|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
RacismeDe beschuldiging van racisme is iets dat eenduidig voorbehouden lijkt aan het blanke ras. Als er iets gebeurt tussen een enkele of een groepje blanken, en een persoon of groep van een andere kleur, dan kan je er vergif op innemen dat de blanken worden beschuldigd van racisme. Het hoeft maar een simpele vechtpartij te zijn: is het tussen blanken onderling, of tussen niet-blanken onderling, dan is het allemaal heel gewoon. Is het echter tussen, toevalligerwijs, blanken en niet-blanken, dan is het bijna per definitie blank racisme
.De werkelijkheid is geheel anders. De verhoudingen tussen blanken en niet-blanken zijn vrijwel universeel beter dan die tussen welke twee niet-blanke volken ook. Hindoestanen en creolen in Surinamers: men tolereert elkaar en meer niet: creolen zijn "luie negers" en Hindoestanen zijn "koelies". De Antillen: Arubanen en Curaçaoënaars zien elkaar totaal niet staan. Turken willen beslist geen Arabieren genoemd worden. Tussen Hindoestanen en moslims op het Indiase continent heerst alleen maar diepe vijandigheid. In Afrika heeft iedere stam in principe een vete met de andere - Hoetoes en Toetsies en dergelijke zijn alleen maar voorbeelden waarbij deze ingebakken tegenstellingen tot extreem geweld zijn gekomen. Joden staan als "uitverkoren volk" boven ieder ander. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden
.Nee, als het gaat om slechte verhoudingen tussen verschillende volken, lijkt er heel weinig verschil te zijn. Toch is de beschuldiging van racisme vrijwel geheel voorbehouden aan de blanken. Dat geldt ook binnen Nederland, met betrekking tot immigrantengroepen, en met name de moslims onder hen, zeg maar: Turken en Marokkanen. Als Nederlanders ergens iets voor elkaar doen, dan is dat racisme - als Turken of Marokkanen iets voor elkaar doen, is er niets aan de hand - dat heet dan onderlinge solidariteit, en wordt vaak genoeg ook bevorderd ("Het is goed voor de integratie"), zoals door subsidies aan allerlei migrantengroepen en immigranten-ondersteunende organisaties. Tussen twee haakjes: bij de analyse in dit artikel gaan we even uit van de aanname dat alle mensen en alle culturen gelijkwaardig zijn. Dit is niet noodzakelijkerwijs de aanname op deze website in andere artikelen, maar het argument van "racisme" is ingebracht in dit soort discussies door de multiculturalisten, en dan mogen we in dit artikel het multiculturalistische uitgangspunt gebruiken. Dit betekent dat er in het vervolg geen beroep kan worden gedaan op in cultuur zittende achterstanden, want volgens het beginsel van de gelijkheid van culturen bestaan er geen cultureel gebonden achterstanden. Het meest pregnante en meest kostbare voorbeeld het racisme bij subsidies aan niet-blanke immigranten is de toeslag die basisscholen kregen voor niet-blanke kinderen: voor ieder gekleurd kind kreeg de school 1,9 maal, zeg maar het dubbele, als voor een blank kind. Dus gekleurde kinderen kregen twee keer zo goed onderwijs als blanke - als je even een evenredig verband tussen geld en kwaliteit veronderstelt, wat natuurlijk de reden is van het geven maar meer geld: meer of beter onderwijs. Deze wantoestand werd razendsnel afgeschaft na de Fortuyn-revolutie in 2002, toen de nadelige aspecten van de allochtone immigratie openlijk besproken mochten gaan worden, en dit een van de meest duidelijke aspecten ervan bleek. Althans: men ging een andere norm hanteren, die van de taal en opleiding van de ouders, die op hetzelfde neerkwam, maar minder direct racistisch was. Maar in de meeste gevallen zit het racisme zo diep ingekankerd, dat het helemaal niet als zodanig worden opgemerkt. De reden daarvan is de eerder genoemde aanname van de gelijkheid van culturen. Als je die aanname nu even uitschakelt, en kunnen we constateren dat de bekende allochtone culturen op diverse manieren aanzienlijk achterlopen. Dit kan en mag volgens het multiculturalisme niet het geval zijn - dat vindt men dus racisme, want gebaseerd op kleur. Dit compenseert men door allochtonen-vriendelijke woorden en -daden, wat een tweede vorm van racisme is. Deze tweede vorm van racisme compenseert de eerste, en daardoor lijken beide niet op te vallen
