Bronnen bij Vijfde colonne: Kader Abdolah

2011

Kader Abdolah is als intellectueel gevlucht voor de Iranese ayatollah's en hun autocratische islamitische bewind en terecht gekomen in Nederland. Alwaar hij één van de actiefste woordvoerders is voor de waarde en de heiligheid van de islam (wie hier al de draad kwijtraakt: het wordt niet minder).

Eén van de activiteiten dienaangaande van Abdolah, officieel actief als schrijver, was het maken van een versie van de koran voor Nederlanders - een koran waaruit alle lelijke dingen waren weggehaald en om te voorkomen dat hij zo dun werd als de Donald Duck (met dank aan Geert Wilders), aangevuld met bloemige sprookjes ter uitleg.

Een van zijn andere activiteiten is het schrijven van een wekelijkse column in de Volkskrant, waaruit onderstaande verzameling. De eerste column is naar aanleiding van Duits bondskanselier Angela Merkel die heeft verklaard dat de multiculturele samenleving mislukt is. Abdolah ziet zijn levensideaal: Nederlanders en Europeanen gaan massaal aan de islam, bedreigd (de Volkskrant, 25-10-2010, column door Kader Abdolah):
  In Duitsland

Merkel had moeten zeggen: we hebben gefaald

Bondskanselier Angela Merkel heeft ineens gezegd dat de Duitse multiculturele samenleving volledig mislukt is.En om het probleem op te lossen, komt ze met twee wondermaatregelen: ‘De immigranten moeten de Duitse taal leren’ en ‘moslimmeisjes moeten gewoon meedoen met zwemles’.
    Wat een onzin, de bondskanselier verbergt de werkelijkheid. Ze legt de druk op de schouders van de immigranten, gebruikt de moslimmeisjes en voert misleidende politiek.  ...

Natuurlijk... Het aantal moslims dat in staat is tot de constatering dat moslims minder dan perfect zijn, vergeleken met westerlingen, is in heel Europa op de vingers van een hand te tellen. Nee, als er iets fout gaat, dan ligt het aan:
  Angela Merkel had zich tot de blanke Duitsers moeten richten, ze had kunnen zeggen: ‘Landgenoten, we hebben gefaald’ ...
    De Duitsers hebben altijd hun gezicht weggedraaid van de vreemdelingen, ze wilden de immigranten niet zien staan.

En dat ligt specifiek aan Duitsland:
  De Nederlandse samenleving is bijna tegenovergesteld wat betreft de immigratieproblematiek.

Tjonge, ineens is Nederland goed. Waar zijn de jammerklachten over Geert Wilders en zijn aanhang van anderhalf miljoen PVV'ers? Dat waren toch allemaal racisten die het voorzien hebben op moslims? (de Volkskrant, 27-09-2010):
  Er is iets vreemds aan de hand in Nederland, zelfingenomenheid voert steeds meer de boventoon. Arrogantie komt deels door onwetendheid, deels door kortzichtigheid en soms door klein zijn en je toch groot voor te doen. Het komt ook voort uit de gedachte: ik ben de betere.
    Geert Wilders is een verpersoonlijking van deze omschrijving geworden. ...

Of over een paar andere belangrijke Nederlanders (De Volkskrant, 04-10-2010):
  Laat de heren Rutte en Verhagen je dag niet verpesten.  ...
    De heren hebben in hun regeerakkoord zeven pagina’s aan regels opgenomen die ze van Wilders waar moeten maken, anders valt hun kabinet uit elkaar.
    Het zijn zeven in ijzer gegoten regels tegen de immigranten en dan heb ik het niet over de immigranten die zullen komen of over de asielzoekers die in de asielcentra in Nederland zitten.
    Ik heb het over de een miljoen Nederlandse burgers die een islamitische achtergrond hebben. ...
    Rutte en Verhagen zijn echter een samenzwering tegen deze mensen aangegaan.

En dan nu ineens:
  Er is haast geen Nederlands gezin dat geen contact met immigranten heeft. De oorspronkelijke Nederlanders delen het geluk en ongeluk van immigrantengezinnen, zijn aanwezig tijdens feesten, begrafenissen. Er bestaat een behoorlijk levendig contact met de immigranten in dit land.

