Racisme
De beschuldiging van racisme is iets dat eenduidig voorbehouden lijkt aan het
blanke ras. Als er iets gebeurt tussen een enkele of een groepje blanken,
en een persoon of groep van een andere kleur, dan kan je er vergif op innemen
dat de blanken worden beschuldigd van racisme. Het hoeft maar een simpele
vechtpartij te zijn: is het tussen blanken onderling, of tussen niet-blanken
onderling, dan is het allemaal heel gewoon. Is het echter tussen,
toevalligerwijs, blanken en niet-blanken, dan is het bijna per definitie blank
racisme
.
De werkelijkheid is geheel anders. De verhoudingen tussen
blanken en niet-blanken zijn vrijwel universeel beter dan die tussen welke twee
niet-blanke volken ook. Hindoestanen en creolen in Surinamers: men tolereert
elkaar en meer niet: creolen zijn "luie negers" en Hindoestanen zijn "koelies".
De Antillen: Arubanen en Curaçaoënaars zien elkaar totaal niet staan. Turken
willen beslist geen Arabieren genoemd worden. Tussen Hindoestanen en moslims op
het Indiase continent heerst alleen maar diepe vijandigheid. In Afrika heeft
iedere stam in principe een vete met de andere - Hoetoes en Toetsies en
dergelijke zijn alleen maar voorbeelden waarbij deze ingebakken tegenstellingen
tot extreem geweld zijn gekomen. Joden staan als "uitverkoren volk" boven ieder
ander. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden
.
Nee, als het gaat om slechte verhoudingen tussen
verschillende volken, lijkt er heel weinig verschil te zijn. Toch is de
beschuldiging van racisme vrijwel geheel voorbehouden aan de blanken. Dat geldt
ook binnen Nederland, met betrekking tot immigrantengroepen, en met name de
moslims onder hen, zeg maar: Turken en Marokkanen. Als Nederlanders ergens iets
voor elkaar doen, dan is dat racisme - als Turken of Marokkanen iets voor elkaar
doen, is er niets aan de hand - dat heet dan onderlinge solidariteit, en wordt
vaak genoeg ook bevorderd ("Het is goed voor de integratie"), zoals door
subsidies aan allerlei migrantengroepen en immigranten-ondersteunende
organisaties.
Tussen twee haakjes: bij de analyse in dit artikel gaan we
even uit van de aanname dat alle mensen en alle culturen gelijkwaardig zijn. Dit
is niet noodzakelijkerwijs de aanname op deze website in andere artikelen, maar
het argument van "racisme" is ingebracht in dit soort discussies door de
multiculturalisten, en dan mogen we in dit artikel het multiculturalistische
uitgangspunt gebruiken. Dit betekent dat er in het vervolg geen beroep kan
worden gedaan op in cultuur zittende achterstanden, want volgens het beginsel
van de gelijkheid van culturen bestaan er geen cultureel gebonden achterstanden.
Het meest pregnante en meest kostbare voorbeeld het racisme
bij subsidies aan niet-blanke immigranten is de toeslag die basisscholen
kregen voor niet-blanke kinderen: voor ieder gekleurd kind kreeg de school 1,9
maal, zeg maar het dubbele, als voor een blank kind. Dus gekleurde kinderen
kregen twee keer zo goed onderwijs als blanke - als je even een evenredig
verband tussen geld en kwaliteit veronderstelt, wat natuurlijk de reden is van
het geven maar meer geld: meer of beter onderwijs. Deze wantoestand werd
razendsnel afgeschaft na de Fortuyn-revolutie in 2002, toen de nadelige aspecten
van de allochtone immigratie openlijk besproken mochten gaan worden, en dit een
van de meest duidelijke aspecten ervan bleek. Althans: men ging een andere norm
hanteren, die van de taal en opleiding van de ouders, die op hetzelfde neerkwam,
maar minder direct racistisch was.
Maar in de meeste gevallen zit het racisme zo diep
ingekankerd, dat het helemaal niet als zodanig worden opgemerkt. De reden
daarvan is de eerder genoemde aanname van de gelijkheid van culturen. Als je die
aanname nu even uitschakelt, en kunnen we constateren dat de bekende allochtone
culturen op diverse manieren aanzienlijk achterlopen. Dit kan en mag volgens het
multiculturalisme niet het geval zijn - dat vindt men dus racisme, want
gebaseerd op kleur. Dit compenseert men door allochtonen-vriendelijke woorden en
-daden, wat een tweede vorm van racisme is. Deze tweede vorm van racisme
compenseert de eerste, en daardoor lijken beide niet op te vallen
.