.Daarom onderstaand een aantal voorbeelden, uit de gezamenlijkheid waarvan de geur van een diepe beerput opstijgt. Het onwelriekende mengsel heeft twee hoofdsmaken: het allochtone racisme, en het multiculturalistische racisme, dat laatste zijnde van blanke origine, natuurlijk, en voornamelijk bestaande uit vertegenwoordigers van journalistiek, besturend en elitair Nederland. Overigens zijn deze voorbeelden voor een groot deel onderling uitwisselbaar met die over Cultuurverraad 
.Vele van de andere onderwerpen aangaande het integratie- en allochtonendebat, zoals ook hier besproken, vallen ook regelrecht onder deze vormen van racisme, zoals alle voorbeelden van het streven naar allochtone evenredigheid  ,
waar er op grond van capaciteiten absoluut geen evenredigheid is: er is geen
allochtoon geschikt als professor in de sterrenkunde
 ,
en er eentje aanstellen op grond van evenredigheid, "een afspiegeling van de
maatschappij willen vormen", of "zich willen herkennen" is van een volstrekte
dwaasheid. Hetzelfde geldt natuurlijk onverkort voor iedere functie waarvoor capaciteiten nodig zijn, dus inclusief alle bestuurlijke functies, vanaf deelgemeenteraden tot en met het landsbestuur: het maximale waar allochtonen recht op zouden kunnen hebben, alle andere factoren gelijk zijnde (wat ook niet waar is), is een evenredig aantal "geschikte bestuurders", en dat ligt maar marginaal beter dan bij professoren in de sterrenkunde. Alle pogingen om kunstmatig het aantal allochtonen te verhogen in banen met vastliggende competenties, hebben maar een oorzaak en reden: het aspect van kleur. En zijn dus racistisch. Welk racisme bewezen wordt door de wantoestanden die het kweekt .De reden om over allochtoon en multiculturalistisch racisme nog een apart artikel te schrijven naast de vele deelonderwerpen, zijn twee recente voorbeelden, die van een bijna monumentale omvang zijn, en desondanks geen enkele aandacht als zodanig hebben getrokken. De eerste is met betrekking tot een kleine doch hoogst symbolische kwestie (de Volkskrant, 26-04-2008, van verslaggever Jan Hoedeman):
Dit staat op de voorpagina van de Volkskrant te pronken: "Kijk eens, weer een voorbeeld van blank racisme!". Op pagina 3 van diezelfde krant staat het criterium voor het krijgen van een lintje (de Volkskrant, 26-04-2008, van verslaggever Jan Hoedeman):
En hoe zit het met allochtonen en hun bijdragen aan vrijwillige organisaties en activiteiten: nihil
. Dat is zo universeel bekend, dat zelfs multiculturalisten dit een
"aandachtspunt" noemen. Zelfs allochtone (en natuurlijk de gemengde)
voetbalclubs draaien vaak nog op de inspanningen van goedwillende blanken.Dus wat is het recht van allochtonen op lintjes: ook nihil. En toch eisen ze openlijk hun portie op, op grond van getalsmatige evenredigheid - of "het zich vertegenwoordigd willen zien". Je reinste racisme, want het gaat ze kennelijk maar om één enkel ding: de kleur van de genomineerde - zijn kwaliteiten doen er niet toe. Nogmaals: racisme! En alsof om dit te bevestigen, noemt men nog een specifiek geval: een zangeresje die niets meer heeft gedaan een liedje zingen en een televisiewedstrijd winnen. Voor zichzelf. Precies iets dat niet onder het criterium "vrijwilligheid" valt, waarvoor een aanzienlijke dosis opoffering voor anderen een voorwaarde lijkt. Kortom: zelfs de specifieke voordracht van dit zangeresje is niets meer dan dat woord dat zo graag de andere kant op uitgedeeld wordt: allochtoon racisme! En dan die kop, uit de mond van een Surinamer: 'witte bedoening' - vertaal dat eens in "zwarte bedoening" of "joodse bedoening" - het land zou te klein zijn. Ook dit is allochtoon racisme! Dat de Volkskrant dit op dusdanige manier publiceert op haar voorpagina, met de impliciete beschuldiging, is dus die andere smaak: multiculturalistisch racisme! En als toefje slagroom op dit toetje van vanille- en chocolade-vla in racisme de geportretteerde winnaars:
