Bronnen bij Neurologie, begrippen: terugkoppeling
Het proces van terugkoppeling
speelt ook in de neurologie een essentiële rol. Daarvan zijn meer indirecte
en meer directe aanwijzingen en bewijzen. Hier de meer directe die
betrekking hebben op de neuron-circuits en neurotransmitters - de meer
indirecte gedragsaanwijzingen staan elders
(de Volkskrant, 30-06-2015, van verslaggever Dirk Waterval):
Gevolgd door een uitleg van de (grondige) experimenten. De
interpretatie hiervan is tezamen met het begrip terugkoppeling uiterst
simpel: suiker beïnvloedt de afgifte van dopamine, en versterkt die afgifte,
waardoor het systeem een positieve waardering aan de stimulans toekent. Een
verslavende stof als heroïne beïnvloedt (tevens) de terugkoppeling, waardoor
in het systeem een circuit in actie treedt waardoor de behoefte aan die
reactie sterker wordt: in plaats van, zeg, één suikerklontje wil je er
meteen twee. En na twee, meteen weer vier. Enzovoort.
En dit kan dan, zoals in alle terugkoppelcircuits, weer op twee manieren:
het kan zijn dat de waarde in de behoefte toeneemt, maar het kan ook zijn
dat de waarde in behoefte gelijk blijft, maar het effect van de stimulerende
stof wordt geremd, waardoor er meer hoeveelheid van de stimulerende stof
nodig is. En die toegenomen hoeveelheid doet de effectieve prikkel afnemen,
enzovoort.
Naar Neurologie, begrippen
, of site home
·.
|