Daarom onderstaand een aantal voorbeelden, uit de
gezamenlijkheid waarvan de geur van een diepe beerput opstijgt. Het
onwelriekende mengsel heeft twee hoofdsmaken: het allochtone racisme, en het
multiculturalistische racisme, dat laatste zijnde van blanke origine,
natuurlijk, en voornamelijk bestaande uit vertegenwoordigers van journalistiek,
besturend en elitair Nederland. Overigens zijn deze voorbeelden voor een groot
deel onderling uitwisselbaar met die over
Cultuurverraad
.
Vele van de andere onderwerpen aangaande het integratie- en
allochtonendebat, zoals ook hier besproken, vallen ook regelrecht onder deze
vormen van racisme, zoals alle voorbeelden van het streven naar allochtone
evenredigheid
,
waar er op grond van capaciteiten absoluut geen evenredigheid is: er is geen
allochtoon geschikt als professor in de sterrenkunde
,
en er eentje aanstellen op grond van evenredigheid, "een afspiegeling van de
maatschappij willen vormen", of "zich willen herkennen" is van een volstrekte
dwaasheid.
Hetzelfde geldt natuurlijk onverkort voor iedere functie
waarvoor capaciteiten nodig zijn, dus inclusief alle bestuurlijke functies,
vanaf deelgemeenteraden tot en met het landsbestuur: het maximale waar
allochtonen recht op zouden kunnen hebben, alle andere factoren gelijk zijnde
(wat ook niet waar is), is een evenredig aantal "geschikte bestuurders", en dat
ligt maar marginaal beter dan bij professoren in de sterrenkunde. Alle pogingen
om kunstmatig het aantal allochtonen te verhogen in banen met vastliggende
competenties, hebben maar een oorzaak en reden: het aspect van kleur. En zijn
dus racistisch. Welk racisme bewezen wordt door de wantoestanden die het kweekt
.
De reden om over allochtoon en
multiculturalistisch racisme nog een apart artikel te schrijven naast de vele
deelonderwerpen, zijn twee recente voorbeelden, die van een bijna monumentale
omvang zijn, en desondanks geen enkele aandacht als zodanig hebben getrokken.
De eerste is met betrekking tot een kleine doch hoogst symbolische
kwestie (
de Volkskrant, 26-04-2008, van verslaggever Jan Hoedeman):
Dit staat op de voorpagina van
de Volkskrant
te pronken: "Kijk eens, weer een voorbeeld van blank racisme!".
Op pagina 3 van diezelfde krant staat het criterium voor het krijgen van
een lintje (
de Volkskrant, 26-04-2008, van verslaggever Jan Hoedeman):
En hoe zit het met allochtonen en hun
bijdragen aan vrijwillige organisaties en activiteiten: nihil
. Dat is zo universeel bekend, dat zelfs multiculturalisten dit een
"aandachtspunt" noemen. Zelfs allochtone (en natuurlijk de gemengde)
voetbalclubs draaien vaak nog op de inspanningen van goedwillende blanken.
Dus wat is het recht van allochtonen op lintjes: ook nihil.
En toch eisen ze openlijk hun portie op, op grond van getalsmatige evenredigheid
- of "het zich vertegenwoordigd willen zien". Je reinste racisme, want het gaat
ze kennelijk maar om één enkel ding: de kleur van de genomineerde - zijn
kwaliteiten doen er niet toe. Nogmaals: racisme!
En alsof om dit te bevestigen, noemt men nog een specifiek geval:
een zangeresje die niets meer heeft gedaan een liedje zingen en een
televisiewedstrijd winnen. Voor zichzelf. Precies iets dat niet onder het
criterium "vrijwilligheid" valt, waarvoor een aanzienlijke dosis opoffering voor
anderen een voorwaarde lijkt.
Kortom: zelfs de specifieke voordracht van dit zangeresje is
niets meer dan dat woord dat zo graag de andere kant op uitgedeeld wordt:
allochtoon racisme!
En dan die kop, uit de mond van een Surinamer: 'witte
bedoening' - vertaal dat eens in "zwarte bedoening" of "joodse bedoening" - het
land zou te klein zijn. Ook dit is allochtoon racisme!
Dat
de Volkskrant dit op dusdanige manier
publiceert op haar voorpagina, met de impliciete beschuldiging, is dus die
andere smaak: multiculturalistisch racisme!
En als toefje
slagroom op dit toetje van vanille- en chocolade-vla in racisme de
geportretteerde winnaars:
Met een Moluks paar en een Hindoestaanse.
Dit dus
zijnde de selectie van
de Volkskrant uit gewone
burgers in de lintjesregen.
Daar waar de allochtone vertegenwoordiging klaagt
dat er zo weinig allochtonen in de lintjes vallen, zien we er hier twee uit de
zes, een derde. Terwijl bij een getalsmatig evenredige vertegenwoordiging van
allochtonen je al niet verder zou komen dan een tiende, en het
vrijwilligersaspect meenemende, tot iets dat misschien nog wel een factor tien
lager ligt. Bij een selectie van 6 stuks iets van 0,06 allochtoon - afgerond: 0
(nul).