Met een Moluks paar en een Hindoestaanse. Dit dus zijnde de selectie van de Volkskrant uit gewone burgers in de lintjesregen. Daar waar de allochtone vertegenwoordiging klaagt dat er zo weinig allochtonen in de lintjes vallen, zien we er hier twee uit de zes, een derde. Terwijl bij een getalsmatig evenredige vertegenwoordiging van allochtonen je al niet verder zou komen dan een tiende, en het vrijwilligersaspect meenemende, tot iets dat misschien nog wel een factor tien lager ligt. Bij een selectie van 6 stuks iets van 0,06 allochtoon - afgerond: 0 (nul). Dit is volkomen symptomatisch voor de Volkskrant: bij neutrale of positieve fotoreportages zijn allochtonen zwaar vertegenwoordigd - bij fotoreportages met negatieve aspecten zijn ze meestal zwaar ondervertegenwoordigd en autochtonen zwaar oververtegenwoordigd, als je het percentage allochtonen in de betrokken kwestie meeneemt: men laat bij overlastzaken of geweld op scholen en dergelijke graag een allochtoon en een autochtoon zien, waarschijnlijk "om niet te stigmatiseren". Terwijl er een zware oververtegenwoordiging van allochtonen is bij deze kwesties. Een voorbeeld van dezelfde dag als dit artikel is geschreven, stammende uit het katern Hart en Ziel, maar volkomen representatief voor de Volkskrant als geheel, gedurende de laatste jaren - ten einde een betrouwbare indruk te krijgen, is de pagina als geheel gescand en gereproduceerd (de Volkskrant, 26-04-2008, katern Hart en Ziel, pagina 3):
De verhouding autochtoon-allochtoon: ongeveer één op één (ruimhartig genomen - het is drie op vier). De verhouding autochtoon-allochtoon over de Nederlandse bevolking: tien op één. En daarbij komt nog dat, algemeen bekend, kinderfeestjes nu niet een echt allochtoon cultuurverschijnsel zijn - om heel precies te zijn vieren moslims bijvoorbeeld nauwelijks verjaardagen - de vraag "Wat koop jij voor een verjaardag?" bij een sollicitatieprocedure door allochtonen wordt aangevoerd als een vorm van cultural bias, omdat ze nauwelijks of geen verjaardag vieren
. Dus zeg dat bijvoorbeeld één op de tien allochtonen verjaardagen vieren - en
kinderfeestjes zijn meestal verjaardagen. Dan zitten we in de buurt van de één
op de honderd kinderfeestjes die allochtoon zijn. En zelfs als dit ietwat
gunstiger ligt, zitten we nog steeds volkomen voorbij de horizon van het hier
door de Volkskrant afgebeelde één op één. Hier is sprake van glaszuivere
propaganda, met als enig argument bevordering van de gekleurde etnie.Maar het kan altijd nog erger, zie dit voorbeeld uit het buitenland (de Volkskrant, 29-09-2007, door Gert-Jan van Teeffelen):
Grappig, hè, dat gepraat over kleine voorbeelden van misleiding, terwijl een veel grotere vorm van misleiding je in het oog staart: het populairste kinderprogramma van Engeland, een blank land met een gekleurde minderheid, is volledige bevolkt door de gekleurde minderheid - en je kan je precies voorstellen hoe dit is gegaan: eerst de grootste etnie onder de minderheden onder het motto "dan voelen ze zich erbij horen, dan de op ene grootste op grond van "scheve ogen", en dan de rest. Netto resultaat: de enige etnie die niet vertegenwoordigd is, is de meerderheid, de blanke. In dit soort gevallen, waar men een sterk niet-representatieve afbeelding van wekelijkheid geeft, uitsluitend en alleen op etnische gronden, is dus volkomen duidelijk sprake van racisme: anti-autochtoon en pro-allochtoon racisme. Allochtonen zelf doen natuurlijk leuk mee om dit vuurtje op te stoken (VARA TV Magazine, nr. 3-2008, door Eric van Onna):
Riposte:
Kortom: als we niet iedere rol vervangen door een allochtoon, zie boven, is het niet goed. Allochtoon racisme. De volgende was de tweede aanleiding voor dit stuk, en een nog veel explicietere vorm van racisme - de kwestie Buyne (de Volkskrant, 08-02-2008, column door Nausicaa Marbe):
Het kan niet duidelijker - ieder soortgelijk document de andere kant op zou op grote stapels verbrand zijn, en de auteurs en andere betrokkenen ontslagen en vervolgd. Maar deze auteurs en daders zijn multiculturalisten en allochtonen, dus blijven ze volledig buiten schot. Het uithangbord, wethouder Buyne, heeft weliswaar moeten aftreden, maar dat was omdat ze onwaarheid had gesproken over haar betrokkenheid, die ze ontkende, in de gemeenteraad. Waaruit overigens nog maar eens duidelijk blijkt dat dit racisme beslist niet toevallig was - Buyne besefte wel degelijk dat het gebeuren onoorbaars was, en haar mededaders ongetwijfeld ook. Maar daarachter zit nog een grote groep mensen die aan dit stuk hebben gewerkt, en