Bronnen bij Psychologische krachten, ratio: zeldzaamheid
Met de ratio heeft "de mens" een zeer dubbelzinnige verhouding. Je kan ze
nauwelijks sneller boos maken dan te suggereren dat ze op dat vlak tekort schieten
zoals met "Je kan niet denken", maar
ze doen tegelijkertijd op alle mogelijke vlakken hun uiterste best om het
gebruik ervan te vermijden. En heel vaak expliciet onder het bezigen van
kreten
van trots als "Ik was op school nu eenmaal altijd slecht in wiskunde", zoals geuit
door bijna ieder bekend persoon die op televisie verschijnt. Het is zelfs zo
dat degenen die wél goed waren in wiskunde, zich daarvoor enigszins verontschuldigen.
Het volgende artikel belicht hoe de verhoudingen ongeveer liggen
(de Volkskrant, 24-12-2015, column door Ionica Smeets):
Waar dus bijkomt dat het
selectief of anderszins vervalsend inzetten van beelden veel makkelijk is
dan van cijfers.
Hoe je het ook verder noemt: dit is geen rationele communicatie,
rationeel bijvoorbeeld in de zin van "Vergelijk dit met dat", en dat er
rationeel denken op volgt op irrationele communictie is natuurlijk een
absolute illusie - daarop volgt slechst "de onderbuik".
En hoe liggen de verhoudingen dus? Zo:
Maar dat is niet het grote probleem. Dat is dit:
En in die derde-wereldlanden hebben ook de dokters deze houding. Terwijl ze
wel die medicijnen voorschrijven. Wat hetgeen is dat leidt tot wereldwijde
resistentie: het misbruik in de derde wereld. Dus zo
gevaarlijk is ratio-resistentie. Precies hetzelfde is
te zien in het kader van het debat over de klimaatopwarming
, hoewel 20 jaar hameren en wijzen op een overdaad aan bewijzen daar ietwat
verbetering in lijkt te brengen, en, nog hardnekkiger: de overbevolking
. Maar mogelijkerwijs lost het eerste probleem het tweede op met wat grote
natuurrampen. Dat is dan weer heel rationeel van de natuur.
Naar Psychologische krachten
, of site home
.
|