Dit is volkomen symptomatisch voor
de Volkskrant: bij
neutrale of positieve fotoreportages zijn allochtonen zwaar vertegenwoordigd -
bij fotoreportages met negatieve aspecten zijn ze meestal zwaar
ondervertegenwoordigd en autochtonen zwaar oververtegenwoordigd, als je het
percentage allochtonen in de betrokken kwestie meeneemt: men laat bij
overlastzaken of geweld op scholen en dergelijke graag een allochtoon en een
autochtoon zien, waarschijnlijk "om niet te stigmatiseren". Terwijl er een zware
oververtegenwoordiging van allochtonen is bij deze kwesties.
Een voorbeeld van dezelfde dag als dit artikel is geschreven,
stammende uit het katern Hart en Ziel, maar volkomen representatief voor
de
Volkskrant als geheel, gedurende de laatste jaren - ten einde een
betrouwbare indruk te krijgen, is de pagina als geheel gescand en
gereproduceerd (
de Volkskrant, 26-04-2008, katern Hart en Ziel,
pagina 3):
De verhouding autochtoon-allochtoon: ongeveer
één op één (ruimhartig genomen - het is drie op vier). De verhouding
autochtoon-allochtoon over de Nederlandse bevolking: tien op één. En daarbij
komt nog dat, algemeen bekend, kinderfeestjes nu niet een echt allochtoon
cultuurverschijnsel zijn - om heel precies te zijn vieren moslims bijvoorbeeld
nauwelijks verjaardagen - de vraag "Wat koop jij voor een verjaardag?" bij een
sollicitatieprocedure door allochtonen wordt aangevoerd als een vorm van
cultural bias, omdat ze nauwelijks of geen verjaardag vieren
. Dus zeg dat bijvoorbeeld één op de tien allochtonen verjaardagen vieren - en
kinderfeestjes zijn meestal verjaardagen. Dan zitten we in de buurt van de één
op de honderd kinderfeestjes die allochtoon zijn. En zelfs als dit ietwat
gunstiger ligt, zitten we nog steeds volkomen voorbij de horizon van het hier
door
de Volkskrant afgebeelde één op één. Hier is sprake van glaszuivere
propaganda, met als enig argument bevordering van de gekleurde etnie.
Maar het kan altijd nog erger, zie dit voorbeeld uit het buitenland (
de Volkskrant, 29-09-2007, door Gert-Jan van Teeffelen):
Grappig, hè, dat gepraat over kleine voorbeelden
van misleiding, terwijl een veel grotere vorm van misleiding je in het oog
staart: het populairste kinderprogramma van Engeland, een blank land met een
gekleurde minderheid, is volledige bevolkt door de gekleurde minderheid - en je
kan je precies voorstellen hoe dit is gegaan: eerst de grootste etnie onder de
minderheden onder het motto "dan voelen ze zich erbij horen, dan de op ene
grootste op grond van "scheve ogen", en dan de rest. Netto resultaat: de enige
etnie die niet vertegenwoordigd is, is de meerderheid, de blanke.
In dit soort gevallen, waar men een sterk
niet-representatieve afbeelding van wekelijkheid geeft, uitsluitend en alleen op
etnische gronden, is dus volkomen duidelijk sprake van racisme: anti-autochtoon
en pro-allochtoon racisme.
Allochtonen zelf doen natuurlijk leuk mee om dit vuurtje op te stoken (
VARA TV Magazine, nr. 3-2008, door Eric van Onna):
Riposte:
Kortom: als we niet iedere rol vervangen door
een allochtoon, zie boven, is het niet goed. Allochtoon racisme.
De volgende was de tweede aanleiding voor dit stuk,
en een nog veel explicietere vorm van racisme - de kwestie Buyne (
de Volkskrant, 08-02-2008, column door Nausicaa Marbe):
Het kan niet duidelijker - ieder soortgelijk
document de andere kant op zou op grote stapels verbrand zijn, en de auteurs en
andere betrokkenen ontslagen en vervolgd. Maar deze auteurs en daders zijn
multiculturalisten en allochtonen, dus blijven ze volledig buiten schot. Het
uithangbord, wethouder Buyne, heeft weliswaar moeten aftreden, maar dat was
omdat ze onwaarheid had gesproken over haar betrokkenheid, die ze ontkende, in
de gemeenteraad. Waaruit overigens nog maar eens duidelijk blijkt dat dit
racisme beslist niet toevallig was - Buyne besefte wel degelijk dat het gebeuren
onoorbaars was, en haar mededaders ongetwijfeld ook.
