Bronnen bij Cultuur, integratie, islam: ouders en school

De discussie over schoolprestaties van moslims kennen wij in Nederland alleen in de vorm van de grote hoeveelheden voortijdige schoolverlaters, het overgrote deel allochtonen en van moslim-achtergrond. Die discussie wordt meestal gevoerd vanuit het het aspect van sociale achterstand.

Hier geven we voorbeelden zien van de oorzaak van die sociale achterstand: de slechte onderwijscultuur in de islamitische cultuur, zoals doorgegeven door de ouders (wat natuurlijk weer het gevolg is van de cultureel door gegeven verminderde intelligentie  ) (de Volkskrant, 19-09-2008, van correspondente Wilma van der Maten):
  Indiase moslims, de boze onderklasse

Armoede, werkloosheid en achterstelling bepalen het bestaan van veel moslims in India. Een deel van hen radicaliseert. Sommigen gaan zelfs bommen gooien.


Vanaf het rode plein van de eeuwenoude Jama Masjid kijk je uit over het vroegere Shajahanabad, genoemd naar haar stichter, de islamitische vorst Shah Jahan. Onder zijn heerschappij maakten de moslims in India een gouden tijd door. Maar dat is bijna vier eeuwen geleden. In het huidige Old Delhi groeit onkruid uit de muren van Shah Jahans haveli's (paleisjes), die op instorten staan.
    'Het verval van de stad staat symbool voor de beroerde positie van Indiase moslims', zegt Naved Var Khan, nazaat van een van de laatste ministers van de islamitische vorst Bahadur Shah Zafar II.    ...
    Kamal Faruqui, voorzitter van de Nationale Minderhedencommissie, adviseerde de regering een vast percentage overheidsbanen voor moslims te reserveren, zoals ze dat ook doet voor kasteloze hindoes.    ...
    Toch heeft de moslimgemeenschap in India ook zichzelf genoeg te verwijten, zegt Faruqui. Uit het parlementair onderzoek blijkt dat 25 procent van de moslimjongeren alleen de lagere school afmaakt. Ouders zien het nut van voortgezet onderwijs niet in. ...

Waarbij het draait om dat laatste zinnetje, wat wij ook in Nederland zien, zij het in mindere mate - dat laatste zinnetje is de oorzaak van alles wat er staat in de eerste delen van de citaten uit het artikel: het verval van de moslim-cultuur.

Oh, en het zit niet in het Arabier zijn - want Turken zijn geen Arabieren (de Volkskrant, 01-10-2008, van verslaggever Gerard Reijn):
  Studeren? Veel Turkse ouders zien kind liever geld verdienen

Harun Yildirims vader heeft nooit meer dan ‘peuterschool II’ gehad, zo vertelt hij zijn kinderen. Ook zijn moeder maakte de basisschool niet af. Toch hebben Haruns broer en beide zussen allemaal gestudeerd, en hijzelf, de jongste van het gezin, is al met zijn tweede studie bezig.
    Dat komt in gezinnen van laagopgeleide Turkse ouders zelden voor, dat kinderen studeren. Bij Marokkanen nog minder, denkt Yildirim: ‘Een Marokkaanse studiegenoot, die veel slimmer is dan ik, is ermee gestopt. Hij werkt nu op de taxi, want hij moet geld verdienen.’
    Geld verdienen. Dat is volgens Yildirim (22), die voorzitter is van de multiculturele Studenten Unie Nederland, waar het in veel Turkse en Marokkaanse gezinnen om draait. ‘Ouders vinden dat ze wel een extra verdiener kunnen gebruiken. Investeren in de studie van de kinderen, daar zien veel ouders het nut niet van in.’ ...
    Harun Yildirim bevestigt dat beeld. ‘In het Turkse gezin komen kinderen op de tweede of de derde plaats.’ Financiële zelfstandigheid past al helemaal niet. Yildirim kreeg nooit zakgeld. Çelik weinig. Weinig geld voor de studie zou de voortzetting kunnen zijn van die krap-geld-opvoeding, denkt Çelik.
    Yildirim merkte het in eigen kring : de onbekendheid met studeren is enorm. Zelfs het nut wordt vaak betwijfeld. ‘Op straat doen mensen er neerbuigend over. Zo van: wat moet je daar nou mee, moet je niet gewoon werken? Het is niet stoer om te studeren ... familieleden komen nog wel eens met vervelende opmerkingen. ‘Zo van: wat ga je daar nou mee bereiken?’  

