Bronnen bij Psychologische krachten: depressie, ontstaan
Het verband gelegd bij de beschrijving van depressie
geeft een wat andere oorzakelijke relatie tussen verschijnselen dan men
normaliter legt (de Volkskrant, 12-12-2015, door Wilma de Rek):
Het grootste deel van het artikel gaat natuurlijk over hoe depressie voelt.
Bekend genoeg. Nieuw was in dit geval hoe het ontstaat:
Waaruit vier lessen vallen te trekken: de redenen voor de start van het
proces van depressie kunnen heel klein zijn. Daaruit volgend, want kleine
oorzaken kunnen alleen zulke drastische gevolgen hebben door een
zelfversterkend proces
- een cirkelproces. Ten derde en hier cruciaal: het kan een fysiologisch
oftewel neurologisch proces zijn. En ten vierde en hier redelijk nauwkeurig
gespecificeerd: dat neurologische punt kan zijn de hersenstam
of emotie-organen
, want dat zijn de organen die liggen op het punt omschreven door Haig:
'ergens achter in mijn hersenpan, vlak boven mijn nek'.
Wat een opvallende suggestie opwerpt, want dit gebied is ook bekend als
oorzaak van een andere neurologisch kwaal die gebaseerd is op een uit de
hand lopend cirkelproces: epilepsie
. Van epilepsie is het waarschijnlijk dat het zich afspeelt in het circuit
met daarin de hippocampus
. Op deze website wordt een tweede circuit verondersteld, dat mede inhoudt
de basale ganglia
en de amygdala
, het alarm- en angst-orgaan. Dat laatste dus overeenkomend met de emoties
die de slachtoffers voelen bij het procs, die dus grotendeels afwezig zijn
bij die andere variant: epilepsie. Dit geval houdt
niet in dat alle gevallen van deze soort zijn. Dit geval kan bijvoorbeeld
veroorzaakt zijn door een lokale neuro-chemische onbalans. Maar er zijn vele
andere manieren waarop een proces dat al circulair is getriggerd kan worden
zodanig dat het uit de hand loopt. Het kan vermoedelijk ook door processen
die meer verband houden met onbewuste of zelfs bewuste denkprocessen, die op
zich een kleine aanleiding lijken.
Door strikt toeval kwam meteen
volgend op het voorgaande het volgende artikel opgedoken
(de Volkskrant, 14-01-2014, van verslaggeefster Ellen de Visser):
Maar vanzelfsprekend: de
"gemoedstoestand is vermoedelijk weinig anders dan de balans in de
communicatie van de zenuwcellen, want die balans wordt bepaald door de
genoemde en verwante neurotranmsitters. Als inderdaad
drie van de vier secundaire neurotransmitters
(de overblijvende is actylchlorine) minder effectief zijn door toegenomen
heropname, dan gaat het hele zenuwstelsel "trager" functioneren. Men doet en
wil veel minder. En dat noemen andere mensen dan "depressie" - ht
zenuwstelsel wordt inderdaad onderdrukt in zijn acitviteit.
Maar waarom doet het lichaam dat? Nou, dat is in dit geval simpel: het brein
is de belangrijkste enkele energiegebruiker in het lichaam - het vergt een
zesde van de energiebehoefte. AIs er energie nodig voor de bestrijding van
invallers, is dit de mkkelijkste oplossing: zet het brein op "rustig".
Blijkt ook uit de ervaringen:
Overigens hoeft dit dus niet een één-op-één oorzaak te zijn, maar kan het zo
zijn dat dit proces de algehele gevoeligheid voor het verschijnsel vergroot,
waarna een andere spcifieke oorzaak het proces start.
Dit alles leidend ook tot een mogelijke nieuwe aanpak:
Ook verklarend de bijwerkingen die de enkelvoudige aanpak heeft.
Een
aanwijzing van een expert in beide opzichten. Het verhaal begint met een
aanverwant verschijnsel: slaapstoornissen (de Volkskrant,
22-04-2023, door Kaya Bouma):
Op het web stond het zelfs in de kop:
En hier de de verklaring van de 'ongezonde slaap':
Tja ...
Moet je nu gaan lachen of huilen ... En hoe zwaar
ongezond?
Zo zwaar ongezond. Merk trouwens op hoezeer
wijlen psycholoog Piet Vroon gelijk had met zijn (parafraserend) "Drie blokjes hardlopen
rond het pand is beter dan de psychotherapie erbinnen".
Naar Psychologische krachten
, of site home
.
|