Bronnen bij Cultuur, integratie, toekomst: niets-doen
De meest-gehoorde opinie over de toekomstige ontwikkelingen aangaande de
integratie van allochtonen en met name moslim-immigranten is "Niets-doen en
dan komt het vanzelf goed" - voor de voorzichtigen met de toevoeging: "over
enkele generaties". Ten tijde van het schrijven van dit artikel was
Volkskrant-columnist en in de meeste zaken scherpzinnig waarnemer Marcel
van Dam de meest prominente vertolker, maar het overgrote deel der
multiculturalisten en talloze anderen zullen het in stilte ondersteunen.
Onderstaand wat voorbeelden verzameld van propaganda voor het
niets-doen. Als u de hele discussie over wilt slaan, kijk dan naar deze
documentaire van het Belgische televisiekanaal Canvas, waarin u Turken van
de tweede en derde generatie ziet, die cultureel nog voor meer dan 90
procent in Turkije leven
. Een grote verzameling andere tegenargumenten staat hier
)
De eerste bron (de Volkskrant, 04-10-2007, column door Marcel van Dam):
De rest van het artikel van Van Dam staat vol met een mix
van juiste waarnemingen en foute conclusies - door het toepassen van foute
theorieën. Uit de hier als eerste gereproduceerde alinea: "Er zijn binnen de
autochtone groepen ook grote verschillen", trekt hij zonder met zijn ogen te
knipperen de conclusie dat de verschillen tussen autochtonen en allochtonen
dus te verwaarlozen zijn - een bekend voorbeeld van het geval: "Japanner A
is groter dan Nederlander B", dus "Nederlanders zijn groter dan Japanners"
is onwaar. Dat had je niet gedacht van de buiten dit debat toch uiterst
scherpzinnige Marcel van Dam.
Overigens is zijn laatste observatie natuurlijk wel juist. En dat is
precies ook het eindvoorstel van de redactie. Maar daar zal Van Dam het dan
wel weer niet mee eens zijn, want dat voorstel doet pijn. Bij de
allochtonen.
Marcel van Dam herhaalt zijn standpunten graag - onder een andere versie
(de Volkskrant, 03-04-2008, column door Marcel van Dam):
Hierbij dient aangetekend te worden dat professor Han
Entzinger een ideoloog van het multiculturalisme is - en dus volstrekt
onbetrouwbaar als het gaat om het onderzoeken van het onderwerp waar hij
zo'n sterke mening over heeft. Dit is zo breed bekend, dat Entzinger
voorkwam op een publiekslijst van meest multiculturalistische mensen
- op welke lijst Marcel van Dam op nummer één stond ...
Dat Van Dam beslist niet alleen staat, maar een hele geschiedenis van
voorgangers torst, blijkt hier (de Volkskrant, 05-04-2008, column door Hans Wansink):
... want dan komt het vanzelf goed.
Nog een contra-indicatie tegen deze vooronderstelling is hoe het de
laatste dertig jaar is gegaan: de allochtoon is er steeds minder aangepast
gaan uitzien. Dat is het snelst te zien door een kleine spiegeling, van
cartoonist Jos Collignon, van enige tijd geleden:
|
Amen.
Nog een probleem-indicator (de Volkskrant, 17-04-2008, van onze verslaggever):
De psychologische terminologie die hier bij hoort is die
van "verwachtingspatroon". Waarom treden de waargenomen verschijnselen op
bij de tweede generatie allochtonen, en niet bij de eerste? Antwoord: de
twee generatie hebben een heel ander verwachtingspatroon. De eerste
generatie kwam uit een arm land, en had van huis uit een laag
verwachtingspatroon - zij waren tevreden met hun positie in Nederland.. De
tweede generatie groeit gedeeltelijk of geheel op in Nederland en zij
vergelijken met Nederland: zij hebben een veel hoger verwachtingspatroon.
Hetzelfde product, laaggeschoold werk, wordt door de twee generaties heel
anders beoordeeld - door een heel ander verwachtingspatroon
.
De uitweg uit hun situatie is opleiding. Maar problemen als het
niet-hebben van voldoende opleiding worden niet opgelost door niets-doen,
zoals de Engelse en Amerikaanse voorbeelden leren: daar zijn grote groepen
mensen met wie al generaties lang niets gedaan wordt, en al dezelfde
generaties lang geen enkele neiging vertonen uit zichzelf te verteren.
Voor onze allochtonen zijn een aantal belemmeringen voor een goed
opleiding, stammende vanuit hun cultuur: veel kinderen in huis, de jongens
die altijd buiten zijn, en met name de islam ("Ik weet alles al want ik ken
Allah"
) zijn enorme hinderpalen op dit traject.
De gevolgen hiervan laten zich met enig gezond verstand raden, maar ook
dit is recent onderzocht (de Volkskrant, 05-04-2008, van verslaggever Peter Giesen
De wetenschapper heeft onderzoek gedaan en zijn cijfers
geen hem de eerste conclusie: problemen als oorlog en terreur hangen samen
met een jongensoverschot. Daarna gaat de wetenschapper interpreteren op zijn
cijfers: de islam is dus het probleem. Helaas spreekt hij zichzelf meteen
tegen: 'Daarom hebben ze een moreel verheven standpunt nodig dat het doden
mogelijk maakt. Religie zorgt daarvoor.' De islam is dus wel degelijk een
deel van het probleem, zij het deel twee.
Hoe laat zich dat vertalen? Nu, heel simpel: in onze achterstandswijken
zitten allochtonen gezinnen met veel kinderen, onder wie de helft jongens.
Die het blijkens alle cijfers op school veel slechter dan dan hun zusters,
en dus veel meer op een opleidingsachterstand komen en de bijbehorende
hogere kansen op werkloosheid. Bovendien lijden ze aan die andere
voorwaarde: het geloof in de islam. Dus wie kan nog met droge ogen beweren
dat deze jongens geen bedreiging voor onze samenleving vormen? Het hoeft
geen gewone oorlog of terreur te zijn, maar criminele jeugd- en bendeoorlog,
zoals uit de grote Amerikaanse steden, en recentelijk ook de Britse, is
evenzeer een ernstig probleem.
Uit het Amerikaanse voorbeeld zelf kan men al weten dat
niets-doen grote nadelen heeft. Ook daar is er een oorzaak in culturele
problemen: afwezige en niet-bijdragende vaders in de creoolse gezinnen. Met
de volgende consequenties
(de Volkskrant, 03-05-2008, door Diederik van Hoogstraten):
Steele zegt het ook met zo veel woorden, maar als het
woord "zwart" vervangt door allochtoon, zie je zo het hele begin van de
allochtonenproblematiek en de multiculturalistische behandeling tot aan de
huidige tijd staan.
En, nog veel belangrijker: wat er gebeurt als je op dit pad doorgaat.
En dat pad is ook het pad van het niets-doen, zoals het in de praktijk
zal gaan. "Niets-doen" betekent voor onze multiculturele bestuurder en elite
in de praktijk "steun aan de zwakkeren", de prachtwijkenprojecten. Zonder
het bijbehorende noodzakelijke beroep op het ontwikkelen van
zelfredzaamheid.
En het einde is gekleurde getto's. Maar dan op de lip van welvarend
autochtoon Nederland. een potentieel kruitvat, indeed.
Naar Cultuur, integratie, toekomst
, of site home
·.
|