Leren ... Dat is iets voor kufars ...

Nog een signaal (de Volkskrant, 03-10-2009, van verslaggever Robin Gerrits):
  Vaker buiten schoolvakantie op reis

Meer Rotterdamse ouders nemen kinderen mee op reis buiten schoolvakanties om | Het betreft veelal ouders van niet-Nederlandse komaf


Deze zomer waren er twee keer zoveel ouders in Rotterdam die hun leerplichtige kinderen tijdens schoolweken op vakantie meenamen dan in 2008. ...
    In bijna alle gevallen gaat het om ouders van niet-Nederlandse komaf, die wegens familiebezoek hun kinderen buiten de zomervakantie om hadden meegenomen, zegt een woordvoerster van de gemeente. ...
    Het is verboden leerplichtige kinderen buiten de vastgestelde schoolvakanties mee te nemen. Alleen in hoogst uitzonderlijke gevallen kan de schooldirecteur toestemming geven voor extra verlof buiten de vakanties.
    Die uitzondering wordt echter nooit gemaakt in de eerste twee weken van het schooljaar. ‘Als een kind niet aanwezig is bij de start, mist het behalve instructies ook een belangrijke periode waarin de kinderen samen een klas gaan vormen’, zegt onderwijswethouder Peter Lamers. ‘Bovendien geven deze kinderen – en vooral hun ouders – een verkeerd signaal af aan de anderen, namelijk: wij hebben lak aan de wet.’ ...

Maar vooral geven deze ouders het signaal af: wij hebben lak aan een goede schoolopleiding.

In het volgende onderzoek worden ouders niet specifiek genoemd, maar dat is zo in te vullen (de Volkskrant, 06-01-2009, column door Pieter Hilhorst
  De rampzalige vakantie

Op een goede vakantie vergeet je de dagelijkse beslommeringen. ...
    Als het gaat om de leesvaardigheden van kinderen blijkt die visie op vakantie niet te kloppen. Uit onderzoek blijkt dat tijdens de lagere schoolperiode de verschillen tussen kinderen uit lagere en hogere sociaal-economische milieus niet afnemen, maar juist groeien. Voor dit verschijnsel bestaan traditioneel twee verklaringen. Het kan zijn dat het gebrek aan capaciteiten van kinderen zich gedurende hun schoolcarrière steeds meer openbaart, of het kan zijn dat scholen niet in staat zijn hun onderwijs zo in te richten dat kinderen uit een achterstandsmilieu er evenveel baat bij hebben als kinderen met een geprivilegieerde achtergrond.
    Onderzoek van de Amerikaanse socioloog Karl L. Alexander laat zien dat beide verklaringen tekort schieten. Met zijn collega’s van de Johns Hopkins Universiteit heeft hij jarenlang de leesprestaties gevolgd van kinderen uit Baltimore. Ook zij vonden dat de kloof tussen arme en rijke kinderen in de loop van de lagere school toenam. Het verschil werd iets meer dan twee keer zo groot.
    Het opmerkelijke aan hun onderzoek is echter dat ze dit verschil niet wijten aan de capaciteiten van de leerlingen of de kwaliteiten van de school. Alexander heeft de onderzochte kinderen niet één keer per jaar getest, maar twee keer. Vlak voor en vlak na de zomervakantie. Zo kon hij constateren dat gedurende het schooljaar leerlingen uit achterstandsmilieus zelfs iets meer opsteken dan geprivilegieerde kinderen. Het grote verschil ontstaat in de zomervakantie.
   Kinderen uit achterstandsmilieus leren in de zomer hoegenaamd niks. In de eerste paar jaren gaan hun leesvaardigheden gedurende de vakantie zelfs meetbaar achteruit. In latere jaren gaan ze in de vakantie wel iets vooruit, maar dat is net genoeg om de eerdere achteruitgang te compenseren. Kinderen uit rijkere milieus gaan daarentegen tijdens de vakantie met sprongen vooruit. Ze gaan naar musea. Ze lezen boekjes of worden voorgelezen. Alexander en zijn collega’s concluderen dat de groei van de kloof tussen de leesvaardigheid van rijke en arme kinderen volledig kan worden toegeschreven aan het effect van de zomervakantie.
    Wat kinderen uit arme milieus in Baltimore parten speelt, kan een vergelijkbare belemmering opleveren voor achterstandskinderen uit Nederland. Als Marokkaanse of Turkse kinderen ook nog voor zes weken vertrekken naar het land van herkomst zou dat effect zelfs nog groter kunnen zijn. Wat betekent het voor je leesvaardigheid als je niet alleen geen boek inkijkt, maar ook ondergedompeld wordt in een andere taal?   ...
    Een alternatief kan zijn gratis zomerscholen op te richten voor kinderen uit achterstandsmilieus. Het hoeven geen scholen te zijn waar ze van half negen tot drie rekenen en lezen. Ze kunnen ook musea bezoeken en sporten. Ze krijgen aangereikt wat geprivilegieerde kinderen thuis krijgen.
    Zo wordt voorkomen dat ze kwijtraken wat ze zich het afgelopen jaar hebben eigengemaakt. Hun ouders moeten beseffen dat dit een ideale kans is voor hun kind om vooruit te komen en een vakantie van zes weken naar het land van herkomst dus niet zo’n goed idee is. Het brein heeft geen batterij die geregeld moet worden opgeladen. Voor onze hersenen geldt de Engelse slogan use it or lose it. Wat je niet onderhoudt gaat verloren.