Een keiharde contradictie, kenmerkend voor de geest van de religieus of ideoloog .
   Maar kennelijk geheel buiten zinnen, geeft Abdolah zelf meer inzicht in de werkelijke situatie:
  Er is een Duitsland dat van de Duitsers is, er is ook een machtig Duitsland dat van de Turken is. Daarnaast zijn er twee kleine, doolhofachtige Duitslanden van de Polen en de Russen en dan bestaat er nog een zwak Duitsland dat van de Afrikanen, Arabieren, Iraniërs, Afghanen en Pakistanen is. Dit zijn allemaal autonome, zelfstandige Duitslanden met hun eigen bevolking, liederen, zangers, eetgewoontes, tv-zenders, kranten en schrijvers.

Schrap hier ten eerste die Polen en Russen uit - die hebben geen eigen kerken, winkels, kleding, enzovoort. Die overige autonome anders gebieden, die van de moslims,  zijn er ook in Nederland, Frankrijk, Engeland, Zweden, enzovoort. Dat kan dus nooit aan de specifieke eigenschappen van die landen liggen. Het moet wel liggen aan de eigenschappen van de gemeenschappelijke groep: de moslims.

En twee weken later gooit Kader er nog een schepje bovenop (de Volkskrant, 01-11-2010, column door Kader Abdolah, schrijver):
  De taal van Rutte

Rutte sprak duidelijke taal tijdens de presentatie van zijn kabinet in de Kamer, maar hij heeft verbloemd de rug toegekeerd naar de immigranten die een islamitische cultuur hebben.    ...
    Immigrant! Woord om woord, tand om tand, neem wraak op Rutte: leer, studeer, werk hard, word de baas van Heineken. Zet alles op alles en neem de leiding van Philips over. Nederland heeft je bestuurlijke talent nodig, denk aan de KLM.

Oorlog!!!
    (Tussen twee haakjes: 'bestuurlijke talent': "Afrika: BOEOEOEWAAAAHHHHHH!!!!!!!. Midden-Oosten:  BOEOEOEWAAAAHHHHHH!!!!!!!")

En ook Duitsland wil hij veroveren samen met zijn Perzische troepen onder leiding van Darius de Grote (de Volkskrant, 15-11-2010, column door Kader Abdolah, schrijver):
  In Berlijn

...      Gewoonlijk als ik het vliegveld van Berlijn verlaat, loop ik naar de rij taxi’s en weet ik zeker dat ik een van hen zal tegenkomen, maar omdat we allemaal zijn veranderd, herkennen we elkaar niet op het eerste gezicht.
    Ik stapte in de taxi van een vermoedelijke kameraad, hij was grijs geworden en getekend. Nieuwsgierig keek hij mij in de spiegel aan.
    ‘Wo kommen Sie her?’, vroeg hij twijfelend.
    ‘Aus dem Land, wo du herkommst’, antwoordde ik.
    Het licht schitterde in zijn ogen en ’s avonds kwamen we samen met oude vrienden.   ...

"Nederlander" ontmoet "Duitser". Beiden hadden ze een Perzische snor. En 's avonds gingen naar hun Perzische, uh ... pardon, "Duitse" vrienden. En samen gaan ze Duitsland veroveren:
  Duitsland groeit weer als een grootmacht, en wat er ook gebeurt, de dochters en zonen van mijn oude kameraden zullen hun bijdrage leveren als jonge artsen, ingenieurs, filmmakers, architecten, dichters en bestuurders in het nieuwe Duitsland dat ook van hen is.

Want natuurlijk behouden ze hun Perzische cultuur.
   Overigens: je zou als blanke groep eens moeten schrijven of zeggen dat Perzië ook van jou is ... De zonen van Darius zouden je onmiddellijk de kop afhakken.
    Overigens nummer 2; in een later opgedoken maar eerder artikel had Kader in een illustratie zijn bedoeling al glashelder gemaakt. Eerst even het artikel (de Volkskrant, 30-10-2006, column door Kader Abdolah ):
  Sorry!