Maar daarachter zit nog een grote groep mensen die aan dit
stuk hebben gewerkt, en op hun positie blijven. Met natuurlijk als belangrijkste
voorbeeld degene die als hoofd van de betrokken organisaties de sfeer bepaalt:
burgemeester Job Cohen, wiens standpunten overbekend zijn aan iedereen, en wiens
standpunten naadloos overeenkomen met de teneur van de lesbrief. Ongetwijfeld
zal hij zelf zeggen dat dit niet zijn standpunt is, maar dat is een aperte
leugen: het is misschien niet zijn uitgesproken standpunt, maar het is wel de
enig mogelijke conclusie uit het geheel van standpunten dat hij tot nu toe in
het openbaar heeft beleden: er zijn problemen tussen allochtonen en autochtonen
(zelfs Cohen geeft dat nu toe) - de allochtonen zijn niet de schuld van de
problemen (Cohen's beleid) -
dus zijn het de autochtonen die de schuld
zijn van de problemen. En dat "dus" is verwoord in de twee cartoons.
Meer over deze kwestie en andere vormen van racisme in
artikelen over anti-autochtoon multiculturalisme
en het pro-allochtoon multiculturalisme
.
De voorgaande artikelen bevatten op zich genoeg voorbeelden van wat
direct tot racisme herleid kan worden, maar voor alle duidelijkheid worden
een paar gevallen hieronder wordt deze herleiding nog eens expliciet
uitgewerkt - het gaat hier om de vergelijking van twee gevallen (
de Volkskrant, 23-04-2008, column door Evelien Tonkens):
Deze Marokkaanse hangjongeren, die we ook kennen
van de beelden waarop ze inslaan op journalisten met camera's, onder kreten als:
"Rot op, want anders sla ik je neus plat!" (het Marokkaanse accent moet u er
zelf bij denken), worden door Evelien Tonkens aangeduid als "klieren"- je mag
zonder meer zeggen: "liefdevol aangeduid".
Nu het volgende bericht (
de Volkskrant, 19-04-2008):
Kijk, we hebben het artikel van Evelien Tonkens
aangehaald, uitsluitend omdat het een recent geval was - er is een continue
stroom van dit soort berichten, in beide relevante aspecten: er is een continue
stroom van dit soort overlast veroorzaakt door allochtonen, niet-blanken, en er
is een even continue stroom verzachtingen en verontschuldigingen van het type
Tonkens. Een enkel gevalletje: de Diamantbuurt, waar een blank stel werd
weggepest door Marokkanen, waarbij niemand de term "racisme" heeft laten vallen,
en dat burgemeester Cohen uiteindelijk weer wilde oplossen met zijn bekende
kopjes thee (inmiddels de samenvatting in de volksmond voor overleg , praten
enzovoort, maar niet ingrijpen, processen enzovoort). Overigens was dit (hoger
opgeleide) blanke stel alleen uitzonderlijk in dat ze het lef hadden de
publiciteit op te zoeken. Uit hele buurten en wijken zijn de autochtone bewoners
weggejaagd, mede door pestgedrag van allochtone jongeren.
Vergelijk nu eens deze twee zaken: Waspik en Diamantbuurt.
Een huizenhoog verschil in beschrijving en aanpak. Daar waar het slachtoffer een
kleur heeft, wordt onmiddellijk de ras-kaart gespeeld - daar waar het
slachtoffer blank is en de daders een kleur hebben, wordt het aspect van kleur
of ras niet eens genoemd. Terwijl net zo goed geldt dat Marokkaanse jongeren nog
nooit een Marokkaans gezin hebben weggepest, en talloze blanke, en er dus op
grond van de kille cijfers sprake is van het meest pure racisme. En dat zit
allemaal al in het "racistische jongeren" in Waspik, en het "Marokkaanse
klieren" in Utrecht.
Dat benoemen van de Marokkaanse jongeren als "klieren", waar voor blanke
jongeren in soortgelijke gevallen meteen de term "racisme" valt, is dus op
zich een vorm van racisme: de Marokkaanse jongeren worden er uitsluitend en
alleen van vrijgesteld op grond van ras. En dat gebeurt niet alleen in
woorden, maar ook in daden (
de Volkskrant, 25-04-2008, van verslaggever Peter de Graaf
):
Het geval in Waspik leidt tot juridische
vervolging en veroordeling. Terwijl je uit het ovenstaande kan afleiden dat de
juridische bewijsvoering behoorlijk zwak was - er was duidelijk geen specifiek
bewijs.
Wat er in het Amsterdamse geval is gebeurd, is ook bekend:
burgemeester Cohen heeft de betrokken jongeren uitgenodigd voor kopjes thee en
een dialoog - wat zwart-wit afgeschilderd, maar zo is het op het Nederlandse
publiek overgekomen - en passende in een trend dat voor dit soort zaken
niet bekend is dat er ooit een allochtoon voor veroordeeld is - tot wat dan ook.
