Uit: De Volkskrant, 25-04-2007, door Jan Tromp

Postuum | David Halberstam

Altijd bezig, altijd wantrouwig tegenover de macht
 
Zijn bekroonde werk over Vietnam was slechts de aftrap van een indrukwekkende loopbaan als criticus van de macht.

Tussentitel: Zijn belangrijkste advies aan journalisten: ‘Laat je nooit intimideren. Nooit.’

Vaker dan nodig was zei hij dat hij hield van Amerika. ‘Ik denk het wel’, zei hij erbij. Het was alsof hij meende zich te moeten verontschuldigen voor zijn kritische opstelling jegens zijn land, zijn liefde.
    Het overkwam de journalist en schrijver David Halberstam de laatste tijd vaker dan voorheen. Altijd op zoek naar de analyse, wist hij waaraan het lag. ‘Manipulatie is onze grootste industrie aan het worden’, zei hij mij een paar jaar geleden. ‘In de Vietnamtijd vonden wij de regering-Johnson grote verdraaiers van de werkelijkheid. Nu weten we dat ze allemaal amateurs waren.’ ...
    Halberstam behoorde tot de eersten in Amerika die ‘Vietnam’ als een foute oorlog aan de kaak stelden. Hij kreeg er in 1964 een Pulitzerprijs voor, nog maar dertig jaar oud.
    The New York Times had hem naar de oorlog gestuurd, hij zag hoe corrupt het regime in Saigon was en hoe de VS het in het zadel hielden. Anders dan menig ander verslaggever schreef hij het op.
    Zo is hij zijn leven lang te werk gegaan. Hij had een gouden regel. ‘Hoe beter je je vak verricht, hoe minder geliefd je bent.’ Impopulariteit bij het establishment was een graadmeter voor professionaliteit. Je kon het ook omdraaien: hoe beroemder als journalist, hoe minder je vermoedelijk deugde voor het vak.
    Hij had een anekdote uit zijn Vietnamtijd waarop hij stiekem heel trots was en die hij graag mocht vertellen. Het ging over intimidatie door hoge omes uit het leger: ze wilden de pers op afstand houden. Hij was opgestaan, trillend van de zenuwen, dat wel, en had gezegd: ‘Generaal, wij zijn niet uw korporaals of soldaten, wij werken niet voor het ministerie van Defensie.’
    Er was een les aan verbonden: weet wie je tegenstanders zijn, wantrouw de macht. ‘Laat je nooit intimideren. Nooit. Ze zullen het altijd op alle mogelijke manieren proberen, sheriffs, generaals, universiteitsvoorzitters, presidenten, ministers van Defensie. Geef ze geen kans.’
    Met lede ogen zag hij de journalistiek populistischer worden. De grootste fout in de media is volgens hem niet langer ernaast te zitten, maar saai te zijn. ‘De krachten van de onwaarachtigheid’ zijn aan de winnende hand, volgens David Halberstam. Hij werd 73.

Uit: De Volkskrant, 20-04-2007, door Paul Depondt

Dagdromer van de revolutie

De Belgische econoom Ernest Mandel was een ondogmatische marxistische denker en radicaal politicus. Als eerste kreeg zijn biograaf Jan Willem Stutje toegang tot Mandels indrukwekkende archieven.

...   Mandel, die in Berlijn colleges gaf, kreeg van de Duitse liberale minister van Binnenlandse Zaken Hans Dietrich Genscher een inreisverbod opgelegd, omdat – zei de minister – ‘professor Mandel de leer van de permanente revolutie niet alleen wetenschappelijk uitdraagt, maar zich er ook (…) actief voor inzet’. Pas in 1978, na zesenhalf jaar, werd het weer ingetrokken. Van 1968 tot 1981 werd hem de toegang tot Frankrijk verboden. Hij was persona non grata verklaard in de Verenigde Staten, in Zwitserland en Australië. Nog in de zomer van 1989, kort voor de val van de Muur, werd hij bij de grensovergang van West- naar Oost-Berlijn als ongewenst persoon teruggestuurd.
    Mandel, die als auteur en geleerde grote internationale erkenning genoot – ook bij liberale economen –, werd blijkbaar gevreesd door regeringen en hun geheime diensten in Oost en West. ...

Red.:   En nu niet zeggen: "Ja, maar je hoeft je vijanden ....". Dat is helemaal fout: vrijheid van meningsuiting gaat alleen over die van je vijanden.

Uit: VARA TV Magazine, nr. 35-2008, door Mirjam Bosgraaf

Players

Max Westerman, programmamaker, is terug in Nederland na 25 jaar in Amerika te hebben gewoond (en 15 jaar correspondentschap ) en vraagt zich in Westermans nieuwe wereld (zender, tijd) af hoe Amerikaans Nederland is geworden.

... Correspondent zijn is behoorlijk veranderd door internet. In principe heeft iedereen nu toegang tot hetzelfde nieuws. ... Maar eigenlijk is The Daily Show het allerbeste nieuwsprogramma. Het is satire en ze doen er zelf heel bescheiden over, maar hun scherpe commentaar maakt het nieuws persoonlijker en begrijpelijker. Dat is de toekomst volgens mij. En ze prikken door hypocrisie heen. Bij het Russisch-Georgische conflict gaven Bush en Rice Rusland een veeg uit de pan door te zeggen: 'In the 21 st century, nations don 't invade other nations.' Dan vraagt The Daily show zich af: 'Eh, Irak, wel eens van gehoord?'

Red.:   De enige plaats waar echt kritische opmerkingen gemaakt kunnen worden, is een satirische show. En bedenk hierbij dat die kritiek niets anders is dan het vertellen van de waarheid. Oftewel: de waarheid kan allen nog uitgesproken worden door de satiricus- of in historische termen: de waarheid kan alleen nog komen uit de mond van de hofnar. Conclusie: de Amerikaanse vrijheid van meningsuiting gaat, wat betreft de mainstream media, niet verder dan die van een dictatorieel-monarchistische hofhouding - tel uit je winst.

Naar Anglicisme ... , Anglicistisch beleid , Rijnlandmodel overzicht , of site home .