Dat laatste klopt. Maar het geldt overal - dus ook voor de religieuze levenshouding in het algemeen: de mindere neiging tot nadenken leidt tot het verlies van nadenken  .
    Het is waarschijnlijk dat het "we gaan met het hele gezin naar het museum" gedrag van de niet-achterstands- dus hoger-opgeleide ouders een rol speelt. Maar het is ook nu weer niet zo dat de musea gevuld zijn met ouders met kinderen.

Het is goed mogelijk dat andere factoren ook een rol spelen. De "wij denken niet na want we geloven al" opvoeding van religieuze en met name moslim-ouders zou heel wel een belangrijke rol kunnen spelen in het oplopen van een achterstand in vakantie voor Marokkaanse en Turkse kinderen, volgende de verbinding die Hilhorst suggereert. Zeker als die vakantie ook nog wordt doorgebracht in een "wij denken niet want we geloven al" land.

Dit gaat allemaal over de Nederlandse situatie, waar moslims in de minderheid zijn. Daar waar ze de meerderheid vormen, is het allemaal natuurlijk nog veel erger (de Volkskrant, 08-02-2008, van medewerkster Greta Riemersma):
  Onderwijs Arabische wereld onder de maat

Marokko staat samen met Djibouti en Jemen onderaan lijst | Rapport Wereldbank wel positief over inhaalslag


Tussentitel: 'Er zijn maar weinig mensen met een echt goede opleiding hier'

Het onderwijs in de hele Arabische wereld is slechter dan dat in landen met een vergelijkbaar niveau van economische ontwikkeling. Dat blijkt uit een onderzoek naar de toestand van het onderwijs in veertien landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika dat de wereldbank deze week heeft gepresenteerd. Volgens The Road not Traveled is het onderwijs in Marokko, Djibouti, Jemen en Irak het slechtste in de Arabische wereld, en krijgen kinderen in Jordanië en Koeweit het beste onderwijs.
    Het rapport stelt dat de Arabische wereld haar onderwijs grondig moet hervormen om tegemoet te komen aan de eisen van een wereld die steeds competitiever wordt.
    In de Marokkaanse media is het rapport betiteld als 'alarmerend', omdat de staat van het onderwijs op één lijn is komen te staan met dat in een land als Jemen. Maar in de Marokkaanse onderwijswereld toont niemand zich verbaasd. 'De toestand is kritiek, maar dat is geen nieuws', zei Larbi Allal, algemeen secretaris van de onderwijsvakbond CDT op de tv-zender 2M. ...
    The Road Not Traveled belicht vier aspecten van het basis-, voortgezet en hoger onderwijs in het Midden' Oosten en Noord-Afrika: de hoeveelheid mensen die toegang heeft tot onderwijs, verdeling man-vrouw, kwaliteit volgens internationale testen en efficiency gemeten naar de hoeveelheid kinderen die de basisschool afmaken. De uitkomsten zijn gerangschikt op een schaal van 0,0 tot 1,0, waarbij Jordanië en Koeweit rond de 0,9 uitkomen, en Marokko op 0,6.
    Het rapport is positief over de inhaalslag waaraan de Arabische wereld werkt. Zo is het analfabetisme in twintig jaar gehalveerd. In het basisonderwijs zitten bijna overal evenveel jongens als meisjes. Niettemin zijn er nog steeds achterstanden. In Latijns-Amerika en Oost-Azië hebben mensen van 15 jaar en ouder gemiddeld zeven jaar onderwijs gevolgd, in de Arabische wereld ruim vijf jaar. De Arabische wereld telt bovendien nog altijd twee keer zoveel analfabeten als Oost-Azië en Latijns-Amerika.   ...
    ... De Wereldbank vindt onder andere dat studiekeuze beter op de arbeidsmarkt moet worden afgestemd. In de Arabische wereld volgt bijna tweederde van de studenten een richting in de sociale wetenschappen, eenderde volgt een exacte studie. Dat is de verkeerde mix, aldus de Wereldbank, aangezien technologische innovatie een steeds prominentere rol speelt in de ontwikkeling van een land.