op hun positie blijven. Met natuurlijk als belangrijkste voorbeeld degene die als hoofd van de betrokken organisaties de sfeer bepaalt: burgemeester Job Cohen, wiens standpunten overbekend zijn aan iedereen, en wiens standpunten naadloos overeenkomen met de teneur van de lesbrief. Ongetwijfeld zal hij zelf zeggen dat dit niet zijn standpunt is, maar dat is een aperte leugen: het is misschien niet zijn uitgesproken standpunt, maar het is wel de enig mogelijke conclusie uit het geheel van standpunten dat hij tot nu toe in het openbaar heeft beleden: er zijn problemen tussen allochtonen en autochtonen (zelfs Cohen geeft dat nu toe) - de allochtonen zijn niet de schuld van de problemen (Cohen's beleid) - dus zijn het de autochtonen die de schuld zijn van de problemen. En dat "dus" is verwoord in de twee cartoons. Meer over deze kwestie en andere vormen van racisme in artikelen over anti-autochtoon multiculturalisme
en het pro-allochtoon multiculturalisme
.De voorgaande artikelen bevatten op zich genoeg voorbeelden van wat direct tot racisme herleid kan worden, maar voor alle duidelijkheid worden een paar gevallen hieronder wordt deze herleiding nog eens expliciet uitgewerkt - het gaat hier om de vergelijking van twee gevallen (de Volkskrant, 23-04-2008, column door Evelien Tonkens):
Deze Marokkaanse hangjongeren, die we ook kennen van de beelden waarop ze inslaan op journalisten met camera's, onder kreten als: "Rot op, want anders sla ik je neus plat!" (het Marokkaanse accent moet u er zelf bij denken), worden door Evelien Tonkens aangeduid als "klieren"- je mag zonder meer zeggen: "liefdevol aangeduid". Nu het volgende bericht (de Volkskrant, 19-04-2008):
Kijk, we hebben het artikel van Evelien Tonkens aangehaald, uitsluitend omdat het een recent geval was - er is een continue stroom van dit soort berichten, in beide relevante aspecten: er is een continue stroom van dit soort overlast veroorzaakt door allochtonen, niet-blanken, en er is een even continue stroom verzachtingen en verontschuldigingen van het type Tonkens. Een enkel gevalletje: de Diamantbuurt, waar een blank stel werd weggepest door Marokkanen, waarbij niemand de term "racisme" heeft laten vallen, en dat burgemeester Cohen uiteindelijk weer wilde oplossen met zijn bekende kopjes thee (inmiddels de samenvatting in de volksmond voor overleg , praten enzovoort, maar niet ingrijpen, processen enzovoort). Overigens was dit (hoger opgeleide) blanke stel alleen uitzonderlijk in dat ze het lef hadden de publiciteit op te zoeken. Uit hele buurten en wijken zijn de autochtone bewoners weggejaagd, mede door pestgedrag van allochtone jongeren. Vergelijk nu eens deze twee zaken: Waspik en Diamantbuurt. Een huizenhoog verschil in beschrijving en aanpak. Daar waar het slachtoffer een kleur heeft, wordt onmiddellijk de ras-kaart gespeeld - daar waar het slachtoffer blank is en de daders een kleur hebben, wordt het aspect van kleur of ras niet eens genoemd. Terwijl net zo goed geldt dat Marokkaanse jongeren nog nooit een Marokkaans gezin hebben weggepest, en talloze blanke, en er dus op grond van de kille cijfers sprake is van het meest pure racisme. En dat zit allemaal al in het "racistische jongeren" in Waspik, en het "Marokkaanse klieren" in Utrecht. Dat benoemen van de Marokkaanse jongeren als "klieren", waar voor blanke jongeren in soortgelijke gevallen meteen de term "racisme" valt, is dus op zich een vorm van racisme: de Marokkaanse jongeren worden er uitsluitend en alleen van vrijgesteld op grond van ras. En dat gebeurt niet alleen in woorden, maar ook in daden (de Volkskrant, 25-04-2008, van verslaggever Peter de Graaf ):
Het geval in Waspik leidt tot juridische vervolging en veroordeling. Terwijl je uit het ovenstaande kan afleiden dat de juridische bewijsvoering behoorlijk zwak was - er was duidelijk geen specifiek bewijs. Wat er in het Amsterdamse geval is gebeurd, is ook bekend: burgemeester Cohen heeft de betrokken jongeren uitgenodigd voor kopjes thee en een dialoog - wat zwart-wit afgeschilderd, maar zo is het op het Nederlandse publiek overgekomen - en passende in een trend dat voor dit soort zaken niet bekend is dat er ooit een allochtoon voor veroordeeld is - tot wat dan ook. De reden voor dat laatste is dat men dolgraag andere oorzaken zoekt achter allochtoon gedrag dan achter autochtoon. Waar autochtoon gedrag racisme is, is allochtoon gedrag veroorzaakt door een zwakke sociale positie, enzovoort. Een voorbeeld van de vele artikelen met dit soort inhoud (de Volkskrant, 30-04-2008, door Pieter Hilhorst):
