Linkse denkfouten: allochtonen en andere exoten
De relatie tussen immigratie en allochtonen blijkt niet duidelijker dan uit de
volgende voorbeelden, waarin dezelfde relatie wordt gebruikt in verband met
natuurplagen. Men kan zich nauwelijks voorstellen dat de schrijvers ervan
beseffen wat ze doen, want ze ondermijnen de zaak waar ze voor staan en de
politieke correctheid in het algemeen wel op een bijzonder grondige wijze:
De Volkskrant, 27-08-2005, column door Marcel Hulspas
Stoer doen tegen allochtone dieren is een trend
Het ministerie van Landbouw lanceerde afgelopen week zijn nieuwe fortuynistische
natuurbeleid. Dieren en planten die hier verdwaald zijn geraakt en die tot nog
toe als onschuldige curiositeiten werden beschouwd, zijn voortaan
staatsgevaarlijke indringers.
Neem waternavel, een onschuldig ogend groen dat de nepsloten van Vinexwijken
vult. Dat Zuid-Amerikaanse waterplantje is bezig met 'een vrijwel onstuitbare
opmars', waarschuwde minister Veerman. ...
Het is een trend. Stoer doen tegen allochtonen scoort, ook in
de natuur. ...
Red.: De voor de hand liggende reactie:
Uit:
De Volkskrant, 03-09-2005, ingezonden brief van Remko van Rosmalen
(Arnhem)
Invasies
Hierbij wil ik reageren op het stuk van Marcel Hulspas (Kennis, 27 augustus).
Zijn kritiek op het 'fortuynistische natuurbeleid' is kenmerkend voor iemand bij
wie het compleet ontbreekt aan enige ecologische kennis. Ik hoor vaker reacties
van mensen die vinden dat 'die buitenlandse soorten ook recht hebben om hier te
zijn' en die geen verschil kunnen maken tussen mens en natuur. ....
Planten zoals Japanse duizendknoop of Amerikaanse vogelkers
kunnen woekeren zonder ophouden door het ontbreken van natuurlijke vijanden. Op
plaatsen waar deze soorten staan kan vaak geen andere soort meer groeien door
het ontbreken van licht op de bodem.
Zo kunnen ecologisch waardevolle plekken compleet worden
vernietigd door 'exoten'.
Red.: Daarbij wordt even het standaardvoorbeeld van de
nijlbaars vergeten. Die exoot vrat de hele inheemse visbevolking in het
Victoriameer op. Als er een rechtvaardige natuur was, had die originele
visbevolking die nijlbaars er vanzelfsprekend op tijd uit kunnen gooien.
Een paar jaar later:
Uit: De Volkskrant, 06-12-2008, van een correspondent
Uitheemse diersoorten zijn bedreiging voor Europese collega
Europa wordt bedreigd door aliens. Duizenden uitheemse soorten planten, vissen
en dieren vernietigen de Europese ecosystemen. Dat leidt tot een schade van
minstens 12 miljard euro per jaar.
De Europese Commissie luidde vrijdag de noodklok over de
invasie van vreemde soorten. Neem de Aziatische boktor die de Europese loofbomen
opvreet. Of de Amerikaanse grijze eekhoorn die zijn rode Europese soortgenoot
verdringt. Idem met Californische rivierkreeft die zijn Europese collega heeft
weggejaagd.
De Russische zebramossel gedijt zo goed in de wateren hier
dat ze talloze afvoerpijpen van industrieën blokkeert.
De komst van uitheemse species is vaak het gevolg van handel.
... De Commissie bepleit strengere regels ter bescherming van de Europese
biodiversiteit en veiligheid.
Red.: Hoe voorspelbaar ...
Terug naar 2005:
Uit: De Volkskrant, 30-08-2005, van verslaggeefster Margreet Vermeulen
Reportage | Diertje zou vijf minuten lijden in onderwaterval; volgens
rattenvangers duurt het dertig seconden
De lange doodstrijd van de muskusrat
... Vierhonderdduizend muskusratten worden jaarlijks
in Nederland gevangen door vierhonderd rattenvangers. De diertjes maken holen en
gangen waardoor dijken kunnen inzakken. Europa wil de typisch Nederlandse
vangstmethode met verdrinkingsvallen verbieden. De verdrinkingsdood geldt als
onnodig wreed en zou te lang duren: ruim vijf minuten.