Tja ...

Overbekend maar hier nog niet eerder langsgekomen: de afwezigheid van de islamitische ouder op school. Middels zo ernstig en zo weinig verbeterbaar gebleken, dat zelfs de multiculturalisten willen optreden (de Volkskrant, 14-03-2011, ANP):
  Boete voor gemakzuchtige ouders

Ouders die niet tenminste twee keer per jaar naar tienminutengesprekken komen op de basisschool van hun kind, moeten een geldboete krijgen. Dat stelt het Rotterdamse PvdA-raadslid Peter van Heemst in een discussie over het onderwijsbeleid. ...

Behalve als het erom gaat om te laten zien dat er niets mis is met moslims, wordt de islamitische achtergrond niet genoemd.

En islam gaat ten alle tijde boven onderwijs, en als je daar iets aan zegt of aan doet, wordt je beschuldigd door de moslims (de Volkskrant, 12-02-2011, van verslaggevers Janny Groen en Ianthe Sahadat):
  Islamitische ouders boos en onverzoenlijk tegenover onderwijswethouder Asscher

'Angst voor kinderen die religieus zijn'

Heftig was de confrontatie donderdagavond tussen de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher (Onderwijs en Jeugd) en een aantal islamitische ouders dat thuisonderwijs eist. 'U moet uw strijd niet over de rug van uw kinderen uitvechten', reageerde de wethouder, nadat hij de ene na de andere beschuldiging naar zijn hoofd geslingerd kreeg.
    Boos en onverzoenlijk waren de ouders die op verzoek van Asscher waren samengekomen in de aula van het Islamitisch College Amsterdam (ICA), dat in augustus de deuren moet sluiten. Hij had hen gestigmatiseerd met de opmerking dat zij 'orthodoxie boven kwalitatief onderwijs stelden'. Hoe durfde hij. Nota bene boven de deur van hun geliefde ICA prijkt de Koranische vers: 'Oh heer, schenk mij meer kennis.' Goed onderwijs is geïntegreerd in de islam, benadrukten ze.
    Asscher bleef ook beweren dat de hoofdstedelijke scholen tolerant zijn. Amsterdam heeft meer moslims dan dat honderdtal ontevredenen en die hebben allemaal hun weg gevonden in het onderwijs, had de wethouder hun voorgehouden. Hun ervaring was een geheel andere. Ze hebben naarstig gezocht naar een school die hun levensbeschouwelijke eisen accepteert, maar hebben die niet kunnen vinden. 'Wij ervaren angst voor kinderen die religieus zijn. Dat doet pijn', zei Redouan Iboualatsen, woordvoerder van de Stuurgroep Thuisonderwijs.   ...  

De school die deze levensbeschouwing accepteert is de madrassa - te vinden in Pakistan.

De Volkskrant had weer eens een groot artikel bedoeld als reclame voor de zaak van de allochtonen, waar, door zorgvuldig lezen de omgekeerde conclusie uit valt te halen (de Volkskrant, 04-03-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
  'Voorlezen? Dat vind ik een ramp'

Op basisschool de Dukendonck in Nijmegen krijgen ook moeders les. Ouders die weinig betrokken waren, leren hoe de school werkt en steken wat op van elkaar.