Wat je ook kan zeggen over de aanpak, is één ding zeker; niemand zit te wachten op de overlast van Afrikaanse jongeren voor zijn deur, twaalf uur 's nachts. En er is een overduidelijk verband tussen "overlast voor de deur", en "Afrikaans": algemeen aanvaard is dat de Afrikaanse en Marokkaanse culturen er toe leidt dat jongeren (voornamelijk jongens) veel meer tot 's avonds laat op straat rondhangen (het huis is voor de vrouwen). En de hinderlijke logica is dat Afrikaanse of Marokkaanse jongeren geboren worden uit Afrikaanse of Marokkaanse gezinnen. Dus dat de komst of aanwezigheid van Afrikaanse of Marokkaanse gezinnen een grote kans op Afrikaanse of Marokkaanse hangjongeren met zich mee brengt - twaalf uur in de nacht voor je deur. Het bezwaar tegen dus, bijvoorbeeld, een Liberiaans gezin kan ook heel wel een bezwaar tegen daadwerkelijke overlast zijn. Oftewel: als er excuses verzonnen mogen worden voor het gedrag van Marokkaanse jongeren, kunnen er ook een prima redenen verzonnen worden voor het gedrag van de Waspikse jongeren - de betrokken Liberiaanse vrouw (een man was er niet) werd zorgvuldig buiten beeld gehouden, en toen ze op het laatst even een minuut in Journaal-beelden te zien was, werd ook duidelijk waarom: het was een type Afrikaanse koningin, bekend van Winnie Mandela - je kon je meteen voorstellen dat dit en type was dat meteen tot ruzie zou komen bij de eerste overlast - die houding die Pieter Hilhorst dus zijn autochtone buren verwijt. Kijk, en die eenzijdige houding en aanpak, op alle fronten, uitsluitend gebaseerd op etnische verschillen, is dus weer een vorm van racisme. Want vergelijk dit nu eens met een geval waarbij de daders blank waren - we laten de titel even weg (de Volkskrant, 24-02-2009, hoofdredactioneel commentaar):
Een soort toestand die je met allochtonen met grote regelmaat meemaakt. Waarna de betreffende "rotjochies" op zijn best een standje krijgen, en de politiek-correcte meute klaagt dat de allochtonen weer gestigmatiseerd worden. Wat doe je daarentegen als het blanken betreft ...:
Job Cohen zou ze, als ze Marokkaan waren, op de thee hebben uitgenodigd, en een cursus of een vakantie hebben aangeboden ... Maar dit was ook zo opvallend, dat zelfs de Volkskrant er iets over opmerkte:
Maar die waren dan ook wel de enige ... Nagekomen nog een voorbeeldje van dit soort selectie-racisme (de Volkskrant, 10-01-2009, van verslaggever Peter de Graaf):
De uitleg spreekt voor zich: er wordt op populistische wijze gescholden: "rooie", "kale", of "brillenjood" hand ook gekund, maar omdat er "zwarte" wordt gezegd, loopt de zwarte naar de politie. Daarna escaleert de zaak, natuurlijk. Gelukkig is de Volkskrant er om de zaak verder uit te vergroten. Het zijn namelijk geen allochtonen die de ramen van een blanke bus, of van een blanke buur, ingooien - want daar moeten we ons niet over opwinden. Ter compensatie zullen we als redactie bij Criminaliteit, cijfers
nog wat plaatjes laten zien ter illustratie van de allochtone bijdrage aan de
Nederlandse cultuur.De tot nu toe gegeven voorbeelden van racisme zijn voornamelijk van multiculturalistische autochtone huize. Maar in allochtone kringen is dit natuurlijk minstens net zo erg. Ook hier een recent voorbeeld uit een lange reeks, deze betreffende het PvdA-kamerlid Khadija Arib - ten behoeve van het contrast is eerst het onschuldig lijkende referentiegeval gegeven (de Volkskrant, 21-04-2008):
Een vraag van mevrouw Arib die andere bedoelingen moet hebben, want het antwoord staat al in het bericht: het zijn godsdienstige motieven, en die kan je niet veranderen - algemeen bekend van religie. Het enige wat je kan doen is het nemen van wettelijke maatregelen - en dat is waar Arib op doelt (de Volkskrant, 23-04-2008):
Maar nu naar een ruime maand terug (de Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser):
Om er vervolgens, voor de duidelijkheid, nog eens een heel artikel aan te wijden (de Volkskrant, 26-03-2008, door Khadija Arib ):