De Montfoortse rattenvanger Van Vlaanderen is het daarmee
oneens. Hij pakt een val: een vierkante kooi met in de hoeken ruimte voor appels
om de muskusratten te lokken. De deurtjes gaan alleen naar binnen toe open. Een
rat die binnen zit, kan onmogelijk naar buiten en verdrinkt.
‘Dat hele proces duurt vijf minuten’, geeft Van Vlaanderen
toe. ‘Maar eerst eet de rat van de appel. Dan snuffelt hij wat in de rondte. Op
zijn dooie gemak, want een muskusrat kan minutenlang onder water blijven. Pas
als hij actief naar een uitgang gaat zoeken en die niet kan vinden, raakt ie in
paniek. Hij gaat heftig tekeer en sterft. Ik schat de doodstrijd op dertig
seconden.’ ... De muskusrat, oftewel waterkonijn, is een exoot. Een Tjechische
prins nam in 1905 drie koppels mee naar zijn landgoed bij Praag, na een
jachtpartij in Alaska. ... ‘Een klem is misschien diervriendelijker, maar
daarmee vang je geen grote aantallen.’
Dat laatste wordt bestreden door dierenechtenorganisaties.
Volgens hen worden de gevaren van de muskusrat schromelijk overdreven. ...
Red.: Het vangen van vierhonderdduizend ratten
natuurlijk een volkomen afdoende bewijs voor het gevaar van een
gangen-in-dijken-gravend dier. De hele discussie is dus een volkomen dwaze vorm
van politieke correctheid, ongetwijfeld geïnspireerd door dat soort zaken als
het "beschermen van het zwakke van buiten", het zielige-negertjes syndroom. Ook
hier kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat de analogie met allochtonen
op zijn minst onbewust een rol speelt.
Na vele jaren heftige strijd is zelfs op dit terrein het
multiculturalisme op de terugtocht:
Uit: De Volkskrant, 27-05-2010, van verslaggever Raoul du Pré
Grenzen gaan dicht tegen brulkikkers
In een uiterste poging de Amerikaanse brulkikker uit Nederland te weren, gaan
Belgische en Nederlandse natuurbeschermers vanaf volgende week over tot
verscherpte grensbewaking. Teams van vrijwilligers zullen met regelmaat
patrouilleren bij de grens en ‘passende maatregelen nemen’ indien zij een
brulkikker ontdekken. De dieren zijn de grens al tot op minder dan twee
kilometer genaderd.
Onderzoekers van de universiteit van Gent en de Nederlandse
natuurorganisatie Stichting Ravon beginnen eind deze week met de scholing van
brulkikker-waarnemers die in de Brabantse grensstreek bij Breda, Reusel en
Bergeijk naar de dieren gaan uitkijken. Aan de Belgische zijde van de grens
hebben zich daar enkele populaties gevestigd. ...
Doorgaans juichen natuurliefhebbers de aanloop van nieuwe
soorten toe, maar dat geldt zeker niet in het geval van de brulkikker. Die werd
in de jaren zeventig en tachtig door tuincentra vanuit Amerika naar Europa
geïmporteerd en door veel mensen aangeschaft als fascinerende aanwinst voor de
vijver. De invoer werd echter verboden toen bleek dat het dier het ecologische
evenwicht totaal verstoort, grote hoeveelheden inheemse waterdieren opeet en ook
de gezondheid van andere amfibieën in gevaar brengt.
Mieke Hoogewijs van de provincie Antwerpen spreekt van een
soort die ‘grote invloed’ heeft op de inheemse natuur. ‘Hij blijkt bovendien
drager te kunnen zijn van een schimmel die chytridiomycose (chytrid) kan
veroorzaken. Chytrid vormt naast vervuiling en het verlies van leefgebied een
grote bedreiging voor amfibieën. De ziekte heeft wereldwijd al tot het
uitsterven van enkele amfibieënsoorten geleid. En die hebben het al zo zwaar: ze
zijn al de meest bedreigde diergroep ter wereld.’ ...
Red.: De gelijkenis qua effecten met hun menselijke
evenknie is treffend. Tot in alle details, want de verlichte meest is ook de
meest bedreigde mensgroep ter wereld.
Naar Linkse denkfouten, immigratie
,
Politiek lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
.
|