Bronnen bij Psychologische krachten: zelfbeheersing
Het marshmallow-experiment is al oud, uit de jaren zestig, en raakte bekend
bij deze redactie door een uitzending van Oprah Winfrey
, die het zelf herhaalde - ook al weer vele jaren terug. Het is ook al
jarenlang een grote hit op YouTube.
De wetenschapsredactie van de Volkskrant moeten er ook al heel
lang weet van hebben, maar kennelijk met een grote boog om de zaak
heengelopen: het wijst op gedetermineerdheid en genetische bepaaldheid van
gedrag, en dat is allemaal ontzettend Fout! in de ogen van het
politiek-correcte denken.
Maar na jaren is het dan nu toch eindelijk zo ver gekomen, en staat er
een groot artikel over twee pagina's, naar aanleiding van een zoveelste
herhaling van het experiment (de Volkskrant, 03-11-2012, door Ellen de Visser):
Om te brullen van de lach, die laatste
opmerking: alsof psychologische verschillen nu niet het verschil
maken.
De introductie:
De eerste onzin: het oorspronkelijke onderzoek heeft uitgewezen dat het
vroeger, met een mindere hoeveelheid keuzen, net zo hard gold.
Gewoon een bevestiging van wat iedereen met enig gezond verstand en zonder
ideologische bagage al kon afleiden uit het oorspronkelijke onderzoek.
Voor de onderzoekers nieuw, prettig om het bevestigd te zien, maar ook dat
lag in de lijn der dingen.
Veel te optimistisch: tegenwoordig gaat het om netwerken, en die zijn maar
weinig opener dan de vroegere klassen.
Dit verband is volstrekt duister en vermoedelijk irrelevant.
Dat is wel waar. Dat dik-worden is een weerslag van de mate waarin de
opvoeding gedurende de decennia permissiever is geworden. Maar opvallend
genoeg valt de term "opvoeding" slecht één enkele keer in het hele stuk.
Kijk, daar is de schoen die wringt.
Nog een wringende schoen: dat hebben van een één-oudergezin is ook al
bepaald door een zeer ongewenste factor: de cultuur - de etnie, om correcter
te zijn - de creoolse etnie, met name
.
Wat de socioloog razend nieuwsgierig maakt naar de culturele en etnische
verschillen.
Allemaal slecht nieuws voor de politiek-correcte. En hij
vreest nog meer:
Stel je voor ... Ingrijpen ... Verplichtingen... Regels... Bah!!!
.
Dat 'In de buitenwereld' is natuurlijk de buitenwereld van de onderzoekers.
Die niet leven tussen de werkenden, maar temidden van de intellectuele
elite. Aldaar ongetwijfeld ongeveer net zo samengesteld als hier: vrijwel
allemaal alfa's. Het zijn de alfa's (gamma's). Politiek-correcten.
Overigens hebben de onderzoekers door hun ervaringen hun
wereldbeeld enigszins bijgesteld:
Nu de politiek-correcten, met name die in de media, nog.
Die hun bezwaren nog eens uitleven in de technische beschrijving,
zoals gewoonlijk apart gezet:
Zal je de donder halen ... Natuurlijk worden die factoren ook meegenomen
door de kinderhersenen. Die maken een afweging op basis van alle
beschikbare informatie uit de omgeving - al dan niet gemanipuleerd door
volwassenen. Deze extra factoren halen het experiment absoluut niet
onderuit.
Wat onderuit gehaald wordt, is de claim van de auteurs achter
dit soort opvattingen op het hebben van enige zelfbeheersing. Want zij
worden overduidelijk gedreven door emoties. Emoties opgewekt door hun
verslaving aan ideologieën: mijn opvattingen zijn Goed!, dus ik schrijf
alles naar mijn opvattingen toe, want dan voel ik me Goed!. Emoties die ze
niet opzij kunnen zetten ten gunste van rationele overwegingen als die hun
ideologieën tegenspreken. Waaruit je kan afleiden dat ze kennelijk een
geestelijke leeftijd van onder de vijf hebben.
De eerste onderzoeker heeft een boek geschreven
(de Volkskrant, 30-05-2015, boekrecensie door Ranne Hovius):
En de critici zijn lieden met een pikzwarte ideologische agenda.
Naar Psychologische krachten
, of site home
.
|