Tussentitel: Ik en mijn man, wij hebben Cartoon netwerk gewist - Zeyneb - Moeder die meedoet aan de cursus 'Ouderwijs' op de basisschool de Dukendonck in Nijmegen

Even leek de situatie uitzichtloos, maar op de laatste bladzijde van het prentenboek worden Kikker en zijn vriend Beer toch gered uit de kuil waarin ze een paar bladzijden eerder vielen. 'Gelukkig maar, hè?', besluit Juf Ilse haar verhaal. Drie kleuters en veertien volwassen vrouwen slaken een eind-goed-al-goed-zucht. ...

Het bekende doe-goeders-verhaal: "Er is nu een klein probleem maar heel binnenkort gaat alles goed komen". Wijd uitgespreid over een hele pagina:

Maar hier is het eerste detail:
  Brenda gaapt, neemt een slok koffie en fatsoeneert het decolleté van haar zwarte kanten T-shirt: 'Nooit gedacht dat voorlezen zo rustgevend kan zijn. Ik kan normaal nog geen minuut stilzitten. ...'

Reken maar dat Brenda een creoolse is - met adhd. Die dus de alom bekende creoolse adhd-kindjes krijgt. Die ook niet stil kunnen zitten. En de rust in de klas verstoren. En het onderwijsklimaat verpesten. Oh, voor de zekerheid:
  De wijk Dukenburg is een uit muisgrijze bakstenen opgetrokken jarenzeventigsuburbia, grotendeels sociale huur. In de wijk wonen veel migranten.
    Bij Ouderwijs zitten moeders uit Marokko, Soedan, Turkije en Somalië

En ook tussenzinnetje zegt veel:
  Je kunt je afvragen wat zo'n cursus oplevert, of dit niet het schoolvoorbeeld is van een druppel op een gloeiende plaat.

En je kan ook meteen het antwoord geven: het ís inderdaad een druppel op een gloeiende plaat.
  Ze hebben een ding gemeen: tot voor kort kwamen ze het liefst zo min mogelijk op school. Sommige moeders zaten in een isolement, hadden een taalprobleem. Ze waren de schimmen van het schoolplein. Als leraren hen aanspraken op de leerprestaties of het gedrag van hun kroost, reageerden ze defensief of onbegrijpend.

De plaat die gloeit. En de Nederlandse ouders en leraren hebben zelf, als groep, al genoeg en te veel aan een eigen leven, om hier, als groepsgebeuren, iets substantieels te kunnen doen. Wat die Nederlandse ouders doen, is het probleem vermijden.

Nog eentje (de Volkskrant, 05-02-2018, door Hassan Bahara):
  Wanhoop over 'opgefokte jeugd'

Ruim een week na alweer een moord op een jonge Marokkaanse Amsterdammer maken vrouwen uit de Marokkaanse gemeenschap zich grote zorgen. Want wat bezielt hun jongeren? En wat is eraan te doen?


'Wie is het volgende slachtoffer?', vraagt mevrouw Fatima Mouyah een groepje verzamelde Marokkaanse vrouwen, politici en waarnemend burgemeester van Amsterdam Jozias van Aartsen. 'Een jongen, vermoord tijdens zijn stage - hoe ver zijn we dan afgedwaald? ...'
    Mouyah spreekt deze vrijdagavond tijdens een besloten bijeenkomst in buurtcentrum Huis van de Wijk in Amsterdam-Slotervaart over de verbijstering en angst in de Marokkaans gemeenschap na de zoveelste liquidatie van een jonge Marokkaanse Amsterdammer. Een week terug, ook op vrijdag, werd de 17-jarige Mohammed Bouchikhi - geen bekende van de politie - omgebracht op zijn stageplek in een buurthuis aan de Grote Wittenburgerstraat. Drie maanden eerder, in november 2017, werd de 19-jarige Ayman Mouyah - zoon van mevrouw Mouyah en buurtgenoot van Mohammed Bouchikhi - aan de Kattenburgerkade doodgeschoten na een geëscaleerde straatruzie.    ...