Er is een jaar verstreken sinds de Schipholbrand. ...
    We zijn er allemaal verantwoordelijk voor, één voor één! Een generaal pardon is een onvermijdelijke stap. We moeten dapper zijn en die mensen terug naar het leven laten komen. ...

Nog afgezien van de ongehoorde gorigheid dat alle Nederlanders verantwoordelijk zouden zijn voor de vermeende nalatigheid van een enkele. Maar dat had hij natuurlijk nodig voor de eropvolgende stap: we moeten iedereen toelaten. Wat dus geïllustreerd werd met dit:

Nederland moet zwart worden met wat witte franje ...

Volgende (de Volkskrant, 15-11-2010, column door Kader Abdolah, schrijver):
  In Berlijn

...      Gewoonlijk als ik het vliegveld van Berlijn verlaat, loop ik naar de rij taxi’s en weet ik zeker dat ik een van hen zal tegenkomen, maar omdat we allemaal zijn veranderd, herkennen we elkaar niet op het eerste gezicht.
    Ik stapte in de taxi van een vermoedelijke kameraad, hij was grijs geworden en getekend. Nieuwsgierig keek hij mij in de spiegel aan.
    ‘Wo kommen Sie her?’, vroeg hij twijfelend.
    ‘Aus dem Land, wo du herkommst’, antwoordde ik.
    Het licht schitterde in zijn ogen en ’s avonds kwamen we samen met oude vrienden.   ...

"Nederlander" ontmoet "Duitser". Beiden hadden ze een Perzische snor. En 's avonds gingen naar hun Perzische, uh ... pardon, "Duitse" vrienden.
    Maar die Perzische snor is natuurlijk niet hun schuld ...
  ‘Hoe kijken jullie naar het huidige anti-immigrantklimaat, het verhitte islamdebat en die Duitse Wilders, hebben jullie zijn boek gelezen?’
    ‘Het is een discussie tussen de blanke Duitsers, wij hebben er weinig mee te maken. Er ligt een muur tussen de Duitsers en de immigranten. Oost en West’, zeiden ze.

... , maar die van de andere Duitsers:

Naar aanleiding van een geval van misbruik door een pedofiel die op een crèche werkte, is Kader ook nog zo vriendelijk om directe voorlichting te geven over de aard van de cultuur waar hij uit stamt (de Volkskrant, 27-12-2010, column door Kader Abdolah, schrijver):
  Crèche

Tussentitel: Het past niet bijna een  man om in een crèche te werken

Macho, dus. Een van de hoofdoorzaken van de problemen ermee als ze in meer beschaafde gebieden terechtkomen.
    De reactie was voor de hand liggend (de Volkskrant, 28-12-2010, ingezonden brief van Matthijs Dierckx (Amsterdam)):
  Beschaving en instinct

Kader Abdolah schrijft 'Het past niet bij een man om in een crèche te werken. In dit geval kies ik voor de kinderen en laat ik me ongenuanceerd uit.' (Volkskrant, 27 december, Kunst). Prima, kan ik ook. 'Ik dit geval kies ik voor de lezer en laat ik me ongenuanceerd uit. Mannen met een enorme snor horen geen columns te schrijven.'
    Flauwekul? Natuurlijk. Maar wat u 'ongenuanceerd' noemt is een excuus voor 'niet onderbouwd'. Hoezo kiest u voor de kinderen als u vervolgens beweert dat mannen de billen van kinderen niet moeten schoonvegen? Dat heet beschaving, mijnheer Abdolah, samen vervelende klusjes opknappen en niemand uitsluiten op basis van geslacht. Of religie. Of gezichtsbeharing.   ...

Wat we in Nederland allang geleden vergeten zijn, is dat je mensen van buiten je eigen groep benadert zoals zij jou benaderen . Waar "snor" ons afwijst, moeten wij "snor" afwijzen - en dus de deur wijzen. In snorrenland Iran vindt "snor" zijn sociaal-culturele wensen vervuld: daar werken er vast geen kinderen in de crèche.

