Vernedering en radicalisering	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

Marcel van Dam is een klassiek voorbeeld van iemand met een januskop: een persoon met twee volkomen tegengestelde gezichten. Vraag iets over algemene maatschappelijke verschijnselen, en er komen meestal scherpzinnige woorden en analyses uit zijn mond en pen. Maar heb het over het allochtonenvraagstuk, en de scherpzinnigheid draait om in haar tegendeel.

De laatste steen in de allochtonenvijver was een opmerking van PvdA-Tweede-Kamerlid Hans Spekman, die voorstelde om Marokkaanse raddraaiers maar te gaan vernederen, want "gevangenis leverde achting bij hun vriendjes en waren ze alleen maar trots op".

Daarop ging natuurlijk de hele multiculti carrousel weer draaien, en bij Marcel kwam het zwarte januskopmasker weer voor (de Volkskrant, 23-10-2008). Een Amerikaans socioloog wordt aangehaald om te betogen dat vernedering de aanleiding is voor terrorisme - de moslimterreur is veroorzaakt omdat, parafraserend, "in de Europese diaspora veel moslims zich vernederd voelen door de heersende islamofobie. Wat speciaal uitwerkt bij pubers en adolescenten want die zijn ontvankelijk voor groepsdruk."

Wie niet Opinio leest maar gewoon op straat loopt, heeft een ander beeld. Dan ziet hij een wassende stroom hoofddoeken, djellaba's en tegenwoordig ook boerka's en nikaabs, en als hij omhoog kijkt steeds meer spitsen van minaretten. En wie toevalligerwijs in een wijk met allochtone meerderheid woont komt nog iets tegen. De bewoners zelf durven daar niet over te praten in verband met de voortdurende intimidaties en dreiging met geweld, maar de multiculti-omroep NPS heeft een speciale verslaggever van multiculti afkomst genaamd Prem Radhakishun, die het voor zijn programma PREMtime wel durft.

Maar zelfs Prem krijgt er eigenlijk een beetje genoeg van om als hij met zijn camera verschijnt, voortdurende beledigd en bedreigd te worden door  jochies van soms geen drie turven hoog - een citaatje (VARAGids nr. 42-2008): 'In de Rotterdamse wijk Katendrecht werd de tv-camera van PREMtime belaagd door Marokkaanse kinderen. Een autochtone Rotterdamse passante nam het op voor de cameraploeg. 'Waarom ben je zo brutaal tegen die mensen?' zei ze tegen een jonge Marokkaan die beangstigend agressief tegen de cameraman stond te brullen. 'Hoer', kreeg ze daarop naar haar hoofd geslingerd.'

De werkelijkheid is dus precies andersom: het zijn de Marokkanen die hun omgeving beledigen en vernederen - zoals al vele jaren bekend zou moeten zijn bij het aanzien van precies dezelfde toestanden in bijvoorbeeld de Diamantbuurt in Amsterdam enige jaren terug: het waren Marokkanen en andere allochtonen die hun buren Bert en Marja beledigden en vernederden - met dit verschil dat Bert en Marja wel hun mond durfden opendoen.

Het idee van Hans Spekman is dus eigenlijk heel simpel: het is gewoon tit-for-tat: laat iemand die een niet-coöperatieve zet doet met een niet-coöperatieve tegenzet voelen wat hij doet.

En wat is de reactie van Marcel en de rest van de multiculti carrousel: Niet op reageren, anders radicaliseren ze! En als je niets zegt, komt het vanzelf goed - in een generatie of drie.

Maar neem nu de redenatie van Marcel en de Amerikaanse socioloog even serieus: vernedering leidt tot radicalisering en terrorisme. En dat tezamen met de constatering dat het de autochtone Nederlanders in contact met Marokkanen zijn die belediging en vernedering moeten ondergaan.

Het zijn dus die autochtone Nederlanders die het risico lopen te radicaliseren en vervallen in terrorisme.

Waarvan nu al de eerste tekenen zichtbaar zijn.