Omdat het gajes is, opgevoed door barbaren:

Wat onder andere betekent dit:
  'Waar zijn de ouders?', vraagt een docent van het Wibautcollege, een Amsterdams ROC waar Ayman Mouyah op zat. 'Ik zie ze nooit bij ouderavonden of diploma-uitreikingen.'

En natuurlijk geven de barbaren de schuld geeft aan de Nederlanders:
  Enkele moeders halen het recente nieuws aan over discriminerende uitzendbureaus. Zulke uitsluiting helpt jongeren niet om de juiste keuzes te maken.

Tja ... De cliënten van uitzendbureaus willen geen slecht opgeleid gezagsschuw gajes dat informatie doorspeelt aan hun criminele familie.

Waarom zijn moslim-kinderen intellectueel achterstandig? Omdat moslim-ouders intellectueel achterstandig zijn (de Volkskrant, 01-12-2018, door Wilma de Rek):
  Wat móét je hebben gelezen? De Volkskrant Boekenraad stelt zich voor

Voordat de decemberdrukte losbarst, stellen ze zich graag even voor: de negen boekhandelaren van de nieuwe Volkskrant Boekenraad. Groot of klein, innovatief of ouderwets, hun winkels zijn al net zo divers als hun smaak. Die ze vanaf vandaag wekelijks met u delen.

Itempje in één van de zaterdag-katerns. Hier zijn ze:
  Naam: Marlous Mutsaers (62
Winkel: Gianotten Mutsaers, Tilburg
Omvang: 1.100 vierkante meter, 120 kasten

Naam: Lot Douze (41)
Winkel: Over het water, Amsterdam
Omvang: 60 vierkante meter, geen kasten maar planken; 3- à 4 duizend titels

Naam: Margreet Plukker (51)
Winkel: Boekhandel Plukker, Schagen
Omvang: 850 vierkante meter, 95 kasten
Hoe staat de boekhandel ervoor, en hoe die van jou?

Naam: Leo van de Wetering (59), mededirecteur
Winkel: Boekhandel Donner, Rotterdam
Omvang na de ­verbouwing, die in het voorjaar van 2019 klaar is: 3.700

Naam: Robert-Jan Wesly (68)
Winkel: De Tribune, Maastricht
Omvang: 120 vierkante meter, plus kelder (40 vierkante meter) met ramsj; 64 kasten

Naam: Ike Bekking (53)
Winkel: De Bilthovense Boekhandel
Omvang: 200 vierkante meter, 45 kasten
Karakter van de winkel?

Naam: Ine Soepnel (58)
Winkel: Van Someren & Ten Bosch, Zutphen
Omvang: 120 vierkante meter, 95 kasten

Naam: Ronnie Terpstra (44)
Winkel: Van der Velde, Leeuwarden
Omvang: 1.000 vierkante meter

Geen moslim te bekennen. Waarom: moslims lezen niet: moslims hebben al een boek.
    Ad infinitum.

Hier een blik aan de basis (het gaat over beide smaken der geïmporteerde gekleurde beschaving). aanleiding: de coronacrisis en twee maanden gesloten scholen (de Volkskrant, 12-05-2020, door Kaya Bouma):
  De docent schrikt van de verhalen

Het gezicht van Floris ter Veen glimt al de hele morgen, maar om tien voor negen barst het open in een brede grijns. Daar komen ze aangelopen, schuchter lachend en stipt op tijd: zijn leerlingen. 'Hee man, wat goed je te zien!' 'Strakke coupe gozer!' De kinderen lachen onwennig. Daarna houden ze hun handen op. Voor ze het klaslokaal in mogen, krijgen ze van van de docent een klodder antibacteriële handgel.
    Na acht stille weken klinken er sinds maandag weer volop kinderstemmen in basisscholen. Op De Buikslotermeer in Amsterdam-Noord komt het vrolijke geroezemoes langzaam op gang. Om drukte op de gangen te voorkomen, heeft de school elke klas een ander begintijdstip gegeven. De jongste kinderen starten om half negen, daarna loopt het op.    ...