De aanhanger van de islam is van nature superieur aan de ongelovigen - en als ergens een topplaats openvalt, is de moslim de natuurlijke opvolger (DePers.nl, 16-03-2011, door MSM):
  Kader Abdolah claimt Mulisch-plek

Wie mag zich de nieuwe Harry Mulisch noemen en op het boekenbal audiëntie houden op zijn plekje op de trap? "Mensen die dit claimen zijn wannabe's."

Succesauteur Kader Abdolah heeft tegen de zin van collega's dinsdag de plaats opgeëist van Harry Mulisch tijdens het boekenbal in de Schouwburg. ‘Ik neem het over’, zei de boekenweekgeschenkschrijver van dit jaar tegen DePers.nl in deze video.
    De vorig jaar overleden Mulisch zat elk jaar op een trap in de Amsterdamse Schouwburg en hield daar audiëntie. De poging van Abdolah viel niet bij iedereen goed. Youp van ‘t Hek, Joost Prinsen, NRC-columnist Bas Heijne zien nog niet meteen een opvolger in hem. Heijne: ‘Als er de eerste tien jaar iemand gaat zitten, is dat een wannabee.’   ...

Zelfs voor de multiculturalisten die kunstzinnigen vrijwel allemaal zijn, is dit kennelijk een stap te ver.

De observatie wordt, vanuit een wat andere gezichtspunt, ook door anderen gedaan (de Volkskrant, 19-03-2011, door Daniëlle Sardijn):
  Nazaat van de Perzische grootvizier

Fictie | Kader Abdolah eert Perzië's grote dichter en vernieuwer in zijn roman De koning. Die dichter was zijn betovergrootvader.

'Ik heb alleen de staart van de koe in mijn handen, de rest van de macht ligt bij anderen.' Dit is een van de fraaiste regels uit De koning van Kader Abdolah (1954), die behalve het Boekenweekgeschenk ook een nieuwe roman schreef. Opnieuw liet Abdolah zich inspireren door zijn land van herkomst, Iran, waaruit hij in de tweede helft van de jaren tachtig moest vluchten. Deze keer richt de schrijver zich op de geschiedenis van zijn Perzische betovergrootvader, die een voorname rol vervulde als grootvizier, raadsman in de tijd van sjah Nasser-al-Din (1831-1896).
    De periode waarover Abdolah vertelt, is een boeiende. Perzië bevindt zich op een keerpunt in de tijd ...
    ... . Wat Abdolah toevoegt, is dat de omwenteling in Perzië veroorzaakt werd door intellectuelen - een 'Europese' manier om de macht in handen te krijgen.
    De voornaamste van deze groep was, het laat zich raden, Abdolahs betovergrootvader. De schrijver laat geen misverstand bestaan over diens rol. Die was groots. Onmetelijk. ... Zoals hij was er geen een. Hoewel, Abdollah zelf misschien, die stamt er immers in rechte lijn vanaf.
    Die zweem van opschepperij is niet prettig, maar vooral overbodig. De koning bevat mooie fragmenten en bijzondere details. ... Daarover is het goed lezen. Maar het voetstuk voor betovergrootvader, dat deze roman ook wil zijn, is verreweg het leukst voor Abdolahs familie.

De moslim is van nature superieur, en wil dat graag laten zien ...

Goh, een decennium verstreken ...
    Zou er iets bijgeleerd zijn?
    Nee hoor (de Volkskrant, 19-03-2022, door Maarten Steenmeijer):
  Recensie | Kader Abdolah

Samenleven met een roze bril op

Kader Abdolah laat een witte man uit zijn Amsterdamse bubbel breken. Het blijkt de oplossing voor vele problemen.

In plaats van de werkelijkheid van:
  Samenleven met een roze bril op

Kader Abdolah laat een islamitische man uit zijn woestijnbubbel breken. Het blijkt de oplossing voor vele problemen.

Ach jee ... Net vastgesteld :
    "Ik heb altijd gelijk".
    "De schuld ligt altijd bij de ander".


Naar Allochtonen, vijfde colonne , of site home .