Vooral die laatste zin, hè - het lijkt wel of het voor deze analyse geschreven is. Nee, in het geval van allochtonen inteelthuwelijken is het totaal niet gewenst dat er zelfs maar over ingrijpen wordt gedacht. Maar gaat het om het autochtone niet-inenten, een zaak met vergelijkbare of kleinere risico's, dan is ingrijpen een reële optie - zo reëel om daarover vragen te stellen aan de minister. Het is volkomen duidelijk: het optreden van Khadija Arib in deze kwesties heeft niets te maken met de inhoudelijkheid ervan, en alles met het feit dat het ene geval speelt binnen de eigen groep, de eigen etnie, en de andere erbuiten. Wat voor allochtonen, gekleurden, niet genoemd mag worden, maar dat voor autochtonen, blanken, wel. Ook dit is racisme, en deze vorm van racisme is zo gewoon, dat het niemand is opgevallen. En voor het geval dat u denkt dat Arib een uitzondering is, kijk dan voor allochtone gevallen hier
, en een autochtoon hier
.Een andere allochtoon (de Volkskrant, 23-04-2008, column door Nazmiye Oral):
Laten we nu eens geen begrip tonen voor de allochtone positie, uitgaande van de aanname uit het begin van dit stuk: allochtonen zijn volkomen gelijkwaardig aan autochtonen. Dan is de eerste alinea zeer bevreemdend: Theo van Gogh wordt vermoord, en daardoor verliest Nazmiye Oral het geloof in de maatschappij. Wat heeft die maatschappij dan gedaan? In feite had die haar kracht getoond, door haar zeer gematigde reactie, zeker als je de tientallen jaren van eerdere provocaties als overlast, criminaliteit en brutaliteit in aanmerking neemt - een reactie waarbij bijvoorbeeld een paar even hard als Van Gogh beledigende allochtone leiders om zeep geholpen waren, had tenslotte ook tot de redelijke mogelijkheden gehoord. De reden voor dit afschuiven van wat in feite allochtone problemen zijn op de rest van de maatschappij, dat wil zeggen, de autochtonen, is een subtiele doch onmiskenbare vorm van racisme. Het hoofd constateert het probleem, stuit op een barrière die het onmogelijk maakt het toe te kennen daar waar het hoort, bij de eigen etnie, en het hoofd verplaatst het probleem dan maar naar de andere etnie. Uitsluitend op etnische gronden. Racisme. Dat oordeel wordt bevestigd in de rest van het stuk: werken met allochtone mannen en vrouwen... Waarom? Allochtonen en autochtonen zijn toch gelijkwaardig? Waarom niet werken met iedereen? Of met autochtonen? Hebben die geen pijn? Zijn daar geen vrouwen die het moeilijk hebben? Zie ook hoe uitgebreid Oral die problemen benoemt,en hoe zorgvuldig ze vermijdt iets te zeggen over de oorzaak. het kost geen moeite om problemen met "de maatschappij" te hebben en te benoemen, maar problemen met de eigen etnie is een taboe. Neutraal gezien: racisme. Natuurlijk is er ook begrip op te brengen voor Oral's positie en haar woorden. Maar dat begrip houdt noodzakelijkerwijs in dat gepraat wordt over de reden van haar denken: de grote achterstand van de allochtonen cultuur, met name waar het gaat om de verhoudingen tussen man en vrouw - de zaak die Oral zo graag wil verzachten. Maar dat heft onmiddellijk de gelijkwaardigheid van allochtone en autochtone cultuur op - en de noodzaak hun cultuur in te passen of anderszins aan hun wensen toe te geven - waarom de islam faciliteren, als ze die achterstand bevordert? En dat is dus een keuze die men niet wil maken. Maar op dat moment snijdt het zwaard de andere kant op: het gereproduceerde allochtone denken en doen is racisme. Terug naar de geboorte van het begrip "racisme" wat betreft de huidige discussie: de onterechte beschuldigingen van racisme richting autochtonen, deels al beschreven in Racisme, historie
(de Volkskrant, 23-04-2008, door Maud Effting):
Vergelijk nu dit eens met een moord vanuit allochtonen hoek ... U voelt hem al aankomen: die van Mohammed B. op Theo van Gogh. Als er goeie reden zijn om de moord op Duinmeier racistisch te noemen, zijn die op Theo van Gogh dat in het kwadraat. En toch is er nooit als zodanig over gesproken. Want het was geen blanke maar een allochtoon - een door religie verdwaalde allochtoon. En alweer: dat is dus racisme. Een recenter voorbeeld (de Volkskrant, 13-02-2008, van verslaggever Marc Peeperkorn):