De standaardverhalen over de allochtone integratie. Hier de werkelijkheid, deel 1:
  ...    Als de docent even later aan zijn eerste les begint, blijkt ook dat niet mee te vallen. Zoals veel scholen richt De Buikslotermeer zich tot de zomer op de belangrijkste vakken: rekenen en taal. Ter Veen begint met technisch lezen, aan de hand van een tekst over 4 en 5 mei. Nadat ze de tekst hebben doorgenomen op moeilijke woorden, laat hij de hele klas de tekst synchroon voorlezen. De zwakkere lezers kunnen zich zo optrekken aan de sterken.
    Ze waren er goed in, maar nu loopt het al na een paar zinnen zo in de soep dat Ter Veen ingrijpt. 'Stop maar. Dit kunnen wij toch veel beter?' Na nog twee mislukte pogingen deelt hij de klas op in kleine groepjes. Dat gaat beter, al is nu goed te horen dat sommige kinderen helemaal niet meelezen.
    'Ze hebben de afgelopen weken geen boek opengeslagen, dat is duidelijk', zegt Ter Veen als de leerlingen een kwartiertje pauze hebben. Ze zijn naar het plein gegaan voor een potje voetbal. De docent kijkt vanaf een afstandje toe, minder vrolijk dan vanmorgen. Dat zijn leerlingen zijn achteruitgegaan mag geen verrassing heten, zegt hij. 'Maar ergens hoop je toch dat ze het tegendeel bewijzen.'

Er is geen opvoeding, thuis.
    Les nummer 2:
  ...    Al snel blijkt dat er ook het nodige is dat minder vrolijk stemt. Als Ter Veen zijn leerlingen vraagt hoe ze de afgelopen weken zijn doorgekomen, komt de een na de ander met een verhaal over geweld. Een jongen in een grijze trui vertelt dat hij getuige was van een vechtpartij onder jongeren. Hij kende het slachtoffer, maar durfde hem niet te hulp te schieten. 'Die anderen waren te groot.' Ogenschijnlijk emotieloos vertelt hij over de afloop. 'Zijn gezicht zat onder het bloed. Zijn kaak hing scheef.'
    Een andere jongen zegt dat hij twee mannen heeft zien vechten. 'Toen pakte één zijn mes erbij.' Meerdere leerlingen hebben het over een schietpartij in de buurt, al lijken ze er niet erg door aangedaan. 'Er werd alleen maar in de lucht gesloten.' Een meisje in een rood trainingspak vertelt over een jongen uit hun klas die er nu niet bij is. Een oud-klasgenoot zou hem hebben bedreigd. 'Hij zei dat hij iemand met een mes zou sturen.'

Er is geen opvoeding, thuis.

Met nog een bevestiging (de Volkskrant, 15-05-2020, door Ciska Schippers):
  Hoog verzuim op scholen met veel leerlingen uit de armere gezinnen

Op basisscholen met veel leerlingen uit arme gezinnen is het verzuim deze week hoog, omdat ouders angstig zijn hun kinderen weer de klas in te sturen. Zo dreigen kwetsbare kinderen een nog grotere onderwijsachterstand op te lopen.    ...

... kwetsbare kinderen.
    Nu is, vanwege dat eerdere onvoorzichtige artikel wat natuurlijk veelgelezen werd omdat daar de allochtone achtergrond heel duidelijk uit bleek, de taal wat aangepast: allochtone kinderen zijn nu 'leerlingen uit de armere gezinnen' geworden, als het voluit moet, en 'kwetsbare kinderen' in de afkorting.
    Maar dat het om allochtonen gaat, is ook hier volkomen duidelijk:
  ...   Een van die scholen is De Zeven Gaven in de Utrechtse wijk Kanaleneiland, waar maandag 41 kinderen ontbraken, een kwart van alle leerlingen. ...

Kanaleneiland ... Zo zwart als roet ... (kan deze redactie uit eigen ervaring getuigen).
    En nog duidelijker:
  ...    Ook andere schoolleiders die bij het Jeugdeducatiefonds aankloppen, vertellen dat ouders vooral bang zijn. '... legt Spekman uit. 'Ouders van Marokkaanse en Turkse afkomst die nieuws uit het land van herkomst volgen, zien dat in deze landen strengere coronamaatregelen gelden. Dat voedt de angst.' ...

Oftewel: 'kwetsbaar' is een volkomen synoniem van "achterlijk".
    Net als 'leerlingen uit de armere gezinnen'.
    Of in deze context: allochtonen geven hun kinderen geen schoolopvoeding mee.


Naar Cultuur, integratie, islam  , of site home  ·.

24 feb.2010