Bronnen bij Neuronen, algemeen: inhibitie

Het verband tussen het bestaan van activiteit-remmende, inhiberende, neuronen naast de normale activerende, en het verband met de capaciteit tot aanpassing dus tot leren blijkt uit onderstaande bron (de Volkskrant, 28-04-2012, door Malou van Hintum):
  Als hersenen de ruimte krijgen

De verbindingen in de hersenen liggen rond het 23ste levensjaar vast. Toch kunnen we ook daarna nog steeds nieuwe dingen leren. Hersenwetenschappers ontdekten hoe dat kan.

Hersenen van volwassenen behouden hun leervermogen, maar hoe doen ze dat? Hersenonderzoeker Christiaan Levelt ontdekte dat het verdwijnen van remmende contacten in het brein daarvoor cruciaal is - contacten die in het jonge brein juist nodig zijn om bepaalde ontwikkelingsstoornissen te voorkomen. Dat blijkt uit onderzoek dat deze week in het wetenschappelijke tijdschrift Neuron is gepubliceerd.
    In het ingewikkelde verkeersnetwerk dat ons brein is, kunnen jonge hersenen gemakkelijker (nieuwe) verbindingen leggen dan oude. ...

Er zijn ook bronnen die melden dat het kenmerk van de ontwikkeling van jongere hersenen juist het losmaken of inactief maken uit een bestaande overvloed van verbindingen is. Evolutionair klinkt dat wat logischer, want het biedt meer ruimte voor aanpassing en minder gelegenheid tot storingen.
  Die verbindingen liggen, afhankelijk van de hersenfunctie waar het om gaat, op een bepaald moment grotendeels vast.
   Voor complexe functies als besluitvorming en impulscontrole is dat vrij laat: de aanleg van de prefrontale cortex waarin die functies liggen, is pas rond het 23ste jaar klaar.

De bekende reeks van ontwikkelingsniveaus uitleg of detail .
  Verbindingen die te maken hebben met basale hersenfuncties als zien en horen, zijn rond het achtste levensjaar 'af'. Om die reden zijn basale hersenfuncties die niet goed zijn aangelegd, bij volwassenen lastiger te repareren. Ze vormen als het ware de fundering van het brein. Toch kunnen ze nog worden bijgesteld. Hoe doet het brein dat zonder dat het hele verkeersnetwerk daaronder lijdt?
    Om dat te kunnen begrijpen, heeft het team van hersenwetenschapper Christiaan Levelt (Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen) bij volwassen muizen de werking van de visuele cortex onderzocht. Hij deed dat door één muizenoog af te plakken, waardoor hersenen vooral op het andere oog moesten letten. Levelt: 'We weten dat als heel jonge dieren iets leren, niet alleen veel activerende contacten die hersencellen met elkaar maken, verdwijnen, maar dat er ook nieuwe worden aangemaakt. In volwassen muizen is het vermogen van activerende contacten om te verdwijnen of te vernieuwen sterk afgenomen. Toch gaat de visuele schors van volwassen muizen na een tijdje beter reageren op het ene oog als het andere dicht is.'
    Tot nu toe onderzochten wetenschappers de activerende contacten om het proces daarachter te begrijpen. Levelt is juist gaan kijken naar de, veel moeilijker te traceren, remmende contacten in het brein. 'Op het moment dat we een oog afplakten, zagen we ineens veel van die remmende contacten verdwijnen. Wij denken dat in zo'n leersituatie de activerende contacten beter gaan reageren, omdat ze daar als het ware de ruimte voor krijgen.'

Precies volgens de regels dat de natuur werkt met evenwichten, in de neurologie onder andere door de activeringsfunctie te laten bestaan uit een combinatie van activerende en inhiberende deelprocessen. Waardoor je aanpassing kan doen via het enen of het andere deelproces: 
  Verbindingen die te maken hebben met basale hersenfuncties als zien en horen, zijn rond het achtste levensjaar 'af'. Om die reden zijn basale hersenfuncties die niet goed zijn aangelegd, bij volwassenen lastiger te repareren. Ze vormen als het ware de fundering van het brein. Toch kunnen ze nog worden bijgesteld. Hoe doet het brein dat zonder dat het hele verkeersnetwerk daaronder lijdt?
    Om dat te kunnen begrijpen, heeft het team van hersenwetenschapper Christiaan Levelt (Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen) bij volwassen muizen de werking van de visuele cortex onderzocht. Hij deed dat door één muizenoog af te plakken, waardoor hersenen vooral op het andere oog moesten letten. Levelt: 'We weten dat als heel jonge dieren iets leren, niet alleen veel activerende contacten die hersencellen met elkaar maken, verdwijnen, maar dat er ook nieuwe worden aangemaakt. In volwassen muizen is het vermogen van activerende contacten om te verdwijnen of te vernieuwen sterk afgenomen. Toch gaat de visuele schors van volwassen muizen na een tijdje beter reageren op het ene oog als het andere dicht is.'
    Tot nu toe onderzochten wetenschappers de activerende contacten om het proces daarachter te begrijpen. Levelt is juist gaan kijken naar de, veel moeilijker te traceren, remmende contacten in het brein. 'Op het moment dat we een oog afplakten, zagen we ineens veel van die remmende contacten verdwijnen. Wij denken dat in zo'n leersituatie de activerende contacten beter gaan reageren, omdat ze daar als het ware de ruimte voor krijgen.'

Dit geldt dus, zoals betoogt, voor de meeste zo niet alle functionaliteit in het brein:
  Er bestaan tientallen soorten remmende hersencellen met allemaal verschillende functies. Levelt: 'De komende jaren gaan we in kaart brengen welke taken de remmende hersencellen uitvoeren en hoe ze dat doen. We willen begrijpen hoe al die specifieke processen werken.

Vermoedelijk is ook veel van het op volwassen leeftijd leren en ook afleren van denkprocessen en gedragingen terug te voeren naar dit soort processen - zie voorbeelden hier uitleg of detail .


Naar Neuronen, algemeen , of site home ·.

1 mei 2012