De reden voor dat laatste is dat men dolgraag andere oorzaken zoekt
achter allochtoon gedrag dan achter autochtoon. Waar autochtoon gedrag
racisme is, is allochtoon gedrag veroorzaakt door een zwakke sociale
positie, enzovoort. Een voorbeeld van de vele artikelen met dit soort inhoud
(
de Volkskrant, 30-04-2008, door Pieter Hilhorst):
Wat je ook kan zeggen over de aanpak, is één
ding zeker; niemand zit te wachten op de overlast van Afrikaanse jongeren voor
zijn deur, twaalf uur 's nachts. En er is een overduidelijk verband tussen
"overlast voor de deur", en "Afrikaans": algemeen aanvaard is dat de Afrikaanse
en Marokkaanse culturen er toe leidt dat jongeren (voornamelijk jongens) veel
meer tot 's avonds laat op straat rondhangen (het huis is voor de vrouwen). En
de hinderlijke logica is dat Afrikaanse of Marokkaanse jongeren geboren worden
uit Afrikaanse of Marokkaanse gezinnen. Dus dat de komst of aanwezigheid van
Afrikaanse of Marokkaanse gezinnen een grote kans op Afrikaanse of Marokkaanse
hangjongeren met zich mee brengt - twaalf uur in de nacht voor je deur. Het
bezwaar tegen dus, bijvoorbeeld, een Liberiaans gezin kan ook heel wel een
bezwaar tegen daadwerkelijke overlast zijn.
Oftewel: als er excuses verzonnen mogen worden voor het
gedrag van Marokkaanse jongeren, kunnen er ook een prima redenen verzonnen
worden voor het gedrag van de Waspikse jongeren - de betrokken Liberiaanse vrouw
(een man was er niet) werd zorgvuldig buiten beeld gehouden, en toen ze op het
laatst even een minuut in
Journaal-beelden te zien was, werd ook
duidelijk waarom: het was een type Afrikaanse koningin, bekend van Winnie
Mandela - je kon je meteen voorstellen dat dit en type was dat meteen tot ruzie
zou komen bij de eerste overlast - die houding die Pieter Hilhorst dus zijn
autochtone buren verwijt. Kijk, en die eenzijdige houding en aanpak, op alle
fronten, uitsluitend gebaseerd op etnische verschillen, is dus weer een vorm van
racisme.
Want vergelijk dit nu eens met een geval waarbij de daders blank waren -
we laten de titel even weg (
de Volkskrant, 24-02-2009, hoofdredactioneel commentaar):
Een soort toestand die je met allochtonen
met grote regelmaat meemaakt. Waarna de betreffende "rotjochies" op zijn best
een standje krijgen, en de politiek-correcte meute klaagt dat de allochtonen
weer gestigmatiseerd worden. Wat doe je daarentegen als het blanken betreft ...:
Job Cohen zou ze, als ze Marokkaan waren, op de thee hebben uitgenodigd, en een
cursus of een vakantie hebben aangeboden ...
Maar dit was ook zo opvallend, dat zelfs
de Volkskrant
er iets over opmerkte:
Maar die waren dan ook wel de enige ...
Nagekomen nog een voorbeeldje van dit soort selectie-racisme (
de Volkskrant, 10-01-2009, van verslaggever Peter de Graaf):
De uitleg spreekt voor zich: er wordt op
populistische wijze gescholden: "rooie", "kale", of "brillenjood" hand ook
gekund, maar omdat er "zwarte" wordt gezegd, loopt de zwarte naar de politie.
Daarna escaleert de zaak, natuurlijk. Gelukkig is
de Volkskrant er om de zaak
verder uit te vergroten. Het zijn namelijk geen allochtonen die de ramen van een
blanke bus, of van een blanke buur, ingooien - want daar moeten we ons niet over
opwinden. Ter compensatie zullen we als redactie bij
Criminaliteit, cijfers
nog wat plaatjes laten zien ter illustratie van de allochtone bijdrage aan de
Nederlandse cultuur.
De tot nu toe gegeven voorbeelden van racisme zijn voornamelijk van
multiculturalistische autochtone huize. Maar in allochtone kringen is dit
natuurlijk minstens net zo erg. Ook hier een recent voorbeeld uit een lange
reeks, deze betreffende het PvdA-kamerlid Khadija Arib - ten behoeve van het
contrast is eerst het onschuldig lijkende referentiegeval gegeven (
de Volkskrant, 21-04-2008):
Een vraag van mevrouw Arib die andere bedoelingen moet hebben, want het
antwoord staat al in het bericht: het zijn godsdienstige motieven, en die
kan je niet veranderen - algemeen bekend van religie. Het enige wat je kan
doen is het nemen van wettelijke maatregelen - en dat is waar Arib op doelt
(
de Volkskrant, 23-04-2008):
Maar nu naar een ruime maand terug (
de Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser):
Om er vervolgens, voor de duidelijkheid, nog eens een heel artikel aan te
wijden (
de Volkskrant, 26-03-2008, door Khadija Arib ):
Vooral die laatste zin, hè - het lijkt wel of
het voor deze analyse geschreven is. Nee, in het geval van allochtonen
inteelthuwelijken is het totaal niet gewenst dat er zelfs maar over ingrijpen
wordt gedacht. Maar gaat het om het autochtone niet-inenten, een zaak met
vergelijkbare of kleinere risico's, dan is ingrijpen een reële optie - zo reëel
om daarover vragen te stellen aan de minister.