Die Europese commissie doet natuurlijk geen eigen onderzoek - ze baseert haar bevindingen op aangeleverde cijfers en rapporten uit Nederland. Het is duidelijk waar die rapporten vandaan komen: van instituties die zich met dit soort dingen bezig houden, en dat is vrijwel uitsluitend uit allochtone en multiculturalistische kring. Dat wordt wat betreft de allochtonen nog eens bevestigd door de uitspraken van wat wordt gezien als de meest gematigde onder hen, mensen als Khadija Arib en Tofik Dibi. Alle in dit bericht genoemde punten zijn hier al als onwaar bewezen: de toon van het debat is van racistisch knuffelen veranderd in objectief, de voorstellen van de PVV zijn passend bij geconstateerde misstanden en hebben alleen met ras te maken omdat de missstanden worden begaan door een andere ras, een boerkaverbod heeft precies dezelfde status als een naaktheidverbod: een regel voor de goede zeden - vernieling en brandstichting, weet iedereen die in Nederland woont, wordt begaan door Marokkaans tuig, en rechtse jongeren worden veel strenger aangepakt dan dit Marokkaanse tuig. Wat wel waar is, is dat het racisme in Nederland sterk is toegenomen: het boven beschreven racisme tegen autochtonen en de Nederlandse cultuur. Naar aanleiding van de verkiezing van Barack Obama tot president van Amerika, steeg de hoeveelheid racisme werkelijk tot gigantische hoogte. Maar het is gekleurd racisme, dus viel het maar heel weinig mensen op (de Volkskrant, 08-11-2008, column door Ad Bergsma):
Hier een paar voorbeelden van het er toe doen van huidskleur (de Volkskrant, 10-11-2008, column door Kader Abdolah):
Het racisme is zo sterk, dat hij moet huilen van geluk als iemand van zijn ras zijn baas wordt - dat nu een blanke dat is, is dan natuurlijk om te huilen van ellende. En nog meer toedoen van huidskleur (de Volkskrant, 08-11-2008, column door Yasmine Allas):
"Het is bijna een soort Ariër-verklaring." schreef de redactie spontaan op het knipsel. Let ook nog even over het ook hier weer voorkomen van de alom afwezige Afrikaanse/creoolse vader - en dan de schuld voor het falen geven aan de racistische blanken ... En nog meer toedoen van huidskleur (de Volkskrant, 08-11-2008, met bijdragen van Marjon Bolwijn, Jorien de Lege en Mirjam Schöttelndreier):
Het eerste stuk: de achterstand van allochtonen is de schuld van de autochtonen - enkele keren herhaald. Het tweede stuk: de ondervertegenwoordiging van allochtonen in leidinggevende functies is de niet de schuld van de allochtone achterstand, maar van de autochtonen. Het derde stuk: citaat: 'De multiculturele samenleving is de realiteit voor jongeren, zij hebben het niet meer over verschil' - gevolgd door: 'Dat hij zelf een kind is van een Keniaanse vader, maakt hem een, Afrikaan voor Somaliërs in Nederland. Dat zijn stiefvader uit Indonesië kwam, het grootste islamitische land ter wereld, spreekt moslims aan.' Oftewel: het gaat erom dat hij een Keniaan, Afrikaan en moslim is. Racisme tegelijkertijd met de ontkenning ervan. Een giftig stinkende lucht van racisme stijgt op uit al deze stukken. Dit belooft nog wat voor de toekomst. Nog iemand die ziet dat er ook een andere kant is aan de medaille (de Volkskrant, 11-11-2008, ingezonden brief van H. Bruins (Zevenaar)):
Nou, reken maar! Nog een bevestiging van het soort plaatsen waar het racisme het grootst is (de Volkskrant, 08-11-2008, door Rolf Bos):
Broeinest van racisme, dat Afrika ... De aard van de stemvoorkeuren kan men ook nagaan door vergelijking tussen verkiezingen (Volkskrant.nl, 03-12-2008, ANP):
Racisme, racisme, racisme. Terug naar het Nederlandse racisme (de Volkskrant, 17-12-2008, van verslaggeefster Anja Sligter):
De gekleurde politieman stelt hier dat gekleurde Amsterdammers zich niet herkennen in niet-gekleurde Amsterdammers, en dat daar iets aan gedaan moet worden. Dat wil zeggen: de politieman stelt dat geleurde Amsterdammers racisten zijn, die alleen maar naar kleur kijken. En om hieraan tegemoet te komen, heeft de gekleurde politieman die andere gekleurden aangesteld - met als doel om gekleurden aan te stellen. Nog een keer racisme. De derde zou komen zodra die gekleurde politiemensen iets doen dat niet door de beugel kan, en daarop aangesproken worden - dan komen er meteen weer kreten van "Racisme!" want dat gebeurd op het ogenlik al in Londen. Overigens zou een blanke die stelde zich niet aangesproken te voelen door gekleurde politiemensen, onmiddellijk voor het gerecht worden gedaagd. En de blanke die het volgende in het openbaar zou zeggen ... (de Volkskrant, 20-12-2008, special over twintigers):
