Het verdelingsvraagstuk
Na vastgesteld te hebben wat de economische basisprincipes zijn, en hoe ze ons
als westerse maatschappij aan onze rijkdom hebben geholpen, komt als volgende
vraag aan de orde hoe we die rijkdom gaan verdelen. In De economische
sectoren is ook vermeld dat die sectoren in verschillende mate aan onze
materiële productie bijdragen, en iets
dergelijks is geconstateerd met betrekking tot de sectoren binnen bedrijf en
instelling.
Maar de maatschappij bestaat niet alleen uit economische sectoren, als men
bij economische sectoren aan de werkende samenleving denkt. Er is ook de zorg
voor degenen die niet kunnen werken, door ouderdom, ziekte, zwakte, of
anderszins. Er vanuit gaande dat deze mensen ook recht hebben op leven, zal er
ook voor hen een deel van de maatschappelijke materiële productie, of rijkdom,
gereserveerd moeten worden. Hoe dit gedaan moet worden, en hoeveel er
gereserveerd moet worden, is, tezamen met de verdeling over de werkenden, het
verdelingsvraagstuk. Waar het verkrijgen van de maatschappelijke rijkdom
waarschijnlijk probleem nummer één is voor
elke maatschappij, is het verdelen ervan vraag nummer twee. De manier waarop
met het verdelingsvraagstuk wordt omgegaan, bepaalt in belangrijke mate de
verschillen tussen de verschillende culturen op de wereld. In de westerse
culturen wordt veel meer verdeeld aan de improductieven of inactieven als in de rest van de wereld.
Meestal legt men dit uit als veroorzaakt door het verschil in rijkdom. In
Westerse organisatie zijn argumenten aangevoerd dat dit evengoed andersom
kan zijn: wij zijn rijker juist door onze grotere neiging tot samenwerking en
verdeling. Maar ook binnen de westerse wereld zijn er belangrijke culturele verschillen
in dit opzicht, met name
tussen West-Europa en Amerika.
Waar het in de westerse maatschappij dus in het algemeen gunstiger is dan
elders, staat het verdelingsbeginsel ook hier onder druk; een van de manieren
waarop dat gebeurt is het herbenoemen als een belangentegenstelling tussen individu
en staat. In deze discussie, net als iedere andere discussie, is het een kwestie van zindelijkheid en verstand om eerst
goed uit te zoeken waar het in feite over gaat. De meeste discussies lopen stuk op het
feit dat de deelnemers het over verschillende dingen blijken te hebben. En
hoewel het verschil tussen een werkende en niet-werkende voor de hand liggend
lijkt, is er geen plaats waar dit zo ver van de werkelijkheid is geraakt als in
de moderne, hooggeorganiseerde maatschappij.
Het eerste misverstand is ontstaan met het ontstaan van betaald werk.
Uiteindelijk heeft dat geleid tot de huidige gelijkstelling van werk met betaald
werk. Een duidelijke onjuistheid, zoals blijkt als men werk even weer vervangt
door actief-zijn. Iedere moeder zonder betaald werk is overduidelijk wel actief
in de zin dat ze nuttige en zelfs essentiële bijdrage aan de maatschappij
levert. Omdat dit voorbeeld al geldig is sinds de geboorte van de mens zelf, is
de gelijkstelling tussen werk en betaald werk is dus niet alleen onjuist, het is
een dwaasheid.
De tweede dwaasheid is de gelijkstelling tussen betaald werk en activiteit. In
de fundamentele discussie betekent activiteit natuurlijk niet naar de WC gaan en
dergelijke, het betekent het doen van werkzaamheden nuttig voor de maatschappij.
Weinig mensen zullen zo naïef zijn om te veronderstellen dat iedere vorm van
betaald werk nuttig is voor de maatschappij. Vertaald in sectoren: een
sigarettenfabriek heeft volgens alle gangbare definities van het woord nut een
negatief nut: mensen hebben geen voordeel maar lijden schade aan hun producten.
Als dit vertaald wordt in het persoonlijke betekent het voorgaande dat het nut
van een niet-actieve, even te stellen op nul, best groter kan zijn dan dat van
een werkende in een sigarettenfabriek, want dat laatste kan best negatief zijn.
In de discussie over actieven versus inactieven is een zorgvuldige omschrijving
van de termen en afbakening van de groepen niet een kwestie van verstand en
zindelijkheid, het is essentieel. Op het aambeeld van de analyse van deze
omschrijvingen kunnen vele maatschappelijke begrippen stukgeslagen worden tot
even zo vele misverstanden.
Omdat er zo veel aspecten aan dit debat zijn, kunnen deze niet hier tezamen
behandeld worden, maar krijgen ieder hun eigen pagina. Het algemeen
maatschappelijke aspect wordt vervolgd met een analyse van de positie van hen die volgens
bovenstaande definitie werken, degenen die er voor betaald worden, en heet
Loon naar werken
.
Terug naar Economische sectoren
, Publiek en privaat
, Bedrijfsorganisatie
, Economie overzicht
, of naar site home
.
|