Het is volkomen duidelijk: het optreden van Khadija Arib in
deze kwesties heeft niets te maken met de inhoudelijkheid ervan, en alles met
het feit dat het ene geval speelt binnen de eigen groep, de eigen etnie, en de
andere erbuiten. Wat voor allochtonen, gekleurden, niet genoemd mag worden, maar
dat voor autochtonen, blanken, wel. Ook dit is racisme, en deze vorm van racisme
is zo gewoon, dat het niemand is opgevallen. En voor het geval dat u denkt dat
Arib een uitzondering is, kijk dan voor allochtone gevallen hier
, en een autochtoon hier
.
Een andere allochtoon (
de Volkskrant, 23-04-2008, column door Nazmiye Oral):
Laten we nu eens geen begrip tonen voor de
allochtone positie, uitgaande van de aanname uit het begin van dit stuk:
allochtonen zijn volkomen gelijkwaardig aan autochtonen. Dan is de eerste alinea
zeer bevreemdend: Theo van Gogh wordt vermoord, en daardoor verliest Nazmiye
Oral het geloof in de maatschappij. Wat heeft die maatschappij dan gedaan? In
feite had die haar kracht getoond, door haar zeer gematigde reactie, zeker als
je de tientallen jaren van eerdere provocaties als overlast, criminaliteit en
brutaliteit in aanmerking neemt - een reactie waarbij bijvoorbeeld een paar even
hard als Van Gogh beledigende allochtone leiders om zeep geholpen waren, had
tenslotte ook tot de redelijke mogelijkheden gehoord.
De reden voor dit afschuiven van wat in feite allochtone
problemen zijn op de rest van de maatschappij, dat wil zeggen, de autochtonen,
is een subtiele doch onmiskenbare vorm van racisme. Het hoofd constateert het
probleem, stuit op een barrière die het onmogelijk maakt het toe te kennen daar
waar het hoort, bij de eigen etnie, en het hoofd verplaatst het probleem dan
maar naar de andere etnie. Uitsluitend op etnische gronden. Racisme.
Dat oordeel wordt bevestigd in de rest van het stuk: werken
met allochtone mannen en vrouwen... Waarom? Allochtonen en autochtonen zijn toch
gelijkwaardig? Waarom niet werken met iedereen? Of met autochtonen? Hebben die
geen pijn? Zijn daar geen vrouwen die het moeilijk hebben? Zie ook hoe
uitgebreid Oral die problemen benoemt,en hoe zorgvuldig ze vermijdt iets te
zeggen over de oorzaak. het kost geen moeite om problemen met "de maatschappij"
te hebben en te benoemen, maar problemen met de eigen etnie is een taboe.
Neutraal gezien: racisme.
Natuurlijk is er ook begrip op te brengen voor Oral's
positie en haar woorden. Maar dat begrip houdt noodzakelijkerwijs in dat gepraat
wordt over de reden van haar denken: de grote achterstand van de allochtonen
cultuur, met name waar het gaat om de verhoudingen tussen man en vrouw - de zaak
die Oral zo graag wil verzachten. Maar dat heft onmiddellijk de
gelijkwaardigheid van allochtone en autochtone cultuur op - en de noodzaak hun
cultuur in te passen of anderszins aan hun wensen toe te geven - waarom de islam
faciliteren, als ze die achterstand bevordert?
En dat is dus een keuze die men niet wil maken. Maar op dat moment
snijdt het zwaard de andere kant op: het gereproduceerde allochtone denken en
doen is racisme.
Terug naar de geboorte van het begrip "racisme" wat betreft de huidige
discussie: de onterechte beschuldigingen van racisme richting autochtonen, deels
al beschreven in
Racisme, historie
(
de Volkskrant, 23-04-2008, door Maud Effting):
Vergelijk nu dit eens met een moord vanuit
allochtonen hoek ... U voelt hem al aankomen: die van Mohammed B. op Theo van
Gogh. Als er goeie reden zijn om de moord op Duinmeier racistisch te noemen,
zijn die op Theo van Gogh dat in het kwadraat. En toch is er nooit als zodanig
over gesproken. Want het was geen blanke maar een allochtoon - een door religie
verdwaalde allochtoon. En alweer: dat is dus racisme.
