere hierop) studeren, ik wens u een fijne zomer.

Tja, als een ideologie hebt, is ieder gewoon feit in de wereld een noodzaak tot intensieve studie ...


Naar Sociologische krachten , of site home .

24 jul.2010