... met op de plaats van 'Marokkaanse man' de woorden "blanke man" zou onmiddellijk veroordeeld worden als aanhanger van het Zuid-Afrikaanse apartheidsdenken. Middels zijn er weer talloze voorbeelden van multicultureel racisme voorbij gekomen in de Volkskrant, waarin allochtonen op de voorgrond worden gezet, uitsluitend en alleen vanwege kleur. De volgende had de redactie ook laten passeren (de Volkskrant, 10-01-2009):
Dit stond op de voorpagina, en de foto met ca. 25x15cm - groot dus. Maar zoals gezegd: je gaat zoiets gewoon vinden. Het volgende commentaar gaf aanleiding om toch maar in de oude kranten te duiken (de Volkskrant, 12-01-2009, ingezonden brief van Johan Poel (Barendrecht)):
Gelukkig waren er geen Turken of Marokkanen op het ijs zelf te vinden, anders hadden we die ook allemaal in alle linkse kranten en journaals gezien en gehoord. Tussengevoegd, en om te tonen dat het geen toeval is de Volkskrant "schaatsfoto" van een jaar later (de Volkskrant, 05-01-2010):
Een creool en een moslima - typisch het soort mensen dat je op het ijs tegenkomt en met schaatsen associeert ... Ook als het over school gaat zien we in de Volkskrant-illustraties altijd een disproportionele hoeveelheid allochtonen - typisch één-op-één. Een enkel voorbeeldje - het gaat alleen om de foto (de Volkskrant, 27-01-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
Maar in de volgende bron gaat het over probleemleerlingen (Volkskrant.nl, 26-01-2009, van een verslaggeefster):
En de jongeren op het laagste niveau van het mbo zijn vrijwel dezelfde als op het vmbo: veel moslims - vooral ook onder de probleemgevallen. En wat zien we op de foto: tja, daar zien we opeens de blanke kinderen in de ruime meerderheid. "Mooie" zaken: allochtonen in beeld - problemen: autochtonen in beeld. Racisme. De politie weet zo langzamerhand ook uitstekend uit welke hoek de wind waait: vervolging van allochtonen is niet gewenst (de Volkskrant, 20-01-2009, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
Natuurlijk is zoiets een ongeluk. Maar stel je nu eens voor dat het slachtoffer een kleurtje had gehad, en de opjagers een groep blanken, liefst neo-nazi's, zou zijn geweest. Een oproer in de media zou het gevolg zijn geweest. Kerwin Duinmeijer zou weer uit zijn graf worden gehaald, en door de mediastraten geparadeerd worden. Dit alles onder de kreten: "Racisme racisme, racisme!!!". Maar nu is het andersom, en gebeurt er niets. Racisme, dus. Vervolg 1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Voor
de makers van Blue Peter, het bekendste kinderprogramma van de BBC,
breekt morgen opnieuw een pijnlijke dag aan. Voor de tweede maal in korte tijd
moeten ze door het stof, en de kijkertjes excuses aanbieden vanwege misleiding.
Bij het item 'boosheid' verbeeldt een cartoon een blanke man die de ruiten van
een moskee ingooit en daarbij denkt: 'Ik ben blij dat ik zo bang ben... Anders
kon ik niet zo boos zijn!' Hier wordt gesuggereerd dat geweld tegen de islam
gebruikelijk is en dat afkeer tegen de islam ongegrond, want door angst
ingegeven is. Geen woord over wat niet-moslims en ook veel moslims terecht
zorgen baart: jihad- en shariaverheerlijking, religieuze polarisatie,
generalisaties in termen van 'christenhonden' of 'ongelovigen', de opvatting dat
beliegen en bestelen van 'christenhonden' mag. Komt allemaal vaker voor dan
vandalisme tegen een moskee.
Tot slot een cartoon waarin de bruine, vrolijke kleuter Adir zich voorstelt aan
een autochtoon gezin. Vader (blote armen, schakelketting): 'Wat heb jij tegen
ons?' Moeder (gezet, roodharig): 'Onruststoker!!'. Zoon (kaalgeschoren): 'Pak 'm
pa!'. Uiteraard zetten tekst noch beeld in het didactisch document allochtonen
in een kwaad daglicht. ...
Arif
Yapici, eigenaar van slijperij Wil Werkhoven & Gargin te Amsterdam maakt lange
dagen nu het weer vandaag en morgen bijzonder schaatsvriendelijk belooft te
worden. ...