Een recenter voorbeeld (
de Volkskrant, 13-02-2008, van verslaggever Marc Peeperkorn):
Die Europese commissie doet natuurlijk geen
eigen onderzoek - ze baseert haar bevindingen op aangeleverde cijfers en
rapporten uit Nederland. Het is duidelijk waar die rapporten vandaan komen: van
instituties die zich met dit soort dingen bezig houden, en dat is vrijwel
uitsluitend uit allochtone en multiculturalistische kring. Dat wordt wat betreft
de allochtonen nog eens bevestigd door de uitspraken van wat wordt gezien als de
meest gematigde onder hen, mensen als Khadija Arib en Tofik Dibi.
Alle in dit bericht genoemde punten zijn hier al als onwaar
bewezen: de toon van het debat is van racistisch knuffelen veranderd in
objectief, de voorstellen van de PVV zijn passend bij geconstateerde misstanden
en hebben alleen met ras te maken omdat de missstanden worden begaan door een
andere ras, een boerkaverbod heeft precies dezelfde status als een
naaktheidverbod: een regel voor de goede zeden - vernieling en brandstichting,
weet iedereen die in Nederland woont, wordt begaan door Marokkaans tuig, en
rechtse jongeren worden veel strenger aangepakt dan dit Marokkaanse tuig.
Wat wel waar is, is dat het racisme in Nederland sterk is
toegenomen: het boven beschreven racisme tegen autochtonen en de Nederlandse
cultuur.
Naar aanleiding van de verkiezing van Barack Obama tot president van
Amerika, steeg de hoeveelheid racisme werkelijk tot gigantische hoogte. Maar
het is gekleurd racisme, dus viel het maar heel weinig mensen op
(
de Volkskrant, 08-11-2008, column door Ad Bergsma):
Hier een paar voorbeelden van het er toe doen van huidskleur
(
de Volkskrant, 10-11-2008, column door Kader Abdolah):
Het racisme is zo sterk, dat hij moet huilen van
geluk als iemand van zijn ras zijn baas wordt - dat nu een blanke dat is, is dan
natuurlijk om te huilen van ellende.
En nog meer toedoen
van huidskleur (
de Volkskrant, 08-11-2008, column door Yasmine Allas):
"Het is bijna een soort Ariër-verklaring."
schreef de redactie spontaan op het knipsel. Let ook nog even over het ook hier
weer voorkomen van de alom afwezige Afrikaanse/creoolse vader - en dan de schuld
voor het falen geven aan de racistische blanken ...
En nog meer toedoen van huidskleur (
de Volkskrant,
08-11-2008, met bijdragen van Marjon Bolwijn, Jorien de Lege en Mirjam
Schöttelndreier):
Het eerste stuk: de achterstand van allochtonen
is de schuld van de autochtonen - enkele keren herhaald.
Het tweede stuk: de
ondervertegenwoordiging van allochtonen in leidinggevende functies is de niet de
schuld van de allochtone achterstand, maar van de autochtonen.
Het derde stuk:
citaat: 'De multiculturele samenleving is de realiteit voor jongeren, zij hebben
het niet meer over verschil' - gevolgd door: 'Dat hij zelf een kind is van een
Keniaanse vader, maakt hem een, Afrikaan voor Somaliërs in Nederland. Dat zijn
stiefvader uit Indonesië kwam, het grootste islamitische land ter wereld,
spreekt moslims aan.' Oftewel: het gaat erom dat hij een Keniaan, Afrikaan en
moslim is. Racisme tegelijkertijd met de ontkenning ervan.
Een giftig stinkende lucht van racisme stijgt op uit al deze
stukken. Dit belooft nog wat voor de toekomst.
Nog iemand die ziet dat er ook een andere kant is aan de medaille (
de Volkskrant, 11-11-2008, ingezonden brief van H. Bruins (Zevenaar)):
Nou, reken maar!
Nog een bevestiging van het soort plaatsen waar het
racisme het grootst is (
de Volkskrant, 08-11-2008, door Rolf Bos):
Broeinest van racisme, dat Afrika ...
De aard van de stemvoorkeuren kan men ook nagaan door vergelijking tussen
verkiezingen (
Volkskrant.nl, 03-12-2008, ANP):
Racisme, racisme, racisme.
Terug naar het Nederlandse racisme (
de Volkskrant, 17-12-2008, van verslaggeefster Anja Sligter):
De gekleurde politieman stelt hier dat gekleurde
Amsterdammers zich niet herkennen in niet-gekleurde Amsterdammers, en dat daar
iets aan gedaan moet worden. Dat wil zeggen: de politieman stelt dat geleurde
Amsterdammers racisten zijn, die alleen maar naar kleur kijken. En om hieraan
tegemoet te komen, heeft de gekleurde politieman die andere gekleurden
aangesteld - met als doel om gekleurden aan te stellen. Nog een keer racisme.
De derde zou komen zodra die gekleurde politiemensen iets
doen dat niet door de beugel kan, en daarop aangesproken worden - dan komen er
meteen weer kreten van "Racisme!" want dat gebeurd op het ogenlik al in Londen.
Overigens zou een blanke die stelde zich niet aangesproken te
voelen door gekleurde politiemensen, onmiddellijk voor het gerecht worden
gedaagd.
En de blanke die het volgende in het openbaar
zou zeggen ... (
de Volkskrant, 20-12-2008, special over twintigers):
... met op de plaats van 'Marokkaanse man' de
woorden "blanke man" zou onmiddellijk veroordeeld worden als aanhanger van het
Zuid-Afrikaanse apartheidsdenken.
Middels zijn er weer talloze voorbeelden van multicultureel
racisme voorbij gekomen in
de Volkskrant, waarin allochtonen op de
voorgrond worden gezet, uitsluitend en alleen vanwege kleur. De volgende had
de redactie ook laten passeren (
de Volkskrant, 10-01-2009):
Dit stond op de voorpagina, en de foto met ca.
25x15cm - groot dus.
Maar zoals gezegd: je gaat zoiets gewoon vinden. Het volgende
commentaar gaf aanleiding om toch maar in de oude kranten te duiken
(
de Volkskrant, 12-01-2009, ingezonden brief van Johan Poel (Barendrecht)):
Gelukkig waren er geen Turken of
Marokkanen op het ijs zelf te vinden, anders hadden we die ook allemaal in alle
linkse kranten en journaals gezien en gehoord.
Tussengevoegd, en om te tonen dat het geen toeval is
de
Volkskrant "schaatsfoto" van een jaar later (
de Volkskrant, 05-01-2010):
Een creool en een moslima - typisch het soort mensen dat je op het ijs tegenkomt
en met schaatsen associeert ...
Ook als het over school gaat zien we in
de Volkskrant-illustraties altijd een disproportionele hoeveelheid allochtonen - typisch
één-op-één. Een enkel voorbeeldje - het gaat alleen om de foto (
de Volkskrant, 27-01-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke
Kranenberg):
Maar in de volgende bron gaat het over probleemleerlingen
(
Volkskrant.nl, 26-01-2009, van een verslaggeefster):
En de jongeren op het laagste niveau van het mbo
zijn vrijwel dezelfde als op het vmbo: veel moslims - vooral ook onder de
probleemgevallen. En wat zien we op de foto: tja, daar zien we opeens de blanke
kinderen in de ruime meerderheid. "Mooie" zaken: allochtonen in beeld -
problemen: autochtonen in beeld. Racisme.
De politie weet zo langzamerhand ook uitstekend uit welke hoek de wind
waait: vervolging van allochtonen is niet gewenst
(
de Volkskrant, 20-01-2009, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
Natuurlijk is zoiets een ongeluk. Maar stel je
nu eens voor dat het slachtoffer een kleurtje had gehad, en de opjagers een
groep blanken, liefst neo-nazi's, zou zijn geweest. Een oproer in de media zou
het gevolg zijn geweest. Kerwin Duinmeijer zou weer uit zijn graf worden
gehaald, en door de mediastraten geparadeerd worden. Dit alles onder de kreten:
"Racisme racisme, racisme!!!".
Maar nu is het andersom, en gebeurt er niets. Racisme, dus.
Vervolg
Voor
de makers van Blue Peter, het bekendste kinderprogramma van de BBC,
breekt morgen opnieuw een pijnlijke dag aan. Voor de tweede maal in korte tijd
moeten ze door het stof, en de kijkertjes excuses aanbieden vanwege misleiding.
Bij het item 'boosheid' verbeeldt een cartoon een blanke man die de ruiten van
een moskee ingooit en daarbij denkt: 'Ik ben blij dat ik zo bang ben... Anders
kon ik niet zo boos zijn!' Hier wordt gesuggereerd dat geweld tegen de islam
gebruikelijk is en dat afkeer tegen de islam ongegrond, want door angst
ingegeven is. Geen woord over wat niet-moslims en ook veel moslims terecht
zorgen baart: jihad- en shariaverheerlijking, religieuze polarisatie,
generalisaties in termen van 'christenhonden' of 'ongelovigen', de opvatting dat
beliegen en bestelen van 'christenhonden' mag. Komt allemaal vaker voor dan
vandalisme tegen een moskee.
Tot slot een cartoon waarin de bruine, vrolijke kleuter Adir zich voorstelt aan
een autochtoon gezin. Vader (blote armen, schakelketting): 'Wat heb jij tegen
ons?' Moeder (gezet, roodharig): 'Onruststoker!!'. Zoon (kaalgeschoren): 'Pak 'm
pa!'. Uiteraard zetten tekst noch beeld in het didactisch document allochtonen
in een kwaad daglicht. ...
Arif
Yapici, eigenaar van slijperij Wil Werkhoven & Gargin te Amsterdam maakt lange
dagen nu het weer vandaag en morgen bijzonder schaatsvriendelijk belooft te
worden. ...
